1 לְדָוִ֡ד אֵלֶ֥יךָ יְ֝הוָ֗ה נַפְשִׁ֥י אֶשָּֽׂא׃ 2 אֱֽלֹהַ֗י בְּךָ֣ בָ֭טַחְתִּי אַל־אֵב֑וֹשָׁה אַל־יַֽעַלְצ֖וּ אֹיְבַ֣י לִֽי׃ 3 גַּ֣ם כָּל־ק֭וֶֹיךָ לֹ֣א יֵבֹ֑שׁוּ יֵ֝בֹ֗שׁוּ הַבּוֹגְדִ֥ים רֵיקָֽם׃ 4 דְּרָכֶ֣יךָ יְ֭הוָה הוֹדִיעֵ֑נִי אֹ֖רְחוֹתֶ֣יךָ לַמְּדֵֽנִי׃ 5 הַדְרִ֘יכֵ֤נִי בַאֲמִתֶּ֨ךָ ׀ וְֽלַמְּדֵ֗נִי כִּֽי־אַ֭תָּה אֱלֹהֵ֣י יִשְׁעִ֑י אוֹתְךָ֥ קִ֝וִּ֗יתִי כָּל־הַיּֽוֹם׃ 6 זְכֹר־רַחֲמֶ֣יךָ יְ֭הוָה וַחֲסָדֶ֑יךָ כִּ֖י מֵעוֹלָ֣ם הֵֽמָּה׃ 7 חַטֹּ֤אות נְעוּרַ֨י ׀ וּפְשָׁעַ֗י אַל־תִּ֫זְכֹּ֥ר כְּחַסְדְּךָ֥ זְכָר־לִי־אַ֑תָּה לְמַ֖עַן טוּבְךָ֣ יְהוָֽה׃ 8 טוֹב־וְיָשָׁ֥ר יְהוָ֑ה עַל־כֵּ֤ן יוֹרֶ֖ה חַטָּאִ֣ים בַּדָּֽרֶךְ׃ 9 יַדְרֵ֣ךְ עֲ֭נָוִים בַּמִּשְׁפָּ֑ט וִֽילַמֵּ֖ד עֲנָוִ֣ים דַּרְכּֽוֹ׃ 10 כָּל־אָרְח֣וֹת יְ֭הוָה חֶ֣סֶד וֶאֱמֶ֑ת לְנֹצְרֵ֥י בְ֝רִית֗וֹ וְעֵדֹתָֽיו׃ 11 לְמַֽעַן־שִׁמְךָ֥ יְהוָ֑ה וְֽסָלַחְתָּ֥ לַ֝עֲוֺנִ֗י כִּ֣י רַב־הֽוּא׃ 12 מִי־זֶ֣ה הָ֭אִישׁ יְרֵ֣א יְהוָ֑ה י֝וֹרֶ֗נּוּ בְּדֶ֣רֶךְ יִבְחָֽר׃ 13 נַ֭פְשׁוֹ בְּט֣וֹב תָּלִ֑ין וְ֝זַרְע֗וֹ יִ֣ירַשׁ אָֽרֶץ׃ 14 ס֣וֹד יְ֭הוָה לִירֵאָ֑יו וּ֝בְרִית֗וֹ לְהוֹדִיעָֽם׃ 15 עֵינַ֣י תָּ֭מִיד אֶל־יְהוָ֑ה כִּ֤י הֽוּא־יוֹצִ֖יא מֵרֶ֣שֶׁת רַגְלָֽי׃ 16 פְּנֵה־אֵלַ֥י וְחָנֵּ֑נִי כִּֽי־יָחִ֖יד וְעָנִ֣י אָֽנִי׃ 17 צָר֣וֹת לְבָבִ֣י הִרְחִ֑יבוּ מִ֝מְּצֽוּקוֹתַ֗י הוֹצִיאֵֽנִי׃ 18 רְאֵ֣ה עָ֭נְיִי וַעֲמָלִ֑י וְ֝שָׂ֗א לְכָל־חַטֹּאותָֽי׃ 19 רְאֵֽה־אוֹיְבַ֥י כִּי־רָ֑בּוּ וְשִׂנְאַ֖ת חָמָ֣ס שְׂנֵאֽוּנִי׃ 20 שָׁמְרָ֣ה נַ֭פְשִׁי וְהַצִּילֵ֑נִי אַל־אֵ֝ב֗וֹשׁ כִּֽי־חָסִ֥יתִי בָֽךְ׃ 21 תֹּם־וָיֹ֥שֶׁר יִצְּר֑וּנִי כִּ֝֗י קִוִּיתִֽיךָ׃ 22 פְּדֵ֣ה אֱ֭לֹהִים אֶת־יִשְׂרָאֵ֑ל מִ֝כֹּ֗ל צָֽרוֹתָיו׃
Psallm’ e Davidit.
1 Te ti, o Zot, vara shpirtinë t’em.
2 O Perëndia em, mbë tyi shpëreva: mos u turpënofsha, as mos qeshshinë me mue anëmiqt e mi.
3 Sepse gjith’ ata qi presinë tyi, s’kanë me u turpënuem; u turpënofshin’ ata qi punojënë pa udhë mbë të kotë.
4 Difto-më udhët’ e tua, o Zot, edhe mëso-më hapat’ e tua.
5 Hiq-më udhënë ndë të vërtetënë tande, edhe mëso-më, se ti je Perëndia i shpëtimit t’em: tyi pres gjithë ditënë.
6 Kuito përdëllimet’ e tu, o Zot, edhe misheriret’ e tu, se janë çë jetet.
7 Mos kuito fajet’ e dielmënisë s’eme, edhe pa-udhëniat e mia; mbas përdëllimit tand kuito-më ti, o Zot, prei së mirësë s’ate.
8 Zoti asht’ i mirë edhe i dreitë, përandai ka me u mësuem udhënë fajtorëvet.
9 Ka me u hiekun’ udhënë të butëvet ndë gjyq, edhe ka me u mësuem udhën’ e vet të butëvet.
10 Gjith’ udhët’ e Zotit janë përdëllim e të vërtetë mb’ata qi ruejënë dhiatën’ e ati edhe deshmimet’ e ati.
11 Për punë të emënit tand, o Zot, ndëje pa-udhëninë t’eme, sepse asht’ e madhe.
12 Cilli asht’ ai njeri qi ka frikë Zotinë? Ati ka me i diftuem udhënë, qi duhetë me sgjedhunë.
13 Shpirti i ati ka me ndenjunë ndë të mira, edhe fara e ati ka me trashiguem dhenë.
14 Të mpëshefunit’ e Zotit asht’ e atyneve qi e kanë frikë, edhe dhiata e vet do të diftohetë tek ata.
15 Syt’ e mi janë kurdo te Zoti, se ai ka me më nxierrë kambëtë prei kurthit.
16 Shtierë sytë mbi mue, edhe përdëlle-më, se jam i vetëm’ edhe i vobek.
17 Shtrëngimet’ e zemrësë s’eme u shumuenë: nxir-më prei nevojavet mia.
18 Shif shtrëngiminë t’em edhe mundiminë t’em, edhe fal gjithë fajet’ e mi.
19 Shif anëmiqt’ e mi, se u shumuenë, edhe më muernë mëni pa udhë.
20 Ruei shpirtinë t’em, edhe shpëto-më, mos u turpënofsha, sepse shpëreva mbi tyi.
21 Të pakeqt’ edhe të dreitëtë le të më ruejënë, sepse prita tyi.
22 Shpërble Israelin’, o Perëndi, prei gjithë shtrëngimevet ati.