1 לַמְנַצֵּ֗חַ לְדָ֫וִ֥ד אָ֘מַ֤ר נָבָ֣ל בְּ֭לִבּוֹ אֵ֣ין אֱלֹהִ֑ים הִֽשְׁחִ֗יתוּ הִֽתְעִ֥יבוּ עֲלִילָ֗ה אֵ֣ין עֹֽשֵׂה־טֽוֹב׃ 2 יְֽהוָ֗ה מִשָּׁמַיִם֮ הִשְׁקִ֪יף עַֽל־בְּנֵי־אָ֫דָ֥ם לִ֭רְאוֹת הֲיֵ֣שׁ מַשְׂכִּ֑יל דֹּ֝רֵשׁ אֶת־אֱלֹהִֽים׃ 3 הַכֹּ֥ל סָר֮ יַחְדָּ֪ו נֶ֫אֱלָ֥חוּ אֵ֤ין עֹֽשֵׂה־ט֑וֹב אֵ֝֗ין גַּם־אֶחָֽד׃ 4 הֲלֹ֥א יָדְעוּ֮ כָּל־פֹּ֪עֲלֵ֫י אָ֥וֶן אֹכְלֵ֣י עַ֭מִּי אָ֣כְלוּ לֶ֑חֶם יְ֝הוָ֗ה לֹ֣א קָרָֽאוּ׃ 5 שָׁ֤ם ׀ פָּ֣חֲדוּ פָ֑חַד כִּֽי־אֱ֝לֹהִ֗ים בְּד֣וֹר צַדִּֽיק׃ 6 עֲצַת־עָנִ֥י תָבִ֑ישׁוּ כִּ֖י יְהוָ֣ה מַחְסֵֽהוּ׃ 7 מִ֥י יִתֵּ֣ן מִצִּיּוֹן֮ יְשׁוּעַ֪ת יִשְׂרָ֫אֵ֥ל בְּשׁ֣וּב יְ֭הוָה שְׁב֣וּת עַמּ֑וֹ יָגֵ֥ל יַ֝עֲקֹ֗ב יִשְׂמַ֥ח יִשְׂרָֽאֵל׃
Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Tha i marri ndë zemërët të vet: S’ka Perëndi. U prishnë edhe u ndynë ndë punët, s’ka kush me bamë mirë.
2 Zoti u kurrus prei qiellit mbë të bijt e njerëzëvet, për me pamë ndë ashtë ndonji qi kupëton, a qi kërkon Perëndinë.
3 Të gjithë u përvarnë mbë-nj’-anë, edhe u banë të pavëjefshim bashkë, s’ka kush me bamë mirë, s’ka asnji.
4 S’kanë mend gjith ata qi punojënë pa udhë, ata qi hanë popullinë t’em, porsi kapshatë buke nukë thirrnë Zotinë.
5 Atie u hyni frik’ e madhe, se Perëndia ashtë ndë brest të dreitëvet.
6 Turpënuetë këshillen’ e të vobegut, por Zoti ashtë mpështetëja e ati.
7 Kush ka me dhanë kah Siona shpëtimin’ e Israelit? Kur të këthejë Zoti popullin’ e vet prei robënisë, ka me u gëzuem Iakobi, edhe ka me u gazmuem Israeli.