1 שִׁ֗יר הַֽמַּ֫עֲל֥וֹת הַבֹּטְחִ֥ים בַּיהוָ֑ה כְּֽהַר־צִיּ֥וֹן לֹא־יִ֝מּ֗וֹט לְעוֹלָ֥ם יֵשֵֽׁב׃ 2 יְֽרוּשָׁלִַ֗ם הָרִים֮ סָבִ֪יב לָ֥הּ וַ֭יהוָה סָבִ֣יב לְעַמּ֑וֹ מֵ֝עַתָּ֗ה וְעַד־עוֹלָֽם׃ 3 כִּ֤י לֹ֪א יָנ֡וּחַ שֵׁ֤בֶט הָרֶ֗שַׁע עַל֮ גּוֹרַ֪ל הַֽצַּדִּ֫יקִ֥ים לְמַ֡עַן לֹא־יִשְׁלְח֖וּ הַצַּדִּיקִ֨ים בְּעַוְלָ֬תָה יְדֵיהֶֽם׃ 4 הֵיטִ֣יבָה יְ֭הוָה לַטּוֹבִ֑ים וְ֝לִֽישָׁרִ֗ים בְּלִבּוֹתָֽם׃ 5 וְהַמַּטִּ֤ים עַֽקַלְקַלּוֹתָ֗ם יוֹלִיכֵ֣ם יְ֭הוָה אֶת־פֹּעֲלֵ֣י הָאָ֑וֶן שָׁ֝ל֗וֹם עַל־יִשְׂרָאֵֽל׃
Kank’ e shkallëvet.
1 Ata qi kanë shpëresë mbë Zotinë, janë porsi mali i Sionësë, qi s’ka me u tundunë, por mbet për gjithë jetënë.
2 Sikurse Ierusalema rrethohetë prei malesh, kështu Zoti rrethon popullin’ e vet, çë tashti e për gjithë jetënë.
3 Se s’ka me mbetunë shkopi i pa-besënisë ndë shortët të dreitëvet, qi të mos shtrijënë të dreitëtë duert’ e veta ndë pa-udhëni.
4 Ban-u mirë, o Zot, të mirëvet, edhe atyne qi janë zemërë-dreitë.
5 Por ata qi përvarenë nd’udhë të shtrembëta, Zoti ka me i shpumë bashkë me ata qi punojënë paudhë; paqtim mbë Israelinë.