1 לַמְנַצֵּ֥חַ עַֽל־הַשְּׁמִינִ֗ית מִזְמ֥וֹר לְדָוִֽד׃ 2 הוֹשִׁ֣יעָה יְ֭הוָה כִּי־גָמַ֣ר חָסִ֑יד כִּי־פַ֥סּוּ אֱ֝מוּנִ֗ים מִבְּנֵ֥י אָדָֽם׃ 3 שָׁ֤וְא ׀ יְֽדַבְּרוּ֮ אִ֤ישׁ אֶת־רֵ֫עֵ֥הוּ שְׂפַ֥ת חֲלָק֑וֹת בְּלֵ֖ב וָלֵ֣ב יְדַבֵּֽרוּ׃ 4 יַכְרֵ֣ת יְ֭הוָה כָּל־שִׂפְתֵ֣י חֲלָק֑וֹת לָ֝שֹׁ֗ון מְדַבֶּ֥רֶת גְּדֹלֽוֹת׃ 5 אֲשֶׁ֤ר אָֽמְר֨וּ ׀ לִלְשֹׁנֵ֣נוּ נַ֭גְבִּיר שְׂפָתֵ֣ינוּ אִתָּ֑נוּ מִ֖י אָד֣וֹן לָֽנוּ׃ 6 מִשֹּׁ֥ד עֲנִיִּים֮ מֵאַנְקַ֪ת אֶבְי֫וֹנִ֥ים עַתָּ֣ה אָ֭קוּם יֹאמַ֣ר יְהוָ֑ה אָשִׁ֥ית בְּ֝יֵ֗שַׁע יָפִ֥יחַֽ לֽוֹ׃ 7 אִֽמֲר֣וֹת יְהוָה֮ אֲמָר֪וֹת טְהֹ֫ר֥וֹת כֶּ֣סֶף צָ֭רוּף בַּעֲלִ֣יל לָאָ֑רֶץ מְ֝זֻקָּ֗ק שִׁבְעָתָֽיִם׃ 8 אַתָּֽה־יְהוָ֥ה תִּשְׁמְרֵ֑ם תִּצְּרֶ֓נּוּ ׀ מִן־הַדּ֖וֹר ז֣וּ לְעוֹלָֽם׃ 9 סָבִ֗יב רְשָׁעִ֥ים יִתְהַלָּכ֑וּן כְּרֻ֥ם זֻ֝לּ֗וּת לִבְנֵ֥י אָדָֽם׃
Mbë të parinë kankatuer mbi Sheminith. Psallm’ e Davidit.
1 Shpëto-më, o Zot, se s’mbet i dreitë, se u pakësuenë miqt’ e të vërtetësë prei të bijvet njerëzëvet.
2 Gjithë-se-cilli flet të kota tek i afërmi vet, me buzë gënjeshtare flasinë prei zemrësë dy faqesh.
3 Zoti thaftë gjithë buzëtë gënjeshtare, edhe gjuhënë qi flet fjalë të mëdha.
4 Të cillëtë thanë: Kemi me dalë ma të fortë me gjuhët t’onë, kemi me vetëhe buzëtë t’ona: kush ashtë zot mbi ne?
5 Për të vueitunit e të vobegëvet, edhe për shamtimën’ e të nevojëshimëvet, tashti kam me u ngritunë, thotë Zoti, kam me vumë ndë shpëtim atë, prei ati qi flet keq kundrë ati.
6 Fjalët e Zotit janë fjalë të këthiellëta: argjand i sprovuem, tretunë nd’ anë balte, kulluem shtatë herë.
7 Ti, o Zot, ke me rueitun’ ata, ke me mbaitun’ ata prei këti brezi për gjithë jetënë.
8 Të pa-besët’ ecinë rreth e rrotullë, kur naltohenë ma të këqijt’ e të bijvet njerëzëvet.