1 תְּ֭פִלָּה לְעָנִ֣י כִֽי־יַעֲטֹ֑ף וְלִפְנֵ֥י יְ֝הוָ֗ה יִשְׁפֹּ֥ךְ שִׂיחֽוֹ׃ 2 יְ֭הוָה שִׁמְעָ֣ה תְפִלָּתִ֑י וְ֝שַׁוְעָתִ֗י אֵלֶ֥יךָ תָבֽוֹא׃ 3 אַל־תַּסְתֵּ֬ר פָּנֶ֨יךָ ׀ מִמֶּנִּי֮ בְּי֪וֹם צַ֫ר לִ֥י הַטֵּֽה־אֵלַ֥י אָזְנֶ֑ךָ בְּי֥וֹם אֶ֝קְרָ֗א מַהֵ֥ר עֲנֵֽנִי׃ 4 כִּֽי־כָל֣וּ בְעָשָׁ֣ן יָמָ֑י וְ֝עַצְמוֹתַ֗י כְּמוֹ־קֵ֥ד נִחָֽרוּ׃ 5 הוּכָּֽה־כָ֭עֵשֶׂב וַיִּבַ֣שׁ לִבִּ֑י כִּֽי־שָׁ֝כַ֗חְתִּי מֵאֲכֹ֥ל לַחְמִֽי׃ 6 מִקּ֥וֹל אַנְחָתִ֑י דָּבְקָ֥ה עַ֝צְמִ֗י לִבְשָׂרִֽי׃ 7 דָּ֭מִיתִי לִקְאַ֣ת מִדְבָּ֑ר הָ֝יִ֗יתִי כְּכ֣וֹס חֳרָבֽוֹת׃ 8 שָׁקַ֥דְתִּי וָאֶֽהְיֶ֑ה כְּ֝צִפּ֗וֹר בּוֹדֵ֥ד עַל־גָּֽג׃ 9 כָּל־הַ֭יּוֹם חֵרְפ֣וּנִי אוֹיְבָ֑י מְ֝הוֹלָלַ֗י בִּ֣י נִשְׁבָּֽעוּ׃ 10 כִּי־אֵ֭פֶר כַּלֶּ֣חֶם אָכָ֑לְתִּי וְ֝שִׁקֻּוַ֗י בִּבְכִ֥י מָסָֽכְתִּי׃ 11 מִפְּנֵֽי־זַֽעַמְךָ֥ וְקִצְפֶּ֑ךָ כִּ֥י נְ֝שָׂאתַ֗נִי וַתַּשְׁלִיכֵֽנִי׃ 12 יָ֭מַי כְּצֵ֣ל נָט֑וּי וַ֝אֲנִ֗י כָּעֵ֥שֶׂב אִיבָֽשׁ׃ 13 וְאַתָּ֣ה יְ֭הוָה לְעוֹלָ֣ם תֵּשֵׁ֑ב וְ֝זִכְרְךָ֗ לְדֹ֣ר וָדֹֽר׃ 14 אַתָּ֣ה תָ֭קוּם תְּרַחֵ֣ם צִיּ֑וֹן כִּי־עֵ֥ת לְ֝חֶֽנְנָ֗הּ כִּי־בָ֥א מוֹעֵֽד׃ 15 כִּֽי־רָצ֣וּ עֲ֭בָדֶיךָ אֶת־אֲבָנֶ֑יהָ וְֽאֶת־עֲפָרָ֥הּ יְחֹנֵֽנוּ׃ 16 וְיִֽירְא֣וּ ג֭וֹיִם אֶת־שֵׁ֣ם יְהוָ֑ה וְֽכָל־מַלְכֵ֥י הָ֝אָ֗רֶץ אֶת־כְּבוֹדֶֽךָ׃ 17 כִּֽי־בָנָ֣ה יְהוָ֣ה צִיּ֑וֹן נִ֝רְאָ֗ה בִּכְבוֹדֽוֹ׃ 18 פָּ֭נָה אֶל־תְּפִלַּ֣ת הָעַרְעָ֑ר וְלֹֽא־בָ֝זָ֗ה אֶת־תְּפִלָּתָֽם׃ 19 תִּכָּ֣תֶב זֹ֭את לְד֣וֹר אַחֲר֑וֹן וְעַ֥ם נִ֝בְרָ֗א יְהַלֶּל־יָֽהּ׃ 20 כִּֽי־הִ֭שְׁקִיף מִמְּר֣וֹם קָדְשֹׁ֑ו יְ֝הוָ֗ה מִשָּׁמַ֤יִם ׀ אֶל־אֶ֬רֶץ הִבִּֽיט׃ 21 לִ֭שְׁמֹעַ אֶנְקַ֣ת אָסִ֑יר לְ֝פַתֵּ֗חַ בְּנֵ֣י תְמוּתָֽה׃ 22 לְסַפֵּ֣ר בְּ֭צִיּוֹן שֵׁ֣ם יְהוָ֑ה וּ֝תְהִלָּת֗וֹ בִּירוּשָׁלִָֽם׃ 23 בְּהִקָּבֵ֣ץ עַמִּ֣ים יַחְדָּ֑ו וּ֝מַמְלָכ֗וֹת לַעֲבֹ֥ד אֶת־יְהוָֽה׃ 24 עִנָּ֖ה בַדֶּ֥רֶךְ כֹּחִ֗ו קִצַּ֥ר יָמָֽי׃ 25 אֹמַ֗ר אֵלִ֗י אַֽל־תַּ֭עֲלֵנִי בַּחֲצִ֣י יָמָ֑י בְּד֖וֹר דּוֹרִ֣ים שְׁנוֹתֶֽיךָ׃ 26 לְ֭פָנִים הָאָ֣רֶץ יָסַ֑דְתָּ וּֽמַעֲשֵׂ֖ה יָדֶ֣יךָ שָׁמָֽיִם׃ 27 הֵ֤מָּה ׀ יֹאבֵדוּ֮ וְאַתָּ֪ה תַ֫עֲמֹ֥ד וְ֭כֻלָּם כַּבֶּ֣גֶד יִבְל֑וּ כַּלְּב֖וּשׁ תַּחֲלִיפֵ֣ם וְֽיַחֲלֹֽפוּ׃ 28 וְאַתָּה־ה֑וּא וּ֝שְׁנוֹתֶ֗יךָ לֹ֣א יִתָּֽמּוּ׃ 29 בְּנֵֽי־עֲבָדֶ֥יךָ יִשְׁכּ֑וֹנוּ וְ֝זַרְעָ֗ם לְפָנֶ֥יךָ יִכּֽוֹן׃
Të falunit’ e të vobegut, kur ka të dhimtunë, edhe derth anëkimin’ e vet përpara Zotit.
1 O Zot, ndigjo të falunitë t’em, edhe të klithunitë t’em le të vijë te ti.
2 Mos këthe mbë-nj’-anë faqenë tande prei mejet; ate ditë qi kam shtrëngim, kërrus veshinë tand tek unë, ate ditë qi thërres mbë ty , ndëgjo-më shpeit.
3 Se ditt’ e mia hupnë porsi tym, edhe eshtënat’ e mia u thanë porsi shkarpa.
4 Zemëra eme u plague, e u tha porsi bar, kaqi sa harrova me ngranë bukënë t’eme.
5 Prei zanit shamtimësë s’eme, eshtënate m’u ngjitnë ndë misht.
6 U bashë porsi pelekan i shkretinësë, u bashë porsi korb’ i natesë ndë vend të shkretë.
7 Rri pa gjumë, edhe jam porsi nji zok qi rri vetëmë mbë dhomë.
8 Gjithë ditënë më shpërnderojën’ anëmiqt’e mi; të çëmendunitë përgjërohenë kundrë meje.
9 Se hangra hi porsi bukë, edhe përzieva me lott të pimitë t’em.
10 Për punë të zemërimit t’yt edhe të mënisë s’ate, se më ngrite e më hodhe poshtë.
11 Ditt’ e mia shkojënë porsi hie, edhe unë u thava porsi bar.
12 Por ti, o Zot, mbet për gjithë jetënë, edhe të përmendunitë t’at bres mbas brezi.
13 Ti ke me u ngritunë, e ka me të ardhunë keq për Sionënë, se ashtë kohë për me e përdëllyem, se i erdhi koha.
14 Se shërbëtorëvet tu u pëlqejënë gurët’ e asai, edhe u dhimbetë për pluhunin’ e asai.
15 Ateherë kombetë kanë me pasunë frikë emënin’ e Zotit, edhe gjithë mbëretënit’ e dheut lavdinë tande.
16 Se Zoti ka me ndërtuem Sionë, edhe ka me u dukunë ndë lavdi të vet.
17 Ka me shtimë sytë mbë të falunit’ e të përvumëvet, edhe s’ka me hedhunë tej lutëjen’ e atyneve.
18 Këjo ka me u shkruem për brezinë qi vien, edhe populli qi ka me u krijuem, do të lavdurojë Zotinë.
19 Se u kurrus prei së naltit të shenjtënuemit vendit vet, Zoti shtiu sytë prei qielli mbi dhet,
20 për me ndigjuem shamtimën’ e të lidhunavet, për me sgidhunë dielmtë qi janë dënuem për vdekë,
21 qi të diftojën’ emënin’ e Zotit ndë Sionë, edhe lavdurimin’ e ati ndë Ierusalemë,
22 kur të mbëlidhenë popujtë bashkë, edhe mbëretënitë për me i shërbyem Zotit.
23 Më preu fuqinë mb’udhë, më shkurtoi dittë.
24 Unë thashë: Mos më merr, o Perëndia em, ndë gjymësët të ditvet mia; viet’ e tu janë bres mbas brezash.
25 Çë ndë krye të herësë ti, o Zot, themelove dhenë, edhe punët’ e duervet tua janë qijetë.
26 Ata kanë me u vdierrë, por ti mbet, edhe të gjithë kanë me u vietëruem porsi petk, edhe porsi të veshëme ke me pshtiellë ata, edhe kanë me u ndërruem.
27 Por ti je vetë ai, edhe viet e tu s’kamë me menguem.
28 Të bijt’ e shërbëtorëvet tu kanë me ndenjunë, edhe fara e atyneve ka me qindruem përpara teje.