1 וְהֶחֱזִיקוּ֩ שֶׁ֨בַע נָשִׁ֜ים בְּאִ֣ישׁ אֶחָ֗ד בַּיּ֤וֹם הַהוּא֙ לֵאמֹ֔ר לַחְמֵ֣נוּ נֹאכֵ֔ל וְשִׂמְלָתֵ֖נוּ נִלְבָּ֑שׁ רַ֗ק יִקָּרֵ֤א שִׁמְךָ֙ עָלֵ֔ינוּ אֱסֹ֖ף חֶרְפָּתֵֽנוּ׃ ס
2 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא יִֽהְיֶה֙ צֶ֣מַח יְהוָ֔ה לִצְבִ֖י וּלְכָב֑וֹד וּפְרִ֤י הָאָ֨רֶץ֙ לְגָא֣וֹן וּלְתִפְאֶ֔רֶת לִפְלֵיטַ֖ת יִשְׂרָאֵֽל׃ 3 וְהָיָ֣ה ׀ הַנִּשְׁאָ֣ר בְּצִיּ֗וֹן וְהַנּוֹתָר֙ בִּיר֣וּשָׁלִַ֔ם קָד֖וֹשׁ יֵאָ֣מֶר ל֑וֹ כָּל־הַכָּת֥וּב לַחַיִּ֖ים בִּירוּשָׁלִָֽם׃ 4 אִ֣ם ׀ רָחַ֣ץ אֲדֹנָ֗י אֵ֚ת צֹאַ֣ת בְּנוֹת־צִיּ֔וֹן וְאֶת־דְּמֵ֥י יְרוּשָׁלִַ֖ם יָדִ֣יחַ מִקִּרְבָּ֑הּ בְּר֥וּחַ מִשְׁפָּ֖ט וּבְר֥וּחַ בָּעֵֽר׃ 5 וּבָרָ֣א יְהוָ֡ה עַל֩ כָּל־מְכ֨וֹן הַר־צִיּ֜וֹן וְעַל־מִקְרָאֶ֗הָ עָנָ֤ן ׀ יוֹמָם֙ וְעָשָׁ֔ן וְנֹ֛גַהּ אֵ֥שׁ לֶהָבָ֖ה לָ֑יְלָה כִּ֥י עַל־כָּל־כָּב֖וֹד חֻפָּֽה׃ 6 וְסֻכָּ֛ה תִּהְיֶ֥ה לְצֵל־יוֹמָ֖ם מֵחֹ֑רֶב וּלְמַחְסֶה֙ וּלְמִסְתּ֔וֹר מִזֶּ֖רֶם וּמִמָּטָֽר׃ פ
1 Edhe atë ditë shtatë gra do të zënë një burrë, e t’i thonë: Do të hamë bukënë t’onë, edhe do të veshëmë rrobatë t’ona, vetëmë le të thërritet’ emëri yt mbi një, që të heqsh turpërinë prej nesh.
2 Atë ditë deg’ e Zotit do të jet’ e bukurë edhe e lavduarë, edhe pem’ e dheut e sgjedhur’ edhe e pëlqyerë për ata që shpëtuanë nga Israili.
3 Edhe kush mbeti ndë Sionë, e kush mbeti ndë Jerusalimë do të kluhetë shënjt, gjith’ ata që janë shkruarë ndë mest të gjallëvet ndë Jerusalimë,
4 kur të shpërlanjë Zoti ndyrësirën’ e të bilavet Jerusalimësë, edhe të qëronjë gjakun’ e Jerusalimësë nga mesi i asaj me frymë gjyqi e me frymë të dieguri.
5 Edhe Zoti do të krionjë mbë ç’do vënt të malit Sionësë, edhe ndër mbëledhëjet të asaj, re e tym ditënë, edhe natënë, të ndriturë zjarri që bën flakë, (sepse) mbi gjithë lavdinë do të jetë mbulesë,
6 edhe do të jetë një tendë, që të lëshonjë hie nga vapa ditënë, edhe të jetë mpshtetëje e mbulesë nga er’ e fortë e nga shiu.