1 וַיִּשְׁמַ֗ע אֶת־דִּבְרֵ֤י בְנֵֽי־לָבָן֙ לֵאמֹ֔ר לָקַ֣ח יַעֲקֹ֔ב אֵ֖ת כָּל־אֲשֶׁ֣ר לְאָבִ֑ינוּ וּמֵאֲשֶׁ֣ר לְאָבִ֔ינוּ עָשָׂ֕ה אֵ֥ת כָּל־הַכָּבֹ֖ד הַזֶּֽה׃ 2 וַיַּ֥רְא יַעֲקֹ֖ב אֶת־פְּנֵ֣י לָבָ֑ן וְהִנֵּ֥ה אֵינֶנּ֛וּ עִמּ֖וֹ כִּתְמ֥וֹל שִׁלְשֹֽׁום׃ 3 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶֽל־יַעֲקֹ֔ב שׁ֛וּב אֶל־אֶ֥רֶץ אֲבוֹתֶ֖יךָ וּלְמוֹלַדְתֶּ֑ךָ וְאֶֽהְיֶ֖ה עִמָּֽךְ׃ 4 וַיִּשְׁלַ֣ח יַעֲקֹ֔ב וַיִּקְרָ֖א לְרָחֵ֣ל וּלְלֵאָ֑ה הַשָּׂדֶ֖ה אֶל־צֹאנֽוֹ׃ 5 וַיֹּ֣אמֶר לָהֶ֗ן רֹאֶ֤ה אָנֹכִי֙ אֶת־פְּנֵ֣י אֲבִיכֶ֔ן כִּֽי־אֵינֶ֥נּוּ אֵלַ֖י כִּתְמֹ֣ל שִׁלְשֹׁ֑ם וֵֽאלֹהֵ֣י אָבִ֔י הָיָ֖ה עִמָּדִֽי׃ 6 וְאַתֵּ֖נָה יְדַעְתֶּ֑ן כִּ֚י בְּכָל־כֹּחִ֔י עָבַ֖דְתִּי אֶת־אֲבִיכֶֽן׃ 7 וַאֲבִיכֶן֙ הֵ֣תֶל בִּ֔י וְהֶֽחֱלִ֥ף אֶת־מַשְׂכֻּרְתִּ֖י עֲשֶׂ֣רֶת מֹנִ֑ים וְלֹֽא־נְתָנ֣וֹ אֱלֹהִ֔ים לְהָרַ֖ע עִמָּדִֽי׃ 8 אִם־כֹּ֣ה יֹאמַ֗ר נְקֻדִּים֙ יִהְיֶ֣ה שְׂכָרֶ֔ךָ וְיָלְד֥וּ כָל־הַצֹּ֖אן נְקֻדִּ֑ים וְאִם־כֹּ֣ה יֹאמַ֗ר עֲקֻדִּים֙ יִהְיֶ֣ה שְׂכָרֶ֔ךָ וְיָלְד֥וּ כָל־הַצֹּ֖אן עֲקֻדִּֽים׃ 9 וַיַּצֵּ֧ל אֱלֹהִ֛ים אֶת־מִקְנֵ֥ה אֲבִיכֶ֖ם וַיִּתֶּן־לִֽי׃ 10 וַיְהִ֗י בְּעֵת֙ יַחֵ֣ם הַצֹּ֔אן וָאֶשָּׂ֥א עֵינַ֛י וָאֵ֖רֶא בַּחֲל֑וֹם וְהִנֵּ֤ה הָֽעַתֻּדִים֙ הָעֹלִ֣ים עַל־הַצֹּ֔אן עֲקֻדִּ֥ים נְקֻדִּ֖ים וּבְרֻדִּֽים׃ 11 וַיֹּ֨אמֶר אֵלַ֜י מַלְאַ֧ךְ הָאֱלֹהִ֛ים בַּחֲל֖וֹם יַֽעֲקֹ֑ב וָאֹמַ֖ר הִנֵּֽנִי׃ 12 וַיֹּ֗אמֶר שָׂא־נָ֨א עֵינֶ֤יךָ וּרְאֵה֙ כָּל־הָֽעַתֻּדִים֙ הָעֹלִ֣ים עַל־הַצֹּ֔אן עֲקֻדִּ֥ים נְקֻדִּ֖ים וּבְרֻדִּ֑ים כִּ֣י רָאִ֔יתִי אֵ֛ת כָּל־אֲשֶׁ֥ר לָבָ֖ן עֹ֥שֶׂה לָּֽךְ׃ 13 אָנֹכִ֤י הָאֵל֙ בֵּֽית־אֵ֔ל אֲשֶׁ֨ר מָשַׁ֤חְתָּ שָּׁם֙ מַצֵּבָ֔ה אֲשֶׁ֨ר נָדַ֥רְתָּ לִּ֛י שָׁ֖ם נֶ֑דֶר עַתָּ֗ה ק֥וּם צֵא֙ מִן־הָאָ֣רֶץ הַזֹּ֔את וְשׁ֖וּב אֶל־אֶ֥רֶץ מוֹלַדְתֶּֽךָ׃ 14 וַתַּ֤עַן רָחֵל֙ וְלֵאָ֔ה וַתֹּאמַ֖רְנָה ל֑וֹ הַע֥וֹד לָ֛נוּ חֵ֥לֶק וְנַחֲלָ֖ה בְּבֵ֥ית אָבִֽינוּ׃ 15 הֲל֧וֹא נָכְרִיּ֛וֹת נֶחְשַׁ֥בְנוּ ל֖וֹ כִּ֣י מְכָרָ֑נוּ וַיֹּ֥אכַל גַּם־אָכ֖וֹל אֶת־כַּסְפֵּֽנוּ׃ 16 כִּ֣י כָל־הָעֹ֗שֶׁר אֲשֶׁ֨ר הִצִּ֤יל אֱלֹהִים֙ מֵֽאָבִ֔ינוּ לָ֥נוּ ה֖וּא וּלְבָנֵ֑ינוּ וְעַתָּ֗ה כֹּל֩ אֲשֶׁ֨ר אָמַ֧ר אֱלֹהִ֛ים אֵלֶ֖יךָ עֲשֵֽׂה׃ 17 וַיָּ֖קָם יַעֲקֹ֑ב וַיִּשָּׂ֛א אֶת־בָּנָ֥יו וְאֶת־נָשָׁ֖יו עַל־הַגְּמַלִּֽים׃ 18 וַיִּנְהַ֣ג אֶת־כָּל־מִקְנֵ֗הוּ וְאֶת־כָּל־רְכֻשׁוֹ֙ אֲשֶׁ֣ר רָכָ֔שׁ מִקְנֵה֙ קִנְיָנ֔וֹ אֲשֶׁ֥ר רָכַ֖שׁ בְּפַדַּ֣ן אֲרָ֑ם לָב֛וֹא אֶל־יִצְחָ֥ק אָבִ֖יו אַ֥רְצָה כְּנָֽעַן׃ 19 וְלָבָ֣ן הָלַ֔ךְ לִגְזֹ֖ז אֶת־צֹאנ֑וֹ וַתִּגְנֹ֣ב רָחֵ֔ל אֶת־הַתְּרָפִ֖ים אֲשֶׁ֥ר לְאָבִֽיהָ׃ 20 וַיִּגְנֹ֣ב יַעֲקֹ֔ב אֶת־לֵ֥ב לָבָ֖ן הָאֲרַמִּ֑י עַל־בְּלִי֙ הִגִּ֣יד ל֔וֹ כִּ֥י בֹרֵ֖חַ הֽוּא׃ 21 וַיִּבְרַ֥ח הוּא֙ וְכָל־אֲשֶׁר־ל֔וֹ וַיָּ֖קָם וַיַּעֲבֹ֣ר אֶת־הַנָּהָ֑ר וַיָּ֥שֶׂם אֶת־פָּנָ֖יו הַ֥ר הַגִּלְעָֽד׃ 22 וַיֻּגַּ֥ד לְלָבָ֖ן בַּיּ֣וֹם הַשְּׁלִישִׁ֑י כִּ֥י בָרַ֖ח יַעֲקֹֽב׃ 23 וַיִּקַּ֤ח אֶת־אֶחָיו֙ עִמּ֔וֹ וַיִּרְדֹּ֣ף אַחֲרָ֔יו דֶּ֖רֶךְ שִׁבְעַ֣ת יָמִ֑ים וַיַּדְבֵּ֥ק אֹת֖וֹ בְּהַ֥ר הַגִּלְעָֽד׃ 24 וַיָּבֹ֧א אֱלֹהִ֛ים אֶל־לָבָ֥ן הָאֲרַמִּ֖י בַּחֲלֹ֣ם הַלָּ֑יְלָה וַיֹּ֣אמֶר ל֗וֹ הִשָּׁ֧מֶר לְךָ֛ פֶּן־תְּדַבֵּ֥ר עִֽם־יַעֲקֹ֖ב מִטּ֥וֹב עַד־רָֽע׃ 25 וַיַּשֵּׂ֥ג לָבָ֖ן אֶֽת־יַעֲקֹ֑ב וְיַעֲקֹ֗ב תָּקַ֤ע אֶֽת־אָהֳלוֹ֙ בָּהָ֔ר וְלָבָ֛ן תָּקַ֥ע אֶת־אֶחָ֖יו בְּהַ֥ר הַגִּלְעָֽד׃ 26 וַיֹּ֤אמֶר לָבָן֙ לְיַעֲקֹ֔ב מֶ֣ה עָשִׂ֔יתָ וַתִּגְנֹ֖ב אֶת־לְבָבִ֑י וַתְּנַהֵג֙ אֶת־בְּנֹתַ֔י כִּשְׁבֻי֖וֹת חָֽרֶב׃ 27 לָ֤מָּה נַחְבֵּ֨אתָ֙ לִבְרֹ֔חַ וַתִּגְנֹ֖ב אֹתִ֑י וְלֹא־הִגַּ֣דְתָּ לִּ֔י וָֽאֲשַׁלֵּחֲךָ֛ בְּשִׂמְחָ֥ה וּבְשִׁרִ֖ים בְּתֹ֥ף וּבְכִנּֽוֹר׃ 28 וְלֹ֣א נְטַשְׁתַּ֔נִי לְנַשֵּׁ֥ק לְבָנַ֖י וְלִבְנֹתָ֑י עַתָּ֖ה הִסְכַּ֥לְתָּֽ עֲשֹֽׂו׃ 29 יֶשׁ־לְאֵ֣ל יָדִ֔י לַעֲשֹׂ֥ות עִמָּכֶ֖ם רָ֑ע וֵֽאלֹהֵ֨י אֲבִיכֶ֜ם אֶ֣מֶשׁ ׀ אָמַ֧ר אֵלַ֣י לֵאמֹ֗ר הִשָּׁ֧מֶר לְךָ֛ מִדַּבֵּ֥ר עִֽם־יַעֲקֹ֖ב מִטּ֥וֹב עַד־רָֽע׃ 30 וְעַתָּה֙ הָלֹ֣ךְ הָלַ֔כְתָּ כִּֽי־נִכְסֹ֥ף נִכְסַ֖פְתָּה לְבֵ֣ית אָבִ֑יךָ לָ֥מָּה גָנַ֖בְתָּ אֶת־אֱלֹהָֽי׃ 31 וַיַּ֥עַן יַעֲקֹ֖ב וַיֹּ֣אמֶר לְלָבָ֑ן כִּ֣י יָרֵ֔אתִי כִּ֣י אָמַ֔רְתִּי פֶּן־תִּגְזֹ֥ל אֶת־בְּנוֹתֶ֖יךָ מֵעִמִּֽי׃ 32 עִ֠ם אֲשֶׁ֨ר תִּמְצָ֣א אֶת־אֱלֹהֶיךָ֮ לֹ֣א יִֽחְיֶה֒ נֶ֣גֶד אַחֵ֧ינוּ הַֽכֶּר־לְךָ֛ מָ֥ה עִמָּדִ֖י וְקַֽח־לָ֑ךְ וְלֹֽא־יָדַ֣ע יַעֲקֹ֔ב כִּ֥י רָחֵ֖ל גְּנָבָֽתַם׃ 33 וַיָּבֹ֨א לָבָ֜ן בְּאֹ֥הֶל יַעֲקֹ֣ב ׀ וּבְאֹ֣הֶל לֵאָ֗ה וּבְאֹ֛הֶל שְׁתֵּ֥י הָאֲמָהֹ֖ת וְלֹ֣א מָצָ֑א וַיֵּצֵא֙ מֵאֹ֣הֶל לֵאָ֔ה וַיָּבֹ֖א בְּאֹ֥הֶל רָחֵֽל׃ 34 וְרָחֵ֞ל לָקְחָ֣ה אֶת־הַתְּרָפִ֗ים וַתְּשִׂמֵ֛ם בְּכַ֥ר הַגָּמָ֖ל וַתֵּ֣שֶׁב עֲלֵיהֶ֑ם וַיְמַשֵּׁ֥שׁ לָבָ֛ן אֶת־כָּל־הָאֹ֖הֶל וְלֹ֥א מָצָֽא׃ 35 וַתֹּ֣אמֶר אֶל־אָבִ֗יהָ אַל־יִ֨חַר֙ בְּעֵינֵ֣י אֲדֹנִ֔י כִּ֣י ל֤וֹא אוּכַל֙ לָק֣וּם מִפָּנֶ֔יךָ כִּי־דֶ֥רֶךְ נָשִׁ֖ים לִ֑י וַיְחַפֵּ֕שׂ וְלֹ֥א מָצָ֖א אֶת־הַתְּרָפִֽים׃ 36 וַיִּ֥חַר לְיַעֲקֹ֖ב וַיָּ֣רֶב בְּלָבָ֑ן וַיַּ֤עַן יַעֲקֹב֙ וַיֹּ֣אמֶר לְלָבָ֔ן מַה־פִּשְׁעִי֙ מַ֣ה חַטָּאתִ֔י כִּ֥י דָלַ֖קְתָּ אַחֲרָֽי׃ 37 כִּֽי־מִשַּׁ֣שְׁתָּ אֶת־כָּל־כֵּלַ֗י מַה־מָּצָ֨אתָ֙ מִכֹּ֣ל כְּלֵי־בֵיתֶ֔ךָ שִׂ֣ים כֹּ֔ה נֶ֥גֶד אַחַ֖י וְאַחֶ֑יךָ וְיוֹכִ֖יחוּ בֵּ֥ין שְׁנֵֽינוּ׃ 38 זֶה֩ עֶשְׂרִ֨ים שָׁנָ֤ה אָנֹכִי֙ עִמָּ֔ךְ רְחֵלֶ֥יךָ וְעִזֶּ֖יךָ לֹ֣א שִׁכֵּ֑לוּ וְאֵילֵ֥י צֹאנְךָ֖ לֹ֥א אָכָֽלְתִּי׃ 39 טְרֵפָה֙ לֹא־הֵבֵ֣אתִי אֵלֶ֔יךָ אָנֹכִ֣י אֲחַטֶּ֔נָּה מִיָּדִ֖י תְּבַקְשֶׁ֑נָּה גְּנֻֽבְתִ֣י י֔וֹם וּגְנֻֽבְתִ֖י לָֽיְלָה׃ 40 הָיִ֧יתִי בַיּ֛וֹם אֲכָלַ֥נִי חֹ֖רֶב וְקֶ֣רַח בַּלָּ֑יְלָה וַתִּדַּ֥ד שְׁנָתִ֖י מֵֽעֵינָֽי׃ 41 זֶה־לִּ֞י עֶשְׂרִ֣ים שָׁנָה֮ בְּבֵיתֶךָ֒ עֲבַדְתִּ֜יךָ אַרְבַּֽע־עֶשְׂרֵ֤ה שָׁנָה֙ בִּשְׁתֵּ֣י בְנֹתֶ֔יךָ וְשֵׁ֥שׁ שָׁנִ֖ים בְּצֹאנֶ֑ךָ וַתַּחֲלֵ֥ף אֶת־מַשְׂכֻּרְתִּ֖י עֲשֶׂ֥רֶת מֹנִֽים׃ 42 לוּלֵ֡י אֱלֹהֵ֣י אָבִי֩ אֱלֹהֵ֨י אַבְרָהָ֜ם וּפַ֤חַד יִצְחָק֙ הָ֣יָה לִ֔י כִּ֥י עַתָּ֖ה רֵיקָ֣ם שִׁלַּחְתָּ֑נִי אֶת־עָנְיִ֞י וְאֶת־יְגִ֧יעַ כַּפַּ֛י רָאָ֥ה אֱלֹהִ֖ים וַיּ֥וֹכַח אָֽמֶשׁ׃ 43 וַיַּ֨עַן לָבָ֜ן וַיֹּ֣אמֶר אֶֽל־יַעֲקֹ֗ב הַבָּנ֨וֹת בְּנֹתַ֜י וְהַבָּנִ֤ים בָּנַי֙ וְהַצֹּ֣אן צֹאנִ֔י וְכֹ֛ל אֲשֶׁר־אַתָּ֥ה רֹאֶ֖ה לִי־ה֑וּא וְלִבְנֹתַ֞י מָֽה־אֶֽעֱשֶׂ֤ה לָאֵ֨לֶּה֙ הַיּ֔וֹם א֥וֹ לִבְנֵיהֶ֖ן אֲשֶׁ֥ר יָלָֽדוּ׃ 44 וְעַתָּ֗ה לְכָ֛ה נִכְרְתָ֥ה בְרִ֖ית אֲנִ֣י וָאָ֑תָּה וְהָיָ֥ה לְעֵ֖ד בֵּינִ֥י וּבֵינֶֽךָ׃ 45 וַיִּקַּ֥ח יַעֲקֹ֖ב אָ֑בֶן וַיְרִימֶ֖הָ מַצֵּבָֽה׃ 46 וַיֹּ֨אמֶר יַעֲקֹ֤ב לְאֶחָיו֙ לִקְט֣וּ אֲבָנִ֔ים וַיִּקְח֥וּ אֲבָנִ֖ים וַיַּֽעֲשׂוּ־גָ֑ל וַיֹּ֥אכְלוּ שָׁ֖ם עַל־הַגָּֽל׃ 47 וַיִּקְרָא־ל֣וֹ לָבָ֔ן יְגַ֖ר שָׂהֲדוּתָ֑א וְיַֽעֲקֹ֔ב קָ֥רָא ל֖וֹ גַּלְעֵֽד׃ 48 וַיֹּ֣אמֶר לָבָ֔ן הַגַּ֨ל הַזֶּ֥ה עֵ֛ד בֵּינִ֥י וּבֵינְךָ֖ הַיּ֑וֹם עַל־כֵּ֥ן קָרָא־שְׁמ֖וֹ גַּלְעֵֽד׃ 49 וְהַמִּצְפָּה֙ אֲשֶׁ֣ר אָמַ֔ר יִ֥צֶף יְהוָ֖ה בֵּינִ֣י וּבֵינֶ֑ךָ כִּ֥י נִסָּתֵ֖ר אִ֥ישׁ מֵרֵעֵֽהוּ׃ 50 אִם־תְּעַנֶּ֣ה אֶת־בְּנֹתַ֗י וְאִם־תִּקַּ֤ח נָשִׁים֙ עַל־בְּנֹתַ֔י אֵ֥ין אִ֖ישׁ עִמָּ֑נוּ רְאֵ֕ה אֱלֹהִ֥ים עֵ֖ד בֵּינִ֥י וּבֵינֶֽךָ׃ 51 וַיֹּ֥אמֶר לָבָ֖ן לְיַעֲקֹ֑ב הִנֵּ֣ה ׀ הַגַּ֣ל הַזֶּ֗ה וְהִנֵּה֙ הַמַצֵּבָ֔ה אֲשֶׁ֥ר יָרִ֖יתִי בֵּינִ֥י וּבֵינֶֽךָ׃ 52 עֵ֚ד הַגַּ֣ל הַזֶּ֔ה וְעֵדָ֖ה הַמַּצֵּבָ֑ה אִם־אָ֗נִי לֹֽא־אֶֽעֱבֹ֤ר אֵלֶ֨יךָ֙ אֶת־הַגַּ֣ל הַזֶּ֔ה וְאִם־אַ֠תָּה לֹא־תַעֲבֹ֨ר אֵלַ֜י אֶת־הַגַּ֥ל הַזֶּ֛ה וְאֶת־הַמַּצֵּבָ֥ה הַזֹּ֖את לְרָעָֽה׃ 53 אֱלֹהֵ֨י אַבְרָהָ֜ם וֵֽאלֹהֵ֤י נָחוֹר֙ יִשְׁפְּט֣וּ בֵינֵ֔ינוּ אֱלֹהֵ֖י אֲבִיהֶ֑ם וַיִּשָּׁבַ֣ע יַעֲקֹ֔ב בְּפַ֖חַד אָבִ֥יו יִצְחָֽק׃ 54 וַיִּזְבַּ֨ח יַעֲקֹ֥ב זֶ֨בַח֙ בָּהָ֔ר וַיִּקְרָ֥א לְאֶחָ֖יו לֶאֱכָל־לָ֑חֶם וַיֹּ֣אכְלוּ לֶ֔חֶם וַיָּלִ֖ינוּ בָּהָֽר׃
1 Edhe (Jakovi) dëgjoi fialët’ e të bijet Llavanit, që thoshinë (se) Jakovi mori gjithë gjën’ e atësë tynë, edhe nga gjëja atësë tynë fitoi gjithë këtë lavdi. 2 Edhe Jakovi pa faqen’ e Llavanit, edhe na tek nuk’ (ishte) si die edhe pardie. 3 Edhe Zoti i tha Jakovit: Kthenu ndë dhet të atërëvet tu, edhe ndë gjëndëjet tënde, edhe (unë) do të jem bashkë me ty.
4 Atëhere Jakovi dërgoi e thirri Rahilën’ e Leahënë ndë fushët te tufat’ e tia, 5 edhe u tha atyre: Shoh faqen’ e atësë tuaj, se nuk’ (është) tek unë si die edhe pardie, po Perëndia i tim et qe bashkë me mua, 6 edhe ju e dini se i shërbeva atësë tuaj me gjithë fuqinë time, 7 por ata juaj më gënjeu, edhe ndërroi pagat’ e mia dhietë herë, po Perëndia nuk’ e la atë të më bënte keq, 8 edhe kur thoshte ashtu, (se) pikaloshetë do të jenë për pagënë tënde, atëhere gjithë tufa pillte pikaloshe, edhe kur thoshte kështu, (se) të larmetë do të jenë për pagënë time, atëhere gjithë tufa pillte të larme. 9 Kështu Perëndia ngriti tufën’ e atësë tuaj, e ma dha mua. 10 Edhe nd’atë kohë kur mbarseshinë dhëntë, ngrita syt’ e mi, edhe pashë nd’ëndërrë, edhe na sqepët’ edhe deshëtë që u hipëninë delevet edhe dhivet, (ishinë) të larm e laraganë e pikaloshë. 11 Edhe ëngjëlli i Perëndisë më tha nd’ëndërrë: Jakov; edhe (unë) thashë: Na (ku jam). 12 Edhe (ay) tha: Ngre tashi syt’ e tu, edhe shih gjithë sqepët’ edhe deshëtë që u hipënjënë delevet e dhivet (se janë) të larm e laraganë e pikaloshë, sepse pashë gjithë ç’të bëri ty Llavani. 13 Unë (jam) Perëndia e Bethellësë, që leve shtyllënë, (edhe) atie ku bëre uratë mbë mua, ngreu tashi, (e) dil nga ky vënt, edhe kthenu ndë dhet të gjëndëjesë sate.
14 Edhe Rahila e Leaha u përgjeqnë, e i thanë: A kemi neve më piesë a trashëgim ndë shtëpi t’atësë tynë? 15 A nukë shikoneshim prej ati si të huaja? Sepse na shiti, edhe hëngri të tërë argjëndinë tënë, 16 përandaj gjithë pasëjenë që hoqi Perëndia nga ata ynë, është jona, edhe e djemvet tanë; tashi pra bën sa të tha Perëndia.
17 Atëhere Jakovi u ngre, e mori djemt’ e ti, edhe grat’ e tia mbi kamillet, 18 edhe hoqi gjithë bagëtit’ e tia, edhe gjithë të mirat’ e tia që pat fituarë, tufën’ e fitimit ti, që pat fituarë ndë Padan-aram, që të vij te Isaaku i ati ti ndë dhet të Hanaanit.
19 Edhe Llavani kishte vaturë për të këthyrë dhënt’ e ti, edhe Rahila vodhi idhujt’ e tet. 20 Edhe Jakovi fshehu të ikurit’ e ti nga Llavan Syriani, e nuk’ i dëfteu ati se shkon.
21 Edhe ay iku me gjithë pasëjen’ e ti, edhe u ngre e shtiu lumnë, edhe mbajti dreitë malit Gileadit.
22 Edhe të tretënë ditë i dhanë zë Llavanit se Jakovi iku, 23 edhe (ay) mori të vëllezëritë me vetëhen e ti, edhe e ndoqi prapa shtatë dit udhë, edhe ja harriu ndë mal të Gileadit. 24 Edhe Perëndia erdhi te Llavan Syriani natënë nd’ëndërrë, e i tha: Ruhu mos i flaç keq Jakovit.
25 Llavani pra ja harriu Jakovit, edhe Jakovi kish ngulurë tendën’ e ti mbi malt, edhe Llavani bashkë me të vëllezërit’ e ti ra mbi mal të Gileadit. 26 Edhe Llavani i tha Jakovit: Ç’bëre, edhe përse fshehe të ikuritë tat nga unë, edhe hoqe time bila posi skllava me kordhë? 27 Përse ike fshehurazi, edhe u vodhe nga unë, edhe nukë më dëfteve? Sepse do të të dërgonjam me gëzim e me kënkë, bashkë me daulle e me qithara, 28 edhe nukë harriva të puthnjam as bijt’ e mi, as bilat’ e mia? Tashi e bëre këtë pa mënt, 29 dora ime ësht’ e fortë t’u bënjë keq juve, Perëndia i atësë tuaj die natënë më foli, tuke thënë: Ruhu mos i flaç keq Jakovit. 30 Tashi pra le të jetë, passi ike, sepse të mori malli shumë për shtëpin’ e tyt et, (po) përse vodhe perëndirat’ e mi?
31 Edhe Jakovi u përgjeq e i tha Llavanit: (Ika) sepse pata frikë, sepse thashë: Mos më marrç tët bila, 32 (po) te cili të gjënjç perëndirat’ e tu, le të mos rronjë, përpara vëllezëret tanë njih ç’(gjëndetë) tek unë nga të tuatë, edhe merre(e). Sepse Jakovi nukë dinte se Rahila kish viedhë ata.
33 Llavani pra hyri ndë tendët të Jakovit, e ndë tendët të Leahësë, e ndë tendat të dy shërbëtorevet, po nukë gjeti (gjë). Atëhere dolli nga tenda e Leahësë e hyri ndë tendët të Rahilësë. 34 Edhe Rahila kishte marrë idhujtë, e i kishte vënë ndë samar të kamillesë, edhe rrinte mbi ata. Edhe Llavani vështroi gjithë tendënë, po nukë gjeti (gjë). 35 Edhe ajo i tha t’et: Le të mos i vinjë rëndë tim zot, sepse s’munt të ngrihem përpara teje, sepse kam të ardhurat’ e gravet. Edhe ay vështroi, por nukë gjeti idhujtë.
36 Edhe Jakovi u zemërua, e qërtoi Llavaninë, edhe Jakovi u përgjeq e i tha Llavanit: Ç’(është) panomia ime? Ç’(është) faji im, që më ndoqe prapa? 37 Passi kërkove gjith’ enët’ e mia, ç’gjete nga gjith’ enët’ e shtëpisë sate? Vër(e) atë këtu përpara vëllezëret mi, e vëllezëret tu, të gjukonjënë ndërmest neve të dyve, 38 njëzet viet (janë) tashi, që kurse jam bashkë me ty, dhënt’ e tu e dhit’ e tua nukë mbetnë pa qëngja e pa kedha, edhe deshët’ e tufësë sate nuk’ i hëngra; 39 gjë të mbyturë nga bisha nukë të prura ty, un’ e lanjam atë, nga dora ime e kërkonje ç’do që më vidhej ditënë, a ç’do që më vidhej natënë, 40 ditënë digjeshë nga vapa, e natënë nga të ftohëtitë, edhe më ikte gjumi nga sytë, 41 (janë) tashi njëzet viet që gjëndem ndë shtëpit tënde, katrëmbëdhietë viet të shërbeva për të dy të bilat e tua, edhe gjashtë viet për dhënt e tu, edhe më ndërrove pagënë dhietë herë, 42 ndë mos ishte bashkë me mua Perëndia i tim et, Perëndia i Avraamit, edhe frika e Isaakut, me të vërtetë do të më kishnje dërguarë të mbrazëtë tashi; Perëndia pa pocaqinë time, edhe mundimin’ e duaret mia, edhe (të) qërtoj die natënë.
43 Edhe Llavani u përgjeq e i tha Jakovit: (Këto) bila (janë) bilat’ e mia, edhe (këta) bij (janë) bijt’ e mi, edhe (këta) dhën (janë) dhënt’ e mi, edhe gjithë sa sheh janë të miatë, edhe ç’ t’u bënj sot këtyre time bilave, a djemvet atyre që puallë? 44 Eja pra tashi, le të lidhëmë fialë, un’ edhe ti, që të jenë për dëshmim ndërmest meje edhe teje.
45 Edhe Jakovi mori një gur, edhe e nguli për shtyllë. 46 Edhe Jakovi u tha vëllezëret ti: Mbëlithni gurë, edhe muarrë gurë, e bënë tok, edhe hëngrën atie mbi tokt. 47 Edhe Llavani ja vuri emërin’ ati Jegar-sahadutha [togu i dëshmisë], edhe Jakovi ja vuri emërin ati Galeed [togu i dëshmisë]. 48 Edhe Llavani tha: Ky tok (është) sot për dëshmim ndërmest meje edhe teje, përandaj u kluajti emëri i ati Galeed, 49 edhe Mizpah [përgjim], sepse tha: Le të vështronjë Zoti ndërmest meje edhe teje, kur të ndahemi njëri nga jatri, 50 ndë mundofsh time bila, a ndë marrç (të tiera) gra përveç sime bilave, nuk’ (është) tietrë bashkë me ne; shih, Perëndia është dëshmitar ndërmest meje edhe teje. 51 Edhe Llavani i tha Jakovit: Na ky tok, edhe na (këjo) shtyllë që ngule ndërmest meje dhe teje, 52 ky tok (është) për dëshmim, edhe shtylla (është) për dëshmim, se unë s’kam për të shkapërcyerë këtë tok te ti, as ti s’ke për të shkapërcyer këtë tok edhe këtë shtyllë, tek unë, për të keq, 53 Perëndia i Avraamit, edhe Perëndia i Nahorit, Perëndia i atërëvet atyre, le të gjykonjë ndërmest neve. Edhe Jakovi u përbetua ndë frikët t’et Isaakut.
54 Atëhere Jakovi bëri kurban mbi malt, edhe thërriti të vëllezërit’ e ti të haninë bukë, edhe hëngrë bukë, edhe fjetnë mbi malt. 55 Edhe Llavani u ngre shpejt ndë mëngjes, e puthi të bijt’ e ti, e të bilat’ e tia, edhe i bekoi, edhe Llavani shkoi, edhe u kthye ndë vënt të ti.