1 וְהַנָּחָשׁ֙ הָיָ֣ה עָר֔וּם מִכֹּל֙ חַיַּ֣ת הַשָּׂדֶ֔ה אֲשֶׁ֥ר עָשָׂ֖ה יְהוָ֣ה אֱלֹהִ֑ים וַיֹּ֨אמֶר֙ אֶל־הָ֣אִשָּׁ֔ה אַ֚ף כִּֽי־אָמַ֣ר אֱלֹהִ֔ים לֹ֣א תֹֽאכְל֔וּ מִכֹּ֖ל עֵ֥ץ הַגָּֽן׃ 2 וַתֹּ֥אמֶר הָֽאִשָּׁ֖ה אֶל־הַנָּחָ֑שׁ מִפְּרִ֥י עֵֽץ־הַגָּ֖ן נֹאכֵֽל׃ 3 וּמִפְּרִ֣י הָעֵץ֮ אֲשֶׁ֣ר בְּתוֹךְ־הַגָּן֒ אָמַ֣ר אֱלֹהִ֗ים לֹ֤א תֹֽאכְלוּ֙ מִמֶּ֔נּוּ וְלֹ֥א תִגְּע֖וּ בּ֑וֹ פֶּן־תְּמֻתֽוּן׃ 4 וַיֹּ֥אמֶר הַנָּחָ֖שׁ אֶל־הָֽאִשָּׁ֑ה לֹֽא־מ֖וֹת תְּמֻתֽוּן׃ 5 כִּ֚י יֹדֵ֣עַ אֱלֹהִ֔ים כִּ֗י בְּיוֹם֙ אֲכָלְכֶ֣ם מִמֶּ֔נּוּ וְנִפְקְח֖וּ עֵֽינֵיכֶ֑ם וִהְיִיתֶם֙ כֵּֽאלֹהִ֔ים יֹדְעֵ֖י ט֥וֹב וָרָֽע׃ 6 וַתֵּ֣רֶא הָֽאִשָּׁ֡ה כִּ֣י טוֹב֩ הָעֵ֨ץ לְמַאֲכָ֜ל וְכִ֧י תַֽאֲוָה־ה֣וּא לָעֵינַ֗יִם וְנֶחְמָ֤ד הָעֵץ֙ לְהַשְׂכִּ֔יל וַתִּקַּ֥ח מִפִּרְי֖וֹ וַתֹּאכַ֑ל וַתִּתֵּ֧ן גַּם־לְאִישָׁ֛הּ עִמָּ֖הּ וַיֹּאכַֽל׃ 7 וַתִּפָּקַ֨חְנָה֙ עֵינֵ֣י שְׁנֵיהֶ֔ם וַיֵּ֣דְע֔וּ כִּ֥י עֵֽירֻמִּ֖ם הֵ֑ם וַֽיִּתְפְּרוּ֙ עֲלֵ֣ה תְאֵנָ֔ה וַיַּעֲשׂ֥וּ לָהֶ֖ם חֲגֹרֹֽת׃ 8 וַֽיִּשְׁמְע֞וּ אֶת־ק֨וֹל יְהוָ֧ה אֱלֹהִ֛ים מִתְהַלֵּ֥ךְ בַּגָּ֖ן לְר֣וּחַ הַיּ֑וֹם וַיִּתְחַבֵּ֨א הָֽאָדָ֜ם וְאִשְׁתּ֗וֹ מִפְּנֵי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהִ֔ים בְּת֖וֹךְ עֵ֥ץ הַגָּֽן׃ 9 וַיִּקְרָ֛א יְהוָ֥ה אֱלֹהִ֖ים אֶל־הָֽאָדָ֑ם וַיֹּ֥אמֶר ל֖וֹ אַיֶּֽכָּה׃ 10 וַיֹּ֕אמֶר אֶת־קֹלְךָ֥ שָׁמַ֖עְתִּי בַּגָּ֑ן וָאִירָ֛א כִּֽי־עֵירֹ֥ם אָנֹ֖כִי וָאֵחָבֵֽא׃ 11 וַיֹּ֕אמֶר מִ֚י הִגִּ֣יד לְךָ֔ כִּ֥י עֵירֹ֖ם אָ֑תָּה הֲמִן־הָעֵ֗ץ אֲשֶׁ֧ר צִוִּיתִ֛יךָ לְבִלְתִּ֥י אֲכָל־מִמֶּ֖נּוּ אָכָֽלְתָּ׃ 12 וַיֹּ֖אמֶר הָֽאָדָ֑ם הָֽאִשָּׁה֙ אֲשֶׁ֣ר נָתַ֣תָּה עִמָּדִ֔י הִ֛וא נָֽתְנָה־לִּ֥י מִן־הָעֵ֖ץ וָאֹכֵֽל׃ 13 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֧ה אֱלֹהִ֛ים לָאִשָּׁ֖ה מַה־זֹּ֣את עָשִׂ֑ית וַתֹּ֨אמֶר֙ הָֽאִשָּׁ֔ה הַנָּחָ֥שׁ הִשִּׁיאַ֖נִי וָאֹכֵֽל׃ 14 וַיֹּאמֶר֩ יְהוָֹ֨ה אֱלֹהִ֥ים ׀ אֶֽל־הַנָּחָשׁ֮ כִּ֣י עָשִׂ֣יתָ זֹּאת֒ אָר֤וּר אַתָּה֙ מִכָּל־הַבְּהֵמָ֔ה וּמִכֹּ֖ל חַיַּ֣ת הַשָּׂדֶ֑ה עַל־גְּחֹנְךָ֣ תֵלֵ֔ךְ וְעָפָ֥ר תֹּאכַ֖ל כָּל־יְמֵ֥י חַיֶּֽיךָ׃ 15 וְאֵיבָ֣ה ׀ אָשִׁ֗ית בֵּֽינְךָ֙ וּבֵ֣ין הָֽאִשָּׁ֔ה וּבֵ֥ין זַרְעֲךָ֖ וּבֵ֣ין זַרְעָ֑הּ ה֚וּא יְשׁוּפְךָ֣ רֹ֔אשׁ וְאַתָּ֖ה תְּשׁוּפֶ֥נּוּ עָקֵֽב׃ ס
16 אֶֽל־הָאִשָּׁ֣ה אָמַ֗ר הַרְבָּ֤ה אַרְבֶּה֙ עִצְּבוֹנֵ֣ךְ וְהֵֽרֹנֵ֔ךְ בְּעֶ֖צֶב תֵּֽלְדִ֣י בָנִ֑ים וְאֶל־אִישֵׁךְ֙ תְּשׁ֣וּקָתֵ֔ךְ וְה֖וּא יִמְשָׁל־בָּֽךְ׃ ס
17 וּלְאָדָ֣ם אָמַ֗ר כִּ֥י־שָׁמַעְתָּ֮ לְק֣וֹל אִשְׁתֶּךָ֒ וַתֹּ֨אכַל֙ מִן־הָעֵ֔ץ אֲשֶׁ֤ר צִוִּיתִ֨יךָ֙ לֵאמֹ֔ר לֹ֥א תֹאכַ֖ל מִמֶּ֑נּוּ אֲרוּרָ֤ה הָֽאֲדָמָה֙ בַּֽעֲבוּרֶ֔ךָ בְּעִצָּבוֹן֙ תֹּֽאכֲלֶ֔נָּה כֹּ֖ל יְמֵ֥י חַיֶּֽיךָ׃ 18 וְק֥וֹץ וְדַרְדַּ֖ר תַּצְמִ֣יחַֽ לָ֑ךְ וְאָכַלְתָּ֖ אֶת־עֵ֥שֶׂב הַשָּׂדֶֽה׃ 19 בְּזֵעַ֤ת אַפֶּ֨יךָ֙ תֹּ֣אכַל לֶ֔חֶם עַ֤ד שֽׁוּבְךָ֙ אֶל־הָ֣אֲדָמָ֔ה כִּ֥י מִמֶּ֖נָּה לֻקָּ֑חְתָּ כִּֽי־עָפָ֣ר אַ֔תָּה וְאֶל־עָפָ֖ר תָּשֽׁוּב׃ 20 וַיִּקְרָ֧א הָֽאָדָ֛ם שֵׁ֥ם אִשְׁתּ֖וֹ חַוָּ֑ה כִּ֛י הִ֥וא הָֽיְתָ֖ה אֵ֥ם כָּל־חָֽי׃ 21 וַיַּעַשׂ֩ יְהוָ֨ה אֱלֹהִ֜ים לְאָדָ֧ם וּלְאִשְׁתּ֛וֹ כָּתְנ֥וֹת ע֖וֹר וַיַּלְבִּשֵֽׁם׃ פ
22 וַיֹּ֣אמֶר ׀ יְהוָ֣ה אֱלֹהִ֗ים הֵ֤ן הָֽאָדָם֙ הָיָה֙ כְּאַחַ֣ד מִמֶּ֔נּוּ לָדַ֖עַת ט֣וֹב וָרָ֑ע וְעַתָּ֣ה ׀ פֶּן־יִשְׁלַ֣ח יָד֗וֹ וְלָקַח֙ גַּ֚ם מֵעֵ֣ץ הַֽחַיִּ֔ים וְאָכַ֖ל וָחַ֥י לְעֹלָֽם׃ 23 וַֽיְשַׁלְּחֵ֛הוּ יְהוָ֥ה אֱלֹהִ֖ים מִגַּן־עֵ֑דֶן לַֽעֲבֹד֙ אֶת־הָ֣אֲדָמָ֔ה אֲשֶׁ֥ר לֻקַּ֖ח מִשָּֽׁם׃ 24 וַיְגָ֖רֶשׁ אֶת־הָֽאָדָ֑ם וַיַּשְׁכֵּן֩ מִקֶּ֨דֶם לְגַן־עֵ֜דֶן אֶת־הַכְּרֻבִ֗ים וְאֵ֨ת לַ֤הַט הַחֶ֨רֶב֙ הַמִּתְהַפֶּ֔כֶת לִשְׁמֹ֕ר אֶת־דֶּ֖רֶךְ עֵ֥ץ הַֽחַיִּֽים׃ ס
1 Edhe gjarpëri ishte më i urtë se gjithë shtëzët e fushësë që bëri Zoti Perëndia; edhe (gjarpëri) i tha gruasë: A me të vërtetë tha Perëndia: Mos hani nga çdo dru i kopështit? 2 Edhe gruaja i tha gjarpërit: Nga pemët’ e drunjvet kopështit munt të hamë, 3 po nga pema e drurit, që (është) ndë mest të kopështit, Perëndia tha: Mos hani nga ay, as mos i piqni ati, që të mos vdisni. 4 Edhe gjarpëri i tha gruasë: Me të vërtetë nukë do të vdisni; 5 po Perëndia e di, se atë ditë që të hani nga ay, do t’u hapenë juve sytë, edhe do t’ini posi perëndira, tuke njohurë të mirën’ e të keqenë.
6 Edhe gruaja pa, se druri (ishte) i mirë mbë të ngrënë, edhe ishte i pëlqyerë ndë syt, edhe një drur’ i dëshëruarshim që ep mënt; edhe ajo mori prej pemës’ ati, edhe hëngri; edhe i dha edhe burrit saj bashkë me vetëhen’ e saj, edhe ay hëngri. 7 Edhe u hapnë sytë të dyve atyre, edhe e njohnë se ishinë lakuriq; edhe ata qepnë fletë fiku, edhe ngjeshnë vetëhen’ e tyre.
8 Edhe dëgjuanë zën’ e Zotit Perëndisë, tek po ecënte ndë kopësht mbë zëmërë herë; edhe u fshehnë Adhami edhe gruaja e ati prej faqesë Zotit Perëndisë, ndërmest të drunjvet kopështit.
9 Edhe Zoti Perëndia thirri Adhamnë, edhe i tha ati: Ku je? 10 Edhe ay tha: Dëgjova zënë tënt ndë kopësht, edhe u frikësuashë, sepse jam lakuriq; edhe u fshehçë. 11 Edhe (Perëndia) tha: Kush të dëfteu se je lakuriq? Mos hëngre nga druri, që të pata urdhëruarë të mos hash prej ati? 12 Edhe Adhami tha: Gruaja që më dhe (të jetë) bashkë me mua, ajo më dha nga druri, edhe hëngra. 13 Edhe Zoti Perëndia i tha gruasë: Ç’është këjo që bëre? Edhe gruaja tha: Gjarpëri më gënjeu, edhe hëngra.
14 Edhe Zoti Perëndia i tha gjarpërit: Sepse bëre këtë, qofsh mallëkuarë ndërmest të gjithë bagëtivet, e gjithë shtëzëvet fushësë; do të ecënjëç (tuke hequrë) barkazi, edhe do të hash dhé gjithë dit e jetësë sate;
15 edhe do të vë arëmiqësi ndërmest teje edhe gruasë, edhe ndërmest farësë sate edhe farës’ asaj; ajo do të të thyenjë kryetë, edhe ti do t’i çponjç thembrënë.
16 Edhe gruas’ i tha: Do të shumonj tepërë hidhërimet’ e tua edhe (të dhëmburat’) e të piellurit tënt; me hidhërime do të piellç djem; edhe dëshërimi yt (do të jetë) te burri yt; edhe ay do t’urdhëronjë ty.
17 Edhe Adhamit i tha: Sepse i dëgjove fialësë gruasë sate, edhe hëngre nga druri, që të pata urdhëruarë, tuke thënë: Mos hash prej ati; Qoftë mallëkuarë dheu për punët tënde; do të hash prej ati me hidhërim gjithë dit e jetësë sate;
18 edhe do të binjë për ty gjëmba e driza, edhe do të hash barin’ e fushësë;
19 do të hash bukënë me diersën’ e faqesë sate, gjersa të kthenesh ndë dhet, prej të cilit u more, sepse dhe je, edhe ndë dhet do të kthenesh.
20 Edhe Adhami ja vuri emërinë gruasë ti Evë [jetë]; sepse ajo ishte e ëm’ e gjithë të gjallëvet.
21 Edhe Zoti Perëndia i bëri Adhamit edhe gruas’ ati rroba të lëkurëta, edhe i veshi ata. 22 Edhe Zoti Perëndia tha: Na Adhami tek u bë posi një prej nesh, për të njohurë të mirën’ e të keqenë; edhe tashi vallë se mos ndenjë dorën’ e ti, e të marrë nga drur’ i jetësë e të hajë, e të rronjë për gjithë jetënë…
23 Andaj Zoti Perëndia nxori atë jashtë kopështit Edhemësë, për të punuarë dhenë, që prej ati u muar. 24 Edhe dëboi Adhamnë; edhe ndë kopësht të Edhemësë nga të lindurit e diellit vuri Qeruvimëtë, edhe kordhën’ e flakëtë, që sillej rrotullë, që të ruanin’ udhën’ e drurit jetësë.