1 וַיַּ֤עַן מֹשֶׁה֙ וַיֹּ֔אמֶר וְהֵן֙ לֹֽא־יַאֲמִ֣ינוּ לִ֔י וְלֹ֥א יִשְׁמְע֖וּ בְּקֹלִ֑י כִּ֣י יֹֽאמְר֔וּ לֹֽא־נִרְאָ֥ה אֵלֶ֖יךָ יְהוָֽה׃ 2 וַיֹּ֧אמֶר אֵלָ֛יו יְהוָ֖ה מַזֶּ֣ה בְיָדֶ֑ךָ וַיֹּ֖אמֶר מַטֶּֽה׃ 3 וַיֹּ֨אמֶר֙ הַשְׁלִיכֵ֣הוּ אַ֔רְצָה וַיַּשְׁלִיכֵ֥הוּ אַ֖רְצָה וַיְהִ֣י לְנָחָ֑שׁ וַיָּ֥נָס מֹשֶׁ֖ה מִפָּנָֽיו׃ 4 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה שְׁלַח֙ יָֽדְךָ֔ וֶאֱחֹ֖ז בִּזְנָב֑וֹ וַיִּשְׁלַ֤ח יָדוֹ֙ וַיַּ֣חֲזֶק בּ֔וֹ וַיְהִ֥י לְמַטֶּ֖ה בְּכַפּֽוֹ׃ 5 לְמַ֣עַן יַאֲמִ֔ינוּ כִּֽי־נִרְאָ֥ה אֵלֶ֛יךָ יְהוָ֖ה אֱלֹהֵ֣י אֲבֹתָ֑ם אֱלֹהֵ֧י אַבְרָהָ֛ם אֱלֹהֵ֥י יִצְחָ֖ק וֵאלֹהֵ֥י יַעֲקֹֽב׃ 6 וַיֹּאמֶר֩ יְהוָ֨ה ל֜וֹ ע֗וֹד הָֽבֵא־נָ֤א יָֽדְךָ֙ בְּחֵיקֶ֔ךָ וַיָּבֵ֥א יָד֖וֹ בְּחֵיק֑וֹ וַיּ֣וֹצִאָ֔הּ וְהִנֵּ֥ה יָד֖וֹ מְצֹרַ֥עַת כַּשָּֽׁלֶג׃ 7 וַיֹּ֗אמֶר הָשֵׁ֤ב יָֽדְךָ֙ אֶל־חֵיקֶ֔ךָ וַיָּ֥שֶׁב יָד֖וֹ אֶל־חֵיק֑וֹ וַיּֽוֹצִאָהּ֙ מֵֽחֵיק֔וֹ וְהִנֵּה־שָׁ֖בָה כִּבְשָׂרֽוֹ׃ 8 וְהָיָה֙ אִם־לֹ֣א יַאֲמִ֣ינוּ לָ֔ךְ וְלֹ֣א יִשְׁמְע֔וּ לְקֹ֖ל הָאֹ֣ת הָרִאשֹׁ֑ון וְהֶֽאֱמִ֔ינוּ לְקֹ֖ל הָאֹ֥ת הָאַחֲרֽוֹן׃ 9 וְהָיָ֡ה אִם־לֹ֣א יַאֲמִ֡ינוּ גַּם֩ לִשְׁנֵ֨י הָאֹת֜וֹת הָאֵ֗לֶּה וְלֹ֤א יִשְׁמְעוּן֙ לְקֹלֶ֔ךָ וְלָקַחְתָּ֙ מִמֵּימֵ֣י הַיְאֹ֔ר וְשָׁפַכְתָּ֖ הַיַּבָּשָׁ֑ה וְהָי֤וּ הַמַּ֨יִם֙ אֲשֶׁ֣ר תִּקַּ֣ח מִן־הַיְאֹ֔ר וְהָי֥וּ לְדָ֖ם בַּיַּבָּֽשֶׁת׃ 10 וַיֹּ֨אמֶר מֹשֶׁ֣ה אֶל־יְהוָה֮ בִּ֣י אֲדֹנָי֒ לֹא֩ אִ֨ישׁ דְּבָרִ֜ים אָנֹ֗כִי גַּ֤ם מִתְּמוֹל֙ גַּ֣ם מִשִּׁלְשֹׁ֔ם גַּ֛ם מֵאָ֥ז דַּבֶּרְךָ אֶל־עַבְדֶּ֑ךָ כִּ֧י כְבַד־פֶּ֛ה וּכְבַ֥ד לָשֹׁ֖ון אָנֹֽכִי׃ 11 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֵלָ֗יו מִ֣י שָׂ֣ם פֶּה֮ לָֽאָדָם֒ א֚וֹ מִֽי־יָשׂ֣וּם אִלֵּ֔ם א֣וֹ חֵרֵ֔שׁ א֥וֹ פִקֵּ֖חַ א֣וֹ עִוֵּ֑ר הֲלֹ֥א אָנֹכִ֖י יְהוָֽה׃ 12 וְעַתָּ֖ה לֵ֑ךְ וְאָנֹכִי֙ אֶֽהְיֶ֣ה עִם־פִּ֔יךָ וְהוֹרֵיתִ֖יךָ אֲשֶׁ֥ר תְּדַבֵּֽר׃ 13 וַיֹּ֖אמֶר בִּ֣י אֲדֹנָ֑י שְֽׁלַֽח־נָ֖א בְּיַד־תִּשְׁלָֽח׃ 14 וַיִּֽחַר־אַ֨ף יְהוָ֜ה בְּמֹשֶׁ֗ה וַיֹּ֨אמֶר֙ הֲלֹ֨א אַהֲרֹ֤ן אָחִ֨יךָ֙ הַלֵּוִ֔י יָדַ֕עְתִּי כִּֽי־דַבֵּ֥ר יְדַבֵּ֖ר ה֑וּא וְגַ֤ם הִנֵּה־הוּא֙ יֹצֵ֣א לִקְרָאתֶ֔ךָ וְרָאֲךָ֖ וְשָׂמַ֥ח בְּלִבּֽוֹ׃ 15 וְדִבַּרְתָּ֣ אֵלָ֔יו וְשַׂמְתָּ֥ אֶת־הַדְּבָרִ֖ים בְּפִ֑יו וְאָנֹכִ֗י אֶֽהְיֶ֤ה עִם־פִּ֨יךָ֙ וְעִם־פִּ֔יהוּ וְהוֹרֵיתִ֣י אֶתְכֶ֔ם אֵ֖ת אֲשֶׁ֥ר תַּעֲשֽׂוּן׃ 16 וְדִבֶּר־ה֥וּא לְךָ֖ אֶל־הָעָ֑ם וְהָ֤יָה הוּא֙ יִֽהְיֶה־לְּךָ֣ לְפֶ֔ה וְאַתָּ֖ה תִּֽהְיֶה־לּ֥וֹ לֵֽאלֹהִֽים׃ 17 וְאֶת־הַמַּטֶּ֥ה הַזֶּ֖ה תִּקַּ֣ח בְּיָדֶ֑ךָ אֲשֶׁ֥ר תַּעֲשֶׂה־בּ֖וֹ אֶת־הָאֹתֹֽת׃ פ
18 וַיֵּ֨לֶךְ מֹשֶׁ֜ה וַיָּ֣שָׁב ׀ אֶל־יֶ֣תֶר חֹֽתְנ֗וֹ וַיֹּ֤אמֶר לוֹ֙ אֵ֣לְכָה נָּ֗א וְאָשׁ֨וּבָה֙ אֶל־אַחַ֣י אֲשֶׁר־בְּמִצְרַ֔יִם וְאֶרְאֶ֖ה הַעוֹדָ֣ם חַיִּ֑ים וַיֹּ֧אמֶר יִתְר֛וֹ לְמֹשֶׁ֖ה לֵ֥ךְ לְשָׁלֽוֹם׃ 19 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֤ה אֶל־מֹשֶׁה֙ בְּמִדְיָ֔ן לֵ֖ךְ שֻׁ֣ב מִצְרָ֑יִם כִּי־מֵ֨תוּ֙ כָּל־הָ֣אֲנָשִׁ֔ים הַֽמְבַקְשִׁ֖ים אֶת־נַפְשֶֽׁךָ׃ 20 וַיִּקַּ֨ח מֹשֶׁ֜ה אֶת־אִשְׁתּ֣וֹ וְאֶת־בָּנָ֗יו וַיַּרְכִּבֵם֙ עַֽל־הַחֲמֹ֔ר וַיָּ֖שָׁב אַ֣רְצָה מִצְרָ֑יִם וַיִּקַּ֥ח מֹשֶׁ֛ה אֶת־מַטֵּ֥ה הָאֱלֹהִ֖ים בְּיָדֽוֹ׃ 21 וַיֹּ֣אמֶר יְהוָה֮ אֶל־מֹשֶׁה֒ בְּלֶכְתְּךָ֙ לָשׁ֣וּב מִצְרַ֔יְמָה רְאֵ֗ה כָּל־הַמֹּֽפְתִים֙ אֲשֶׁר־שַׂ֣מְתִּי בְיָדֶ֔ךָ וַעֲשִׂיתָ֖ם לִפְנֵ֣י פַרְעֹ֑ה וַאֲנִי֙ אֲחַזֵּ֣ק אֶת־לִבּ֔וֹ וְלֹ֥א יְשַׁלַּ֖ח אֶת־הָעָֽם׃ 22 וְאָמַרְתָּ֖ אֶל־פַּרְעֹ֑ה כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה בְּנִ֥י בְכֹרִ֖י יִשְׂרָאֵֽל׃ 23 וָאֹמַ֣ר אֵלֶ֗יךָ שַׁלַּ֤ח אֶת־בְּנִי֙ וְיַֽעַבְדֵ֔נִי וַתְּמָאֵ֖ן לְשַׁלְּח֑וֹ הִנֵּה֙ אָנֹכִ֣י הֹרֵ֔ג אֶת־בִּנְךָ֖ בְּכֹרֶֽךָ׃ 24 וַיְהִ֥י בַדֶּ֖רֶךְ בַּמָּל֑וֹן וַיִּפְגְּשֵׁ֣הוּ יְהוָ֔ה וַיְבַקֵּ֖שׁ הֲמִיתֽוֹ׃ 25 וַתִּקַּ֨ח צִפֹּרָ֜ה צֹ֗ר וַתִּכְרֹת֙ אֶת־עָרְלַ֣ת בְּנָ֔הּ וַתַּגַּ֖ע לְרַגְלָ֑יו וַתֹּ֕אמֶר כִּ֧י חֲתַן־דָּמִ֛ים אַתָּ֖ה לִֽי׃ 26 וַיִּ֖רֶף מִמֶּ֑נּוּ אָ֚ז אָֽמְרָ֔ה חֲתַ֥ן דָּמִ֖ים לַמּוּלֹֽת׃ פ
27 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶֽל־אַהֲרֹ֔ן לֵ֛ךְ לִקְרַ֥את מֹשֶׁ֖ה הַמִּדְבָּ֑רָה וַיֵּ֗לֶךְ וַֽיִּפְגְּשֵׁ֛הוּ בְּהַ֥ר הָאֱלֹהִ֖ים וַיִּשַּׁק־לֽוֹ׃ 28 וַיַּגֵּ֤ד מֹשֶׁה֙ לְאַֽהֲרֹ֔ן אֵ֛ת כָּל־דִּבְרֵ֥י יְהוָ֖ה אֲשֶׁ֣ר שְׁלָח֑וֹ וְאֵ֥ת כָּל־הָאֹתֹ֖ת אֲשֶׁ֥ר צִוָּֽהוּ׃ 29 וַיֵּ֥לֶךְ מֹשֶׁ֖ה וְאַהֲרֹ֑ן וַיַּ֣אַסְפ֔וּ אֶת־כָּל־זִקְנֵ֖י בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 30 וַיְדַבֵּ֣ר אַהֲרֹ֔ן אֵ֚ת כָּל־הַדְּבָרִ֔ים אֲשֶׁר־דִּבֶּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֑ה וַיַּ֥עַשׂ הָאֹתֹ֖ת לְעֵינֵ֥י הָעָֽם׃ 31 וַֽיַּאֲמֵ֖ן הָעָ֑ם וַֽיִּשְׁמְע֡וּ כִּֽי־פָקַ֨ד יְהוָ֜ה אֶת־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל וְכִ֤י רָאָה֙ אֶת־עָנְיָ֔ם וַֽיִּקְּד֖וּ וַיִּֽשְׁתַּחֲוּֽוּ׃
1 Edhe Moisiu u përgjeq, e tha: Po na tek nukë do të më besonjënë, as nukë do të më dëgjonjënë zënë, sepse do të thonë: Nukë t’u duk ty Zoti. 2 Edhe Zoti i tha ati: Ç’ (është) këjo që ke ndë dorët tënde? Edhe ay tha: Stap. 3 Edhe tha: Hidhe përdhe. Edhe ay e hodhi përdhe, edhe u bë gjarpër, edhe Moisiu iku nga syt e ati. 4 Edhe Zoti i tha Moisiut: Ndej dorënë tënde, edhe zëre për bishti (edhe ay ndejti dorën’ e ti, edhe e zuri, edhe u bë stap ndë dorët të ati), 5 që të besonjënë se t’u duk Zoti Perëndia i atëravet atyre, Perëndia i Avraamit, (e) Perëndia i Isaakut, e Perëndia i Jakovit.
6 Pastaj Zoti i tha ati: Vëre dorënë tënde ndë gjit tënt. Edhe vuri dorën’ e ti ndë gjit të ti, edhe kur e nxori, na dora e ati (tek u bë) e sgjebosurë posi bora. 7 Edhe tha: Vëre përsëri dorënë tënde ndë gjit tënt. Edhe vuri dorën’ e ti ndë gjit të ti, edhe kur e nxori nga gjiri ti, na tek u bë prap posi mishi i ati. 8 Edhe (Zoti tha): Ndë mos të besofshinë, as ndë mos dëgjofshinë zën’ e shenjësë parë, do t’i besonjënë zërit shenjësë dytë; 9 edhe ndë mos u besofshin’ edhe këtyre të dy shenjeve, as ndë mos dëgjofshinë zënë tënt, do të marrç nga ujët’ e lumit, edhe do t’e derdhç mbi tokët, edhe ujëtë që të marrsh nga lumi, do të bënetë gjak mbi tokët.
10 Edhe Moisiu i tha Zotit: Të lutem, Zot-o, unë nukë munt të flas bukurë, as die, as pardie, as atëhere kur i fole shërbëtorit tënt, po jam gojëmbajturë e gluhëmbajturë. 11 Edhe Zoti i tha ati: Kush i ka dhënë gojë njeriut, a kush e ka bërë të pagojinë, a të shurdhurinë, a atë që sheh, a të verbërinë? A nukë (jam) unë Zoti? 12 Shko tashi pra, edhe unë do të jem bashkë me gojënë tënde, edhe do të mësonj, ç’do të flaç. 13 Edhe ay tha: Të lutem, Zot-o, dërgo cilinë ke për të dërguarë. 14 Edhe Zotit iu ndes zemërimi kundrë Moisiut, edhe tha: A nuk’ (është) Aaron Leviti yt vëlla? E di se ay munt të flasë mirë, edhe na tek po të del përpara, edhe kur të shohë ty, do të gëzonetë ndë zemërët të ti, 15 ti pra do t’i flaç ati, edhe do t’i veç fialëtë ndë gojët t’ati, edhe unë do të jem bashkë me gojënë tënde, edhe bashkë me gojën’ e ati, edhe do t’u mësonj juve ç’duhetë të bëni, 16 edhe ay do t’i flasë gjëndëjesë ndë vënt tënt, edhe ay do të jetë për ty ndë vënt goje, edhe ti do të jesh për atë ndë vënt Perëndie, 17 edhe merr ndë dorë këtë stap, me të cilinë do të bënjç shenjetë.
18 Edhe Moisiu shkoi, e u kthye te Jothori i vëjehërri ti, edhe i tha ati: Të lutem, le të vete, e le të kthenem te tem vëllezër, që janë ndë Egjyptëri, edhe le të shoh ndë janë gjall më. Edhe Jothori i tha Moisiut: Shko ndë paqtim.
19 Edhe Zoti i tha Moisiut ndë Madhiam: Shko, (e) u kthe ndë Egjyptëri, sepse vdiqnë gjith’ ata njerëzitë që kërkoninë jetënë tënde. 20 Atëhere Moisiu mori me vetëhe gruan’ e ti, e djemt’ e ti, edhe i hipi ata mbi gomarë, e u kthye ndë dhe të Egjyptërisë; Moisiu mori edhe stapin’ e Perëndisë ndë dorë të ti. 21 Edhe Zoti i tha Moisiut: Kur të veç e të ktheneç ndë Egjyptëri, shiko të bënjç përpara Faraonit gjith’ato çuditë që të dhashë ndë dorë, po unë do t’i ashpëronj zemërën’ ati, edhe nukë do të lëshonjë gjëndëjenë, 22 edhe do t’i thuaç Faraonit: Kështu thotë Zoti: Israili ësht’ im bir, i paralinduri im, 23 edhe po të them ty: Lësho tem bir, që të më lusnjë, edhe ndë mos daç ta lëshonjç atë, na unë tek do të vras tët bir, të paralindurinë tënt.
24 Edhe (Moisiu) kur ishte mb’udhë, aty ku kishte rënë, u poq me atë Zoti, edhe kërkonte ta vriste. 25 Edhe Zepfora mori një gur të prehëtë, e i rrethpreu lafshënë të birt, edhe ja hodhi ndër këmbë ati, e tha: Me të vërtetë dhëndërr gjakrash je për mua. 26 Edhe iku prei ati, edhe ajo tha: Dhëndërr gjakrash (je) për punë të rrethpresëjesë.
27 Edhe Zoti i tha Aaronit: Shko e deli përpara Moisiut ndë shkretëtirët. Edhe (ay) vate, e u poq me atë ndë mal të Perëndisë, edhe e puthi atë.
28 Edhe Moisiu i tregoi Aaronit për gjith’ato fialët’ e Zotit, që e pat porositurë, edhe për gjith’ato shenjetë që urdhëroi atë. 29 Vanë pra Moisiu edhe Aaroni, edhe mbëlothnë gjithë pleqësin’ e të bijet Israilit, 30 edhe Aaroni foli gjith’ato fialë, që i foli Moisiut Zoti, edhe bëri shenjetë përpara gjëndëjesë. 31 Edhe gjëndëja besoj, edhe kur dëgjoi se Zoti vështroi të bijt’ e Israilit, edhe vuri re të vuarët’ e atyre, unjnë kryetë edhe iu falnë.