1 מִזְמ֗וֹר לְאָ֫סָ֥ף אַ֤ךְ ט֭וֹב לְיִשְׂרָאֵ֥ל אֱלֹהִ֗ים לְבָרֵ֥י לֵבָֽב׃ 2 וַאֲנִ֗י כִּ֭מְעַט נָטָ֣וֻי רַגְלָ֑י כְּ֝אַ֗יִן שֻׁפְּכֻ֥ה אֲשֻׁרָֽי׃ 3 כִּֽי־קִ֭נֵּאתִי בַּֽהוֹלְלִ֑ים שְׁל֖וֹם רְשָׁעִ֣ים אֶרְאֶֽה׃ 4 כִּ֤י אֵ֖ין חַרְצֻבּ֥וֹת לְמוֹתָ֗ם וּבָרִ֥יא אוּלָֽם׃ 5 בַּעֲמַ֣ל אֱנ֣וֹשׁ אֵינֵ֑מוֹ וְעִם־אָ֝דָ֗ם לֹ֣א יְנֻגָּֽעוּ׃ 6 לָ֭כֵן עֲנָקַ֣תְמוֹ גַאֲוָ֑ה יַעֲטָף־שִׁ֝֗ית חָמָ֥ס לָֽמוֹ׃ 7 יָ֭צָא מֵחֵ֣לֶב עֵינֵ֑מוֹ עָ֝בְר֗וּ מַשְׂכִּיּ֥וֹת לֵבָֽב׃ 8 יָמִ֤יקוּ ׀ וִידַבְּר֣וּ בְרָ֣ע עֹ֑שֶׁק מִמָּר֥וֹם יְדַבֵּֽרוּ׃ 9 שַׁתּ֣וּ בַשָּׁמַ֣יִם פִּיהֶ֑ם וּ֝לְשׁוֹנָ֗ם תִּֽהֲלַ֥ךְ בָּאָֽרֶץ׃ 10 לָכֵ֤ן ׀ יָשׁ֣יּב עַמּ֣וֹ הֲלֹ֑ם וּמֵ֥י מָ֝לֵ֗א יִמָּ֥צוּ לָֽמוֹ׃ 11 וְֽאָמְר֗וּ אֵיכָ֥ה יָדַֽע־אֵ֑ל וְיֵ֖שׁ דֵּעָ֣ה בְעֶלְיֽוֹן׃ 12 הִנֵּה־אֵ֥לֶּה רְשָׁעִ֑ים וְשַׁלְוֵ֥י ע֝וֹלָ֗ם הִשְׂגּוּ־חָֽיִל׃ 13 אַךְ־רִ֭יק זִכִּ֣יתִי לְבָבִ֑י וָאֶרְחַ֖ץ בְּנִקָּי֣וֹן כַּפָּֽי׃ 14 וָאֱהִ֣י נָ֭גוּעַ כָּל־הַיּ֑וֹם וְ֝תוֹכַחְתִּ֗י לַבְּקָרִֽים׃ 15 אִם־אָ֭מַרְתִּי אֲסַפְּרָ֥ה כְמ֑וֹ הִנֵּ֤ה ד֭וֹר בָּנֶ֣יךָ בָגָֽדְתִּי׃ 16 וָֽ֭אֲחַשְּׁבָה לָדַ֣עַת זֹ֑את עָמָ֖ל ה֣יּא בְעֵינָֽי׃ 17 עַד־אָ֭בוֹא אֶל־מִקְדְּשֵׁי־אֵ֑ל אָ֝בִ֗ינָה לְאַחֲרִיתָֽם׃ 18 אַ֣ךְ בַּ֭חֲלָקוֹת תָּשִׁ֣ית לָ֑מוֹ הִ֝פַּלְתָּ֗ם לְמַשּׁוּאֽוֹת׃ 19 אֵ֤יךְ הָי֣וּ לְשַׁמָּ֣ה כְרָ֑גַע סָ֥פוּ תַ֝֗מּוּ מִן־בַּלָּהֽוֹת׃ 20 כַּחֲל֥וֹם מֵהָקִ֑יץ אֲ֝דֹנָי בָּעִ֤יר ׀ צַלְמָ֬ם תִּבְזֶֽה׃ 21 כִּ֭י יִתְחַמֵּ֣ץ לְבָבִ֑י וְ֝כִלְיוֹתַ֗י אֶשְׁתּוֹנָֽן׃ 22 וַאֲנִי־בַ֭עַר וְלֹ֣א אֵדָ֑ע בְּ֝הֵמ֗וֹת הָיִ֥יתִי עִמָּֽךְ׃ 23 וַאֲנִ֣י תָמִ֣יד עִמָּ֑ךְ אָ֝חַ֗זְתָּ בְּיַד־יְמִינִֽי׃ 24 בַּעֲצָתְךָ֥ תַנְחֵ֑נִי וְ֝אַחַ֗ר כָּב֥וֹד תִּקָּחֵֽנִי׃ 25 מִי־לִ֥י בַשָּׁמָ֑יִם וְ֝עִמְּךָ֗ לֹא־חָפַ֥צְתִּי בָאָֽרֶץ׃ 26 כָּלָ֥ה שְׁאֵרִ֗י וּלְבָ֫בִ֥י צוּר־לְבָבִ֥י וְחֶלְקִ֗י אֱלֹהִ֥ים לְעוֹלָֽם׃ 27 כִּֽי־הִנֵּ֣ה רְחֵקֶ֣יךָ יֹאבֵ֑דוּ הִ֝צְמַ֗תָּה כָּל־זוֹנֶ֥ה מִמֶּֽךָּ׃ 28 וַאֲנִ֤י ׀ קִֽרֲבַ֥ת אֱלֹהִ֗ים לִ֫י־ט֥וֹב שַׁתִּ֤י ׀ בַּאדֹנָ֣י יְהוִֹ֣ה מַחְסִ֑י לְ֝סַפֵּ֗ר כָּל־מַלְאֲכוֹתֶֽיךָ׃
1 Psalm i Asafit.
Sa i mirë është Perëndia për Izraelin,
për ata që e kanë zemrën të pastër!
2 E mua gati m'u morën këmbët,
për pak m'u ngatërruan hapat.
3 Lakmi i pata për mburravecët,
kur pashë mirëqenien e të paudhëve.
4 Nuk kanë dhimbje deri në vdekje ,
barkun e kanë tërë dhjamë.
5 Nuk vuajnë si vdekatarët e tjerë,
nuk mundohen si njerëzit e tjerë.
6 Krenaria stolis qafat e tyre,
dhuna i mbulon si petk.
7 U pëlcasin sytë prej dhjamit,
prej zemrave u burojnë dëshirime.
8 Përqeshin e flasin me ligësi,
nga lart kërcënojnë me shtypje.
9 E hapin gojën edhe kundër qiellit,
gjuha e tyre përshkon tokën.
10 Prandaj populli im kthehet drejt tyre
dhe pinë prej ujërave të tyre të shumtë.
11 «E si e ditka Perëndia», thonë,
«Nga e marrka vesh i Tejlarti?».
12 Ja, këta janë të paudhët!
Përherë të qetë, por grumbullojnë pasuri.
13 Më kot e kam mbajtur zemrën të pastër,
më kot i kam larë duart në pafajësi!
14 Tërë ditën kam pësuar fshikullima
e jam munduar deri në mëngjes.
15 Po të kisha thënë: «Do të flas si ata»,
do të kisha tradhtuar brezninë e bijve të tu.
16 U përpoqa ta kuptoj këtë,
por m'u errën sytë.
17 Vetëm kur hyra në shenjtëroren e Perëndisë,
vetëm atëherë e kuptova fundin e tyre.
18 Ja, i ke vendosur në vend të rrëshqitshëm,
i plandose në rrënim.
19 Si u shkatërruan kështu përnjëherë!
U sosën e morën fund me tmerr!
20 Si ëndrrën e atij që zgjohet, o Zot,
ashtu do ta përçmosh në agim pamjen e tyre.
21 Kur më hidhërohej zemra,
e veshkat më thernin,
22 isha i marrë e nuk kuptoja,
para teje isha si kafshë.
23 Por ja, unë jam gjithmonë me ty,
ti më mban dorën e djathtë.
24 Ti më udhëheq me këshillat e tua,
e pastaj do të më marrësh me lavdi.
25 Kë tjetër kam unë në qiell?
Veç teje, mbi tokë, s'dua tjetër.
26 Më janë ligështuar trupi e zemra,
por shkëmbi i zemrës sime dhe trashëgimia ime
është Perëndia në amshim.
27 Ja, ata që janë larg teje do të shfarosen,
ti i zhbin të gjithë ata që të tradhtojnë.
28 Por për mua është mirë të qëndroj pranë Perëndisë,
të kërkoj strehë te Zoti, Zoti im,
për t'i shpallur të gjitha veprat e tij.