1 לַמְנַצֵּ֗חַ מַשְׂכִּ֥יל לְדָוִֽד׃ 2 בְּב֤וֹא ׀ דּוֹאֵ֣ג הָאֲדֹמִי֮ וַיַּגֵּ֪ד לְשָׁ֫א֥וּל וַיֹּ֥אמֶר ל֑וֹ בָּ֥א דָ֝וִ֗ד אֶל־בֵּ֥ית אֲחִימֶֽלֶךְ׃ 3 מַה־תִּתְהַלֵּ֣ל בְּ֭רָעָה הַגִּבּ֑וֹר חֶ֥סֶד אֵ֝֗ל כָּל־הַיּֽוֹם׃ 4 הַ֭וּוֹת תַּחְשֹׁ֣ב לְשׁוֹנֶ֑ךָ כְּתַ֥עַר מְ֝לֻטָּ֗שׁ עֹשֵׂ֥ה רְמִיָּֽה׃ 5 אָהַ֣בְתָּ רָּ֣ע מִטּ֑וֹב שֶׁ֓קֶר ׀ מִדַּבֵּ֖ר צֶ֣דֶק סֶֽלָה׃ 6 אָהַ֥בְתָּ כָֽל־דִּבְרֵי־בָ֗לַע לְשֹׁ֣ון מִרְמָֽה׃ 7 גַּם־אֵל֮ יִתָּצְךָ֪ לָ֫נֶ֥צַח יַחְתְּךָ֣ וְיִסָּחֲךָ֣ מֵאֹ֑הֶל וְשֵֽׁרֶשְׁךָ֙ מֵאֶ֖רֶץ חַיִּ֣ים סֶֽלָה׃ 8 וְיִרְא֖וּ צַדִּיקִ֥ים וְיִירָ֗אוּ וְעָלָ֥יו יִשְׂחָֽקוּ׃ 9 הִנֵּ֤ה הַגֶּ֗בֶר לֹ֤א יָשִׂ֥ים אֱלֹהִ֗ים מָֽע֫וּזּ֥וֹ וַ֭יִּבְטַח בְּרֹ֣ב עָשְׁר֑וֹ יָ֝עֹ֗ז בְּהַוָּתֽוֹ׃ 10 וַאֲנִ֤י ׀ כְּזַ֣יִת רַ֭עֲנָן בְּבֵ֣ית אֱלֹהִ֑ים בָּטַ֥חְתִּי בְחֶֽסֶד־אֱ֝לֹהִ֗ים עוֹלָ֥ם וָעֶֽד׃ 11 אוֹדְךָ֣ לְ֭עוֹלָם כִּ֣י עָשִׂ֑יתָ וַאֲקַוֶּ֖ה שִׁמְךָ֥ כִֽי־ט֝֗וֹב נֶ֣גֶד חֲסִידֶֽיךָ׃
1 Mjeshtrit të korit. Himn i Davidit. 2 Kur Doeg Edomiti shkoi te Sauli e i tha se Davidi kishte shkuar në shtëpinë e Abimelekut.
3 Përse mburresh me të keqen, o trim?
Mirësia e Perëndisë nuk resht tërë ditën.
4 Gjuha jote thur dinakëri,
je mjeshtër i mashtrimit, si brisk i mprehur.
5 Të keqen e do më shumë se të mirën,
gënjeshtrën më shumë se të drejtën. selah
6 Të pëlqejnë fjalët ngatërrestare
dhe gjuha hileqare.
7 Prandaj Perëndia do të të shkatërrojë përgjithnjë,
do të të mbërthejë e do të të shkulë prej tendës,
do të të zhbijë nga toka e të gjallëve. selah
8 Do të shohin të drejtët e do të tremben,
do ta përqeshin e do të thonë:
9 «Ja, njeriu, që nuk kërkoi strehë te Perëndia,
por shpresoi te pasuria e tij e madhe
e u bë i fuqishëm me anë të mashtrimit!».
10 E unë, si ulliri i gjelbër në tempullin e Perëndisë,
kam besim te mirësia e Perëndisë përjetë e në amshim.
11 Do të të përlëvdoj përjetë për gjithçka bëre,
përpara besnikëve të tu,
do të shpresoj tek emri yt, se është i mirë.