1 מִכְתָּ֥ם לְדָוִ֑ד שָֽׁמְרֵ֥נִי אֵ֝֗ל כִּֽי־חָסִ֥יתִי בָֽךְ׃ 2 אָמַ֣רְתְּ לַֽ֭יהוָה אֲדֹנָ֣י אָ֑תָּה ט֝וֹבָתִ֗י בַּל־עָלֶֽיךָ׃ 3 לִ֭קְדוֹשִׁים אֲשֶׁר־בָּאָ֣רֶץ הֵ֑מָּה וְ֝אַדִּירֵ֗י כָּל־חֶפְצִי־בָֽם׃ 4 יִרְבּ֥וּ עַצְּבוֹתָם֮ אַחֵ֪ר מָ֫הָ֥רוּ בַּל־אַסִּ֣יךְ נִסְכֵּיהֶ֣ם מִדָּ֑ם וּֽבַל־אֶשָּׂ֥א אֶת־שְׁ֝מוֹתָ֗ם עַל־שְׂפָתָֽי׃ 5 יְֽהוָ֗ה מְנָת־חֶלְקִ֥י וְכוֹסִ֑י אַ֝תָּ֗ה תּוֹמִ֥יךְ גּוֹרָלִֽי׃ 6 חֲבָלִ֣ים נָֽפְלוּ־לִ֭י בַּנְּעִמִ֑ים אַף־נַ֝חֲלָ֗ת שָֽׁפְרָ֥ה עָלָֽי׃ 7 אֲבָרֵ֗ךְ אֶת־יְ֭הוָה אֲשֶׁ֣ר יְעָצָ֑נִי אַף־לֵ֝יל֗וֹת יִסְּר֥וּנִי כִלְיוֹתָֽי׃ 8 שִׁוִּ֬יתִי יְהוָ֣ה לְנֶגְדִּ֣י תָמִ֑יד כִּ֥י מִֽ֝ימִינִ֗י בַּל־אֶמּֽוֹט׃ 9 לָכֵ֤ן ׀ שָׂמַ֣ח לִ֭בִּי וַיָּ֣גֶל כְּבוֹדִ֑י אַף־בְּ֝שָׂרִ֗י יִשְׁכֹּ֥ן לָבֶֽטַח׃ 10 כִּ֤י ׀ לֹא־תַעֲזֹ֣ב נַפְשִׁ֣י לִשְׁא֑וֹל לֹֽא־תִתֵּ֥ן חֲ֝סִידְךָ֗ לִרְא֥וֹת שַֽׁחַת׃ 11 תּֽוֹדִיעֵנִי֮ אֹ֤רַח חַ֫יִּ֥ים שֹׂ֣בַע שְׂ֭מָחוֹת אֶת־פָּנֶ֑יךָ נְעִמ֖וֹת בִּימִינְךָ֣ נֶֽצַח׃
1 Himn i Davidit.
Ruajmë, o Perëndi,
se te ti kërkova strehë.
2 I thashë Zotit: «Ti je Zoti im,
veç teje nuk kam të mirë tjetër».
3 Me të shenjtët e kësaj toke dhe me të madhërishmit,
kënaqet shpirti im.
4 Por atyre që shkojnë pas perëndish të tjera
iu shtofshin mundimet.
Flijimet e tyre të stërpikura me gjak
nuk do t'i kushtoj
dhe buzët e mia emrat e tyre
nuk do t'i shqiptojnë.
5 O Zot, trashëgimia ime dhe kupa ime,
fati im është në dorën tënde.
6 Më ranë për pjesë toka të mira,
e mrekullueshme është trashëgimia ime.
7 Do ta bekoj Zotin që më këshillon;
edhe natën zemra më mëson.
8 Zotin e mbaj gjithnjë para sysh,
ai është në të djathtën time,
nuk do të tronditem kurrë.
9 Ndaj gëzohet zemra ime,
qenia ime ngazëllen
e trupi im pushon i qetë.
10 Shpirtin tim nuk do ta lësh në skëterrë,
dhe besnikët e tu nuk do t'i lësh të shkojnë në gropë.
11 Udhën e jetës do të ma bësh të njohur;
prania jote është plot gëzim.
Të jesh në të djathtën tënde
është kënaqësi përjetë.