1 כֹּֽה־אָמַ֨ר יְהוָ֜ה אֵלַ֗י הָל֞וֹךְ וְקָנִ֤יתָ לְּךָ֙ אֵז֣וֹר פִּשְׁתִּ֔ים וְשַׂמְתּ֖וֹ עַל־מָתְנֶ֑יךָ וּבַמַּ֖יִם לֹ֥א תְבִאֵֽהוּ׃ 2 וָאֶקְנֶ֥ה אֶת־הָאֵז֖וֹר כִּדְבַ֣ר יְהוָ֑ה וָאָשִׂ֖ם עַל־מָתְנָֽי׃ ס
3 וַיְהִ֧י דְבַר־יְהוָ֛ה אֵלַ֖י שֵׁנִ֥ית לֵאמֹֽר׃ 4 קַ֧ח אֶת־הָאֵז֛וֹר אֲשֶׁ֥ר קָנִ֖יתָ אֲשֶׁ֣ר עַל־מָתְנֶ֑יךָ וְקוּם֙ לֵ֣ךְ פְּרָ֔תָה וְטָמְנֵ֥הוּ שָׁ֖ם בִּנְקִ֥יק הַסָּֽלַע׃ 5 וָאֵלֵ֕ךְ וָאֶטְמְנֵ֖הוּ בִּפְרָ֑ת כַּאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אוֹתִֽי׃ 6 וַיְהִ֕י מִקֵּ֖ץ יָמִ֣ים רַבִּ֑ים וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֵלַ֗י ק֚וּם לֵ֣ךְ פְּרָ֔תָה וְקַ֤ח מִשָּׁם֙ אֶת־הָ֣אֵז֔וֹר אֲשֶׁ֥ר צִוִּיתִ֖יךָ לְטָמְנוֹ־שָֽׁם׃ 7 וָאֵלֵ֣ךְ פְּרָ֔תָה וָאֶחְפֹּ֗ר וָֽאֶקַּח֙ אֶת־הָ֣אֵז֔וֹר מִן־הַמָּק֖וֹם אֲשֶׁר־טְמַנְתִּ֣יו שָׁ֑מָּה וְהִנֵּה֙ נִשְׁחַ֣ת הָאֵז֔וֹר לֹ֥א יִצְלַ֖ח לַכֹּֽל׃ פ
8 וַיְהִ֥י דְבַר־יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 9 כֹּ֖ה אָמַ֣ר יְהוָ֑ה כָּ֠כָה אַשְׁחִ֞ית אֶת־גְּא֧וֹן יְהוּדָ֛ה וְאֶת־גְּא֥וֹן יְרוּשָׁלִַ֖ם הָרָֽב׃ 10 הָעָם֩ הַזֶּ֨ה הָרָ֜ע הַֽמֵּאֲנִ֣ים ׀ לִשְׁמ֣וֹעַ אֶת־דְּבָרַ֗י הַהֹֽלְכִים֙ בִּשְׁרִר֣וּת לִבָּ֔ם וַיֵּלְכ֗וּ אַֽחֲרֵי֙ אֱלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים לְעָבְדָ֖ם וּלְהִשְׁתַּחֲוֺ֣ת לָהֶ֑ם וִיהִי֙ כָּאֵז֣וֹר הַזֶּ֔ה אֲשֶׁ֥ר לֹא־יִצְלַ֖ח לַכֹּֽל׃ 11 כִּ֡י כַּאֲשֶׁר֩ יִדְבַּ֨ק הָאֵז֜וֹר אֶל־מָתְנֵי־אִ֗ישׁ כֵּ֣ן הִדְבַּ֣קְתִּי אֵ֠לַי אֶת־כָּל־בֵּ֨ית יִשְׂרָאֵ֜ל וְאֶת־כָּל־בֵּ֤ית יְהוּדָה֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה לִֽהְי֥וֹת לִי֙ לְעָ֔ם וּלְשֵׁ֥ם וְלִתְהִלָּ֖ה וּלְתִפְאָ֑רֶת וְלֹ֖א שָׁמֵֽעוּ׃ 12 וְאָמַרְתָּ֙ אֲלֵיהֶ֜ם אֶת־הַדָּבָ֣ר הַזֶּ֗ה ס
כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל כָּל־נֵ֖בֶל יִמָּ֣לֵא יָ֑יִן וְאָמְר֣וּ אֵלֶ֔יךָ הֲיָדֹ֨עַ֙ לֹ֣א נֵדַ֔ע כִּ֥י כָל־נֵ֖בֶל יִמָּ֥לֵא יָֽיִן׃ 13 וְאָמַרְתָּ֙ אֲלֵיהֶ֜ם כֹּֽה־אָמַ֣ר יְהוָ֗ה הִנְנִ֣י מְמַלֵּ֣א אֶת־כָּל־יֹשְׁבֵ֣י הָאָ֪רֶץ הַזֹּ֟את וְאֶת־הַמְּלָכִ֣ים הַיֹּשְׁבִים֩ לְדָוִ֨ד עַל־כִּסְא֜וֹ וְאֶת־הַכֹּהֲנִ֣ים וְאֶת־הַנְּבִיאִ֗ים וְאֵ֛ת כָּל־יֹשְׁבֵ֥י יְרוּשָׁלִָ֖ם שִׁכָּרֽוֹן׃ 14 וְנִפַּצְתִּים֩ אִ֨ישׁ אֶל־אָחִ֜יו וְהָאָב֧וֹת וְהַבָּנִ֛ים יַחְדָּ֖ו נְאֻם־יְהוָ֑ה לֹֽא־אֶחְמ֧וֹל וְלֹֽא־אָח֛וּס וְלֹ֥א אֲרַחֵ֖ם מֵהַשְׁחִיתָֽם׃ ס
15 שִׁמְע֥וּ וְהַאֲזִ֖ינוּ אַל־תִּגְבָּ֑הוּ כִּ֥י יְהוָ֖ה דִּבֵּֽר׃ 16 תְּנוּ֩ לַיהוָ֨ה אֱלֹהֵיכֶ֤ם כָּבוֹד֙ בְּטֶ֣רֶם יַחְשִׁ֔ךְ וּבְטֶ֛רֶם יִֽתְנַגְּפ֥וּ רַגְלֵיכֶ֖ם עַל־הָ֣רֵי נָ֑שֶׁף וְקִוִּיתֶ֤ם לְאוֹר֙ וְשָׂמָ֣הּ לְצַלְמָ֔וֶת יְשִׁ֖ית לַעֲרָפֶֽל׃ 17 וְאִם֙ לֹ֣א תִשְׁמָע֔וּהָ בְּמִסְתָּרִ֥ים תִּבְכֶּֽה־נַפְשִׁ֖י מִפְּנֵ֣י גֵוָ֑ה וְדָמֹ֨עַ תִּדְמַ֜ע וְתֵרַ֤ד עֵינִי֙ דִּמְעָ֔ה כִּ֥י נִשְׁבָּ֖ה עֵ֥דֶר יְהוָֽה׃ ס
18 אֱמֹ֥ר לַמֶּ֛לֶךְ וְלַגְּבִירָ֖ה הַשְׁפִּ֣ילוּ שֵׁ֑בוּ כִּ֤י יָרַד֙ מַרְאֲשֹׁ֣ותֵיכֶ֔ם עֲטֶ֖רֶת תִּֽפְאַרְתְּכֶֽם׃ 19 עָרֵ֥י הַנֶּ֛גֶב סֻגְּר֖וּ וְאֵ֣ין פֹּתֵ֑חַ הָגְלָ֧ת יְהוּדָ֛ה כֻּלָּ֖הּ הָגְלָ֥ת שְׁלוֹמִֽים׃ ס
20 שְׂא֤יּ עֵֽינֵיכֶם֙ וּרְא֔יּ הַבָּאִ֖ים מִצָּפ֑וֹן אַיֵּ֗ה הָעֵ֨דֶר֙ נִתַּן־לָ֔ךְ צֹ֖אן תִּפְאַרְתֵּֽךְ׃ 21 מַה־תֹּֽאמְרִי֙ כִּֽי־יִפְקֹ֣ד עָלַ֔יִךְ וְ֠אַתְּ לִמַּ֨דְתְּ אֹתָ֥ם עָלַ֛יִךְ אַלֻּפִ֖ים לְרֹ֑אשׁ הֲל֤וֹא חֲבָלִים֙ יֹאחֱז֔וּךְ כְּמ֖וֹ אֵ֥שֶׁת לֵדָֽה׃ 22 וְכִ֤י תֹאמְרִי֙ בִּלְבָבֵ֔ךְ מַדּ֖וּעַ קְרָאֻ֣נִי אֵ֑לֶּה בְּרֹ֧ב עֲוֺנֵ֛ךְ נִגְל֥וּ שׁוּלַ֖יִךְ נֶחְמְס֥וּ עֲקֵבָֽיִךְ׃ 23 הֲיַהֲפֹ֤ךְ כּוּשִׁי֙ עוֹר֔וֹ וְנָמֵ֖ר חֲבַרְבֻּרֹתָ֑יו גַּם־אַתֶּם֙ תּוּכְל֣וּ לְהֵיטִ֔יב לִמֻּדֵ֖י הָרֵֽעַ׃ 24 וַאֲפִיצֵ֖ם כְּקַשׁ־עוֹבֵ֑ר לְר֖וּחַ מִדְבָּֽר׃ 25 זֶ֣ה גוֹרָלֵ֧ךְ מְנָת־מִדַּ֛יִךְ מֵֽאִתִּ֖י נְאֻם־יְהוָ֑ה אֲשֶׁר֙ שָׁכַ֣חַתְּ אוֹתִ֔י וַֽתִּבְטְחִ֖י בַּשָּֽׁקֶר׃ 26 וְגַם־אֲנִ֛י חָשַׂ֥פְתִּי שׁוּלַ֖יִךְ עַל־פָּנָ֑יִךְ וְנִרְאָ֖ה קְלוֹנֵֽךְ׃ 27 נִֽאֻפַ֤יִךְ וּמִצְהֲלוֹתַ֨יִךְ֙ זִמַּ֣ת זְנוּתֵ֔ךְ עַל־גְּבָעוֹת֙ בַּשָּׂדֶ֔ה רָאִ֖יתִי שִׁקּוּצָ֑יִךְ א֥וֹי לָךְ֙ יְר֣וּשָׁלִַ֔ם לֹ֣א תִטְהֲרִ֔י אַחֲרֵ֥י מָתַ֖י עֹֽד׃ פ
Brezi
1 Kështu më tha Zoti: «Shko e blej për vete një brez prej liri dhe vëre rreth ijëve pa e futur në ujë». 2 E bleva brezin, siç më kishte thënë Zoti, dhe e vura rreth ijëve. 3 Pastaj, fjala e Zotit m'u drejtua për së dyti: 4 «Merre brezin që bleve dhe ke në ijë, ngrihu, shko në Eufrat dhe fshihe atje, në plasën e një shkëmbi». 5 Atëherë shkova dhe e fsheha në Eufrat, siç më kishte urdhëruar Zoti. 6 Pas shumë ditësh, Zoti më tha: «Ngrihu, shko në Eufrat dhe merre prej andej brezin që të urdhërova të fshehësh atje». 7 Shkova në Eufrat, gërmova dhe e mora brezin nga vendi ku e kisha fshehur. Dhe, ja, brezi ishte shpërbërë e s'i duhej gjë kujt.
8 Atëherë m'u drejtua fjala e Zotit e më tha: 9 «Kështu thotë Zoti: njësoj do ta shpërbëj krenarinë e Judës dhe krenarinë e madhe të Jerusalemit. 10 Ky popull i mbrapshtë, që nuk pranon të dëgjojë fjalët e mia, që jeton në zemërngurtësi e shkon pas perëndive të huaj për t'u shërbyer e për t'i adhuruar, do të jetë si ky brez, që s'i duhet gjë kujt. 11 Sepse, siç ngjishet brezi ijëve të një burri, ashtu e pata ngjeshur rreth meje mbarë shtëpinë e Izraelit e mbarë shtëpinë e Judës, kumton Zoti, që të ishin populli im, emri im, lavdi im e nderi im, por nuk më dëgjuan.
Kacekët
12 Do t'u thuash këtë fjalë: “Kështu thotë Zoti, Perëndia i Izraelit: çdo kacek duhet të mbushet me verë”. E ata do të të thonë: “A nuk e dimë se çdo kacek duhet të mbushet me verë?”. 13 Atëherë ti do t'u thuash: “Kështu thotë Zoti: ja, do t'i bëj rrumbull e do t'i deh të gjithë banorët e kësaj toke, mbretërit që ulen mbi fronin e Davidit, profetët e mbarë banorët e Jerusalemit. 14 Do t'i përplas me njëri-tjetrin, etër e bij njësoj, kumton Zoti. As dhimbja, as keqardhja, as mëshira nuk do të më ndalojnë t'i rrënoj”».
Shpërngulja
15 Dëgjoni, mbani vesh e mos u krenoni,
se është Zoti ai që po flet.
16 Jepini lavdi Zotit, Perëndisë tuaj,
para se të bjerë terri
e para se t'u pengohen këmbët
mbi male në mugëtirë.
Ju prisni dritën,
por ai e kthen në terratisje
e kthen në sterrë.
17 Nëse nuk do të dëgjoni,
do të më vajtojë shpirti në fshehtësi
prej mendjemadhësisë suaj.
Lot do të derdhin e do të rrjedhin sytë e mi,
se do të robërohet grigja e Zotit.
18 Thuajini mbretit e nënës mbretëreshë:
«Uluni poshtë,
se ju ra prej kokës
kurora e shkëlqimit tuaj».
19 U ndrynë qytetet e Negevit
e nuk ka kush t'i hapë,
u shpërngul Juda mbarë,
krejt u shpërngul.
20 Çojini sytë,
shikoni ata që vijnë nga veriu.
Ku është tufa që të është dhënë,
grigja jote e bukur?
21 Çfarë do të thuash,
kur ai të vërë mbi ty
ata që i zure miq?
A nuk do të të zënë dhimbjet
si gruan kur lind?
22 E nëse thua në zemrën tënde:
«Përse më goditën këto?»,
shkak është paudhësia jote e madhe
që të është përvjelë fundi
e je përdhunuar.
23 A mund të ndërrojë lëkurë kushiti,
apo leopardi njollat?
Po ju, të mësuar të bëni keq,
a mund të bëni mirë?
24 Do t'ju shpërndaj si bykun
që e merr era e shkretëtirës.
25 Ky është shorti yt,
pjesa që mata për ty, kumton Zoti,
se më harrove mua
e i besove mashtrimit.
26 Prandaj edhe unë do të ta ngre fundin deri në fytyrë,
që të shihet turpi yt.
27 I shoh kurvëritë e tua,
ofshamat e tua,
ligësinë e tradhtive të tua,
pështirësitë e tua, në kodrinat e arave.
Mjerë ti, Jerusalem!
Ti nuk je i pastër.
Deri kur?