1 קְרָ֤א בְגָרוֹן֙ אַל־תַּחְשֹׂ֔ךְ כַּשּׁוֹפָ֖ר הָרֵ֣ם קוֹלֶ֑ךָ וְהַגֵּ֤ד לְעַמִּי֙ פִּשְׁעָ֔ם וּלְבֵ֥ית יַעֲקֹ֖ב חַטֹּאתָֽם׃ 2 וְאוֹתִ֗י י֥וֹם יוֹם֙ יִדְרֹשׁ֔וּן וְדַ֥עַת דְּרָכַ֖י יֶחְפָּצ֑וּן כְּג֞וֹי אֲשֶׁר־צְדָקָ֣ה עָשָׂ֗ה וּמִשְׁפַּ֤ט אֱלֹהָיו֙ לֹ֣א עָזָ֔ב יִשְׁאָל֨וּנִי֙ מִשְׁפְּטֵי־צֶ֔דֶק קִרְבַ֥ת אֱלֹהִ֖ים יֶחְפָּצֽוּן׃ 3 לָ֤מָּה צַּ֨מְנוּ֙ וְלֹ֣א רָאִ֔יתָ עִנִּ֥ינוּ נַפְשֵׁ֖נוּ וְלֹ֣א תֵדָ֑ע הֵ֣ן בְּי֤וֹם צֹֽמְכֶם֙ תִּמְצְאוּ־חֵ֔פֶץ וְכָל־עַצְּבֵיכֶ֖ם תִּנְגֹּֽשׂוּ׃ 4 הֵ֣ן לְרִ֤יב וּמַצָּה֙ תָּצ֔וּמוּ וּלְהַכּ֖וֹת בְּאֶגְרֹ֣ף רֶ֑שַׁע לֹא־תָצ֣וּמוּ כַיּ֔וֹם לְהַשְׁמִ֥יעַ בַּמָּר֖וֹם קוֹלְכֶֽם׃ 5 הֲכָזֶ֗ה יִֽהְיֶה֙ צ֣וֹם אֶבְחָרֵ֔הוּ י֛וֹם עַנּ֥וֹת אָדָ֖ם נַפְשֹׁ֑ו הֲלָכֹ֨ף כְּאַגְמֹ֜ן רֹאשֹׁ֗ו וְשַׂ֤ק וָאֵ֨פֶר֙ יַצִּ֔יעַ הֲלָזֶה֙ תִּקְרָא־צ֔וֹם וְי֥וֹם רָצ֖וֹן לַיהוָֽה׃ 6 הֲל֣וֹא זֶה֮ צ֣וֹם אֶבְחָרֵהוּ֒ פַּתֵּ֨חַ֙ חַרְצֻבּ֣וֹת רֶ֔שַׁע הַתֵּ֖ר אֲגֻדּ֣וֹת מוֹטָ֑ה וְשַׁלַּ֤ח רְצוּצִים֙ חָפְשִׁ֔ים וְכָל־מוֹטָ֖ה תְּנַתֵּֽקוּ׃ 7 הֲל֨וֹא פָרֹ֤ס לָֽרָעֵב֙ לַחְמֶ֔ךָ וַעֲנִיִּ֥ים מְרוּדִ֖ים תָּ֣בִיא בָ֑יִת כִּֽי־תִרְאֶ֤ה עָרֹם֙ וְכִסִּית֔וֹ וּמִבְּשָׂרְךָ֖ לֹ֥א תִתְעַלָּֽם׃ 8 אָ֣ז יִבָּקַ֤ע כַּשַּׁ֨חַר֙ אוֹרֶ֔ךָ וַאֲרֻכָתְךָ֖ מְהֵרָ֣ה תִצְמָ֑ח וְהָלַ֤ךְ לְפָנֶ֨יךָ֙ צִדְקֶ֔ךָ כְּב֥וֹד יְהוָ֖ה יַאַסְפֶֽךָ׃ 9 אָ֤ז תִּקְרָא֙ וַיהוָ֣ה יַעֲנֶ֔ה תְּשַׁוַּ֖ע וְיֹאמַ֣ר הִנֵּ֑נִי אִם־תָּסִ֤יר מִתּֽוֹכְךָ֙ מוֹטָ֔ה שְׁלַ֥ח אֶצְבַּ֖ע וְדַבֶּר־אָֽוֶן׃ 10 וְתָפֵ֤ק לָֽרָעֵב֙ נַפְשֶׁ֔ךָ וְנֶ֥פֶשׁ נַעֲנָ֖ה תַּשְׂבִּ֑יעַ וְזָרַ֤ח בַּחֹ֨שֶׁךְ֙ אוֹרֶ֔ךָ וַאֲפֵלָתְךָ֖ כַּֽצָּהֳרָֽיִם׃ 11 וְנָחֲךָ֣ יְהוָה֮ תָּמִיד֒ וְהִשְׂבִּ֤יעַ בְּצַחְצָחוֹת֙ נַפְשֶׁ֔ךָ וְעַצְמֹתֶ֖יךָ יַחֲלִ֑יץ וְהָיִ֨יתָ֙ כְּגַ֣ן רָוֶ֔ה וּכְמוֹצָ֣א מַ֔יִם אֲשֶׁ֥ר לֹא־יְכַזְּב֖וּ מֵימָֽיו׃ 12 וּבָנ֤וּ מִמְּךָ֙ חָרְב֣וֹת עוֹלָ֔ם מוֹסְדֵ֥י דוֹר־וָד֖וֹר תְּקוֹמֵ֑ם וְקֹרָ֤א לְךָ֙ גֹּדֵ֣ר פֶּ֔רֶץ מְשֹׁבֵ֥ב נְתִיב֖וֹת לָשָֽׁבֶת׃ 13 אִם־תָּשִׁ֤יב מִשַּׁבָּת֙ רַגְלֶ֔ךָ עֲשֹׂ֥ות חֲפָצֶ֖יךָ בְּי֣וֹם קָדְשִׁ֑י וְקָרָ֨אתָ לַשַּׁבָּ֜ת עֹ֗נֶג לִקְד֤וֹשׁ יְהוָה֙ מְכֻבָּ֔ד וְכִבַּדְתּוֹ֙ מֵעֲשֹׂ֣ות דְּרָכֶ֔יךָ מִמְּצ֥וֹא חֶפְצְךָ֖ וְדַבֵּ֥ר דָּבָֽר׃ 14 אָ֗ז תִּתְעַנַּג֙ עַל־יְהוָ֔ה וְהִרְכַּבְתִּ֖יךָ עַל־בָּ֣מֳותֵי אָ֑רֶץ וְהַאֲכַלְתִּ֗יךָ נַחֲלַת֙ יַעֲקֹ֣ב אָבִ֔יךָ כִּ֛י פִּ֥י יְהוָ֖ה דִּבֵּֽר׃ ס
Agjërimi i drejtë
1 Bërtit fort! Mos u përmba!
Ngrije zërin porsi boria!
Shpallja popullit tim paudhësitë e veta,
shtëpisë së Jakobit mëkatet e veta.
2 Ditë për ditë më kërkojnë,
udhët e mia duan t'i njohin,
si të ishin një popull, që zbaton drejtësinë,
që nuk i braktis vendimet e Perëndisë.
Kërkojnë prej meje gjykim të drejtë,
dëshirojnë t'i afrohen Perëndisë.
3 «Përse të agjërojmë, kur ti nuk shikon?», thonë.
«Përse ta mundojmë veten, kur ti nuk do t'ia dish?».
Ja, ditën e agjërimit ju bëni si doni
e të gjithë punëtorët tuaj në punë i mbytni.
4 Ju agjëroni mes grindjesh e zënkash,
njëri-tjetrin pabesisht me grusht e gjuani.
Nëse agjëroni si sot,
zëri juaj lart nuk do të dëgjohet.
5 Përse, i tillë qenka agjërimi që unë pëlqej?
E tillë dita kur njeriu përul shpirtin e tij?
Të ulësh kokën porsi xunkthi e
të shtrihesh në grathore e në hi,
pse, këtë quan agjërim
e ditë që i pëlqen Zotit?
6 Agjërimi që më pëlqen mua, a s'është vallë
të këputësh vargonjtë e paudhësisë,
të zgjidhësh litarët e zgjedhës,
të lësh të lirë të shtypurit,
të dërrmosh çdo zgjedhë?
7 A s'është ta ndash bukën me të uriturin,
të presësh në shtëpi të varfrin e pastrehë,
ta shohësh dikë të zhveshur e ta veshësh,
dhe farefisin tënd të mos e lësh pas dore?
8 Atëherë drita jote do të shpërthejë si agimi,
shërimi yt do të gëlojë me vrull,
përpara do të të prijë drejtësia jote,
praparojë do të kesh lavdinë e Zotit.
9 Atëherë do të thërrasësh
e Zoti do të të dëgjojë,
do t'i kërkosh ndihmë
e do të të përgjigjet: «Ja, ku jam!».
Nëse heq dorë prej zgjedhës,
prej gishtit paditës e fjalëve të liga,
10 nëse jepesh me shpirt ndaj të pangrënit,
nëse ia ngin barkun skamnorit,
atëherë drita jote do të shndritë në errësirë
e terri yt do të jetë porsi mesdita.
11 Zoti do të të prijë përherë,
do të ta kënaqë shpirtin në shkreti,
do t'i forcojë kockat e tua,
e ti do të jesh si kopshti i ujitur,
porsi burimi i ujërave
që nuk shterojnë kurrë.
12 Njerëzit e tu do t'i ndërtojnë rrënojat e lashta,
do t'i ngresh sërish themelet e lëna brez pas brezi.
Kështu ti do të quhesh: «Rindërtuesi i rrënojave,
ndreqësi i udhëve për në vendbanim».
13 Nëse e përmban këmbën,
që të mos e shkelësh të shtunën,
nëse nuk bën ç'të duash
në ditën time të shenjtë,
por e çmon si kënaqësi të shtunën,
si ditën e nderuar e të shenjtë të Zotit,
dhe e nderon duke mos u nisur për udhë,
duke mos kryer punë e duke mos bërë marrëveshje,
14 atëherë do të gjesh kënaqësi në Zotin
e unë do të të bëj të kalërosh mbi lartësitë e tokës,
do të të ushqej prej trashëgimisë së Jakobit, atit tënd,
se kështu ka folur goja e Zotit.