1 קִרְב֤וּ גוֹיִם֙ לִשְׁמֹ֔עַ וּלְאֻמִּ֖ים הַקְשִׁ֑יבוּ תִּשְׁמַ֤ע הָאָ֨רֶץ֙ וּמְלֹאָ֔הּ תֵּבֵ֖ל וְכָל־צֶאֱצָאֶֽיהָ׃ 2 כִּ֣י קֶ֤צֶף לַֽיהוָה֙ עַל־כָּל־הַגּוֹיִ֔ם וְחֵמָ֖ה עַל־כָּל־צְבָאָ֑ם הֶחֱרִימָ֖ם נְתָנָ֥ם לַטָּֽבַח׃ 3 וְחַלְלֵיהֶ֣ם יֻשְׁלָ֔כוּ וּפִגְרֵיהֶ֖ם יַעֲלֶ֣ה בָאְשָׁ֑ם וְנָמַ֥סּוּ הָרִ֖ים מִדָּמָֽם׃ 4 וְנָמַ֨קּוּ֙ כָּל־צְבָ֣א הַשָּׁמַ֔יִם וְנָגֹ֥לּוּ כַסֵּ֖פֶר הַשָּׁמָ֑יִם וְכָל־צְבָאָ֣ם יִבּ֔וֹל כִּנְבֹ֤ל עָלֶה֙ מִגֶּ֔פֶן וּכְנֹבֶ֖לֶת מִתְּאֵנָֽה׃ 5 כִּֽי־רִוְּתָ֥ה בַשָּׁמַ֖יִם חַרְבִּ֑י הִנֵּה֙ עַל־אֱד֣וֹם תֵּרֵ֔ד וְעַל־עַ֥ם חֶרְמִ֖י לְמִשְׁפָּֽט׃ 6 חֶ֣רֶב לַיהוָ֞ה מָלְאָ֥ה דָם֙ הֻדַּ֣שְׁנָה מֵחֵ֔לֶב מִדַּ֤ם כָּרִים֙ וְעַתּוּדִ֔ים מֵחֵ֖לֶב כִּלְי֣וֹת אֵילִ֑ים כִּ֣י זֶ֤בַח לַֽיהוָה֙ בְּבָצְרָ֔ה וְטֶ֥בַח גָּד֖וֹל בְּאֶ֥רֶץ אֱדֽוֹם׃ 7 וְיָרְד֤וּ רְאֵמִים֙ עִמָּ֔ם וּפָרִ֖ים עִם־אַבִּירִ֑ים וְרִוְּתָ֤ה אַרְצָם֙ מִדָּ֔ם וַעֲפָרָ֖ם מֵחֵ֥לֶב יְדֻשָּֽׁן׃ 8 כִּ֛י י֥וֹם נָקָ֖ם לַֽיהוָ֑ה שְׁנַ֥ת שִׁלּוּמִ֖ים לְרִ֥יב צִיּֽוֹן׃ 9 וְנֶהֶפְכ֤וּ נְחָלֶ֨יהָ֙ לְזֶ֔פֶת וַעֲפָרָ֖הּ לְגָפְרִ֑ית וְהָיְתָ֣ה אַרְצָ֔הּ לְזֶ֖פֶת בֹּעֵרָֽה׃ 10 לַ֤יְלָה וְיוֹמָם֙ לֹ֣א תִכְבֶּ֔ה לְעוֹלָ֖ם יַעֲלֶ֣ה עֲשָׁנָ֑הּ מִדּ֤וֹר לָדוֹר֙ תֶּחֱרָ֔ב לְנֵ֣צַח נְצָחִ֔ים אֵ֥ין עֹבֵ֖ר בָּֽהּ׃ 11 וִירֵשׁ֨וּהָ֙ קָאַ֣ת וְקִפּ֔וֹד וְיַנְשֹׁ֥וף וְעֹרֵ֖ב יִשְׁכְּנוּ־בָ֑הּ וְנָטָ֥ה עָלֶ֛יהָ קַֽו־תֹ֖הוּ וְאַבְנֵי־בֹֽהוּ׃ 12 חֹרֶ֥יהָ וְאֵֽין־שָׁ֖ם מְלוּכָ֣ה יִקְרָ֑אוּ וְכָל־שָׂרֶ֖יהָ יִ֥הְיוּ אָֽפֶס׃ 13 וְעָלְתָ֤ה אַרְמְנֹתֶ֨יהָ֙ סִירִ֔ים קִמּ֥וֹשׂ וָח֖וֹחַ בְּמִבְצָרֶ֑יהָ וְהָיְתָה֙ נְוֵ֣ה תַנִּ֔ים חָצִ֖יר לִבְנ֥וֹת יַעֲנָֽה׃ 14 וּפָגְשׁ֤וּ צִיִּים֙ אֶת־אִיִּ֔ים וְשָׂעִ֖יר עַל־רֵעֵ֣הוּ יִקְרָ֑א אַךְ־שָׁם֙ הִרְגִּ֣יעָה לִּילִ֔ית וּמָצְאָ֥ה לָ֖הּ מָנֽוֹחַ׃ 15 שָׁ֣מָּה קִנְּנָ֤ה קִפּוֹז֙ וַתְּמַלֵּ֔ט וּבָקְעָ֖ה וְדָגְרָ֣ה בְצִלָּ֑הּ אַךְ־שָׁ֛ם נִקְבְּצ֥וּ דַיּ֖וֹת אִשָּׁ֥ה רְעוּתָֽהּ׃ 16 דִּרְשׁ֨וּ מֵֽעַל־סֵ֤פֶר יְהוָה֙ וּֽקְרָ֔אוּ אַחַ֤ת מֵהֵ֨נָּה֙ לֹ֣א נֶעְדָּ֔רָה אִשָּׁ֥ה רְעוּתָ֖הּ לֹ֣א פָקָ֑דוּ כִּֽי־פִי֙ ה֣וּא צִוָּ֔ה וְרוּח֖וֹ ה֥וּא קִבְּצָֽן׃ 17 וְהֽוּא־הִפִּ֤יל לָהֶן֙ גּוֹרָ֔ל וְיָד֛וֹ חִלְּקַ֥תָּה לָהֶ֖ם בַּקָּ֑ו עַד־עוֹלָם֙ יִֽירָשׁ֔וּהָ לְד֥וֹר וָד֖וֹר יִשְׁכְּנוּ־בָֽהּ׃ ס
Gjykimi i Edomit
1 Afrohuni, o kombe, e dëgjoni,
ju, o popuj, mbani vesh!
Le të dëgjojë toka e gjithçka në të,
bota e gjithçka që ajo prodhon!
2 Zemërimi i Zotit shfreu mbi gjithë kombet,
furia e tij mbi gjithë ushtritë e tyre,
shkatërrimin e tyre e ka vendosur,
i ka caktuar për shfarosje.
3 Të vrarët e tyre do të hidhen përtokë,
era e qelbur e kufomave do të përhapet,
malet do të qullen me gjakun e tyre.
4 Tërë ushtria e qiellit do të shfaroset,
qiejt si rrotulla do të mblidhen,
gjithë ushtria e tyre do të bjerë,
siç bien gjethet e hardhisë,
si gjethet e thara të fikut.
5 Vringëllon shpata ime në qiell,
e ja, përmbi Edomin do të bjerë,
mbi popullin që caktova për shfarosje,
gjykimin për të kryer.
6 Shpata e Zotit kullon gjak,
plot dhjamë është mëlmyer,
me gjak qengjash e kecash,
me dhjamë veshkash dashi,
se flija e Zotit po kushtohet në Bocrah,
kërdi e madhe në vendin e Edomit.
7 Bashkë me ta po theren buaj,
mëzetërit bashkë me demat,
me gjakun e tyre po dehet toka,
dheu i tyre po mëlmehet me dhjamë.
8 Se është dita e hakmarrjes së Zotit,
viti i shpagimit për hir të Sionit.
9 Përrenjtë e Edomit do të kthehen në katran,
dheu i tij do të bëhet squfur,
katran i ndezur toka e tij.
10 S'do të shuhet as ditën, as natën,
tymi përherë do të dalë prej tij,
i shkretë do të mbetet brez pas brezi,
kurrë më nëpër të s'do të kalojë kush.
11 Zotër të tij do të jenë huta e iriqi,
kukuvajka e korbi në të do të banojnë.
Mbi të Zoti do të shtrijë litarin e rrënimit,
bashkë me plumbçin e zbrazëtisë.
12 Fisnikë atje s'do të ketë më,
që mbretëri atë ta quajnë,
të gjithë princat do të jenë zhdukur.
13 Në fortesat e tij do të mbijnë ferra,
në kullat e tij hithra e driza,
strofull për çakejtë do të bëhet,
fole për këlyshët e strucit.
14 Macet e egra do të takohen me hienat,
dhitë e egra do të thërrasin njëra-tjetrën,
atje do të bëjnë fole egërsirat e natës,
aty do të gjejnë strehë.
15 Atje do të ngrejë folenë shigjetulla,
vezët e veta aty do t'i shtrojë,
do t'i çelë e do t'i rritë nën hijen e saj
e atje do të mblidhen bashkë hutat.
16 Kërkoni në librin e Zotit e lexoni:
«Asnjë prej atyre kafshëve s'do të mungojë,
asnjërës s'do t'i mungojë shoqja e vet.
E ka urdhëruar Zoti me gojën e vet,
vetë shpirti i tij i ka bashkuar.
17 Ai vetë hodhi short për to,
dora e tij e ndau tokën me matës.
Ato do ta trashëgojnë në amshim,
brez pas brezi në të do të banojnë».