1 כְּרָפְאִ֣י לְיִשְׂרָאֵ֗ל וְנִגְלָ֞ה עֲוֺ֤ן אֶפְרַ֨יִם֙ וְרָע֣וֹת שֹֽׁמְר֔וֹן כִּ֥י פָעֲל֖וּ שָׁ֑קֶר וְגַנָּ֣ב יָב֔וֹא פָּשַׁ֥ט גְּד֖וּד בַּחֽוּץ׃ 2 וּבַל־יֹֽאמְרוּ֙ לִלְבָבָ֔ם כָּל־רָעָתָ֖ם זָכָ֑רְתִּי עַתָּה֙ סְבָב֣וּם מַֽעַלְלֵיהֶ֔ם נֶ֥גֶד פָּנַ֖י הָיֽוּ׃ 3 בְּרָעָתָ֖ם יְשַׂמְּחוּ־מֶ֑לֶךְ וּבְכַחֲשֵׁיהֶ֖ם שָׂרִֽים׃ 4 כֻּלָּם֙ מְנָ֣אֲפִ֔ים כְּמ֣וֹ תַנּ֔וּר בֹּעֵ֖רָה מֵֽאֹפֶ֑ה יִשְׁבּ֣וֹת מֵעִ֔יר מִלּ֥וּשׁ בָּצֵ֖ק עַד־חֻמְצָתֽוֹ׃ 5 י֣וֹם מַלְכֵּ֔נוּ הֶחֱל֥וּ שָׂרִ֖ים חֲמַ֣ת מִיָּ֑יִן מָשַׁ֥ךְ יָד֖וֹ אֶת־לֹצְצִֽים׃ 6 כִּֽי־קֵרְב֧וּ כַתַּנּ֛וּר לִבָּ֖ם בְּאָרְבָּ֑ם כָּל־הַלַּ֨יְלָה֙ יָשֵׁ֣ן אֹֽפֵהֶ֔ם בֹּ֕קֶר ה֥וּא בֹעֵ֖ר כְּאֵ֥שׁ לֶהָבָֽה׃ 7 כֻּלָּ֤ם יֵחַ֨מּוּ֙ כַּתַּנּ֔וּר וְאָכְל֖וּ אֶת־שֹֽׁפְטֵיהֶ֑ם כָּל־מַלְכֵיהֶ֣ם נָפָ֔לוּ אֵין־קֹרֵ֥א בָהֶ֖ם אֵלָֽי׃ 8 אֶפְרַ֕יִם בָּעַמִּ֖ים ה֣וּא יִתְבּוֹלָ֑ל אֶפְרַ֛יִם הָיָ֥ה עֻגָ֖ה בְּלִ֥י הֲפוּכָֽה׃ 9 אָכְל֤וּ זָרִים֙ כֹּח֔וֹ וְה֖וּא לֹ֣א יָדָ֑ע גַּם־שֵׂיבָה֙ זָ֣רְקָה בּ֔וֹ וְה֖וּא לֹ֥א יָדָֽע׃ 10 וְעָנָ֥ה גְאֽוֹן־יִשְׂרָאֵ֖ל בְּפָנָ֑יו וְלֹֽא־שָׁ֨בוּ֙ אֶל־יְהוָ֣ה אֱלֹֽהֵיהֶ֔ם וְלֹ֥א בִקְשֻׁ֖הוּ בְּכָל־זֹֽאת׃ 11 וַיְהִ֣י אֶפְרַ֔יִם כְּיוֹנָ֥ה פוֹתָ֖ה אֵ֣ין לֵ֑ב מִצְרַ֥יִם קָרָ֖אוּ אַשּׁ֥וּר הָלָֽכוּ׃ 12 כַּאֲשֶׁ֣ר יֵלֵ֗כוּ אֶפְר֤וֹשׂ עֲלֵיהֶם֙ רִשְׁתִּ֔י כְּע֥וֹף הַשָּׁמַ֖יִם אֽוֹרִידֵ֑ם אַיְסִרֵ֕ם כְּשֵׁ֖מַע לַעֲדָתָֽם׃ ס
13 א֤וֹי לָהֶם֙ כִּֽי־נָדְד֣וּ מִמֶּ֔נִּי שֹׁ֥ד לָהֶ֖ם כִּֽי־פָ֣שְׁעוּ בִ֑י וְאָנֹכִ֣י אֶפְדֵּ֔ם וְהֵ֕מָּה דִּבְּר֥וּ עָלַ֖י כְּזָבִֽים׃ 14 וְלֹֽא־זָעֲק֤וּ אֵלַי֙ בְּלִבָּ֔ם כִּ֥י יְיֵלִ֖ילוּ עַל־מִשְׁכְּבוֹתָ֑ם עַל־דָּגָ֧ן וְתִיר֛וֹשׁ יִתְגּוֹרָ֖רוּ יָס֥וּרוּ בִֽי׃ 15 וַאֲנִ֣י יִסַּ֔רְתִּי חִזַּ֖קְתִּי זְרֽוֹעֹתָ֑ם וְאֵלַ֖י יְחַשְּׁבוּ־רָֽע׃ 16 יָשׁ֣וּבוּ ׀ לֹ֣א עָ֗ל הָיוּ֙ כְּקֶ֣שֶׁת רְמִיָּ֔ה יִפְּל֥וּ בַחֶ֛רֶב שָׂרֵיהֶ֖ם מִזַּ֣עַם לְשׁוֹנָ֑ם ז֥וֹ לַעְגָּ֖ם בְּאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃
1 «Sa herë Izraelin e shëroj,
shfaqen fajet e Efraimit
e paudhësitë e Samarisë.
Ata mashtrojnë,
vjedhësit hyjnë brenda,
kusarët sulen rrugëve.
2 Por, nuk u bie ndër mend,
se gjithë paudhësitë e tyre unë i kujtoj.
Ja, veprat e veta i rrethojnë,
para fytyrës sime ato qëndrojnë.
3 Me prapësitë e tyre e gëzojnë mbretin,
me rrena, princat e tyre.
4 Të gjithë janë kurorëshkelës,
janë porsi një furrë e nxehur fort,
zjarrin e të cilës bukëpjekësi nuk e shpurrit
derisa t'i vijë brumi që zë.
5 Në ditën e kurorëzimit
sëmuren princat të tërbuar me verë
e mbreti bashkë me tallësit tregon me gisht.
6 Zemrat e tyre mashtruese flakërojnë porsi furra,
gjatë natës bukëpjekësi i tyre fle,
por flakët e zjarrit ndizen që herët në mëngjes.
7 Të gjithë janë ndezur porsi furra
e gjyqtarët e tyre i përpijnë.
Tërë mbretërit e tyre bien,
por askush prej tyre nuk më thërret për ndihmë.
8 Efraimi përzihet me popujt e tjerë,
ai është si kulaçi gjysmë i pjekur.
9 Të huajt ia përpinë fuqinë,
por ai nuk e kupton.
Thinjat i kanë dalë në kokë,
por ai nuk e kupton.
10 Krenaria e Izraelit dëshmon kundër tij,
por nuk kthehet te Zoti, Perëndia i vet,
e prapë nuk e kërkon Perëndinë.
11 Efraimi u bë si pëllumbi,
mendjelehtë e dritëshkurtër,
thërret Egjiptin e shkon në Asiri.
12 Rrjetën do t'u hedh kur të nisen,
do t'i rrëzoj poshtë porsi shpendët e qiellit,
do t'i ndëshkoj sa herë kuvendojnë.
13 Mjerë ata, se ikën prej meje,
rrënimi i pret, se kundër meje u ngritën.
Unë do t'i shpëtoja,
por rrena flasin për mua.
14 Nuk më thërrasin me gjithë zemër,
se kur vajtojnë në shtrojat e tyre
e përgjaken për drithin e verën,
kundër meje ata ngrihen.
15 Unë i mësova, krahun ua forcova,
por kundër meje ata ligësi shestojnë.
16 Kthehen, por jo ku duhet,
u bënë si harku i thyer.
Krerët do të bien nga shpata,
prej gjuhës së tyre të pacipë.
Për këtë do të përqeshen në tokën e Egjiptit».