1 וְזֹ֣את הַבְּרָכָ֗ה אֲשֶׁ֨ר בֵּרַ֥ךְ מֹשֶׁ֛ה אִ֥ישׁ הָאֱלֹהִ֖ים אֶת־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל לִפְנֵ֖י מוֹתֽוֹ׃ 2 וַיֹּאמַ֗ר יְהוָ֞ה מִסִּינַ֥י בָּא֙ וְזָרַ֤ח מִשֵּׂעִיר֙ לָ֔מוֹ הוֹפִ֨יעַ֙ מֵהַ֣ר פָּארָ֔ן וְאָתָ֖ה מֵרִבְבֹ֣ת קֹ֑דֶשׁ מִֽימִינ֕וֹ אֵ֥שׁדָּ֖ת לָֽמוֹ׃ 3 אַ֚ף חֹבֵ֣ב עַמִּ֔ים כָּל־קְדֹשָׁ֖יו בְּיָדֶ֑ךָ וְהֵם֙ תֻּכּ֣וּ לְרַגְלֶ֔ךָ יִשָּׂ֖א מִדַּבְּרֹתֶֽיךָ׃ 4 תּוֹרָ֥ה צִוָּה־לָ֖נוּ מֹשֶׁ֑ה מוֹרָשָׁ֖ה קְהִלַּ֥ת יַעֲקֹֽב׃ 5 וַיְהִ֥י בִישֻׁר֖וּן מֶ֑לֶךְ בְּהִתְאַסֵּף֙ רָ֣אשֵׁי עָ֔ם יַ֖חַד שִׁבְטֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 6 יְחִ֥י רְאוּבֵ֖ן וְאַל־יָמֹ֑ת וִיהִ֥י מְתָ֖יו מִסְפָּֽר׃ ס
7 וְזֹ֣את לִֽיהוּדָה֮ וַיֹּאמַר֒ שְׁמַ֤ע יְהוָה֙ ק֣וֹל יְהוּדָ֔ה וְאֶל־עַמּ֖וֹ תְּבִיאֶ֑נּוּ יָדָיו֙ רָ֣ב ל֔וֹ וְעֵ֥זֶר מִצָּרָ֖יו תִּהְיֶֽה׃ ס
8 וּלְלֵוִ֣י אָמַ֔ר תֻּמֶּ֥יךָ וְאוּרֶ֖יךָ לְאִ֣ישׁ חֲסִידֶ֑ךָ אֲשֶׁ֤ר נִסִּיתוֹ֙ בְּמַסָּ֔ה תְּרִיבֵ֖הוּ עַל־מֵ֥י מְרִיבָֽה׃ 9 הָאֹמֵ֞ר לְאָבִ֤יו וּלְאִמּוֹ֙ לֹ֣א רְאִיתִ֔יו וְאֶת־אֶחָיו֙ לֹ֣א הִכִּ֔יר וְאֶת־בָּנָ֖ו לֹ֣א יָדָ֑ע כִּ֤י שָֽׁמְרוּ֙ אִמְרָתֶ֔ךָ וּבְרִֽיתְךָ֖ יִנְצֹֽרוּ׃ 10 יוֹר֤וּ מִשְׁפָּטֶ֨יךָ֙ לְיַעֲקֹ֔ב וְתוֹרָתְךָ֖ לְיִשְׂרָאֵ֑ל יָשִׂ֤ימוּ קְטוֹרָה֙ בְּאַפֶּ֔ךָ וְכָלִ֖יל עַֽל־מִזְבְּחֶֽךָ׃ 11 בָּרֵ֤ךְ יְהוָה֙ חֵיל֔וֹ וּפֹ֥עַל יָדָ֖יו תִּרְצֶ֑ה מְחַ֨ץ מָתְנַ֧יִם קָמָ֛יו וּמְשַׂנְאָ֖יו מִן־יְקוּמֽוּן׃ ס
12 לְבִנְיָמִ֣ן אָמַ֔ר יְדִ֣יד יְהוָֹ֔ה יִשְׁכֹּ֥ן לָבֶ֖טַח עָלָ֑יו חֹפֵ֤ף עָלָיו֙ כָּל־הַיּ֔וֹם וּבֵ֥ין כְּתֵיפָ֖יו שָׁכֵֽן׃ ס
13 וּלְיוֹסֵ֣ף אָמַ֔ר מְבֹרֶ֥כֶת יְהוָֹ֖ה אַרְצ֑וֹ מִמֶּ֤גֶד שָׁמַ֨יִם֙ מִטָּ֔ל וּמִתְּה֖וֹם רֹבֶ֥צֶת תָּֽחַת׃ 14 וּמִמֶּ֖גֶד תְּבוּאֹ֣ת שָׁ֑מֶשׁ וּמִמֶּ֖גֶד גֶּ֥רֶשׁ יְרָחִֽים׃ 15 וּמֵרֹ֖אשׁ הַרְרֵי־קֶ֑דֶם וּמִמֶּ֖גֶד גִּבְע֥וֹת עוֹלָֽם׃ 16 וּמִמֶּ֗גֶד אֶ֚רֶץ וּמְלֹאָ֔הּ וּרְצ֥וֹן שֹׁכְנִ֖י סְנֶ֑ה תָּב֨וֹאתָה֙ לְרֹ֣אשׁ יוֹסֵ֔ף וּלְקָדְקֹ֖ד נְזִ֥יר אֶחָֽיו׃ 17 בְּכ֨וֹר שׁוֹר֜וֹ הָדָ֣ר ל֗וֹ וְקַרְנֵ֤י רְאֵם֙ קַרְנָ֔יו בָּהֶ֗ם עַמִּ֛ים יְנַגַּ֥ח יַחְדָּ֖ו אַפְסֵי־אָ֑רֶץ וְהֵם֙ רִבְב֣וֹת אֶפְרַ֔יִם וְהֵ֖ם אַלְפֵ֥י מְנַשֶּֽׁה׃ ס
18 וְלִזְבוּלֻ֣ן אָמַ֔ר שְׂמַ֥ח זְבוּלֻ֖ן בְּצֵאתֶ֑ךָ וְיִשָּׂשכָ֖ר בְּאֹהָלֶֽיךָ׃ 19 עַמִּים֙ הַר־יִקְרָ֔אוּ שָׁ֖ם יִזְבְּח֣וּ זִבְחֵי־צֶ֑דֶק כִּ֣י שֶׁ֤פַע יַמִּים֙ יִינָ֔קוּ וּשְׂפוּנֵ֖י טְמ֥וּנֵי חֽוֹל׃ ס
20 וּלְגָ֣ד אָמַ֔ר בָּר֖וּךְ מַרְחִ֣יב גָּ֑ד כְּלָבִ֣יא שָׁכֵ֔ן וְטָרַ֥ף זְר֖וֹעַ אַף־קָדְקֹֽד׃ 21 וַיַּ֤רְא רֵאשִׁית֙ ל֔וֹ כִּי־שָׁ֛ם חֶלְקַ֥ת מְחֹקֵ֖ק סָפ֑וּן וַיֵּתֵא֙ רָ֣אשֵׁי עָ֔ם צִדְקַ֤ת יְהוָה֙ עָשָׂ֔ה וּמִשְׁפָּטָ֖יו עִם־יִשְׂרָאֵֽל׃ ס
22 וּלְדָ֣ן אָמַ֔ר דָּ֖ן גּ֣וּר אַרְיֵ֑ה יְזַנֵּ֖ק מִן־הַבָּשָֽׁן׃ 23 וּלְנַפְתָּלִ֣י אָמַ֔ר נַפְתָּלִי֙ שְׂבַ֣ע רָצ֔וֹן וּמָלֵ֖א בִּרְכַּ֣ת יְהוָ֑ה יָ֥ם וְדָר֖וֹם יְרָֽשָׁה׃ ס
24 וּלְאָשֵׁ֣ר אָמַ֔ר בָּר֥וּךְ מִבָּנִ֖ים אָשֵׁ֑ר יְהִ֤י רְצוּי֙ אֶחָ֔יו וְטֹבֵ֥ל בַּשֶּׁ֖מֶן רַגְלֽוֹ׃ 25 בַּרְזֶ֥ל וּנְחֹ֖שֶׁת מִנְעָלֶ֑יךָ וּכְיָמֶ֖יךָ דָּבְאֶֽךָ׃ 26 אֵ֥ין כָּאֵ֖ל יְשֻׁר֑וּן רֹכֵ֤ב שָׁמַ֨יִם֙ בְעֶזְרֶ֔ךָ וּבְגַאֲוָת֖וֹ שְׁחָקִֽים׃ 27 מְעֹנָה֙ אֱלֹ֣הֵי קֶ֔דֶם וּמִתַּ֖חַת זְרֹעֹ֣ת עוֹלָ֑ם וַיְגָ֧רֶשׁ מִפָּנֶ֛יךָ אוֹיֵ֖ב וַיֹּ֥אמֶר הַשְׁמֵֽד׃ 28 וַיִּשְׁכֹּן֩ יִשְׂרָאֵ֨ל בֶּ֤טַח בָּדָד֙ עֵ֣ין יַעֲקֹ֔ב אֶל־אֶ֖רֶץ דָּגָ֣ן וְתִיר֑וֹשׁ אַף־שָׁמָ֖יו יַֽעַרְפוּ טָֽל׃ 29 אַשְׁרֶ֨יךָ יִשְׂרָאֵ֜ל מִ֣י כָמ֗וֹךָ עַ֚ם נוֹשַׁ֣ע בַּֽיהוָ֔ה מָגֵ֣ן עֶזְרֶ֔ךָ וַאֲשֶׁר־חֶ֖רֶב גַּאֲוָתֶ֑ךָ וְיִכָּֽחֲשׁ֤וּ אֹיְבֶ֨יךָ֙ לָ֔ךְ וְאַתָּ֖ה עַל־בָּמוֹתֵ֥ימוֹ תִדְרֹֽךְ׃ ס
Bekimi përfundimtar
1 Moisiu, njeriu i Perëndisë, i bekoi kështu izraelitët para se të vdiste:
2 «Zoti erdhi prej Sinait,
prej Seirit rrezatoi mbi ta,
vezulloi prej malit Paran,
bashkë me mijëra të shenjtë.
Zjarr flakërues,
lëshonte dora e tij e djathtë .
3 Ti që popujt i do,
në dorë i ke gjithë të shenjtët.
Nën këmbët e tua, ata përulen,
e fjalën tënde zbatojnë,
4 ligjin, që na dha Moisiu,
si trashëgimi për bashkësinë e Jakobit.
5 Mbret i Jeshurunit u bë Zoti,
kur u mblodhën krerët e popullit,
të gjitha fiset e Izraelit.
6 Rroftë Rubeni e mos u shoftë,
edhe pse i vogël në numër».
7 Këtë i tha Judës:
«Dëgjoje, o Zot, zërin e Judës,
ktheje te populli i vet.
Duart i pastë gati për luftë,
prej kundërshtarëve shpëtoje».
8 Levit i tha:
«Tumimi e Urimi yt,
qoftë me besëtarin.
Atë e sprovove në Masë,
në ujërat e Meribës me të u grinde.
9 Për nënën e atin e vet tha:
“Nuk i këqyr!”,
vëllanë nuk e pranoi,
bijtë e vet nuk i njohu,
për të mbajtur fjalën tënde,
besëlidhjen tënde për të ruajtur.
10 Do t'ia mësojë Jakobit vendimet e tua,
Izraelit, ligjin tënd.
Temjan do të djegin para teje,
fli shkrumbimi mbi altarin tënd.
11 Bekoje, o Zot, fuqinë e tij,
pranoji veprat e duarve të tij.
Kundërshtarët e tij këputi në mes,
mos ngritshin më krye armiqtë e tij».
12 Benjaminit i tha:
«I dashuri i Zotit jeton i sigurt pranë tij,
gjithë ditën nën mbrojtjen e tij.
Në kraharorin e Zotit banon ai».
13 Jozefit i tha:
«Toka e tij, bekim prej Zotit,
prej stolive të vesës së qiellit,
të ujërave që shtrihen nën dhe,
14 prej dhuratave që prodhon dielli,
që sjell çdo hënë e re,
15 prej të përzgjedhurave të bjeshkëve të moçme,
prej begatisë së kodrave të amshuara,
16 prej të mirave e plotësisë së dheut,
dhe përkrahjes së atij që në shkurre u duk.
Ia mbulofshin kryet Jozefit,
ballin e të shuguruarit mes vëllezërve.
17 Madhështor si i parëlinduri i mëzatit,
e me bri si ato të kaut,
që me to shpon popujt
e tokën anekënd.
E tillë është moria e Efraimit
e mijërat e Manaseut».
18 Zabulonit i tha:
«Gëzohu, o Zabulon, në rrugëtimet e tua
e ti Isahar në tendat e tua.
19 Do të thërrasin popujt në mal,
për të kushtuar fli drejtësie.
Do të gëzojnë pasuritë e detit
e thesaret e fshehta të rërës».
20 Gadit i tha:
«Bekuar qofshin hapësirat e Gadit,
si luan ai shtrihet
e shqyen fund e krye.
21 Zgjodhi për vete më të mirën,
se kur krerët e popullit u mblodhën,
hise prijësish ai mori.
Drejtësinë e Zotit, ai zbatoi,
vendimet e tij bashkë me Izraelin».
22 Danit i tha:
«Dani është pjellë luani
që kërcen prej Bashanit».
23 Neftaliut i tha:
«Neftaliu u kënaq me hir,
përplot me bekimet e Zotit.
Zotëron perëndimin e jugun».
24 Asherit i tha:
«Qoftë Asheri ndër më të bekuarit e fëmijëve,
i pëlqyeshëm ndër vëllezërit e tij.
Këmbët i laftë me vaj.
25 Shulat i pastë prej hekuri e bronzi
e fuqia i qoftë përjetë».
26 «Nuk ka si Perëndia, o Jeshurun.
Kalëron qiej e re me madhështi,
që në ndihmë të të vijë.
27 Strehë është Perëndia i amshuar,
përkrahje krahët e tij të përjetshëm.
Armiqtë i zbon para teje,
“Shkatërrojini”, ai urdhëron.
28 Izraeli banon i sigurt,
rrjedha e Jakobit e qetë,
në tokën e drithit e të verës,
ku vesa e qiellit rigon.
29 Lum ti, o Izrael.
Cilin popull shpëtoi Zoti si ti?
Ai është mburoja që të mbron,
shpata që lavdi të sjell.
Armiqtë do të të lëpihen,
e ti do t'i shtypësh me këmbë».