1 Edhe pashë një tietërë shenjë të madhe edhe të çudiçëme ndë qiell, shtatë ëngjëj, që kishinë shtatë plagët’ e pastajme, sepse mb’ ato u mbarua zemërimi i Perëndisë.
2 Edhe pashë posi një det të qelqëtë përzierë me ziarr; edhe ata që muntnë bishën’ edhe ikonën’ e asaj (edhe shenjën’ e asaj), edhe numërin’ e emërit asaj, që po rrininë mbi detin’ e qelqëtë, edhe kishinë qitharat’ e Perëndisë;
3 Edhe këndoninë kënkën’ e Moisiut, shërbëtorit Perëndisë, edhe kënkën’ e Qëngjit, tuke thënë: “Të mëdha e të çudiçëme janë punët’ e tua, o Zot Perëndi Gjithëpushtetës; të drejta edhe të vërteta janë udhët’ e tua, o mbëret i shënjtorëvet.
4 Cili nukë do të ketë frikë tyj, o Zot, edhe nukë do të lavdonjë emërinë tënt? Sepse ti vetëmë je shënjt; sepse gjithë kombetë do të vinjënë, e do të falenë përpara teje; sepse gjyqet’ e tua u shpërfaqnë.”
5 Edhe pastaj pashë, edhe ja tek u hap tempulli i tendësë martirisë ndë qiell.
6 Edhe duallë nga tempulli të shtatë ëngjëjtë, që kishinë të shtatë plagëtë, veshurë me li të pastrë e të ndriçëm, edhe ngjeshurë për kraharuar breza t’ artë.
7 Edhe një nga të katrë shtësëtë u dha të shtatë ëngjëjvet shtatë kupa t’arta mbushurë me zemërimin’ e Perëndisë që rron ndë jetët të jetëvet.
8 Edhe tempulli u mbush me tym nga lavdia e Perëndisë, edhe nga fuqia e ati; edhe asndonjë nukë munt të hynte ndë tempull, gjer sa të mbaronenë të shtatë plagët’ e të shtatë ëngjëjvet.
© Interconfessional Bible Society of Albania.