1 Përandaj, o vëllezërit’ e mi, gëzohuni mbë Zotinë, që t’u shkruanj juve po ato fialë , sa për mua nukë purtonj, po për ju është mirë.
2 Ruhi nga qëntë, ruhi nga punëtorët’ e liq; ruhi nga të prerëtë;
3 Sepse rrethpresëja jemi neve që lusëmë Perëndinë me frymë, edhe që mburremi mbë Jisu Krishtinë, edhe nukë kemi shpëresë ndë misht;
4 Ndonëse edhe unë kam shpëresë ndë misht. Ndë qoftë se kujton ndonjë tiatër, se ka shpëresë ndë misht, unë gjan të kem më shumë;
5 Rrethprerë tetë diç, prej kombit të Israilit, prej farësë Veniaminit, Evre prej Evresh, pas nomit Farise,
6 Nga përvëlimi zemërësë ndiekësi i qishësë, nga drejtëria që është nga nomi faqe-bardhë.
7 Po ato që më ishinë fitim, këto i kujtova dëm për Krishtinë.
8 Edhe me të vërtetë të gjitha i kujtonj se janë dëm për kapërximin’ e së njohurësë Jisu Krishtit, Zotit tim; për atë i dëmtova të gjitha, edhe i kujtonj se janë plehë, që të fitonj Krishtinë
9 Edhe të gjëndem tek ay, pa pasurë drejtërinë time që është nga nomi, po atë që është nga an’ e besësë Krishtit, drejtërinë që është prej Perëndisë mbi besët;
10 Që të njoh atë, edhe fuqin’ e të ngjallurit ati, edhe shoqërin’ e pësimevet ati, e të bënem me një formë me vdekëjen’ e ati;
11 Mbase t’i arrinj të ngjallurit prej së vdekurish.
12 Jo se unë ndashti mora bravurënë , a se jam bër’ i kulluarë, po ecënj prapa, mos e marr atë , sepse për atë jam zënë nga Jisu Krishti.
13 O vëllezër, unë s’kujtonj për vetëhenë time se e kam marrë atë ;
14 Po një punë punonj , harronj ato që shkuanë prapa, edhe shtrihem të zë ato që kam përpara, ecënj pas shenjësë mbi bravurën’ e të thërriturit prej së larti nga Perëndia mbë Jisu Krishtinë.
15 Sa jemi të kulluarë pra, le të kemi ndër mënt këtë; edhe paçi ndër mënt tietërë gjë, edhe këtë do t’ua sbulonjë juve Perëndia.
16 Po mb’ atë që arrijtëm, le të ecëjmë, pas asaj, le të kemi ndër mënt po atë.
17 O vëllezër, bëni si bënj unë, edhe vini re ata që ecënjënë kështu, sikundrë na keni shëmbëllesë.
18 Sepse shumë ecënjënë, për të cilët u thoshnjam juve shumë herë, edhe ndashti them tuke qjarë, se ata jan’ arëmiqt’ e kryqit Krishtit;
19 Atyreve e pastajmeja është humbje, atyreve Perëndia është barku, edhe lavdia e atyreve është ndë turpëri t’atyreve, andejë nga presëmë ndër mënt punërat’ e dheut.
20 Po qyteti ynë është ndë qiejet, që ku edhe presëm edhe Shpëtimtar, Zotinë Jisu Krisht;
21 I cili do të ndërronjë trupin’ e të përunjurit tënë, që të bënetë në një formë me trupin’ e lavdis’ ati, pas vepërimit që ay munt të vërë ndënë vetëhet të ti të gjitha.
© Interconfessional Bible Society of Albania.