1 “Le të mos dridhetë zemëra juaj; besoni Perëndisë, edhe më besoni mua.
2 Ndë shtëpit tim eti ka shumë të ndenjura; edhe ndë mos ishinë , do t’u thoshnjam juve: Vete t’u bënj juve gati vënt.
3 Edhe si të vete e t’u bënj juve gati vënt, vinj përsëri, edhe do t’u marr juve përanë vetëhesë s’ime, që të jeni edhe ju atie ku jam unë.
4 Edhe atie ku vete unë e dini, edhe udhën’ e dini.”
5 Thomaj i thotë: “Zot, nuk’ e dimë se ku vete; edhe si munt ta dimë udhënë?”
6 Jisuj i thotë: “Unë jam udha edhe e vërteta edhe jeta; asndonjë s’vien tek Ati, veç prej anësë sime.
7 Ndë qoftë se më njihnitë mua, do të njihnit’ edhe tem atë: edhe që ndashti e njihni, edhe e keni parë.”
8 Filippi i thotë: “Zot, dëftena Atinë, edhe na është mjaft.”
9 Jisuj i thotë: “Kaqë kohë jam bashkë me ju, edhe s’më ke njohurë, Filipp? Ay që më ka parë mua, ka parë Atinë; edhe qysh thua ti: Dëftena Atinë?
10 Nukë beson se unë jam tek Ati, edhe Ati është tek unë? Fialëtë që u flas unë juve, nuk' i flas prej vetiu; po Ati që mbet tek unë, ay bën punëratë.
11 Besomëni se unë jam tek Ati, edhe Ati është tek unë; po ndë mos, besomëni për ato punëratë.
12 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, ay që më beson mua, do të bënjë edhe ay ato punëra që bënj unë, edhe do të bënjë edhe më të mëdha se këto; sepse unë vete tek im Atë.
13 Edhe ç’të lypni mb’ emërit’ im, do ta bënj, që të lavdonet’ Ati te Biri.
14 Ndë lypçi gjë mb’ emërit tim, unë do ta bënj.
15 Ndë më doni, ruani porosit’ e mia.
16 Edhe unë do t’i lutem Atit, edhe do t’u apë juve një tiatër Ngushullimtar, që të mbesë bashkë me ju gjithë jetënë,
17 Frymën’ e së vërtetësë, të cilënë bota s’munt ta marrë, sepse nuk’ e sheh, as nuk e njeh; po ju e njihni, sepse mbet përanë jush, edhe do të jetë ndër ju.
18 Nukë do t’u lë juve të varfërë; vinj te ju.
19 Edhe pak herë , edhe bota nukë më sheh më; po ju më shihni; sepse unë rronj, edhe ju do të rroni.
20 Nd’atë ditë ju do ta njihni, se unë jam tek im Atë, edhe ju tek unë, edhe unë te ju.
21 Ay që ka porosit’ e mia edhe i ruan, kyj ësht’ ay që më do, edhe ay që më do, do të duhetë prej tim eti; edhe unë do ta dua, edhe do të dëftenj vetëhenë time tek ay.
22 I thotë Judha (jo Iskarioti): “Zot, ç’u bë që do të dëftenjç vetëhenë tënde te neve, e jo te bota?”
23 Jisuj u përgjeq e i tha: “Ndë më do ndonjë, do të ruanjë fialënë time, edhe im Atë do ta dojë, edhe do të vijmë tek ay, edhe do të bëjmë të ndenjurë tek ay.
24 Ay që s’më do, nukë ruan fialët’ e mia, edhe ajo fialë që dëgjoni, nuk’ ësht’ imeja, po e Atit që më dërgoj.
25 Këto u fola juve, gjersa gjëndem bashkë me ju.
26 Po Ngushullimtari, Frym’ e Shënjtëruarë, që Ati do ta dërgonjë mb’ emërit tim, ay do t’u mësonjë juve të gjitha, edhe do t’u bierë juve ndër mënt gjithë sa u kam thënë juve.
27 Po u lë juve paqtim, po u ap juve paqtimnë tim; jo sikundrë e ep bota, ua ap unë juve. Zemëra juaj le të mos dridhetë, as mos frikësonetë.
28 Dëgjuatë se un’ u thashë juve: Vete edhe vinj te ju. Ndë më donitë, do të gëzoneshitë se (thashë): Vete tek Ati; sepse im Atë është më i math se unë.
29 Edhe ndashti u thashë juve, përpara se të bënetë, që të besoni kur të bënetë.
30 Më nukë do të flas shumë bashkë me ju; sepse po vien urdhërtari i kësaj bote, edhe nukë ka të bënjë asgjë me mua.
31 Po që të njohë bota, se dua Atinë, edhe sikundrë më porositi Ati, kështu bënj. Ngrihi, le të shkojmë këtejë.”
© Interconfessional Bible Society of Albania.