1 O Gallatiannë të marrë, kush u mori mbë sy juve, (të mos bindeni mbë të vërtetënë,) që përpara sysh tuaj Jisu Krishti qe shkruarë ndër ju i kryqëzuarë?
2 Këtë vetëmë dua të marr vesh prej jush: Prej punërash nomit e muartë Frymënë, a prej së dëgjuarësë besësë?
3 Kaqë të marrë jeni? E nistë me Frymë, ndashti e mbaroni me mish.
4 Kot pësuatë kaqë punëra ? Ndë qoftë se vetëmë mbë kot.
5 Ay pra që u ep juve Frymënë, edhe vepëron çudira ndër ju, prej punërash nomit i bën këto, a prej së dëgjuarësë besësë?
6 Sikundrë “Avraami i besoj Perëndisë, edhe iu numërua për drejtëri.”
7 “Dineni pra, se ata që janë prej besësë, këta janë të bijt’e Avraanit.
8 Edhe shkronja tuke parë që përpara se Perëndia nxier kombetë të drejtë prej besësë, i dha zë Avraamit që përpara: “Se gjithë kombetë do të bekonenë mbë tyj.”
9 Përandaj ata që janë prej besësë bekonenë bashkë me besëtarin’ Avraam.
10 Sepse sa njerës janë prej punërash nomit, janë ndënë mallëkim; sepse është shkruarë: “I mallëkuar’ është cilido që s’qëndron mbë gjith’ ato që janë shkruarë ndë vivli të nomit, për të bër’ ato.”
11 Po, se asndonjë s’del i drejtë me anë të nomit përpara Perëndisë, është shpërfaqurë, se: “I drejti do të rronjë prej besësë.”
12 Edhe nomi nuk është prej besësë, po “ay njeri që bën ato, do të rronjë prej atyreve.”
13 Krishti na shpërbleu nga mallëkimi nomit, sepse u bë mallëkim për ne; sepse është shkruarë: “I mallëkuar’ është cilido që varetë mbi drut.”
14 Që të vinjë bekimi i Avraamit ndër kombet me anë të Jisu Krishtit, që të marrëmë të zotuarët’e Frymësë me anë të besësë.
15 O vëllezër, si njeri flas; po edhe një dhiatë që është bërë nga njeriu, asnjeri s’e heth poshtë, a shton gjë mb’atë .
16 Edhe të zotuarat’ iu folnë Avraamit edhe farës’ ati; nukë thotë: Edhe farave, si për shumë, po si për një: “Edhe farësë sate”, që është Krishti.
17 Edhe këtë e them, se dhiatënë që qe bërë që përpara mbë Krishtinë prej Perëndisë nomi që qe pas katrë qint e tri-dhietë vieç nuk’ e heth poshtë, që të prishnjë të zotuarëtë.
18 Sepse ndë qoftë trashëgimi prej nomit, nuk’ është më prej të zotuarit; po Perëndia ia fali këtë Avraamit me anë të zotuarit.
19 Përse u dha pra nomi? U vu për punë të shkelurësë porosivet, gjersa të vinte ajo fara, që qe zotuarë mb’ atë që qe udhëruarë prej ëngjëjsh ndë dorët të mestarit.
20 Edhe mestari s’ësht’ i njërit vetëmë ; po Perëndia është një.
21 Nomi pra qënëka kundrë të zotuaravet të Perëndisë? Qoftë lark! Sepse ndë ishte dhënë nom që munt të epte jetë, atëhere drejtëria do t’ ishte me të vërtetë prej nomit.
22 Po shkronja i mbyll bashkë të gjitha ndënë fajinë, që t’u epetë të zotuarëtë prej besësë Jisu Krishtit atyreve që besonjënë.
23 Edhe përpara se të vinte besa, ruheshim ndënë nom, mbyllurë brënda nd’ atë besë, që ishte për të sbuluarë.
24 Përandaj nomi u bë mësonjësi ynë mbë Krishtinë, që dalëmë të drejtë prej besësë.
25 Po passi erdhi besa, s’jemi më ndënë mësonjës.
26 Sepse të gjithë jeni të bijt’ e Perëndisë me anë të besësë që është mbë Jisu Krishtinë. 27 Sepse sa jeni pagëzuarë mbë Krishtinë, keni besuarë Krishtinë.
28 Nuk’ është më Judhe as Grek; nuk’ është më shërbëtuar as i lirë; nuk’ është më mashkull’ e femërë; sepse ju të gjithë jeni një mbë Jisu Krishtinë.
29 Edhe ndë qofshi ju të Krishtit, vallë jeni far’ e Avraamit, edhe trashëgimtarë pas të zotuarit.