1 Apo nuk’ e dini, o vëllezër (sepse u flas atyre që njohënë nom), se nomi ka pushtet mbë njerinë sa kohë rron?
2 Sepse gruaja e martuar’ është lidhurë nga nomi me burrinë që rron; po ndë vdektë burri, sgjidhetë nga nomi burrit.
3 Kur rron burri pra, ndë u bashkoftë me tiatër burrë, do të jetë kurvë; po ndë vdektë burri, ësht’e liruarë nga nomi, që të mos jetë kurvë, ndë u bashkoftë me tiatër burr.
4 Përandaj, vëllezërit’ e mi, edhe ju jeni të vdekurë te nomi me anët të trupit Krishtit, që të bashkonemi me tiatër, me atë që u ngjall prej së vdekurish, që të bëjmë pemë te Perëndia.
5 Sepse kur jeshëm ndë misht, pësimet’ e fajevet, që ishinë prej nomit, punoninë ndër mishërat tana, që të bëjmë pemë ndë vdekëjet.
6 Po ndashti u sgjithmë nga nomi, passi vdiq ajo gjë që jeshëm pushtuarë; prej asaj që të punojmë pas frymësë re, e jo pas shkronjësë vietërë.
7 Ç’do të themi pra? Nomi është faj? Qoftë lark; po fajinë nuk’ e njoha, vetëmë nga nomi; sepse edhe dëshërimnë nukë do ta njihnjam, ndë mos thoshte nomi: “Mos dëshërojsh”.
8 Edhe faji si mori shkak prej porosisë, bëri tek unë çdo farë dëshërimi; sepse pa nom ësht’ i vdekurë.
9 Edhe unë rronjam një herë pa nom; po kur erdhi porosia, rroji përsëri faji, e unë vdiqa.
10 Edhe ajo porosia që u dha për jetë, ajo u gjënt tek unë për vdekëje.
11 Sepse faji, mori shkak prej porosisë, e më gënjeu, edhe me anë t’ asaj më vrau.
12 Përandaj nomi ësht’ i shënjtëruarë, edhe porosia e shënjtëruar’ edhe e drejtë edhe e mirë.
13 Ajo gjë pra që ësht’ e mirë u bë tek unë vdekëje? Qoftë lark; po faji, që të duketë faj, bëri tek unë vdekëje me anë të gjësë mirë, që të bënetë fort teprë fajtuar faji. me anë të porosisë.
14 Sepse e dimë se nomi ësht’ i frymësë; unë jam i mishtë, shiturë ndënë fajinë.
15 Sepse atë që punonj, nuk’e njoh; sepse nukë punonj atë që dua, po bënj atë që kam mëri.
16 Edhe ndë bëfsha atë që nukë dua, jam me një fialë me nomnë, se ësht’ i mirë.
17 Po ndashti unë nukë bënj më këtë, po ay faji që rri tek unë.
18 Sepse e di, se nukë rri tek unë (dua me thënë ndë misht tim), një gjë e mirë; sepse të dashuritë gjëndetë tek unë, po të punonj të mirënë nuk’ e gjenj.
19 Sepse nukë bënj atë të mirënë që dua, po punonj atë të keqenë që nukë dua.
20 Ndë qoftë se bënj pra atë që nukë dua, nuk’ e punonj unë më atë, po ay faji që rri tek unë.
21 Gjenj pra këtë nom, se kur dua unë të bënj të mirënë, gjëndetë tek un’ e liga.
22 Sepse më ka ënda nomin’ e Perëndisë që është pas njeriut përbrënçim.
23 Po shoh një tiatër nom ndër mishrat’ e mi që lëfton kundrë nomit mëndëjesë sime, edhe më skllavos ndë nomt të fajit që është ndër mishrat’ e mi.
24 Mieri unë njeriu! Kush do të më shpëtonjë nga kyj trup i vdekëjesë?
25 Falem ndersë Perëndisë me anë të Zotit tënë Jisu Krishtit. Unë pra me mënt i shërbenj nomit Perëndisë; po me mishinë i shërbenj nomit fajit.
1 an ignoratis fratres scientibus enim legem loquor
quia lex in homine dominatur quanto tempore vivit
2 nam quae sub viro est mulier vivente viro alligata est legi
si autem mortuus fuerit vir soluta est a lege viri
3 igitur vivente viro vocabitur adultera si fuerit cum alio viro
si autem mortuus fuerit vir eius liberata est a lege
ut non sit adultera si fuerit cum alio viro
4 itaque fratres mei et vos mortificati estis legi per corpus Christi
ut sitis alterius qui ex mortuis resurrexit
ut fructificaremus Deo
5 cum enim essemus in carne
passiones peccatorum quae per legem erant
operabantur in membris nostris ut fructificarent morti
6 nunc autem soluti sumus a lege morientes in quo
detinebamur
ita ut serviamus in novitate spiritus et non in vetustate litterae
7 quid ergo dicemus
lex peccatum est absit
sed peccatum non cognovi nisi per legem
nam concupiscentiam nesciebam nisi lex diceret
non concupisces
8 occasione autem accepta
peccatum per mandatum operatum est in me omnem concupiscentiam
sine lege enim peccatum mortuum erat
9 ego autem vivebam sine lege aliquando
sed cum venisset mandatum peccatum revixit
10 ego autem mortuus sum
et inventum est mihi mandatum quod erat ad vitam hoc esse ad mortem
11 nam peccatum occasione accepta per mandatum seduxit me
et per illud occidit
12 itaque lex quidem sancta
et mandatum sanctum et iustum et bonum
13 quod ergo bonum est mihi factum est mors absit
sed peccatum ut appareat peccatum
per bonum mihi operatum est mortem
ut fiat supra modum peccans peccatum per mandatum
14 scimus enim quod lex spiritalis est
ego autem carnalis sum venundatus sub peccato
15 quod enim operor non intellego
non enim quod volo hoc ago
sed quod odi illud facio
16 si autem quod nolo illud facio
consentio legi quoniam bona
17 nunc autem iam non ego operor illud
sed quod habitat in me peccatum
18 scio enim quia non habitat in me hoc est in carne mea
bonum
nam velle adiacet mihi
perficere autem bonum non invenio
19 non enim quod volo bonum hoc facio
sed quod nolo malum hoc ago
20 si autem quod nolo illud facio non ego operor illud
sed quod habitat in me peccatum
21 invenio igitur legem volenti mihi facere bonum
quoniam mihi malum adiacet
22 condelector enim legi Dei secundum interiorem hominem
23 video autem aliam legem in membris meis
repugnantem legi mentis meae
et captivantem me in lege peccati quae est in membris meis
24 infelix ego homo
quis me liberabit de corpore mortis huius
25 gratia Dei per Iesum Christum Dominum nostrum
igitur ego ipse mente servio legi Dei carne autem legi peccati