1 Edhe atë që ësht’ i sëmurë ndë besët, e prisni pas vetiu, jo tuke bërë gjyqe me dy mëndëje.
2 Sepse një beson se munt të hajë nga të gjitha, po ay që është sëmurë ha lakëra.
3 Ay që ha le të mos bënjë për asgjë atë që s’ha; edhe ay që s’ha, le të mos gjykonjë atë që ha; sepse Perëndia e ka priturë pas vetiu.
4 Cili je ti që gjykon shërbëtorin’ e huaj? Mbë të zotin’ ay qëndron a bie; po do të qëndronjë, sepse Perëndia munt ta qëndronjë atë.
5 Sepse një shquan një ditë prej një tiatërë ditë, e një tiatërë çdo ditë e numëron një. Gjithësecili le të mendonetë pas mëndëjesë ti që i është mbushurë.
6 Ay që shquan ditënë, për Zotin’ e shquanatë , edhe ay që nukë shquan ditënë, për Zotinë nuk’ e shquan atë . Ay që ha, për Zotinë ha, sepse i faletë ndersë Perëndisë, edhe ay që nukë ha, për Zotinë nukë ha, edhe i faletë ndersë Perëndisë.
7 Sepse asndonjë prej nesh s’rron për vetëhen’ e ti, edhe asndonjë s’vdes për vetëhen’ e ti.
8 Sepse edhe ndë rrofshim, për Zotinë rrojmë; edhe ndë vdekshim, për Zotinë vdesmë. Edhe ndë rrofshim pra edhe ndë vdekshim, të Zotit jemi.
9 Sepse për këtë punë Krishti edhe vdiq (edhe u ngjall), edhe rroj përsëri, që të zotëronjë edhe të vdekuritë edhe të gjallëtë.
10 Po ti përse gjykon vëllanë tënt? A edhe ti përse bën për asgjë vëllanë tënt? Sepse neve të gjithë do të dalmë përpara gjykatësë Krishtit.
11 Sepse është shkruarë: “Rronj unë”, thotë Zoti, “se mua do të më unjetë çdo gju, edhe çdo gjjuhë do të lavdonjë Perëndinë”.
12 Gjithësecili pra prej nesh do t’i apë fialë Perëndisë për vetëhen’ e ti.
13 Le të mos gjykojmë më pra njëri tietrinë; po për këtë punë më tepërë gjykoni që të mos i vini pengesë vëllajt, a skandhalli.
14 E di edhe më është mbushurë mëndëja mbë Zotinë Jisu, se s’ka ndonjë gjë të ndyrë prej vetiu, veç për atë që kujton ndonjë gjë se ësht’ e ndyrë, për atë ësht ’ e ndyrë.
15 Po ndë u hidhëroftë yt vëlla për të ngrënë, ti nukë ecën më pas dashurisë. Mos e bëj atë të humbasë për të ngrënëtë tat, që për atë vdiq Krishti.
16 Le të mos vllasfimisetë pra e mira juaj.
17 Sepse mbëretëria e Perëndisë nuk’ është të ngrën’ e të pirë, po drejtëri e paqtim e gëzim ndë Frymë të Shënjtëruarë.
18 Sepse ay që i shërben Krishtit me këto, ësht ’ i pëlqyerë te Perëndia, edhe i sgjedhurë te njerëzitë.
19 Le të ndiekmë pra ato punët’ e paqtimit, edhe ato që vëjenjënë për të ndrequrë njëri tiatrinë.
20 Mos e prish punën’ e Perëndisë për të ngrënë. Sepse të gjitha janë të qëruara; po është keq për atë njeri që ha me pengesë.
21 Është mirë të mos hajë mish njeriu, as të mos pijë verë, as të mos bënjë gjë , që për atë pengonet’ a skandhaliset’ a sëmuret’ yt vëlla.
22 Ke ti besë? Kije atë ndë vetëhet tënde përpara Perëndisë; lum ay që nukë gjykon për të keq vetëhen’ e ti për atë punë që kërkon të bënjë.
23 Po ay që është me dy mëndëje, ndë ngrëntë, i është gjykuarë për të keq, sepse nukë hëngri me besë; edhe çdo punë që nukë bënetë me besë, është faj.
1 infirmum autem in fide adsumite
non in disceptationibus cogitationum
2 alius enim credit manducare omnia
qui autem infirmus est holus manducat
3 is qui manducat non manducantem non spernat
et qui non manducat manducantem non iudicet
Deus enim illum adsumpsit
4 tu quis es qui iudices alienum servum
suo domino stat aut cadit
stabit autem potens est enim Deus statuere illum
5 nam alius iudicat diem plus inter diem
alius iudicat omnem diem
unusquisque in suo sensu abundet
6 qui sapit diem Domino sapit
et qui manducat Domino manducat gratias enim agit Deo
et qui non manducat Domino non manducat
et gratias agit Deo
7 nemo enim nostrum sibi vivit et nemo sibi moritur
8 sive enim vivimus Domino vivimus
sive morimur Domino morimur
sive ergo vivimus sive morimur Domini sumus
9 in hoc enim Christus et mortuus est et revixit
ut et mortuorum et vivorum dominetur
10 tu autem quid iudicas fratrem tuum
aut tu quare spernis fratrem tuum
omnes enim stabimus ante tribunal Dei
11 scriptum est enim vivo ego dicit Dominus
quoniam mihi flectet omne genu
et omnis lingua confitebitur Deo
12 itaque unusquisque nostrum pro se rationem reddet Deo
13 non ergo amplius invicem iudicemus sed hoc iudicate magis
ne ponatis offendiculum fratri vel scandalum
14 scio et confido in Domino Iesu quia nihil commune per ipsum
nisi ei qui existimat quid commune esse illi commune est
15 si enim propter cibum frater tuus contristatur
iam non secundum caritatem ambulas
noli cibo tuo illum perdere pro quo Christus mortuus est
16 non ergo blasphemetur bonum nostrum
17 non est regnum Dei esca et potus
sed iustitia et pax et gaudium in Spiritu Sancto
18 qui enim in hoc servit Christo
placet Deo et probatus est hominibus
19 itaque quae pacis sunt sectemur
et quae aedificationis sunt in invicem
20 noli propter escam destruere opus Dei
omnia quidem munda sunt
sed malum est homini qui per offendiculum manducat
21 bonum est non manducare carnem et non bibere vinum
neque in quo frater tuus offendit
aut scandalizatur aut infirmatur
22 tu fidem habes penes temet ipsum habe coram Deo
beatus qui non iudicat semet ipsum in eo quo probat
23 qui autem discernit si manducaverit damnatus est quia non ex fide
omne autem quod non ex fide peccatum est