1 Pavli, shërbëtori i Jisu Krishtit, thërritur’ apostol, ndarë mbënjanë për ungjillin’ e Perëndisë,
2 (që pat zotuarë përpara me anë të profitëvet të ti, ndë shkronja të shënjtëruara),
3 Për të Birin’ e ti, Jisu Krishtinë Zotinë tënë, që lindi nga far’ e Dhavidhit pas mishit,
4 Edhe u dëftye Bir Perëndie me fuqi, pas frymësë shënjtërisë, nga të ngjalluritë prej së vdekurish;
5 Me anë t’ ati muarëm hir e apostoli, që t’i dëgjonjënë besësë gjithë kombetë, për emërin’ e ati;
6 Ndër mest atyreve jeni edhe ju, thërriturë prej Jisu Krishtit.
7 — Mbë gjith’ ata që janë ndë Romë, të dashurit e Perëndisë, thërriturë shënjtorë, hir qoftë mbë ju edhe paqtim prej Perëndisë Atit tënë, edhe prej Zotit Jisu Krisht.
8 Më përpara i falem ndersë Perëndisë tim me anë të Jisu Krishtit për gjithë ju, sepse besa juaj zihetë n’gojë mbë gjithë botënë;
9 Sepse Perëndia është martiri im, të cilit un’ i shërbenj me shpirtinë tim ndë ungjill të Birit ati, se u përment juve pa pushuarë,
10 Tuke luturë përhera ndë të falurat e mia, që të dojë Perëndia ndonjë herë të ma bënjë mbarë udhënë të vinj te ju.
11 Sepse kam shumë mall t’u shoh juve, që t’u ap ndonjë dhurëti shpirtërie që të forcohi.
12 Edhe këjo është të ngushullonem bashkë me ju me anë të besësë tuaj edhe simesë, që kemi njëri me tiatërinë.
13 Edhe dua që ta dini, o vëllezër, se shumë herë e vura ndër mënt të vinj te ju (po u ndaluaç gjer ndashti), që të kem ndonjë pemë edhe ndë mest juve, sikundrë edhe ndërmest kombevet tierë.
14 Unë jam detuar te Ellinët’ e te Varvarëtë, te të diturit’ e te të padituritë.
15 Kështu, sa prej meje, jam gati të leçis ungjillin’ edhe ndër ju që jeni ndë Romë.
16 Sepse nukë kam turp për ungjillin’ (e Krishtit); sepse është fuqi Perëndie për shpëtim mbë cilinëdo që beson, mbë Judhenë më përpara, edhe mbë Ellininë,
17 Sepse me anë t’ati ungjillit sbulonetë drejtëria e Perëndisë prej bese mbë besë, sikundrë është shkruarë: “Edhe i drejti do të rronjë prej besësë.”
18 Sepse zëmëratë Perëndie sbulonetë nga qielli mbi çdo pabesëri e paudhëri njerëzish, që pëmbanjënë të vërtetënë ndë paudhëri.
19 Sepse atë që munt të njohë njeriu për Perëndinë, është shpërfaqurë tek ata; sepse Perëndia ua shpërfaqi atë atyreve.
20 Sepse ato punët e padukura t’ ati, edhe fuqia e ati e pasosura edhe hieria, që kur se u bë bota shihenë këthiellëtë tuke marrë me mënt prej atyre punëvet që janë bërë, që të mos muntnjën’ ata t’ apënë fialë.
21 Sepse ndonëse njohnë Perëndinë, nuk’ e lavduanë si Perëndi, as nuk’ iu falnë ndersë; po u bënë të kotë ndër mendimet të tyre, edhe e marra zëmër’ e atyreve u errësua,
22 Tuke thënë, se janë të mënçim, u marruanë.
23 Edhe ndërruanë lavdin’ e të pavdierit Perëndi me shëmbëllesë ikone njeriu që vdiretë, e shpesësh, e shtësësh katrëkëmbëjesh, e shtërpinjç.
24 Përandaj edhe Perëndia i la ata ndë ndyrësirë me anë të dëshërimevet zëmravet atyre, që të fulliqenë trupat’ e atyreve ndërmest vetëhesë tyre.
25 Të cilëtë ndërruanë të vërtetën’ e Perëndisë me gënjeshtrënë, edhe nderuan’ e lutnë ndërtesënë me tepër se atë që e ndërtoj, i cili ësht’ i bekuarë për gjithë jetët. Amin.
26 Përandaj Perëndia i la ata ndër pësime fulliqërie; sepse edhe femërat’ e atyre ndërruanë zakonin që është pas fisit me atë që është kundrë fisit.
27 Kështu edhe meshkujtë lanë zakoninë që është pas fisit femërësë, e u ndoqnë ndë dëshërim të vetëhesë tyre njëri me tiatrinë, tuke punuarë shumtimnë meshkuj mbë meshkuj, e tuke marrë pagën’ e kobimit tyre, që gjante për vetëhen’ e tyre.
28 Edhe sikundrë nukë deshnë të njohënë Perëndinë, Perëndia i la ata ndë një mëndëje të paprovuarë, që të bënjën’ ato që nukë gjajënë.
29 Sepse janë plot me çdo farë shtrëmbërie, kurvërie, të lige, lakëmimi, të keqeje; mbushurë me cmir, me vrasëje, me qartë, me kobim, me mësim të keq.
30 Asish që pishtëllonjënë, asish që përflasënë, asish që i kanë mëri Perëndinë, asish që shanjënënë, madhështorë, kryelartë, asish që çpifinë të këqia, të padëgjuarshim te përintë,
31 Të marrë, asish që s’mbanjënë fialë, të padhëmburë, të papajtuarshim, të papërdëllyershim;
32 Të cilëtë, ndonëse njohënë drejtërin’ e Perëndisë, se ata që punonjënë të tillash punëra vëjenjënë për vdekëje, jo vetëm’ i bënjën’ ato, po edhe u pëlqenjën’ atyre ata që punonjën’ ato.
1 Paulus servus Christi Iesu vocatus apostolus
segregatus in evangelium Dei
2 quod ante promiserat per prophetas suos in scripturis sanctis
3 de Filio suo qui factus est ex semine David secundum
carnem
4 qui praedestinatus est Filius Dei in virtute
secundum Spiritum sanctificationis
ex resurrectione mortuorum Iesu Christi Domini nostri
5 per quem accepimus gratiam et apostolatum
ad oboediendum fidei in omnibus gentibus pro nomine eius
6 in quibus estis et vos vocati Iesu Christi
7 omnibus qui sunt Romae dilectis Dei
vocatis sanctis
gratia vobis et pax a Deo Patre nostro et Domino Iesu Christo
8 primum quidem gratias ago Deo meo per Iesum Christum
pro omnibus vobis
quia fides vestra adnuntiatur in universo mundo
9 testis enim mihi est Deus
cui servio in spiritu meo in evangelio Filii eius
quod sine intermissione memoriam vestri facio
10 semper in orationibus meis
obsecrans si quo modo tandem aliquando prosperum iter habeam
in voluntate Dei veniendi ad vos
11 desidero enim videre vos
ut aliquid inpertiar gratiae vobis spiritalis
ad confirmandos vos
12 id est simul consolari in vobis
per eam quae invicem est fidem vestram atque
meam
13 nolo autem vos ignorare fratres
quia saepe proposui venire ad vos
et prohibitus sum usque adhuc
ut aliquem fructum habeam et in vobis
sicut et in ceteris gentibus
14 Graecis ac barbaris sapientibus et insipientibus debitor sum
15 ita quod in me promptum est
et vobis qui Romae estis evangelizare
16 non enim erubesco evangelium
virtus enim Dei est in salutem omni credenti
Iudaeo primum et Graeco
17 iustitia enim Dei in eo revelatur ex fide in fidem
sicut scriptum est iustus autem ex fide vivit
18 revelatur enim ira Dei de caelo
super omnem impietatem et iniustitiam hominum
eorum qui veritatem in iniustitiam detinent
19 quia quod notum est Dei manifestum est in illis
Deus enim illis manifestavit
20 invisibilia enim ipsius a creatura mundi
per ea quae facta sunt intellecta conspiciuntur
sempiterna quoque eius virtus et divinitas
ut sint inexcusabiles
21 quia cum cognovissent Deum
non sicut Deum glorificaverunt aut gratias egerunt
sed evanuerunt in cogitationibus suis
et obscuratum est insipiens cor eorum
22 dicentes enim se esse sapientes stulti facti sunt
23 et mutaverunt gloriam incorruptibilis Dei
in similitudinem imaginis corruptibilis hominis
et volucrum et quadrupedum et serpentium
24 propter quod tradidit illos Deus in desideria cordis eorum in
inmunditiam
ut contumeliis adficiant corpora sua in semet ipsis
25 qui commutaverunt veritatem Dei in mendacio
et coluerunt et servierunt creaturae potius quam creatori
qui est benedictus in saecula amen
26 propterea tradidit illos Deus in passiones ignominiae
nam feminae eorum inmutaverunt naturalem usum
in eum usum qui est contra naturam
27 similiter autem et masculi relicto naturali usu feminae
exarserunt in desideriis suis in invicem
masculi in masculos turpitudinem operantes
et mercedem quam oportuit erroris sui in semet ipsis
recipientes
28 et sicut non probaverunt Deum habere in notitia
tradidit eos Deus in reprobum sensum
ut faciant quae non conveniunt
29 repletos omni iniquitate malitia fornicatione avaritia nequitia
plenos invidia homicidio contentione dolo malignitate
susurrones
30 detractores Deo odibiles
contumeliosos superbos elatos inventores malorum
parentibus non oboedientes
31 insipientes inconpositos sine affectione
absque foedere sine misericordia
32 qui cum iustitiam Dei cognovissent
non intellexerunt quoniam qui talia agunt digni sunt morte
non solum ea faciunt
sed et consentiunt facientibus