1 Edhe pastaj pashë katrë ëngjëj që rrininë mbë të katrë cepat’ e dheut, edhe mbaninë të katrë erërat’ e dheut, që të mos frynte erë mbë dhet, as mbë det, as mbë çdo dru.
2 Edhe pashë një tiatrë ëngjëll që hipte nga të lindurit’ e diellit, e kishte vulën’ e Perëndisë gjallë; edhe u thërriti me zë të math atyre të katrë ëngjëjet, të cilëvet u dha t’u bënjënë dëm dheut edhe detit.
3 E thoshte: “Mos i bëni dëm dheut, as detit, as drurëvet, gjersa të vulosëmë shërbëtorët’ e Perëndisë tënë ndë ballt t’atyreve.”
4 Edhe dëgjova numërin’ e atyreve që u vulosnë: një qint e dyzet e katrë milë prej çdo fare të bijvet Israilit.
5 Prej farësë Judhësë, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Ruvinit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Gadhit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë;
6 Prej farës’ Asirit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Nefthalimit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Manassiut, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë;
7 Prej farësë Simeonit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Leviut dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Issaharit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë;
8 Prej farësë Zavullonit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Josifit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë; prej farësë Veniaminit, dy-mbë-dhietë milë të vulosurë.
9 Pastaj pashë, edhe ja shumë gjëndëje, që asndonjë s’munt ta numëronte, prej çdo kombi e farash e llauzesh e gluhërash, që rrininë përpara fronit edhe përpara Qëngjit, veshurë me stolia të bardha, edhe mbaninë finiqe ndër duar të tyre.
10 Edhe thërrisninë me zë të math, e thoshinë: “Shpëtimiështë mbë Perëndisë tënë që është ndenjurë mbë front edhe mbë Qëngjinë.”
11 Edhe gjith’ ëngjëjtë rrininë përqark fronit edhe pleqvet edhe të katrë shtësëvet, edhe ranë përmbys përpara fronit, e iu falnë Perëndisë,
12 Tuke thënë: “Amin; bekimi e lavdia e dituria e të faluritë ndersë e nderi e fuqia e forca qoftë mbë Perëndinë tënë ndë jetët të jetëvet. Amin.”
13 Edhe u përgjeq një nga pleqtë, e më tha: “Cilëtë janë këta që janë veshurë me stolia të bardha, edhe nga erthnë?”
14 Edhe i thash’ ati: “Zot, ti e di.” Edhe më tha: “Këta jan’ ata që vinjënë prej shtrëngimit math; edhe lanë stoliat’ e tyre, edhe sbarthnë stoliat’ e tyre me gjakun’ e Qëngjit.
15 Përandaj janë përpara fronit Perëndisë, edhe e lusënë dit e natë ndë tempullt t’ati; edhe ay që është ndenjurë mbë front ka për të ndenjurë ndër ata.
16 Nukë do të kenë më uri, as nukë do të kenë më et, as do të bierë dielli mbi ata, as çdo farë vape;
17 Sepse Qëngji që është ndërmest të fronit do t’i ruanjë e do t’u heqë udhën’ atyreve ndë krone ujërash të gjalla; edhe Perëndia do të fshinjë çdo lot nga syt’ e atyreve.”
1 post haec vidi quattuor angelos
stantes super quattuor angulos terrae
tenentes quattuor ventos terrae
ne flaret ventus super terram
neque super mare neque in ullam arborem
2 et vidi alterum angelum ascendentem ab ortu solis
habentem signum Dei vivi
et clamavit voce magna quattuor angelis
quibus datum est nocere terrae et mari
3 dicens nolite nocere terrae neque mari neque arboribus
quoadusque signemus servos Dei nostri in frontibus eorum
4 et audivi numerum signatorum
centum quadraginta quattuor milia signati
ex omni tribu filiorum Israhel
5 ex tribu Iuda duodecim milia signati
ex tribu Ruben duodecim milia
ex tribu Gad duodecim milia
6 ex tribu Aser duodecim milia
ex tribu Nepthalim duodecim milia
ex tribu Manasse duodecim milia
7 ex tribu Symeon duodecim milia
ex tribu Levi duodecim milia
ex tribu Issachar duodecim milia
8 ex tribu Zabulon duodecim milia
ex tribu Ioseph duodecim milia
ex tribu Beniamin duodecim milia signati
9 post haec vidi turbam magnam quam dinumerare nemo poterat
ex omnibus gentibus et tribubus et populis et linguis
stantes ante thronum et in conspectu agni
amicti stolas albas
et palmae in manibus eorum
10 et clamabant voce magna dicentes
salus Deo nostro qui sedet super thronum et agno
11 et omnes angeli stabant in circuitu throni
et seniorum et quattuor animalium
et ceciderunt in conspectu throni in facies suas
et adoraverunt Deum
12 dicentes amen
benedictio et claritas et sapientia et gratiarum actio
et honor et virtus et fortitudo Deo nostro
in saecula saeculorum amen
13 et respondit unus de senioribus dicens
mihi
hii qui amicti sunt stolis albis qui sunt et unde venerunt
14 et dixi illi domine mi tu scis
et dixit mihi
hii sunt qui veniunt de tribulatione magna
et laverunt stolas suas et dealbaverunt eas in sanguine agni
15 ideo sunt ante thronum Dei
et serviunt ei die ac nocte in templo eius
et qui sedet in throno habitabit super illos
16 non esurient neque sitient amplius
neque cadet super illos sol neque ullus aestus
17 quoniam agnus qui in medio throni est reget illos
et deducet eos ad vitae fontes aquarum
et absterget Deus omnem lacrimam ex oculis eorum