1 Pastaj pashë, e ja një der’ e hapurë ndë qiell; edhe zëri i parë, që dëgjova, posi zë trumbete që fliste bashkë me mua, e thoshte: “Hip këtu, edhe do të të dëftenj sa duhetë të bënenë paskëtaj.”
2 Edhe përnjëherë qeshë ndë frymë, edhe ja tek ishte një fron ndë qiellt, edhe mbi front ishte ndënjurë një .
3 Edhe ay që rrinte gjante mbë të parët posi gur jaspidhe edhe sardhine; edhe ishte një ylver rreth fronit që gjante mbë të parët posi smaragdhinë.
4 Edhe përqark shkëmbit ishinë njëzet e katrë frone; edhe mbë fronet (pashë) ndenjurë të njëzet e katrë pleqtë, veshurë me rrobe të bardha; edhe kishinë mbi krerët të tyre kurora t’ arta.
5 Edhe dilinë nga froni vetëtima e bumbullima e zëra. Edhe përpara fronit ishinë shtatë
llambadhe ziarri ndezurë, të cilatë janë të shtatë frymat e Perëndisë.
6 Edhe përpara fronit ishte një det qelqeje që gjante posi akull; edhe ndë mes të fronit, edhe rreth fronit katrë shtësë, që ishinë plot me sy përpara e prapa.
7 Edhe shtës’ e parë gjante posi leon, edhe shtës’ e dytë gjante posi viç, edhe shtës’e tretë e kishtë faqenë posi njeri, edhe shtës’ e katrëtë gjante posi shqiponjë që fluturon.
8 Edhe të katrë shtësëtë kishinë gjithësecila veç e veç nga gjashtë fletë përqark, edhe përbrenda ishinë plot me sy; edhe nukë kanë të prëjturë dit’ e natë tuke thënë: “Shënjt, shënjt, shënjt është Zoti, Perëndi Gjithëpushtetësi”, ay që ishte edhe që ësht’ edhe që vien.
9 Edhe shtësëtë kur t’ apënë lavdi e nder e të falurë ndersë ati që ka ndenjurë mbë front, që rron ndë jetët të jetëvet,
10 Të njëzet e katrë pleqtë do t’i bienë përpara ati që është ndenjurë mbë front, edhe do t’i falen’ ati që rron ndë jetët të jetëvet, edhe do të vënë kurorat’ e tyre përpara fronit, tuke thënë:
11 I vëlyerë je, o Zot, të març lavdin’ e nderin’ e fuqinë; sepse ti i kriove të gjitha, edhe për dashuriminë tënt janë, edhe u kriuanë.
1 post haec vidi et ecce ostium apertum in caelo
et vox prima quam audivi tamquam tubae loquentis mecum dicens
ascende huc et ostendam tibi quae oportet fieri post haec
2 statim fui in spiritu
et ecce sedis posita erat in caelo
et supra sedem sedens
3 et qui sedebat similis erat aspectui lapidis iaspidis et sardini
et iris erat in circuitu sedis similis visioni zmaragdinae
4 et in circuitu sedis sedilia viginti quattuor
et super thronos viginti quattuor seniores sedentes
circumamictos vestimentis albis
et in capitibus eorum coronas aureas
5 et de throno procedunt fulgura et voces et tonitrua
et septem lampades ardentes ante thronum
quae sunt septem spiritus Dei
6 et in conspectu sedis tamquam mare vitreum simile cristallo
et in medio sedis et in circuitu sedis
quattuor animalia plena oculis ante et retro
7 et animal primum simile leoni
et secundum animal simile vitulo
et tertium animal habens faciem quasi hominis
et quartum animal simile aquilae volanti
8 et quattuor animalia singula eorum habebant alas senas
et in circuitu et intus plena sunt oculis
et requiem non habent die et nocte dicentia
sanctus sanctus sanctus Dominus Deus omnipotens
qui erat et qui est et qui venturus est
9 et cum darent illa animalia gloriam et honorem et benedictionem
sedenti super thronum viventi in saecula saeculorum
10 procident viginti quattuor seniores
ante sedentem in throno
et adorabunt viventem in saecula saeculorum
et mittent coronas suas ante thronum dicentes
11 dignus es Domine et Deus noster
accipere gloriam et honorem et virtutem
quia tu creasti omnia
et propter voluntatem tuam erant et creata sunt