1 Edhe pashë një qiell të ri edhe një dhe të ri; sepse qielli i parë edhe dheu i parë shkoj; edhe deti nuk’ është më.
2 Edhe (unë Joanni) pashë qyteten’ e shënjtëruarë, Jerusalimen’ e re, tuke sbriturë prej qiellit nga Perëndia, bërë gati posi nuse të stolisurë për burrin’ e saj.
3 Edhe dëgjova një zë të math nga qielli që thoshte: “Ja tenda e Perëndisë bashkë me njerëzitë, edhe do të rrijë bashkë me ata, edhe ata do të jenë llauzi ati, edhe ay Perëndia vetë do të jetë bashkë me ata Perëndia i atyreve.
4 Edhe (Perëndia) do të fshijë çdo lot nga syt’ e atyreve, edhe vdekëja nukë do të jetë më; as vajë, as të bërtiturë, as të dhëmburë nukë do të jetë më; sepse të paratë shkuanë.
5 Edhe tha ay që ishte ndenjurë mbë front: “Ja të gjitha tek i bënj të ra.” Edhe më thotë: “Shkruaj; sepse këto fialë janë të vërteta edhe të besuara.”
6 Edhe më tha: “U bë; unë jam Allfa edhe Omega, e nisura edhe e mbaruara. Unë do t’i ap dhurëti ati që ka et nga kroj ujit jetësë.
7 Ay që munt do të trashëgonjë të gjitha, edhe do t’i jem Perëndi, edhe ay do të më jetë Bir.
8 Edhe frikacarët’ e të pabesët’ e të ndyrët’ e vrasësit’ e kurvarët’ e magjistarët’ e idhullatrët’ e gjithë gënjeshtarëtë do të kenë piesën’ e tyre ndë lëqer që digjetë me ziarr e me squfur; që është vdekëj’ e dytë.”
9 Edhe erdhi tek unë një nga të shtatë ëngjëjtë që kishinë të shtatë kupatë mbushurë me të shtatë plagët’ e pastajme, edhe foli bashkë me mua, tuke thënë: “Eja, do të dëftenj tyj nusenë, gruan’ e Qëngjit.”
10 Edhe më shpuri me frymë ndë një mal të math e të lartë, edhe më dëfteu qyteten’ (e madhe), Jerusalimen’ e shënjtëruarë, tuke sbriturë prej qielli nga Perëndia,
11 Që kishte lavdin’ e Perëndisë; edhe të ndriturit’ e asaj shëmbëllente me gur fort të ndershëm, posi gur jaspidhe që shkëlqen si krystall.
12 Edhe kishte një mur të math e të lartë; edhe kishte dy-mbë-dhietë porta, edhe mbë portat dy-mbë-dhietë ëngjëj, edhe emëra shkruarë përsipër, të cilëtë janë të dy-mbë-dhietë faravet e të bijvet Israilit.
13 Prej së lindurit diellit tri porta, prej anësë borësë tri porta; prej anës mesditësë tri porta, prej së perënduarit diellit tri porta.
14 Edhe muri qytetesë kishte dy-mbë-dhietë themele, edhe nd’ ato ishin’ emërat’ e të dy-mbë-dhietë apostojvet Qëngjit.
15 Edhe ay që fliste bashkë me mua kishte një kallam t’artë, që të masë qyteten’ edhe portat’ e asaj edhe murin’ e asaj.
16 Edhe qyteteja ishte me katrë cepa, edhe është sa e gjatë, edhe kaqë e gjërë; edhe mati qytetenë me kallamnë, gjer mbë dy-mbë-dhietë milë stadhe; të gjatët’ e të gjërët’ e të lartët’ e asaj janë sinjënjë.
17 Edhe mati murin’ e asaj, një qint e dyzet e katrë kutë, pas masësë njeriut, që do me thënë, të ëngjëllit.
18 Edhe ndërtesa e murit asaj ishte jaspidhë; edhe qyteteja ar i këthiellëtë që shëmbëllente me qelqe të këthiellëtë
19 Edhe themelet’ e murit qytetesë ishinë stolisurë me gjithë çfarë gurësh të nderëshim; themel’ i parë ishte jaspidhë; i dyti, sapfirë; i treti, hallqidhon; i katrëri, smaragdhë; i pesëti, sardhonik;
20 I gjashtti, sardhi; i shtatti, gur-artë; i tetti, viryll; i nëntti, topazi; i dhietti, krysopras; i një-mbë-dhietti, jaqinth; i dy-mbë-dhietti, amethyst.
21 Edhe të dy-mbë-dhietë portat’ ishinë dy-mbë-dhietë margaritarë, gjithësecila portë ishte prej një margaritari; edhe udh’ e qytetetes’ ishte ar’ i këthiellëtë, posi qelqe e shkëlqyerë.
22 Edhe nukë pashë tempull nd’atë, sepse Zoti Perëndi Gjithëpushtetësi, edhe Qëngji është tempull i asaj.
23 Edhe qyteteja s’ka nevolë për diell, as për hënë, që të ndrisnjënë nd’ atë; sepse lavdia e Perëndisë e ndriti atë, edhe kandileja e asaj është Qëngji.
24 Edhe kombetë (që shpëtonjënë) do t’ ecënjënë ndëpër dritë t’asaj; edhe mbëretërit’ e dheut bienë lavdinë, edhe nderin’ e tyre mb’ atë.
25 Edhe portat’ e asaj nukë do të mbyllenë ditënë; sepse natë nukë do të jetë atie.
26 Edhe do të bienë lavdin’ edhe nderin’ e kombevet mb’ atë.
27 Edhe nukë do të hynjë mb’ atë çdo gjë që pëgër e bën të ndyrë, e gënjeshtrë; veç atyreve që janë shkruarë ndë vivli të jetësë Qëngjit.
1 et vidi caelum novum et terram novam
primum enim caelum et prima terra abiit
et mare iam non est
2 et civitatem sanctam Hierusalem
novam vidi
descendentem de caelo a Deo
paratam sicut sponsam ornatam viro suo
3 et audivi vocem magnam de throno dicentem
ecce tabernaculum Dei cum hominibus
et habitabit cum eis
et ipsi populus eius erunt et ipse Deus cum eis erit eorum Deus
4 et absterget Deus omnem lacrimam ab oculis eorum
et mors ultra non erit
neque luctus neque clamor neque dolor erit ultra
quae prima abierunt
5 et dixit qui sedebat in throno ecce nova facio omnia
et dicit scribe quia haec verba fidelissima
sunt et vera
6 et dixit mihi factum est
ego sum Α et ω initium et finis
ego sitienti dabo de fonte aquae vivae gratis
7 qui vicerit possidebit haec et ero illi Deus et ille erit mihi filius
8 timidis autem et incredulis et execratis et homicidis
et fornicatoribus et veneficis et idolatris
et omnibus mendacibus
pars illorum erit in stagno ardenti igne et sulphure
quod est mors secunda
9 et venit unus de septem angelis
habentibus fialas plenas septem plagis novissimis
et locutus est mecum dicens
veni ostendam tibi sponsam uxorem agni
10 et sustulit me in spiritu in montem magnum et altum
et ostendit mihi civitatem sanctam Hierusalem
descendentem de caelo a Deo
11 habentem claritatem Dei
lumen eius simile lapidi pretioso
tamquam lapidi iaspidis sicut cristallum
12 et habebat murum magnum et altum
habens portas duodecim
et in portis angelos duodecim
et nomina inscripta
quae sunt nomina duodecim tribuum filiorum Israhel
13 ab oriente portae tres et ab aquilone portae tres
et ab austro portae tres et ab occasu portae tres
14 et murus civitatis habens fundamenta duodecim
et in ipsis duodecim nomina duodecim apostolorum agni
15 et qui loquebatur mecum
habebat mensuram harundinem auream
ut metiretur civitatem et portas eius et murum
16 et civitas in quadro posita est
et longitudo eius tanta est quanta et latitudo
et mensus est civitatem de harundine
per stadia duodecim milia
longitudo et latitudo et altitudo
eius aequalia sunt
17 et mensus est murus eius
centum quadraginta quattuor cubitorum
mensura hominis quae est angeli
18 et erat structura muri eius ex lapide iaspide
ipsa vero civitas auro mundo simile vitro mundo
19 fundamenta muri civitatis omni lapide pretioso ornata
fundamentum primum iaspis
secundus sapphyrus
tertius carcedonius
quartus zmaragdus
20 quintus sardonix
sextus sardinus
septimus chrysolitus
octavus berillus
nonus topazius
decimus chrysoprassus
undecimus hyacinthus
duodecimus amethistus
21 et duodecim portae duodecim margaritae sunt
per singulas
et singulae portae erant ex singulis margaritis
et platea civitatis aurum mundum
tamquam vitrum perlucidum
22 et templum non vidi in ea
Dominus enim Deus omnipotens templum illius est et agnus
23 et civitas non eget sole neque luna ut luceant in ea
nam claritas Dei inluminavit eam
et lucerna eius est agnus
24 et ambulabunt gentes per lumen eius
et reges terrae adferent gloriam suam et honorem in illam
25 et portae eius non cludentur per diem nox enim non erit illic
26 et adferent gloriam et honorem gentium in illam
27 nec intrabit in ea
aliquid coinquinatum
et faciens abominationem et mendacium
nisi qui scripti sunt in libro vitae agni