1 Pasandaj hyri përsëri ndë sinagogjit; edhe atie ish një njeri që kish dorënë të thatë.
2 Edhe vininë re atë, ndë qoftë se do ta shëronte për ditë të shëtunë, që ta përflasënë.
3 Edhe ay i thotë ati njeriut që kish dorënë të thatë: “Ngreu ndë mest.”
4 Pasandaj u thot’ atyre: “Ësht’e udhësë të bëjë njeri mirë për të shëtuna, apo të bëjë keq? Të shpëtojë shpirt, apo të vrasë?” Po ata s’bëninë zë.
5 Atëhere si i vuri re rreth me zemërim, tuke i ardhurë keq për ashpërimin’ e zemërës’ atyre, i thotë njeriut: “Shtri dorënë tënde.” Edhe ay e shtriu; edhe dora e ati u bë e shëndoshë [posi tiatëra].
6 Edhe Farisejtë si duallnë, përnjëherë bënë këshillë bashkë me Irodhianët kundrë ati, që ta prishjënë.
7 Po Jisuj iku bashkë me nxënësit’ e ti mb’anë të detit; edhe i vanë pas shumë shumicë nga Galilea, e nga Judhea,
8 E nga Jerusalimi, e nga Idhumea, e nga përtej Jordhanit; edhe shumë shumicë nga ata që ishinë rreth Tyrësë edhe Sidhonësë, erdhë tek ay, kur dëgjuanë se sa punëra bënte.
9 Edhe ay u tha nxënëset ti ta presë atë afërë një lundrë, për punë të gjëndëjesë, që të mos e shtrëngojënë.
10 Sepse shëroj shumë vetë, kaqë sa bininë sipër ati, që t’e prekënë sa vetë kishinë sëmundëje.
11 Edhe frymat’ e ndyra, kur e vështroninë, i bininë përpara, edhe bërtisninë, tuke thënë, se: “Ti je i Bir’ i Perëndisë.”
12 Po ay i qërtonte shumë, që të mos e çfaqënë.
13 Pasandaj hipën ndë malt, edhe thërret përanë vetëhesë sa vetë deshi ay; edhe ata vanë tek ay.
14 Edhe sgjodhi dy-mbë-dhietë vetë , që të jenë bashkë me atë, edhe që t’i dërgojë të leçisënë.
15 Edhe të kenë pushtet të shërojënë sëmundëjetë, edhe të kërrejënë diajtë;
16 Simonë, që ia vuri emërinë Pietrë;
17 Edhe Jakovinë, të birrë e Zevedheut, edhe Joannë, të vëllan’ e Jakovit, edhe ua vuri emërinë Voanergjes, që do me thënë: të Bijt’ e bubullimësë;
18 Edhe Andhrenë, e Filippinë, e Varthollomenë, e Matthenë, e Thomanë, e Jakovinë, të birrë e Allfeut, e Thadhdhenë, e Simon Kananitinë,
19 Edhe Judhë Iskariotinë, i cili e dha ndër duar.
20 Pasandaj vinë ndë një shtëpi; edhe mbëlidhetë përsëri gjëndëje, kaqë sa ata s’munt të hanin’ as bukë.
21 Edhe njerëzit’ e ati, kur dëgjuanë, duallnë ta mbajnë; sepse thoshinë, se: “Dolli nga mëntë.”
22 Edhe shkronjësitë, që sbritnë nga Jerusalimi, thoshinë, se: “Ka Veelzevulinë, edhe se kërren diajtë me të parin’ e diajvet.”
23 Po ay , si thirri ata përanë, u thoshte me paravolira: “Si munt të kërrejë Satanaj Satananë?
24 Edhe ndë u ndaftë një mbëretëri kundrë vetëhesë saj, ajo mbëretëri s’munt të qëndrojë;
25 Edhe ndë u ndaftë një shtëpi kundrë vetëhesë saj, ajo shtëpi s’munt të qëndrojë.
26 Edhe Satanaj ndë u ngrittë kundrë vetëhesë tij, edhe u nda, s’munt të qëndrojë, po ka të mbaruarë.
27 As ndonjë s’munt të ryjë ndë shtëpi të fortit që të rrëmbejë enët’ e ati, pa mos lidhurë më përpara të fortinë; edhe atëhere do të rrëmbejë shtëpin’ e ati.
28 Me të vërtetë po u them juve, se gjithë faletë do t’u ndëlenenë të bijet njerëzet, edhe vllasfimiatë sado që të vllasfimisjënë,
29 Po ay që të vllasfimisjë kundrë Frymësë Shënjtëruarë, nukë do të ndëlenetë për gjithë jetënë; po është faltuar i dënimit pasosurë;
30 Sepse thoshninë, se: Ka frymë të ndyrë.
31 Vinë pra të vëllezëritë edhe e ëma e ati, edhe si qëndruanë jashtë, dërguanë tek ay, që ta thërresënë.
32 Edhe rreth ati rrinte gjëndëje; edhe i than’ ati: “Na jot ëmë edhe tët vëllezërë te po të kërkojënë jashtë.”
33 Po ay u përgjeq atyreve, tuke thënë: “Kush ësht’ imë a tem vëllezërë?”
34 Edhe si vuri re rreth ata që rrininë përanë ati, thotë: “Na imë edhe tem vëllezërë!
35 Sepse ay që të bëjë dashurimin’ e Perëndisë, kyj është im vëlla, edhe ime motërë, edhe mëmë.”
1 et introivit iterum synagogam
et erat ibi homo habens manum aridam
2 et observabant eum si sabbatis curaret
ut accusarent illum
3 et ait homini habenti manum aridam surge in medium
4 et dicit eis licet sabbatis bene facere an male
animam salvam facere an perdere
at illi tacebant
5 et circumspiciens eos cum ira
contristatus super caecitatem cordis eorum
dicit homini extende manum tuam
et extendit et restituta est manus illi
6 Exeuntes autem statim Pharisaei cum Herodianis
consilium faciebant adversus eum quomodo eum perderent
7 et Iesus cum discipulis suis secessit ad mare
Et multa turba a Galilaea et Iudaea secuta est eum
8 et ab Hierosolymis et ab Idumea et trans Iordanen
et qui circa Tyrum et Sidonem multitudo magna
audientes quae faciebat venerunt ad eum
9 et dixit discipulis suis
ut navicula sibi deserviret
propter turbam ne conprimerent eum
10 multos enim sanabat
ita ut inruerent in eum ut illum tangerent
quotquot habebant plagas
11 et spiritus inmundi
cum illum videbant procidebant ei
Et clamabant dicentes
12 tu es Filius Dei
et vehementer comminabatur eis ne manifestarent illum
13 Et ascendens in montem vocavit ad se quos voluit ipse
et venerunt ad eum
14 et fecit ut essent duodecim cum illo
et ut mitteret eos praedicare
15 et dedit illis potestatem curandi infirmitates et eiciendi daemonia
16 Et inposuit Simoni nomen Petrus
17 et Iacobum Zebedaei et Iohannem fratrem Iacobi
et inposuit eis nomina Boanerges quod est Filii tonitrui
18 et Andream et Philippum
et Bartholomeum et Mattheum et Thomam
et Iacobum Alphei et Thaddeum
et Simonem Cananeum
19 et Iudam Scarioth qui et tradidit illum
20 Et veniunt ad domum et convenit iterum turba
ita ut non possent neque panem manducare
21 et cum audissent sui exierunt tenere eum
dicebant enim quoniam in furorem versus est
22 Et scribae qui ab Hierosolymis descenderant dicebant
quoniam Beelzebub habet
et quia in principe daemonum eicit daemonia
23 Et convocatis eis in parabolis dicebat illis
quomodo potest Satanas Satanan eicere
24 et si regnum in se dividatur
non potest stare regnum illud
25 et si domus super semet ipsam dispertiatur
non poterit domus illa stare
26 et si Satanas consurrexit in semet ipsum dispertitus
est
et non potest stare sed finem habet
27 nemo potest vasa fortis ingressus in domum diripere
nisi prius fortem alliget
et tunc domum eius diripiet
28 Amen dico vobis
quoniam omnia dimittentur filiis hominum peccata
et blasphemiae quibus blasphemaverint
29 qui autem blasphemaverit in Spiritum Sanctum
non habet remissionem in aeternum
sed reus erit aeterni delicti
30 quoniam dicebant spiritum inmundum habet
31 Et veniunt mater eius et fratres
et foris stantes miserunt ad eum vocantes eum
32 et sedebat circa eum turba et dicunt ei
ecce mater tua et fratres tui foris quaerunt te
33 et respondens eis ait quae est mater mea et fratres mei
34 et circumspiciens eos qui in circuitu eius sedebant ait
ecce mater mea et fratres mei
35 qui enim fecerit voluntatem Dei
hic frater meus et soror mea et mater est