1 Pasandaj zuri t’u thot’ atyre me paravolira.
“Një njeri mbolli një vështë, edhe e thuri me garth, edhe rëmoj një tirë, edhe ndërtoj një pirk, edhe e dha ndër bulqë, edhe iku ndë dhe të huaj.
2 Edhe ndë kohët të pemëvet dërgoj një shërbëtuar te bulqitë, që të marrë prej bulqish nga pem’ e vështit.
3 Po ata e zun’ edhe e rrahnë, edhe e dërguanë prapë sbrazëtë.
4 Pasandaj përsëri dërgoj një tiatërë shërbëtuar tek ata; po edhe atë e rrahnë me gurë, edhe i çanë kryetë, edhe e dërguanë prapë të turpëruarë.
5 Pasandaj përsëri dërgoj një tiatërë; po e vranë; pasandaj dërgoj shumë të tierë, po dica i rrahnë, edhe dica i vranë.
6 Tuke pasurë pra edhe një bir të ti të dashurin’ e ti, e dërgoj edhe atë tek ata së prapmi, tuke thënë se: “Do të kenë turp teim bir.”
7 Po ata bulqitë thanë me vetëhen e tyre, se: Kyj është trashëgimtari; ejani, le ta vrasëm, edhe trashëgimi do të jetë yni.
8 Edhe e muarnë, edhe e vranë, edhe e nxuarnë jashtë vështit.
9 Ç’do të bëjë pra i zoti vështit? Do të vijë, e do të prishjë bulqitë, edhe vështinë do t’ua apë të tierëve.
10 – As këtë shkronjë s’e keni kënduarë: “Atë gurinë që s’e pëlqyen’ ata që ndërtojënë, kyj u bë krye cepi;
11 Prej Zotit u bë këjo, edhe ësht’ e çudiçime ndë syt tënë.”
12 Edhe ata kërkoninë ta zënë; po patnë frikë gjëndëjenë; sepse e kupëtuanë, se tha këtë paravoli për ata; edhe e lan’ e iknë.
13 Pasandaj dërgojënë tek ay ca nga Farisejtë edhe nga Irodhianëtë, që ta zënë me fialë.
14 Edhe ata erthnë, e i thanë: “Mësonjës, e dimë se je i vërtetë, edhe s’do të dish as për ndonjë; sepse nukë shikon faqen’ e njerëzet, po mëson udhën’ e Perëndisë me të vërtetë. Ësht’ e udhësë t’i apëmë Qesarit pagesë, apo jo? Të apëmë, a të mos apëmë?
15 Edhe ay tuke njohurë ipokrisin’ e atyreve, u tha: “Ç’me ngisni? Më bini një dinar që ta shoh.”
16 Edhe ata i prunë. Edhe ay u thot’ atyre: “Kujt është këjo shëmbëllesë, edhe këjo përmbishkronjë?”
17 Edhe ata i thanë: “E Qesarit.” Edhe Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Epni Qesarit ato që janë të Qesarit, edhe Perëndisë ato që janë të Perëndisë.” Edhe ata u çuditnë për atë.
18 Pastaj vinë tek ay Sadhdhuqej, të cilëtë thonë se s’ka të ngjallurë.
19 Edhe e pyetnë, tuke thënë: “Mësonjës, Mojsiu na ka shkruarë, se ndë i vdektë ndonjërit i vëllaj, edhe të lërë grua, edhe të nos lërë bij, i vëllaj të marrë gruan’ e ati, edhe të ngjalljë farë për të vëllan’ e ti.
20 Ishinë pra shtatë vëllezërë; edhe i pari mori grua, edhe kur vdiq nukë la farë.
21 Edhe i dyti e mori atë, edhe vdiq, po as ay s’la farë, edhe i treti po kështu.
22 Edhe të shtatë e muarnë, edhe nukë lanë farë; së prapmi të gjithëve vdiq edhe gruaja.
23 Mbë të ngjallurit pra, kur të ngjallenë, e cilit nga ata do të jetë gruaja? Sepse të shtatë e patnë atë grua.”
24 Po Jisuj u përgjeq, e u tha atyre: “Nukë gënjeneni për këtë, sepse nukë dini shkronjatë, as fuqin’ e Perëndisë.
25 Sepse kur të ngjallenë prej së vdekurish, as martojënë, as martonenë; po janë posi ëngjëjtë që janë ndë qiejet.
26 Edhe për të vdekuritë se ngjallenë, a s’keni kënduarë ndë vivli të Mojsiut, si i tha Perëndia ndë ferrët, tuke thënë: "Unë jam Perëndia i Avraamit, edhe Perëndia i Isaakut, edhe Perëndia i Jakovit”.
27 Perëndia nuk’ është Perëndi të vdekurish, po Perëndi të gjallësh; ju pra gënjeneni shumë.”
28 Atëhere një nga shkronjësitë, që dëgjoj ata se po haheshinë me fialë, tuke diturë se u përgjeq mirë atyre, u afrua, edhe e pyeti: “Cila porosi ësht’ e para të gjithave?”
29 Edhe Jisuj iu përgjeq, se: “E para e gjithë porosiavet është : “Dëgjo, Israil; Zoti, Perëndia ynë është një Zot;
30 Edhe të duaç Zotinë Perëndinë tënt me gjithë zëmrënë tënde, edhe me gjithë shpirtinë tënt, edhe me gjithë mëndëjenë tënde, edhe me gjithë fuqinë tënde.” Këjo ësht’ e para porosi.
31 Edhe e dyta po kështu është këjo: “Të duaç të afërminë tënt posi vetëhenë tënde.” Tiatërë porosi më të madhe nga këto nukë ka.”
32 Edhe shkronjësi i tha: “Mirë, Mësonjës, me të vërtetë the, se një është Perëndia, edhe s’është tiatërë veç ati.
33 Edhe me dashur’ atë me gjithë zemërën’ edhe me gjithë mëndëjen’ edhe me gjithë shpirtin’ edhe me gjithë fuqinë, edhe me dashurë të afërminë posi vetëhenë, është më tepërë se gjithë kurbanetë të gjithëdiegurë, edhe se kurbanetë.”
34 Edhe Jisuj kur pa atë, se u përgjeq me mënt, i tha: “Nukë je lark nga mbëretëria e Perëndisë.” Edhe asndonjë s’kuxonte ta pyesë më.
35 Edhe Jisuj u përgjeq e tha, tuke mësuarë ndë hieroret: “Qysh thonë shkronjësitë, se Krishti ësht’ i biri Dhavidhit?
36 Sepse ay Dhavidhi tha nga an’ e Frymësë Shënjtëruarë: “I tha Zoti Zotit tim: Rri prej së diathtësë sime, gjersa të vë arëmiqt’ e tu ndënë këmbët të këmbëvet të tua.“
37 Ay Dhavidhi vetë pra i thotë Zot; edhe nga ësht’ i biri ati?” Edhe gjithë gjëndëjesë i kishte ënda të dëgjojë atë.
38 Edhe u thoshte atyre ndë mësim të ti: “Ruhi nga shkronjësitë, që duanë t’ecëjënë me stolia, edhe të përshëndetura ndëpër tregjet,
39 Edhe vënde të para ndëpër sinagogjiat, edhe kryemësallash ndëpër darkat.
40 Ata që hanë shtëpiat’ e gravet va edhe këtë e bëjënë tuke shtyrë shkak se falenë shumë; këta do të marrënë më tepërë mundim.”
41 Edhe Jisuj ndenji kundruell kutisë aspravet, edhe vinte re qysh hithte gjëndëja nga një rame ndë kuti të aspravet; edhe shumë të pasurë hithninë shumë.
42 Edhe erdhi një grua e ve edhe e vobektë, edhe hodhi dy të imëta, domethënë një kodhrant.
43 Edhe Jisuj thirri përanë nxënësit’ e ti, e u tha atyre: Me të vërtetë po u them juve, se kjo grua e ve edhe e vobektë ka hedhur më tepërë se të gjith’ ata që hothnë ndë kuti të aspravet.
44 Sepse të gjithë hothnë prej tepëricësë tyre, po ajo nga të mbeturit’ e saj hodhi gjithë sa pat, gjithë gjën’ e saj.”
1 Et coepit illis in parabolis loqui
vineam pastinavit homo et circumdedit sepem
et fodit lacum et aedificavit turrem
et locavit eam agricolis et peregre profectus est
2 et misit ad agricolas in tempore servum
ut ab agricolis acciperet de fructu vineae
3 qui adprehensum eum ceciderunt et dimiserunt vacuum
4 et iterum misit ad illos alium servum
et illum capite vulneraverunt et contumeliis
adfecerunt
5 et rursum alium misit et illum occiderunt
et plures alios quosdam caedentes alios vero occidentes
6 adhuc ergo unum habens filium carissimum
et illum misit ad eos novissimum dicens
quia reverebuntur filium meum
7 coloni autem dixerunt ad invicem hic est heres
venite occidamus eum et nostra erit hereditas
8 et adprehendentes eum occiderunt et eiecerunt extra vineam
9 quid ergo faciet dominus vineae
veniet et perdet colonos et dabit vineam aliis
10 nec scripturam hanc legistis
lapidem quem reprobaverunt aedificantes
hic factus est in caput anguli
11 a Domino factum est istud
et est mirabile in oculis
nostris
12 Et quaerebant eum tenere et timuerunt turbam
cognoverunt enim quoniam ad eos parabolam hanc dixerit
et relicto eo abierunt
13 Et mittunt ad eum quosdam ex Pharisaeis et Herodianis
ut eum caperent in verbo
14 qui venientes dicunt ei
magister scimus quoniam verax es
et non curas quemquam
nec enim vides in faciem hominis
sed in veritate viam Dei doces
licet dari tributum Caesari an non dabimus
15 qui sciens versutiam eorum ait illis
quid me temptatis adferte mihi denarium ut videam
16 at illi adtulerunt et ait illis
cuius est imago haec et inscriptio
dicunt illi Caesaris
17 respondens autem Iesus dixit illis
reddite igitur quae sunt Caesaris Caesari et quae sunt Dei Deo
et mirabantur super eo
18 et venerunt ad eum Sadducaei qui dicunt resurrectionem non esse
et interrogabant eum dicentes
19 magister Moses nobis scripsit
ut si cuius frater mortuus fuerit
et dimiserit uxorem et filios non reliquerit
accipiat frater eius uxorem ipsius
et resuscitet semen fratri suo
20 septem ergo fratres erant
et primus accepit uxorem et mortuus est non relicto semine
21 et secundus accepit eam et mortuus est
et nec iste reliquit semen et tertius similiter
22 et acceperunt eam similiter septem et non reliquerunt semen
novissima omnium defuncta est et mulier
23 in resurrectione ergo cum resurrexerint cuius de his erit uxor
septem enim habuerunt eam uxorem
24 et respondens Iesus ait illis
non ideo erratis non scientes scripturas neque virtutem
Dei
25 cum enim a mortuis resurrexerint
neque nubent neque nubentur
sed sunt sicut angeli in caelis
26 de mortuis autem quod resurgant
non legistis in libro Mosi super rubum
quomodo dixerit illi Deus inquiens
ego sum Deus Abraham et Deus Isaac et Deus Iacob
27 non est Deus mortuorum sed vivorum
vos ergo multum erratis
28 Et accessit unus de scribis qui audierat illos conquirentes
et videns quoniam bene illis responderit
interrogavit eum quod esset primum omnium mandatum
29 Iesus autem respondit ei
quia primum omnium mandatum est
audi Israhel Dominus Deus noster Deus unus est
30 et diliges Dominum Deum tuum
ex toto corde tuo et ex tota anima tua
et ex tota mente tua et ex tota virtute tua
hoc est primum mandatum
31 secundum autem simile illi
diliges proximum tuum tamquam te ipsum
maius horum aliud mandatum non est
32 Et ait illi scriba bene magister in veritate dixisti
quia unus est et non est alius praeter eum
33 et ut diligatur ex toto corde et ex toto intellectu
et ex tota anima et ex tota fortitudine
et diligere proximum tamquam se ipsum
maius est omnibus holocaustomatibus et
sacrificiis
34 Iesus autem videns quod sapienter respondisset dixit illi
non es longe a regno Dei
Et nemo iam audebat eum interrogare
35 Et respondens Iesus dicebat docens in templo
quomodo dicunt scribae Christum Filium esse David
36 ipse enim David dicit in Spiritu Sancto
dixit Dominus Domino meo sede a dextris meis
donec ponam inimicos tuos scabillum pedum tuorum
37 ipse ergo David dicit eum Dominum et unde est filius eius
et multa turba eum libenter audivit
38 Et dicebat eis in doctrina sua
cavete a scribis qui volunt in stolis ambulare et salutari in foro
39 et in primis cathedris sedere in synagogis
et primos discubitus in cenis
40 Qui devorant domos viduarum sub obtentu prolixae orationis
hii accipient prolixius iudicium
41 et sedens Iesus contra gazofilacium
aspiciebat quomodo turba iactaret aes in gazofilacium
et multi divites iactabant multa
42 cum venisset autem una vidua pauper
misit duo minuta quod est quadrans
43 et convocans discipulos suos ait illis
amen dico vobis
quoniam vidua haec pauper plus omnibus misit qui miserunt in gazofilacium
44 omnes enim ex eo quod abundabat illis miserunt
haec vero de penuria sua omnia quae habuit misit totum victum suum