1 Edhe pastaj ay vij qytet mbë qytet e fshat mbë fshat, tuke leçitur’ e tuke dhënë zën’ e mirë për mbëretërin’ e Perëndisë; edhe të dy-mbë-dhietët’ ishinë bashkë me atë.
2 Edhe ca gra që ishinë shëruarë nga fryma të këqia e nga sëmundëje, Maria që qjuhej Magdhalini, prej të cilësë patnë dalë shtatë diaj,
3 Edhe Joanna, e shoqeja e Huzajt, kujdestarit Irodhit, edhe Susanna, edhe shumë të tiera, të cilat’ i shërbeninë me pasëjen’ e tyre.
4 Edhe si u mbëloth shumë gjëndëje, edhe vininë tek ay prej çdo qyteti, foli me paravoli:
5 “Dolli mbiellësi të mbillte farën’e ti; edhe ay tek mbillte, ca ra përanë udhësë, edhe u shkel, edhe shpesët’ e qiellit e hëngrrë.
6 Edhe tiatrë ra mbë gur, edhe posa biu u tha, sepse nukë kishte vllak.
7 Edhe tiatrë ndë mest të drizavet, edhe si binë drizatë bashkë me atë, e mbytnë.
8 Edhe tiatërë ra mbë dhe të mirë, edhe si biu, dha pemë për një një qint.” Tuke thënë këto, thërriste: “Kush ka veshë të ndigjonjë, le të ndigjonjë.”
9 Edhe nxënësit’ e ti e pyetinë, tuke thënë: “Ç’do të jetë këjo paravoli?”
10 Edhe ay tha: “Juve është dhënë të njihni të fshehëtat’ e mbëretërisë Perëndisë; po të tierëvet me paravoli, që tuke parë të mos shohënë, edhe tuke ndigjuarë të mos kupëtonjënë.
11 Edhe paravolia është këjo:
12 Fara është fial’ e Perëndisë; të mbiellatë përan’ udhësë jan’ ata që ndigjonjënë; pastaj vien dialli, edhe ngre fialënë prej zemërës’ atyreve, që mos besonjënë e shpëtonjënë.
13 Edhe ato mbi gur jan’ ata , që kur ndigjonjënë, presënë fialënë me gëzim; po këta s’kanë rrënjë; sepse ata besonjënë për ca kohë, po ndë kohë të gucimit largonenë.
14 Edhe ajo që ra ndër drizat, këta janë sa ndigjuanë, po nga punët’ e nga gjëja e nga pëlqimet’ e kësaj jete shkonjën’ e mbytenë, e nukë bënjënë pemë.
15 Edhe ajo që ra ndë dhe të mirë, këta jan’ ata që ndigjuanë fialënë, edhe e mbanë ndë zemërë të bukur’ e të mirë, edhe bënjënë pemë me durim.
16 Edhe asndonjë kur ndes kandil, nuk’ e mbulon me enë, a e vë rëposh shtratit; po e vë mbi kandilert, që të shohënë dritënë ata që hynjënë.
17 Sepse nuk’ është ndonjë e mbuluarë, që nukë do të sbulonetë; asndonji gjë e fshehëtë, që nukë do të mirretë vesh, e të dalë për faqe.
18 Vështroni pra qysh ndigjoni; sepse ati që të ketë, do t’i epetë; edhe ati që të mos ketë, edhe ajo që i duketë se ka, do të merretë prej ati.
19 Edhe erdhë tek ay e ëma edhe të vëllezërit’ e ati, edhe nukë mundinë t’i afëroneshinë nga gjëndëja.
20 Edhe i dhanë zë, tuke thënë: “Jot ëmë edhe tët vëllezërë kanë ndenjurë jashtë, edhe duanë të të shohënë.”
21 Po ay u përgjeq e u tha atyre: “Mëma ime edhe vëllezërit’ e mi janë këta që ndigjonjënë fialën’ e Perëndisë, edhe e bënjënë.”
22 Edhe një ditë ay hyri ndë lundrët bashkë me nxënësit’ e ti, edhe u tha atyre: “Le të shkojmë përtej lëqerit.”
23 Edhe lëshuanë. Edhe ata tuke lundruarë, e zuri gjumi. Edhe sbriti një thëllim ere ndë lëqert; edhe lundra po mbushej me ujë, edhe ishinë ndë rrëzik.
24 Edhe ata erdhë përanë ati, edhe e sgjuanë, tuke thënë: “Mieshtrë, mieshtrë, po humbasëmë.” Edhe ay u ngrit e qërtoj erënë, edhe valët’ e ujit; edhe pushuanë, e u bë bunacë.
25 Edhe u tha atyre: “Ku është besa juaj?” Edhe ata u frikësuan’ e u çuditnë, tuke thënë njëri tietrit: “Vallë cili është kyj që urdhëron erërat’ e ujëtë, edhe i ndigjonjënë?”
26 Edhe u hothnë ndë vënt të Gadharinëvet, që është përtej Galilesë.
27 Edhe kur dolli mbë tokët, i dolli përpara një njeri prej qytetit, i cili kishte diaj që shumë motesh,, edhe nukë vishte rrobe, edhe nukë rrinte ndë shtëpi, po ndëpër varret.
28 Edhe kur pa Jisunë, bërtiti e i ra ndë këmbë, edhe tha me zë të math: “Ç’ke me mua edhe ti, Jisu, i bir’ i Perëndisë lartë? Të lutem, mos më mundo.”
29 Sepse ay urdhëroj frymën’ e ndyrë të dalë nga njeriu; sepse shumë kohë e kishte rrëmbyerë, edhe lidhej me vargje, edhe ruhej me hekura këmbësh; po ay këputte të lidhuratë, edhe sillej nga dialli ndëpër shkretëtirat.
30 Edhe Jisuj e pyeti, tuke thënë: “Ç’ta thon’ emërinë?” Edhe ay i tha: “Legjeon:; sepse kishinë hyrë tek ay shumë diaj.
31 Edhe i luteshinë të mos i urdhëronte të shkoninë nd’ avysë.
32 Edhe atie ishte një tuf’ e madhe derrash tuke kulloturë ndë malt; edhe i luteshinë t’i lij të hyninë ndër ata; edhe ay i la.
33 Edhe diajtë si duallë prej njeriut, hynë ndë derrat; edhe tuf’ e derravet u turr nga shkëmbit ndë lëqert, edhe u mbyt.
34 Edhe kullotësitë, kur panë se ç’u bë, iknë; edhe van’ e dhanë zë ndë qytet e ndëpër arat.
35 Edhe duallë të shihinë se ç’u bë; edhe erdhë te Jisuj, edhe gjetnë njerinë, prej të cilit kishinë dalë diajtë, tuke ndenjurë përanë këmbëvet Jisujt, veshur’ e urtësuarë; edhe u frikësuanë.
36 U treguan’ edhe ata që e panë, qysh shpëtoj i diallosuri.
37 Edhe gjithë shumica e vëndevet rrotullë Gadharinëvet i luteshinë të iknjë nga ata, sepse kishinë frikë të madhe; edhe ay hyri ndë lundrët, e u këthye.
38 Edhe ay njeriu që kishinë dalë diajtë prej ati, i lutej të jetë bashkë me atë; po Jisuj e lëshoj, tuke thënë:
39 “Këthehu ndë shtëpit tënde, edhe rrëfe gjithë sa bëri Perëndia te ti.” Edhe ay shkoj tuke leçiturë ndëpër gjithë qytetnë, sa bëri Jisuj tek ay.
40 Edhe Jisuj kur u këthye, gjëndëja e priti me gëzim ; sepse të gjith’ ishinë tuke pritur’ atë.
41 Edhe javoka tek erdhi një njeri që quhej Jair, (edhe ay ishte i pari sinagogjisë) e ra ndër këmbët të Jisujt, e i lutej të hynte ndë shtëpit t’ati;
42 Sepse ay kishte një bijë të vetëme afro dy-mbë-dhietë vieç, edhe ajo po vdiste. Edhe ay tek ishte tuke vaturë, gjëndëja po e shtrëngoninë.
43 Edhe një grua, që i rrithte gjak dy-mbë-dhiet viet, e cila kishte prishurë gjithë gjënë ndëpër miekësit, po nukë mundi të shëronej as prej ndonjëj,
44 U afrua prapa, edhe preku peshin’ e rrobes’ ati; edhe sa-kaqë-herash iu ndalua të rriedhurit’ e gjakut.
45 Edhe Jisuj tha: “Kush qe ay që më preku?” Edhe kur mohuanë të gjithë, Pietri edhe ata që ishinë bashkë me atë thanë: “Mieshtrë, gjëndëja të shtypnjën’ e të shtrëngonjënë, edhe ti thua: Kush qe ay që më preku?”
46 Po Jisuj tha: “Më preku një njeri , sepse unë mora vesh fuqinë që dolli prej meje.”
47 Edhe gruaja kur pa se nukë fshihetë, erdhi tuke u dridhurë, edhe i ra ndër këmbë, e i rrëfeu përpara gjithë llauzit për çfarë pune e preku, edhe se u shërua përnjëherë.
48 Edhe ay i tha asaj: “Kij zëmërë, bijë, besa jote të shpëtoj; hiq ndë paqtim.”
49 Edhe ay kur po fliste, vien një njeri prej të parit sinagogjisë, e i thotë: “Se jot bijë vdiq; mos e mundo mësonjësinë.”
50 Po Jisuj kur dëgjoj, iu përgjeq, tuke thënë: “Mos kij frikë; veç beso, edhe do të shpëtonjë.”
51 Edhe si hyri ndë shtëpit, nukë la asnjë të hynte brënda, përveç Pietrinë edhe Jakovinë edhe Joanninë, edhe tatën’ e vashësë edhe t’ ëmënë.
52 Edhe të gjithë po qjanin’ e po ndukeshinë për atë. Edhe ay tha: “Mos qjani; se nukë vdiq, po po flë.”
53 Edhe ata e qeshninë, tuke diturë se vdiq.
54 Po ay si nxori jashtë të gjithë, e kapi prej dore, edhe bërtiti, tuke thënë:
55 “O vashëzë, ngreu.” Edhe asaj i erdhi fryma prapë, edhe u ngjall përnjëherë; edhe ay urdhëroj t’i epin’ asaj të hajë.
56 Edhe përindet’ e asaj duallë jashtë mënç; po ay i porositi të mos i thonë njeriu se ç’u bë.
1 Et factum est deinceps
et ipse iter faciebat per civitatem et castellum
praedicans et evangelizans regnum Dei
et duodecim cum illo
2 et mulieres aliquae quae erant curatae ab spiritibus malignis et
infirmitatibus
Maria quae vocatur Magdalene de qua daemonia septem
exierant
3 et Iohanna uxor Chuza procuratoris Herodis
et Susanna et aliae multae
quae ministrabant eis de facultatibus suis
4 Cum autem turba plurima conveniret
et de civitatibus properarent ad eum
dixit per similitudinem
5 exiit qui seminat seminare semen suum
et dum seminat aliud cecidit secus viam et conculcatum est
et volucres caeli comederunt illud
6 et aliud cecidit supra petram
et natum aruit quia non habebat humorem
7 et aliud cecidit inter spinas
et simul exortae spinae suffocaverunt illud
8 et aliud cecidit in terram bonam
et ortum fecit fructum centuplum
haec dicens clamabat qui habet aures audiendi audiat
9 interrogabant autem eum discipuli eius
quae esset haec parabola
10 quibus ipse dixit vobis datum est nosse mysterium regni Dei
Ceteris autem in parabolis
ut videntes non videant et audientes non intellegant
11 Est autem haec parabola semen est verbum Dei
12 qui autem secus viam sunt qui
audiunt
deinde venit diabolus et tollit verbum de corde eorum
ne credentes salvi fiant
13 nam qui supra petram
qui cum audierint cum gaudio suscipiunt verbum
et hii radices non habent qui ad tempus credunt
et in tempore temptationis recedunt
14 quod autem in spinis cecidit
hii sunt qui audierunt
et a sollicitudinibus et divitiis et voluptatibus vitae euntes
suffocantur
et non referunt fructum
15 quod autem in bonam terram
hii sunt qui in corde bono et optimo audientes verbum retinent
et fructum adferunt in patientia
16 Nemo autem lucernam accendens operit eam vaso
aut subtus lectum ponit
sed supra candelabrum ponit ut intrantes videant lumen
17 Non enim est occultum quod non manifestetur
nec absconditum quod non cognoscatur et in palam veniat
18 Videte ergo quomodo auditis
qui enim habet dabitur illi
et quicumque non habet
etiam quod putat se habere auferetur ab illo
19 Venerunt autem ad illum mater et fratres eius
et non poterant adire ad eum prae turba
20 et nuntiatum est illi
mater tua et fratres tui stant foris volentes te videre
21 qui respondens dixit ad eos
mater mea et fratres mei hii sunt qui verbum Dei audiunt et faciunt
22 Factum est autem in una dierum
et ipse ascendit in naviculam et discipuli eius
et ait ad illos transfretemus trans stagnum
et ascenderunt
23 navigantibus autem illis obdormiit
et descendit procella venti in stagnum
et conplebantur et periclitabantur
24 accedentes autem suscitaverunt eum dicentes praeceptor perimus
at ille surgens increpavit ventum et tempestatem aquae
et cessavit et facta est tranquillitas
25 dixit autem illis ubi est fides vestra
qui timentes mirati sunt dicentes ad invicem
quis putas hic est
quia et ventis imperat et mari et
oboediunt ei
26 enavigaverunt autem ad regionem
Gerasenorum
quae est contra Galilaeam
27 et cum egressus esset ad terram
occurrit illi vir quidam qui habebat daemonium iam temporibus multis
et vestimento non induebatur
neque in domo manebat sed in monumentis
28 is ut vidit Iesum procidit ante illum
et exclamans voce magna dixit
quid mihi et tibi est Iesu Fili Dei altissimi
obsecro te ne me torqueas
29 praecipiebat enim spiritui inmundo ut exiret ab homine
multis enim temporibus arripiebat illum
et vinciebatur catenis et conpedibus custoditus
et ruptis vinculis agebatur a daemonio in deserta
30 interrogavit autem illum Iesus dicens quod tibi nomen est
at ille dixit Legio
quia intraverunt daemonia multa in eum
31 et rogabant illum ne imperaret illis
ut in abyssum irent
32 erat autem ibi grex porcorum multorum pascentium in monte
et rogabant eum ut permitteret eos in illos ingredi
et permisit illos
33 exierunt ergo daemonia ab homine et intraverunt in porcos
et impetu abiit grex per praeceps in stagnum et suffocatus est
34 quod ut viderunt factum qui pascebant fugerunt
et nuntiaverunt in civitatem et in villas
35 exierunt autem videre quod factum est
et venerunt ad Iesum
et invenerunt hominem sedentem a quo daemonia exierant
vestitum ac sana mente ad pedes eius
et timuerunt
36 nuntiaverunt autem illis et qui viderant
quomodo sanus factus esset a Legione
37 et rogaverunt illum omnis multitudo regionis Gerasenorum
ut discederet ab ipsis
quia timore magno tenebantur
Ipse autem ascendens navem reversus est
38 et rogabat illum vir a quo daemonia exierant ut cum eo esset
dimisit autem eum Iesus dicens
39 redi domum tuam et narra quanta tibi fecit Deus
et abiit per universam civitatem
praedicans quanta illi fecisset Iesus
40 Factum est autem cum redisset Iesus excepit illum turba
erant enim omnes expectantes eum
41 et ecce venit vir cui nomen Iairus et ipse princeps synagogae erat
et cecidit ad pedes Iesu rogans eum ut intraret in domum eius
42 quia filia unica erat illi fere annorum duodecim
et haec moriebatur
et contigit dum iret a turbis conprimebatur
43 et mulier quaedam erat in fluxu sanguinis ab annis duodecim
quae in medicos erogaverat omnem substantiam suam
nec ab ullo potuit curari
44 accessit retro et tetigit fimbriam vestimenti eius
et confestim stetit fluxus sanguinis eius
45 et ait Iesus quis est qui me tetigit
negantibus autem omnibus dixit Petrus et qui cum illo erant
praeceptor turbae te conprimunt et adfligunt
et dicis quis me tetigit
46 et dixit Iesus tetigit me aliquis
nam ego novi virtutem de me exisse
47 videns autem mulier quia non latuit
tremens venit et procidit ante pedes illius
et ob quam causam tetigerit eum indicavit coram omni populo
et quemadmodum confestim sanata sit
48 at ipse dixit illi
filia fides tua te salvam fecit vade in pace
49 adhuc illo loquente
venit a principe synagogae dicens ei
quia mortua est filia tua noli vexare illum
50 Iesus autem audito hoc verbo respondit patri puellae
noli timere crede tantum et salva erit
51 et cum venisset domum
non permisit intrare secum quemquam
nisi Petrum et Iohannem et Iacobum
et patrem et matrem puellae
52 flebant autem omnes et plangebant illam
at ille dixit nolite flere
non est mortua sed
dormit
53 et deridebant eum scientes quia mortua esset
54 ipse autem tenens manum eius clamavit dicens puella surge
55 et reversus est spiritus eius et surrexit continuo
et iussit illi dari manducare
56 et stupuerunt parentes eius
quibus praecepit ne alicui dicerent quod factum erat