1 Edhe të shëtunën’ e dytë pas së parësë ay po shkonte ndëpër të mbiellat; edhe nxënësit’ e ati këputinë kallinj, e i haninë, tuke fërkuarë me dorë.
2 Ca prej Farisenjet u than’atyre: “Përse bëni atë që nuk’ ësht’ e udhësë të bëni për të shëtuna?”
3 Edhe Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Nuk’ e kini kënduarë as këtë që bëri Dhavidhi, kur i erdhi uri ati edhe atyre që ishinë bashkë me atë?
4 Qysh hyri nhë shtëpit të Perëndisë, edhe mori bukët’ e paravëniesë, edhe hëngri, edhe u dha edhe atyreve që ishinë bashkë me atë, të cilatë nuk’ ishte e udhësë t’i hanin të tierë përveç priftrëvet?”
5 Edhe u thoshte atyre, se i bir’ i njeriut ësht’ edhe i zoti së shëtunësë.
6 Edhe përsëri një tietrë të shëtunë hyri ndë sinagogjit, edhe mësonte; edhe atie ishte një njeri që kishte dorën’ e diathtë të thatë.
7 Edhe shkronjësit’ e Farisenjt’ e vështroninë, ndë qoftë se do të shëronte për ditë të shëtunë, që të gjeninë shkak kundrë ati.
8 Po ay i dinte mendimet’ e atyreve, e i tha njeriut, që kish dorën’ e thatë: “Ngreu, edhe qëndro ndë mest.” Edhe ay u ngrit edhe qëndroj.
9 Jisuj u tha pra atyre: “Do t’u pyes juve një gjë: Ësht’e udhësë të shëtunatë të bënjë njeriu mirë, a po të bënjë keq? Të shpëtonjë shpirt, a po të humpnjë?
10 Edhe passi vuri re ata rreth, i tha njeriut: “Ndej dorënë tënde.” Edhe ay bëri ashtu, edhe dor’ e ati u bë e shëndoshë posi tietra.
11 Po ata u mblushnë mëri, edhe flisninë njëri me jatrinë, ç’t’i bënjënë Jisujt.
12 Edhe nd’ato dit dolli ndë malt të falej, edhe e shkoj natënë tuke falurë Perëndisë.
13 Edhe si u bë ditë, thirri nxënësit’ e ti, edhe sgjodhi dy-mbë-dhietë nga ata, edhe i qjuajti apostoj;
14 Simoninë që e qjuajti Pietrë, edhe Andhrenë, të vëllan’ e ati, Jakovinë edhe Joanninë, Filippinë edhe Varthollomenë, Matthenë edhe Thomanë,
15 Jakovinë të birin’ e Allfeut, edhe Simoninë që u qjuajt Zilloti,
16 Judhënë, të vëllan’ e Jakovit, edhe Judhë Iskariotinë, i cili u bë edhe trathtuar.
17 Edhe sbriti bashkë me ata, e qëndroj mbë një vënt shesh; edhe ishinë gjëndëje nga nxënësit’e ati, edhe shumë shumicë llauzi nga gjithë Judhea edhe nga Jerusalimi, edhe nga an’ e detit Tyrës’ edhe Sidhonësë, të cilët’ erdhë të ndigjonin’ atë, edhe të shëroneshinë nga sëmundëjet’e tyre;
18 Edhe ata që mundoneshinë nga frymat’ e ndyra, edhe shëroneshinë.
19 Edhe gjithë gjëndëja kërkoninë t’i cikinë; sepse dilte fuqi prej ati, edhe shëronte të gjithë.
20 Edhe ay, si ngriti syt’e ti mbë nxënësit’e ti, thoshte:
“Lum ju të vobegjëtë, sepse mbëretëri’ e Perëndisë është juaja.
21 Lum ju që keni uri tashti, sepse do të nginji. Lum ju që qjani tashti, sepse do të qeshni.
22 Të lumurë jeni ju , kur t’u mërzitnjënë njerëzitë, edhe kur t’u veçonjënë, edhe t’u përqeshnjënë, edhe t’u nxierrën’ emërinë për të keq, për punët të birit njeriut.
23 Gëzohi atë ditë edhe këcëni; sepse na paga juaj tek ësht’ e shumë ndë qiell; sepse kështu ua bënin’ edhe profitëvet atërit’ e atyreve.
24 Po mierët ju të pasuritë, sepse e trashëguatë ngushulliminë tuaj.
25 Mierët ju të nginjuritë, se do t’u vinjë uri. Mierët ju që qeshni tashi, se do të mbani zi e do të qjani.
26 Mierët ju, kur të thonë mirë për ju [gjithë] njerëzitë; sepse kështu ua bënin atërit’ e atyreve edhe profitëvet gënjeshtarë.
27 Po u them juve që ndigjoni: Doni arëmiqtë tuaj; bëni mirë atyreve që u mërzitnjënë.
28 Bekoni ata që u mallëkonjënë; edhe faluni për ata që u dëmëtonjënë.
29 Ati që të të bierë me shuplakë faqesë, këthe-i edhe tiatrënë, edhe ati që të merr rrobenë tënde, leri edhe këmishënë.
30 Edhe epi kujdo që lypën prej teje; edhe ati që të marrë të tuatë, mos ia lyp.
31 Edhe sikundrë doni t’u bënjënë njerëzitë juve, kështu edhe ju bëni atyreve.
32 Edhe ndë daçi ata që u duanë juve, çfarë nderi keni ju? Sepse edhe fajtorëtë duan’ ata që i duanë.
33 Edhe ndë u bëfshi mirë atyreve që u bënjënë mirë juve, çfarë nderi keni ju? Sepse edhe fajtorëtë bënjënë kështu.
34 Edhe ndë u dhënçi hua atyreve , që shpëreni t’i merrni prapë, çfarë nderi keni ju? Sepse edhe fajtorët’ u apënë hua fajtorëvet, që t’i marrënë prapë një për një.
35 Po doni arëmiqtë tuaj, edhe bëni mirë, edhe epni hua, pa pasurë ndonjë shpëresë më; edhe atëherë paga juaj do të jetë shumë, edhe do të jeni të bijt’ e të Lartit; sepse ay ësht’ i mirë tek ata që nuk njohënë të mirë edhe te të këqijtë.
36 Bëhi pra të përdëllyershim, sikundrë edhe Ati juaj ësht’ i përdëllyershim.
37 Edhe mos gjykoni, edhe nukë do të gjykohi; mos dënoni, edhe nukë do të dënohi; ndëjeni, edhe do t’u ndëjenjënë.
38 Epni, edhe do t’u apënë juve; masë të mirë, të ngjeshur’ e të tundur’ e të derdhurë për buzë do t’u apënë ndë gjit tuaj; sepse me atë masë që matni, do të këthenenë t’u masën’ edhe juve.”
39 Edhe u tha atyre një paravoli: “Mos munt i verburi t’i heqë udhënë të verburit? A nukë do të bienë të dy ndë gropët?
40 Nuk’ është nxënësi përmbi mësonjësin’ e ti; po cilido që është i kulluarë, do të jetë si mësonjësi ti.
41 Edhe përse shikon lëmishtenë që është ndë syt tyt vëllaj, po tranë që është ndë syt tënt nuk’ e ndien?
42 Apo si munt t’i thuash tyt vëllaj: Vëlla, dal të të nxier lëmishtenë që ke ndë syt tënt, kur ti nukë sheh tranë që ke ndë syt tënt? Ipokrit, nxir më përpara tranë prej syrit tënt, edhe atëherë do të shohç mirë të nxierç lëmishtenë që është ndë syt tyt vëllaj.
43 Sepse nuk’ është ndonjë dru i mirë që të bënjë pemë të kalburë; as ndonjë dru i kalburë që të bënjë pemë të mirë.
44 Sepse çdo dru njihetë prej pemësë ti; sepse nukë mbëledhënë fiq nga drizatë, as nukë vielënë rrush nga ferratë.
45 Njeriu i mirë nxier të mirënë prej thesarit mirë të zemrësë ti; edhe njeriu i lik nxier të ligënë prej thesarit lik të zemrësë ti; sepse goj’ e ati flet nga të tepërët’ e zemrësë.
46 Edhe përse më thërritni: Zot, Zot, edhe nukë bëni sa them?
47 Kushdo që vien tek unë, edhe ndigjon fialët’ e mia, edhe i bën, do t’u dëftenj juve me cilinë gjan.
48 Ay gjan me një njeri që ndërtonte një shtëpi, i cili mihu e thelloj, edhe shtyri themeli mbi shkëmpt; edhe kur rrudhë ujratë, u përpoq lumi pas asaj shtëpie, edhe nukë mundi t’e tuntnjë; sepse ishte themelosurë mbi shkëmpt.
49 Po kushdo të ndigjonjë e të mos bënjë, përgjan me një njeri, që ndërtoj shëpi mbi dhet pa themeli; që u përpoq lumi pas asaj, edhe ra përnjëherë, edhe të rrëzuarët’ e asaj shtëpie u bë të math.”
1 Factum est autem in sabbato secundoprimo
cum transiret per sata
vellebant discipuli eius spicas
et manducabant confricantes manibus
2 quidam autem Pharisaeorum dicebant illis
quid facitis quod non licet in sabbatis
3 et respondens Iesus ad eos dixit
nec hoc legistis quod fecit David
cum esurisset ipse et qui cum eo erant
4 quomodo intravit in domum Dei
et panes propositionis sumpsit et manducavit
et dedit his qui cum ipso erant
quos non licet manducare nisi tantum sacerdotibus
5 et dicebat illis quia dominus est Filius hominis etiam sabbati
6 Factum est autem et in alio sabbato
ut intraret in synagogam et doceret
et erat ibi homo et manus eius dextra erat arida
7 observabant autem scribae et Pharisaei si in sabbato curaret
ut invenirent accusare illum
8 ipse vero sciebat cogitationes eorum
et ait homini qui habebat manum aridam
surge et sta in medium
et surgens stetit
9 ait autem ad illos Iesus
interrogo vos si licet sabbato bene facere an male
animam salvam facere an perdere
10 et circumspectis omnibus dixit homini
extende manum tuam
et extendit et restituta est manus eius
11 ipsi autem repleti sunt insipientia
et conloquebantur ad invicem quidnam facerent Iesu
12 Factum est autem in illis diebus
exiit in montem orare et erat pernoctans in oratione Dei
13 Et cum dies factus esset
vocavit discipulos suos et elegit duodecim ex ipsis
quos et apostolos nominavit
14 Simonem quem cognominavit Petrum
et Andream fratrem eius
Iacobum et Iohannem
Philippum et Bartholomeum
15 Mattheum et Thomam
Iacobum Alphei et Simonem qui vocatur Zelotes
16 Iudam Iacobi
et Iudam Scarioth qui fuit proditor
17 Et descendens cum illis stetit in loco campestri
et turba discipulorum eius
et multitudo copiosa plebis ab omni Iudaea et Hierusalem
et maritimae Tyri et Sidonis
18 qui venerunt ut audirent eum
et sanarentur a languoribus suis
et qui vexabantur ab spiritibus inmundis curabantur
19 et omnis turba quaerebant eum tangere
quia virtus de illo exiebat et sanabat omnes
20 Et ipse elevatis oculis in discipulos suos dicebat
beati pauperes quia vestrum est regnum Dei
21 Beati qui nunc esuritis quia saturabimini
Beati qui nunc fletis quia ridebitis
22 Beati eritis cum vos oderint homines
et cum separaverint vos et exprobraverint
et eiecerint nomen vestrum tamquam malum propter Filium hominis
23 gaudete in illa die et exultate
ecce enim merces vestra multa in caelo
secundum haec enim faciebant prophetis patres eorum
24 Verumtamen vae vobis divitibus
quia habetis consolationem vestram
25 vae vobis qui saturati estis quia esurietis
vae vobis qui ridetis nunc quia lugebitis et flebitis
26 Vae cum bene vobis dixerint omnes homines
secundum haec faciebant prophetis patres eorum
27 Sed vobis dico qui auditis diligite inimicos vestros
benefacite his qui vos oderunt
28 benedicite maledicentibus vobis
orate pro calumniantibus vos
29 Ei qui te percutit in maxillam
praebe et alteram
et ab eo qui aufert tibi vestimentum
etiam tunicam noli prohibere
30 omni autem petenti te tribue
et qui aufert quae tua sunt ne repetas
31 Et prout vultis ut faciant vobis homines
et vos facite illis similiter
32 Et si diligitis eos qui vos diligunt quae vobis est gratia
nam et peccatores diligentes se diligunt
33 et si benefeceritis his qui vobis benefaciunt quae vobis est gratia
siquidem et peccatores hoc faciunt
34 et si mutuum dederitis his a quibus speratis recipere
quae gratia est vobis
nam et peccatores peccatoribus fenerantur ut recipiant aequalia
35 verumtamen diligite inimicos vestros
et benefacite et mutuum date
nihil desperantes
et erit merces vestra multa et eritis filii Altissimi
quia ipse benignus est super ingratos et malos
36 estote ergo misericordes sicut et Pater vester misericors est
37 Nolite iudicare et non iudicabimini
nolite condemnare et non condemnabimini
dimittite et dimittemini
38 date et dabitur vobis
mensuram bonam confersam
et coagitatam et supereffluentem dabunt in sinum vestrum
eadem quippe mensura qua mensi fueritis remetietur vobis
39 Dicebat autem illis et similitudinem
numquid potest caecus caecum ducere
nonne ambo in foveam cadent
40 Non est discipulus super magistrum
perfectus autem omnis erit sicut magister eius
41 Quid autem vides festucam in oculo fratris tui
trabem autem quae in oculo tuo est non consideras
42 et quomodo potes dicere fratri tuo
frater sine eiciam festucam de oculo tuo
ipse in oculo tuo trabem non videns
hypocrita eice primum trabem de oculo tuo
et tunc perspicies
ut educas festucam de oculo fratris tui
43 Non est enim arbor bona quae facit fructus malos
neque arbor mala faciens fructum bonum
44 unaquaeque enim arbor de fructu suo cognoscitur
Neque enim de spinis colligunt ficus
neque de rubo vindemiant uvam
45 Bonus homo de bono thesauro cordis sui profert bonum
et malus homo de malo
profert malum
ex abundantia enim cordis os loquitur
46 Quid autem vocatis me Domine Domine
et non facitis quae dico
47 Omnis qui venit ad me et audit sermones meos et facit eos
ostendam vobis cui similis est
48 similis est homini aedificanti domum
qui fodit in altum
et posuit fundamenta supra petram
inundatione autem facta
inlisum est flumen domui illi et non potuit eam movere
fundata enim erat supra petram
49 qui autem audivit et non fecit
similis est homini aedificanti domum suam supra terram sine
fundamento
in quam inlisus est fluvius
et continuo concidit
et facta est ruina domus illius magna