1 Edhe ndë një nga ato dit, ay lur po mësonte llauzë ndë hieroret, edhe epte zën’e mirë, kryeprifitërit’ edhe shkronjësitë bashkë me pleqt erdhë siprë ati.
2 Edhe i folnë, tuke thënë: “Na thuaj, me çfarë pushteti bën këto? Cili ësht’ ay që të ka dhënë këtë pushtet?”
3 Edhe ay u përgjeq e u tha atyre: “Edhe unë do t’u pyes juve një fialë, edhe më thoni:
4 Pagëzimi i Joannit prej qielli ishte, a prej njerëzish?”
5 Edhe ata mendoneshinë me vetëhe, tuke thënë, se: “Ndë thënçim: Prej qielli, do të thotë:
6 Përse s’i besuatë pra? Edhe ndë thënçim: Prej njerëzish, gjithë llauzi do të na rrahë me gurë, sepse u është mbushurë mëndëja, se Joanni është profit.”
7 Edhe u përgjeqnë, se nukë dinë nga ishte .
8 Edhe Jisuj u tha atyre: “As unë nuk’ u them juve me çfarë pushteti bënj këto.”
9 Pastaj zuri t’i thoshte llauzit këtë paravoli: “Një njeri mbolli një vështë, edhe e dha ndër bujq, edhe vate ndë dhe të huaj e ndenji atie mjaft kohë.
10 Edhe ndë kohët të pemëvet dërgoj një shërbëtuar te bujqitë, që t’i epinë prej pemësë vështit; po bujqit’ e rrahnë, edhe e dërguanë sbrazëtë.
11 Edhe përsëri dërgoj një tiatrë shërbëtuar; po ata edhe atë e rrahnë, edhe e turpëruanë, edhe e dërguanë sbrazëtë.
12 Edhe përsëri dërgoj një të tretë; po ata edhe këtë e bënë me plagë edhe e dbuanë.
13 Edhe i zoti vështit tha: “Ç’të bënj? Le të dërgonj tem bir të dashurinë; mbase, kur të shohënë këtë, do të kenë turp.”
14 Po bujqitë kur e panë atë, mendoneshinë me vete, tuke thënë: “Kyj është trashëgimtari; ejani, le ta vrasmë, që të na mbesë trashëgimi.”
15 Edhe e nxuarnë jashtë vështit, edhe e vranë. Ç’do t’u bënjë atyre i zoti vështit?
16 Do të vinjë e do t’i prishnjë këta bujqitë, edhe vështinë do t’ua apë të tierëve.” Po ata kur ndigjuanë, thanë: Qoftë lark!
17 Edhe ay shtyri sytë e u tha atyre: “Ç’është pra këjo që është shkruarë: “Atë gur që nuk’ e pëlqyen’ ata që ndërtonjënë, kyj u bë për krye cepi?”
18 Gjithëkush të bierë mbi atë gur do të copëtonetë; edhe mbi atë që të bierë, do t’e dërrmonjë.
19 Edhe kryepriftërit’ e shkronjësitë kërkuanë të vënë duartë mbi atë nd’ atë orë; po patnë frikë nga llauzi; sepse e muarrë vesh, se për ata e tha këtë paravoli.
20 Edhe ata si ruajtnë, dërguanë përgjonjës, që shtiheshinë se janë të drejtë, që ta zijnë me fialë për të dhënë ndë dorë të urdhërit, edhe ndë pushtet të qivernitarit.
21 Edhe e pyetnë, tuke thënë: “Mësonjës, e dimë se flet edhe mëson drejtë, edhe nuk’ i mban anë ndonjëu, po mëson udhën’ e Perëndisë me të vërtetë.
22 Ësht’ e udhësë t’i apëmë nave Qesarit pagë, apo jo?”
23 Edhe ay si mori vesh dinakërin’ e atyreve, u tha atyreve: “Përsë më gucitni?
24 Dëftemëni një dhinar. Fytyrën’ e kujt, edhe përmbishkronjën’ e kujt ka këjo ?” Edhe ata u përgjeqnë e thanë:
25 “Të Qesarit.” Edhe ay u tha atyre: “Epni pra Qesarit ato që janë të Qesarit, edhe Perëndisë ato që janë të Perëndisë.”
26 Edhe nukë muntnë t’e zijnë me fialë përpara llauzit; edhe u çuditnë për të përgjegjurit’ e ati, edhe s’bënë zë.
27 U afruan’ edhe disa prej Sadhuqenjet që flasënë kundrë, se s’ka të ngjallurë, edhe e pyetnë, tuke thënë:
28 “Mësonjës, Mojsiu na ka shkruarë: Ndë i vdektë ndonjëjt vëllaj që ka grua, edhe kyj të vdesë pa lënë djem, i vëllaj i ati të marrë gruanë, edhe të ngjallnjë farë për të vëllan’ e ti.
29 Ishinë pra shtatë vëllezërë; edhe i pari mori grua, edhe vdiq pa djem.
30 Edhe i dyti mori gruanë; edhe kyj vdiq pa djem.
31 Edhe i treti mori atë; kështu edhe të shtattë; edhe nukë lanë djem, edhe vdiqnë.
32 Edhe pas të gjithëve vdiq edhe gruaja.
33 Ndë të ngjallurit pra cilit nga këta do të jetë gruaja, sepse të shtattë e patnë atë grua.”
34 Edhe Jisuj u përgjeq e u tha atyre:
35 “Të bijt’ e kësaj jete martonjën’ edhe martonenë; po ata që bënenë të zotritë të fitonjën’ atë jetë, edhe të ngjalluritë prej së vdekurish, as martonjënë, as martonenë.
36 Sepse as të vdesënë nukë muntnjënë më; sepse janë posi ëngjëj; edhe janë të bijt’ e Perëndisë, kur janë të bijt’ e të ngjallurit.
37 Edhe se ngjallenë të vdekuritë, edhe Mojsiu e dëfteu ndë ferrët, kur thotë: Zot Perëndin’e Avraamit edhe Perëndin’ e Isaakut edhe Perëndin’ e Jakovit.
38 Sepse ay nuk’ është Perëndi të vdekurish, po të gjallësh; sepse të gjithë rronjënë nd’atë.”
39 Edhe disa nga shkronjësit’ u përgjeqnë, e thanë: “Mësonjës, mirë the.”
40 Edhe nukë kuxoninë t’e pyetinë më për ndonjë tiatrë gjë .
41 Edhe ay u tha atyre: “Qysh thonë, se Krishti ësht’ bir’ i Dhavidhit?
42 Edhe ay Dhavidhi vetë thotë ndë vivlit të psallmëvet: “I tha Zoti Zotit tim:
43 Rri prej së diathtësë sime, gjersa të vë arëmiqt’ e tu ndënëkëmbje të këmbëvet tua.”
44 Dhavidhi pra qjuan atë Zot, e qysh ësht’ i bir’ i ati?”
45 Edhe gjithë llauzi kur po ndigjonte, u tha nxënëset të ti:
46 “Ruhi nga shkronjësitë që duanë të ecënjënë të stolisurë, edhe duanë të përshëndetura ndëpër tregjet, edhe vëndet’ e parë ndëpër sinagogjit, edhe kryemësalla ndëpër darkat;
47 Të cilëtë hanë shtëpit’ e të vavet, tuke shtyrë shkajk se falenë shumë. Këta do të marrënë më teprë mundim.”
1 Et factum est in una dierum
docente illo populum in templo et evangelizante
convenerunt principes sacerdotum et scribae cum senioribus
2 et aiunt dicentes ad illum dic nobis in qua potestate haec facis
aut quis est qui dedit tibi hanc potestatem
3 respondens autem dixit ad illos
interrogabo vos et ego verbum respondete mihi
4 baptismum Iohannis de caelo erat an ex hominibus
5 at illi cogitabant inter se dicentes
quia si dixerimus de caelo
dicet quare ergo non credidistis illi
6 si autem dixerimus ex hominibus plebs universa lapidabit nos
certi sunt enim Iohannem prophetam esse
7 et responderunt se nescire unde esset
8 et Iesus ait illis neque ego dico vobis in qua potestate haec facio
9 Coepit autem dicere ad plebem parabolam hanc
homo plantavit vineam et locavit eam colonis
et ipse peregre fuit multis temporibus
10 et in tempore misit ad cultores servum
ut de fructu vineae darent illi
qui caesum dimiserunt eum inanem
11 et addidit alterum servum mittere
illi autem hunc quoque caedentes et adficientes contumelia dimiserunt
inanem
12 et addidit tertium mittere
qui et illum vulnerantes eiecerunt
13 dixit autem dominus vineae quid faciam
mittam filium meum dilectum
forsitan cum hunc viderint verebuntur
14 quem cum vidissent coloni
cogitaverunt inter se dicentes hic est heres
occidamus illum ut nostra fiat hereditas
15 et eiectum illum extra vineam occiderunt
quid ergo faciet illis dominus vineae
16 veniet et perdet colonos istos et dabit vineam aliis
quo audito dixerunt illi absit
17 ille autem aspiciens eos ait quid est ergo hoc quod scriptum est
lapidem quem reprobaverunt aedificantes
hic factus est in caput anguli
18 omnis qui ceciderit supra illum lapidem conquassabitur
supra quem autem ceciderit comminuet illum
19 Et quaerebant principes sacerdotum et scribae
mittere in illum manus illa hora
et timuerunt populum
cognoverunt enim quod ad ipsos dixerit similitudinem istam
20 Et observantes miserunt insidiatores qui se iustos simularent
ut caperent eum in sermone
et traderent illum principatui et potestati praesidis
21 et interrogaverunt illum dicentes
magister scimus quia recte dicis et doces et non accipis personam
sed in veritate viam Dei doces
22 licet nobis dare tributum Caesari an non
23 considerans autem dolum illorum dixit ad eos quid me temptatis
24 ostendite mihi denarium
cuius habet imaginem et inscriptionem
respondentes dixerunt Caesaris
25 et ait illis reddite ergo quae Caesaris sunt Caesari
et quae Dei sunt Deo
26 et non potuerunt verbum eius reprehendere coram plebe
et mirati in responso eius tacuerunt
27 accesserunt autem quidam Sadducaeorum
qui negant esse resurrectionem
et interrogaverunt eum
28 dicentes
magister Moses scripsit nobis
si frater alicuius mortuus fuerit habens uxorem
et hic sine filiis fuerit
ut accipiat eam frater eius uxorem
et suscitet semen fratri suo
29 septem ergo fratres erant
et primus accepit uxorem et mortuus est sine filiis
30 et sequens accepit illam et ipse mortuus est sine filio
31 et tertius accepit illam
similiter et omnes septem
et non reliquerunt semen et mortui sunt
32 novissima omnium mortua est et mulier
33 in resurrectione ergo cuius eorum erit uxor
siquidem septem habuerunt eam uxorem
34 et ait illis Iesus
filii saeculi huius nubunt et
traduntur ad nuptias
35 illi autem qui digni habebuntur saeculo illo
et resurrectione ex mortuis
neque nubunt neque ducunt uxores
36 neque enim ultra mori poterunt
aequales enim angelis sunt et filii sunt Dei
cum sint filii resurrectionis
37 quia vero resurgant mortui
et Moses ostendit secus rubum
sicut dicit Dominum Deum Abraham et Deum Isaac et Deum Iacob
38 Deus autem non est mortuorum sed vivorum omnes enim vivunt ei
39 respondentes autem quidam scribarum dixerunt
magister bene dixisti
40 Et amplius non audebant eum quicquam interrogare
41 Dixit autem ad illos
quomodo dicunt Christum Filium David esse
42 et ipse David dicit in libro Psalmorum
dixit Dominus Domino meo sede a dextris meis
43 donec ponam inimicos tuos scabillum pedum tuorum
44 David ergo Dominum illum vocat et quomodo filius eius est
45 Audiente autem omni populo dixit discipulis suis
46 adtendite a scribis qui volunt ambulare in stolis
et amant salutationes in foro et primas cathedras in synagogis
et primos discubitus in conviviis
47 Qui devorant domos viduarum
simulantes longam orationem
hii accipient damnationem maiorem