1 Edhe ay kur erdhi, ndë shtëpit të një njeriu nga të parët’ e Farisenjet për të shëtunë të hajë bukë, ata ishinë tuke vënë re atë.
2 Edhe javoka një njeri i idhropiqasurë tek ishte përpara ati.
3 Edhe Jisuj u përgjeq e u tha nomtarëvet edhe Farisenjet, tuke thënë: “Ndë qoftë se ësht’ e udhësë të shëronjë për të shëtunë?” Edhe ata nukë bënë zë.
4 Atëhere ay e kapi edhe e shëroj, edhe e lëshoj.
5 Pastaj u përgjeq e u tha atyre: “Kujt prej jush t’i bierë gomari a kau ndë pus, edhe nukë do t’e nxjerrë sakaqëherash për ditë të shëtunë?”
6 Edhe ata nukë mundinë t’i përgjigjeshinë mbë këto fialë.
7 Edhe u thoshte një paravoli atyreve që ishinë ftuarë (sepse vinte re, qysh sgjidhinë vëndet’ e parë), tuke thën’ atyreve:
8 “Kur të ftoneç nga ndonjë ndë dasmë, mos rri ndë krye të mësallësë, mbase mos është ftuarë prej ati ndonjë tietrë më i nderëshim se ti.
9 Edhe vien ay që ftoj tyj edhe atë, e të thotë: Epi vëndinë këti; edhe atëherë do të zësh me turp të rriç ndë vënt të funçim.
10 Po kur të ftoneç, shko e rri ndë vënt të funçim, që, kur të vinjë ay që të ka ftuarë, të të thotë tyj: Mik, hipë më siprë. Atëherë do të jetë lavdim për tyj përpara atyreve që rrinë ndë mësallë bashkë me tyj.
11 Sepse kushdo që ngre lart vetëhen’ e ti do të përungjetë, edhe ay që përunq vetëhen’ e ti do të ngrihetë lart.”
12 I thoshte edhe ati që kish ftuarë atë: “Kur të bënjç drekë a darkë, mos thirrë miqt’ e tu, as vëllezërit’ e tu, as njerëzit’ e tu, as fëqinj të pasurë; mbase mos të thërresënë prapë edhe ata, edhe bënetë shpagim mbë tyj.
13 Po kur të bënjç gosti, thirrë të vobeq, ulokë, të çalë, të verburë.
14 Edhe do të jesh i lumurë, sepse ata nukë kanë të ta shpaguanjënë; edhe do të të shpaguhetë ndë ngjallëjet të drejtëvet.”
15 Edhe një nga ata që kishinë ndenjurë bashkë ndë mësallë, kur dëgjoj këto fialë , i tha: “Lum ay që të hajë bukë ndë mbëretërit të Perëndisë.”
16 Edhe ay i tha ati:
“Një njeri bëri një darkë të madhe, edhe thirri shumë vetë .
17 Edhe ndë kohët të darkësë dërgoj shërbëtorin’ e ti, t’u thoshte atyreve që ishinë thirrë: Ejani, se tashti të gjitha janë gati.
18 Po të gjithë zunë me një fialë të hiqeshinë mbë-nj’-anë. I pari i tha, se: Bleva një arë, edhe kam nevojë të dal e t’e shoh; të lutem, lërëmë.
19 Edhe një tiatrë tha: Bleva pesë pëndë që, edhe po vete t’i provonj; të lutem, lërëmë.
20 Edhe një tiatrë tha: Mora grua; edhe përandaj nukë munt të vinj.
21 Edhe ay shërbëtori erdhi, edhe i dëfteu të zot këto. Atëhere i zoti shtëpisë u zëmërua, e i thotë shërbëtorit ti: Dil shpejt ndëpër rrugat e ndëpër udhët të qytetit, edhe bierë këtu brënda të vobeqt’ e ulokët’ e të çalët’ e të verburitë.
22 Edhe shërbëtori tha: Zot, u bë sikundrë urdhërove, po është vënt edhe më.
23 Edhe zoti i tha shërbëtorit: Dil ndëpër udhët e ndëpër gjerdhet, edhe ngut të hynjënë, për të mblushurë shtëpia ime.
24 Sepse po u them juve, se asnjë nga ata njerëzitë që qenë thirrë nukë do të ngjëronetë darkënë time.”
25 Edhe shumë gjëndëje shkoninë bashkë me atë; edhe ay u këthye e u tha atyre:
26 “Nd’ arthtë ndonjë tek unë, edhe nukë mërzit tatën’ e t’ëmën’ e gruan’ e djemt’ e vëllezërit’ e motëratë, po edhe jetën’e ti, nukë munt të jetë nxënësi im.
27 Edhe ay që nukë mbar ndë krahë kryqn’ e ti, e s’vien prapa meje, nukë munt të jetë nxënësi im.
28 Sepse cili prej jush do të ndërtonjë një pirk, edhe nukë rri më përpara të llogarisnjë sa ka për të prishurë, ndë pastë atoqë duhenë për të mbaruarë?
29 Mbase si të vërë themelinë, e të mos muntnjë t’e mbaronjë, atëherë gjith’ ata që të vënë re do të zënë të qeshnjënë me atë, tuke thënë, se:
30 Kyj ësht’ ay njeriu që zuri të ndërtonjë, edhe nukë mundi t’e mbaronjë.
31 Apo cili mbëret, tuke vaturë të lëftonjë me një tiatrë mbëret, nukë rri më përpara edhe mendonetë, ndë qoftë i fortë me dhietë mijë t’i dalë përpara ati që vien kundrë ati me njëzet mijë?
32 Se ndë mos, kur ësht’ ay edhe lark, dërgon lajmësi, e kërkon të bënjë paqtim.
33 Kështu pra gjithësecili prej jush që nukë mohon gjithë pasëjen’ e ti, nukë munt të jetë nxënësi im.
34 Krypa ësht’e mirë, po ndë u prishtë krypa, me se do të ndreqetë?
35 Nuk’ është më e vëjyershime as për dhe, as për plehë; po e hedhënë jashtë. Ay që ka veshë të ndigjonjë, le të ndigjonjë.”
1 Et factum est
cum intraret in domum cuiusdam principis
Pharisaeorum sabbato manducare panem
et ipsi observabant eum
2 et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum
3 Et respondens Iesus dixit ad legis peritos et Pharisaeos dicens
si licet sabbato curare
4 at illi tacuerunt
ipse vero adprehensum sanavit eum ac dimisit
5 et respondens ad illos dixit
cuius vestrum asinus aut bos in puteum cadet
et non continuo extrahet illum die sabbati
6 et non poterant ad haec respondere illi
7 Dicebat autem et ad invitatos parabolam
intendens quomodo primos accubitus eligerent dicens ad
illos
8 cum invitatus fueris ad nuptias non discumbas in primo loco
ne forte honoratior te sit invitatus ab eo
9 et veniens is qui te et illum vocavit dicat tibi da huic locum
et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere
10 sed cum vocatus fueris vade recumbe in novissimo loco
ut cum venerit qui te invitavit dicat tibi
amice ascende superius
tunc erit tibi gloria coram simul discumbentibus
11 Quia omnis qui se exaltat humiliabitur
et qui se humiliat exaltabitur
12 Dicebat autem et ei qui se invitaverat
cum facis prandium aut cenam noli vocare amicos tuos
neque fratres tuos neque cognatos neque vicinos divites
ne forte et ipsi te reinvitent et fiat
tibi retributio
13 sed cum facis convivium
voca pauperes debiles claudos caecos
14 et beatus eris quia non habent retribuere tibi
retribuetur enim tibi in resurrectione
iustorum
15 haec cum audisset quidam de simul discumbentibus
dixit illi beatus qui manducabit panem in regno Dei
16 At ipse dixit ei
homo quidam fecit cenam magnam et vocavit multos
17 et misit servum suum hora cenae dicere invitatis ut venirent
quia iam parata sunt omnia
18 et coeperunt simul omnes excusare
primus dixit ei villam emi et necesse habeo exire et videre illam
rogo te habe me excusatum
19 et alter dixit iuga boum emi quinque et eo probare illa
rogo te habe me excusatum
20 et alius dixit uxorem duxi et ideo non possum venire
21 et reversus servus nuntiavit haec domino suo
tunc iratus pater familias dixit servo suo
exi cito in plateas et vicos civitatis
et pauperes ac debiles et caecos et claudos introduc huc
22 et ait servus domine factum est ut imperasti
et adhuc locus est
23 et ait dominus servo
exi in vias et sepes et conpelle intrare ut impleatur domus mea
24 dico autem vobis
quod nemo virorum illorum qui vocati sunt gustabit cenam meam
25 Ibant autem turbae multae cum eo
et conversus dixit ad illos
26 si quis venit ad me et non odit patrem suum et matrem
et uxorem et filios et fratres et sorores
adhuc autem et animam suam
non potest esse meus discipulus
27 et qui non baiulat crucem suam et venit post me
non potest esse meus discipulus
28 Quis enim ex vobis volens turrem aedificare
non prius sedens conputat sumptus qui necessarii sunt
si habet ad perficiendum
29 ne posteaquam posuerit fundamentum
et non potuerit perficere
omnes qui vident incipiant inludere ei
30 dicentes
quia hic homo coepit aedificare et non potuit consummare
31 aut qui rex iturus committere bellum adversus alium regem
non sedens prius cogitat
si possit cum decem milibus occurrere ei qui cum viginti milibus venit ad se
32 alioquin adhuc illo longe agente legationem mittens rogat ea quae pacis sunt
33 Sic ergo omnis ex vobis qui non renuntiat omnibus quae possidet
non potest meus esse discipulus
34 Bonum est sal si autem sal quoque evanuerit in quo condietur
35 neque in terram neque in sterquilinium utile est
sed foras mittetur
qui habet aures audiendi