1 Passi vunë dorë shumë vetë të dëftenjënë me taks për ato punët, që janë vërtetuarë mbë ne,
2 Sikundrë na i kanë lënë ata, që i panë me sy ndë krye të herësë, edhe u bënë shërbëtorët’ e fialësë,
3 E pashë me udhë edhe unë, që i rashë prapa të gjithave një për një ndë krye të herësë, që të të shkruaj me radhë për këto , o i pushteçim Theofil,
4 Që të njohç të vërtetuarët’ e atyre punëve që u mësove.
5 Ndë dit të Irodhit, mbëretit Judhesë, ishte një prift, që ia thoshin’ emërinë Zahari, prej efimerisë Aviajt; edhe gruaja e ati ishte prej së bijash Aaronit, edhe ia qjuanin emërin’ Elisavetë.
6 Edhe këta të dy ishinë të drejtë përpara Perëndisë, tuke ecurë pa ndyrësi ndër gjith’ urdhërimet e drejtërimet të Zotit.
7 Edhe ata nukë kishinë dialë, sepse Elisaveta ishte shterpë, edhe të dy ishinë të lashtë ndë dit të tyre.
8 Edhe ay kur ishte tuke bërë punët’ e priftërisë përpara Perëndisë ndë taksit të efimerisë ti,
9 Pas zakonit të punësë priftërisë, i ra shorta të tymosnjë me kënjem, kur hyri ndë tempullë të Zotit.
10 Edhe gjithë shumica e llauzit ishte tuke falurë përjashta ndë kohë të tymosurit me kënjem.
11 Edhe iu duk ëngjëll’ i Zotit ndenjurë mb’ anë të diathtë të theroresë kënjemit.
12 Edhe Zaharia kur pa, u droth, edhe e mori frika.
13 Po ëngjëlli i tha: “Mos u frikëso, Zahari; sepse lutëja jote u ndigjua, edhe gruaja jote Elisaveta do të të piellë dialë, edhe do t’ia qjuanjç emërinë Joan.
14 Edhe do të jetë mbë tyj gëzim e gas; edhe shumë vetë do të gëzonenë për lindëjen’ e ati.
15 Sepse do të jet’ i math përpara Zotit, edhe nukë do të pijë verë e siqera, edhe do të mblushetë me Frymë të Shënjtëruarë që nga barku i s’ëmësë.
16 Edhe ka për të kthyerë shumë vetë nga të bijt’ e Israilit mbë Zonë, Perëndin’ e tyre.
17 Edhe ay do të vinjë përpara ati me frym’ e me fuqi të Iliut, për të kthyerë zemërat’ e atrëvet mbë djemt, edhe të pandigjuarshimitë nd’ urtësit të drejtëvet, për të bërë gati një llaus të ndrequrë për Zonë.”
18 Edhe Zaharia i tha ëngjëllit: “Qysh do t’e marr vesh këtë punë ; sepse unë jam plak, edhe gruaja ime ësht’ e lashtë ndë dit të saja.”
19 Edhe ëngjëlli u përgjeq e i tha: “Unë jam Gavriili që rri përpara Perëndisë; edhe u dërguashë që të flas tyj, edhe të t’ap zërin’e mirë për këto punë .
20 Edhe na te nukë do të bënjç zë, edhe do të mos munç të flaç, gjer mb’atë ditë që të bënenë këto; sepse nuk’ u zure besë fialëvet të mia, të cilatë do të mbushenë ndë kohët të tyre.
21 Edhe llauzi po priste Zaharinë, edhe çuditeshinë përse mënonte ndë tempullë.
22 Edhe kur dolli, nukë munte t’u fliste atyre; edhe e kupëtuanë, se çoç iu fanit ndë tempullë; edhe ay u bënte atyre me shenjë, edhe mbeti shurdh.
23 Edhe si u mblushnë ditt’ e shërbesës’ ati, vate ndë shtëpit të ti.
24 Edhe pas këtyre dite Elisaveta, gruaja e ati u mbars; edhe e fshihte vetëhenë pesë muaj, tuke thënë, se:
25 “Kështu bëri Zoti mbë mua ndër këto dit, që vuri re të heqë të përqeshuritë prej meje ndërmest të njerëzet.”
26 Edhe mbë të gjashttinë muaj, ëngjëlli Gavriil u dërgua prej Perëndisë ndë qytet të Galilesë, që e kishte emërinë Nazaret,
27 Te një vërgjëreshë, që ish vluarë me një burrë, që qjuhej Josif, prej shtëpisë së Dhavidhit; edhe vërgjëresha e kishte emërinë Mariamë.
28 Edhe ëngjëlli kur hyri tek ajo, tha: “Gëzonu, o e gëzuarë; Zoti është bashkë me tyj; e bekuarë je ti ndërmest të gravet.”
29 Edhe ajo kur pa, u trazua për fialën’ e ati; edhe mendonej ç’do të jetë këta të përshëndeturë.
30 Edhe ëngjëlli i tha: “Mos u frikëso, Mariamë; sepse gjete hir përanë. Perëndisë.
31 Edhe na te do të mbarsesh ndë bark, edhe do të piellç dialë, edhe do t’ia qjuanjç emërinë Jisu.
32 Kyj do të jet’ i math, edhe do të qjuhet’ i Biri të Lartit; edhe Zoti, Perëndia, do t’i apë fron’ e Dhavidhit, atit ati.
33 Edhe do të mbëretëronjë ndë shtëpi të Jakovit për gjithë jetënë, edhe mbëretëria e ati nukë do të ketë të mbaruarë.
34 Edhe Mariama i tha ëngjëllit: “Qysh do të jetë këjo punë, sepse unë s’njoh burrë?”
35 Edhe ëngjëlli u përgjeq e i tha: “Frym’ e Shënjtëruarë do të vinjë mbi tyj, edhe fuqi’ e të Lartit do të të hiesonjë; përandaj edhe ajo gjë e shënjtëruarë që len prej teje do të qjuhetë Birë Perëndie.”
36 Edhe na Elisaveta, fisi yt, edhe ajo u mbars me bir ndë pleqëri të saj; edhe kyj muaj ësht’ i gjashtti asaj që qjuhetë shterpë.
37 Sepse s’është punë që s’munt të bënetë përanë Perëndisë.
38 Edhe Mariama tha: “Na shërbëtoreja e Zotit; u bëftë mbë mua pas fialësë sate.”
Edhe ëngjëlli iku prej asaj.
39 Edhe nd’ato dit Mariama u ngrit, e vate me nxitim ndë malësi, ndë një qytet të Judhësë.
40 Edhe hyri ndë shtëpit të Zaharisë, edhe përshëndeti Elisavetënë.
41 Edhe Elisaveta kur dëgjoj të përshëndeturit’ e Marisë, foshnjeja këceu ndë barkut t’asaj; edhe Elisaveta u mblush me Frymë të Shënjtëruarë.
42 Edhe bërtiti me zë të math, e tha: “E bekuarë je ti ndërmest të gravet, edhe e bekuarë është pem’ e barkut tënt.
43 Edhe nga më gjau këjo punë , të vinj’ e ëm’ e Zotit tim tek unë?
44 Sepse na posa erdhi zëri i të përshëndeturit tënt ndë veshët’ e mi, foshnjeja këceu me gëzim ndë barkut tim.
45 Edhe lum ajo që të besonjë; sepse do të mblushenë tek ajo ç’janë folë nga Zoti.”
46 Edhe Mariama tha:
47 “Shpirti im madhëron Zonë, Edhe fryma ime u gëzua mbë Perëndinë, shpëtimtarinë tim;
48 Sepse shtyri sytë mbë të përungjurit’ e shërbëtoresë ti; sepse na që tashti e paskëtaj gjithë brezatë do të më lumëronjënë;
49 Sepse i Forti bëri punë të mëdha tek unë, edhe emëri i ati është i shënjtëruarë;
50 Edhe përdëllim’ i ati është breza pas brezash mb’ata që i kanë frikë.
51 Bëri pushtet me krahën’ e ti; përndau madhështorëtë ndë mendim të zenëravet atyre.
52 Sbriti fuqitarë prej fronesh, edhe ngriti njerës të përunjurë.
53 Të uriturit i mblushi së mirash, edhe të pasurit i dërgoj jashtë sbrazëtë.
54 I ndihu Israilit, shërbëtorit ti, kur pruri ndër mënt përdëllimn’ e ti ,
55 Sikundrë foli mb’ atëritë tanë, mb’ Avraaminë, edhe mbë farën’ e ati, për gjithë jetënë.
56 Edhe Mariama mbeti bashkë me atë afro tre muaj; pastaj u kthye ndë shtëpit të saj.
57 Edhe Elisavetës’ iu mblush koha për të piellë; edhe polli dialë.
58 Edhe fëqinjt’ e fisi i asaj ndigjuanë, se Zoti madhëroj përdëllimin’ e ti tek ajo; edhe gëzoneshinë bashkë me atë.
59 Edhe ndë të tettënë ditë erdhë të rrethpresënë dialënë; edhe e qjuatinë Zahari, mb’emërit t’et.
60 Po e ëma u përgjeq e tha: “Jo, po do të qjuhetë Joan.”
61 Edhe ata i than’ asaj, se: “Nuk’ është ndonjë ndë fist tënt, që të qjuhetë me këtë emërë.”
62 Edhe bëninë me shenjë te i ati ati, ç’do që të qjuhet’ ay.
63 Edhe ay kërkoj një dërrasë shkronje, edhe shkroj, tuke thënë: “Emër’ i ati ësht’ Joan.”
64 Edhe të gjith’ u çuditnë. Edhe përnjëherë goj’ e ati edhe gjjuh’ e ati u hap; edhe fliste tuke bekuarë Perëndinë.
65 Edhe u erdhi frikë gjith’ atyreve që rrijnë rreth ati. Edhe të gjitha këto fialë fliteshinë ndëpër gjithë malësin’ e Judhesë.
66 Edhe gjith’ ata që ndigjuanë i vunë këto punë ndë zemërat të tyre, tuke thënë: “Vallë ç’do të jetë kyj dialë?” Edhe dor’ e Perëndisë ishte bashkë me atë.
67 Edhe Zaharia, i ati, u mblush me Frymë të Shënjtëruarë; edhe profitepsi, tuke thënë:
68 “Qoftë bekuarë Zoti, Perëndia i Israilit, sepse vuri re, edhe bëri shpërblim mbë llausn’ e ti,
69 Edhe ngriti bri shpëtimi mbë ne ndë shtëpit të Dhavidhit, shërbëtorit ti,
70 Sikundrë foli me anë të gojësë shënjtorëvet ti profitëvet të jetësë; —
71 Shpëtim prej armiqet tanë, edhe prej dorësë gjith’ atyreve që na kanë mëri;
72 Për të bërë përdëllimn’ e ti tek atëritë tanë, edhe për të përmëndurë dhiatën’ e ti të shënjtëruarënë;
73 Pas besë që iu betua Avraamit, atit tanë,
74 Se do të na apë të shpëtojmë prej dorës’ armiqet tanë, edhe t’i shërbejmë pa frikë,
75 Me shënjtëri e me drejtëri përpara ati gjithë ditt’ [e jetësë tonë].
76 — Edhe ti, o dialë, do të qjuhesh profit i të Lartit; sepse do të shkonjç përpara faqesë Zotit, për të bërë gati udhët’ e ati,
77 Për të dhënë mënt shpëtimi llauzit ati, me ndëjesën’ e fajevet atyre,
78 Me anët të përdëllimit thellë Perëndisë tënë, që na vuri re të lindurit’ e diellit prej së larti, për të ndritur’ ata që rrinë nd’ errësirë e ndë hie të vdekëjesë, që të bënjë këmbëtë tona të ecënjënë drejtë nd’ udhë të paqtimit.”
80 Edhe çuni rritej e forconej ndë frymë, edhe ishte ndë shkretëtirat gjer mb’ atë ditë që do të dëftenej te Israili.
1 Quoniam quidem multi conati sunt
ordinare narrationem quae in nobis conpletae sunt rerum
2 sicut tradiderunt nobis qui ab initio ipsi viderunt
et ministri fuerunt sermonis
3 visum est et mihi adsecuto a principio omnibus
diligenter ex ordine tibi scribere optime Theophile
4 ut cognoscas eorum verborum de quibus eruditus es veritatem
5 Fuit in diebus Herodis regis Iudaeae sacerdos quidam
nomine Zaccharias de vice Abia
et uxor illi de filiabus Aaron et nomen eius Elisabeth
6 erant autem iusti ambo ante Deum
incedentes in omnibus mandatis et iustificationibus Domini
sine querella
7 et non erat illis filius eo quod esset Elisabeth sterilis
et ambo processissent in diebus suis
8 factum est autem cum sacerdotio fungeretur
in ordine vicis suae ante Deum
9 secundum consuetudinem sacerdotii
sorte exiit ut incensum poneret ingressus in templum Domini
10 et omnis multitudo erat populi orans foris hora incensi
11 apparuit autem illi angelus Domini stans a dextris altaris incensi
12 et Zaccharias turbatus est videns et timor inruit super eum
13 ait autem ad illum angelus
ne timeas Zaccharia quoniam exaudita est deprecatio tua
et uxor tua Elisabeth pariet tibi filium
et vocabis nomen eius Iohannem
14 et erit gaudium tibi et exultatio
et multi in nativitate eius gaudebunt
15 erit enim magnus coram Domino
et vinum et sicera non bibet
et Spiritu Sancto replebitur adhuc ex utero matris suae
16 et multos filiorum Israhel convertet ad Dominum Deum ipsorum
17 et ipse praecedet ante illum in spiritu et virtute Heliae
ut convertat corda patrum in filios
et incredibiles ad prudentiam iustorum
parare Domino plebem perfectam
18 et dixit Zaccharias ad angelum unde hoc sciam
ego enim sum senex et uxor mea processit in diebus suis
19 et respondens angelus dixit ei
ego sum Gabrihel qui adsto ante Deum
et missus sum loqui ad te et haec tibi evangelizare
20 et ecce eris tacens et non poteris loqui usque in diem quo haec fiant
pro eo quod non credidisti verbis meis
quae implebuntur in tempore suo
21 et erat plebs expectans Zacchariam
et mirabantur quod tardaret ipse in templo
22 egressus autem non poterat loqui ad illos
et cognoverunt quod visionem vidisset in templo
et ipse erat innuens illis et permansit mutus
23 et factum est ut impleti sunt dies officii eius
abiit in domum suam
24 post hos autem dies concepit Elisabeth uxor eius
et occultabat se mensibus quinque dicens
25 quia sic mihi fecit Dominus
in diebus quibus respexit auferre obprobrium meum inter homines
26 in mense autem sexto missus est angelus Gabrihel a Deo
in civitatem Galilaeae cui nomen Nazareth
27 ad virginem desponsatam viro
cui nomen erat Ioseph de domo David
et nomen virginis Maria
28 et ingressus angelus ad eam dixit
have gratia plena Dominus tecum
benedicta tu in mulieribus
29 quae cum vidisset turbata est in sermone eius
et cogitabat qualis esset ista salutatio
30 et ait angelus ei
ne timeas Maria invenisti enim gratiam apud Deum
31 ecce concipies in utero et paries filium
et vocabis nomen eius Iesum
32 hic erit magnus et Filius Altissimi vocabitur
et dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius
33 et regnabit in domo Iacob in aeternum
et regni eius non erit finis
34 dixit autem Maria ad angelum
quomodo fiet istud quoniam virum non cognosco
35 Et respondens angelus dixit ei
Spiritus Sanctus superveniet in te
et virtus Altissimi obumbrabit tibi
ideoque et quod nascetur sanctum vocabitur Filius Dei
36 Et ecce Elisabeth cognata tua
et ipsa concepit filium in senecta sua
et hic mensis est sextus illi quae vocatur sterilis
37 quia non erit inpossibile apud Deum omne verbum
38 dixit autem Maria
ecce ancilla Domini fiat mihi secundum verbum tuum
et discessit ab illa angelus
39 exsurgens autem Maria in diebus illis abiit in montana
cum festinatione in civitatem Iuda
40 et intravit in domum Zacchariae et salutavit Elisabeth
41 et factum est ut audivit salutationem Mariae Elisabeth
exultavit infans in utero eius
et repleta est Spiritu Sancto Elisabeth
42 et exclamavit voce magna et dixit
benedicta tu inter mulieres et benedictus fructus ventris tui
43 et unde hoc mihi ut veniat mater Domini mei ad me
44 ecce enim ut facta est vox salutationis tuae in auribus meis
exultavit in gaudio infans in utero meo
45 et beata quae credidit
quoniam perficientur ea quae dicta sunt ei a Domino
46 et ait Maria
Magnificat anima mea Dominum
47 et exultavit spiritus meus in Deo salutari meo
48 quia respexit humilitatem ancillae suae
ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes
49 quia fecit mihi magna qui potens est et sanctum nomen eius
50 et misericordia eius in progenies et progenies
timentibus eum
51 fecit potentiam in brachio suo
dispersit superbos mente cordis sui
52 deposuit potentes de sede et exaltavit humiles
53 esurientes implevit bonis et divites dimisit inanes
54 suscepit Israhel puerum suum
memorari misericordiae
55 sicut locutus est ad patres nostros
Abraham et semini eius in saecula
56 mansit autem Maria cum illa quasi mensibus tribus
et reversa est in domum suam
57 Elisabeth autem impletum est tempus pariendi et peperit filium
58 et audierunt vicini et cognati eius
quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa
et congratulabantur ei
59 et factum est in die octavo venerunt circumcidere puerum
et vocabant eum nomine patris eius
Zacchariam
60 et respondens mater eius dixit
nequaquam sed vocabitur Iohannes
61 et dixerunt ad illam
quia nemo est in cognatione tua qui vocetur hoc nomine
62 innuebant autem patri eius quem vellet vocari eum
63 et postulans pugillarem scripsit dicens
Iohannes est nomen eius
et mirati sunt universi
64 apertum est autem ilico os eius et lingua eius
et loquebatur benedicens Deum
65 et factus est timor super omnes vicinos eorum
et super omnia montana Iudaeae divulgabantur omnia verba haec
66 et posuerunt omnes qui audierant in corde suo dicentes
quid putas puer iste erit
etenim manus Domini erat cum illo
67 et Zaccharias pater eius impletus est Spiritu Sancto
et prophetavit dicens
68 Benedictus Deus Israhel
quia visitavit et fecit redemptionem plebi suae
69 et erexit cornu salutis nobis in domo David pueri sui
70 sicut locutus est per os sanctorum
qui a saeculo sunt prophetarum eius
71 salutem ex inimicis nostris
et de manu omnium qui oderunt nos
72 ad faciendam misericordiam cum patribus nostris
et memorari testamenti sui sancti
73 iusiurandum quod iuravit ad Abraham patrem nostrum
74 daturum se nobis
ut sine timore de manu inimicorum nostrorum liberati
serviamus illi
75 in sanctitate et iustitia coram ipso
omnibus diebus nostris
76 et tu puer propheta Altissimi vocaberis
praeibis enim ante faciem Domini parare vias eius
77 ad dandam scientiam salutis plebi eius
in remissionem peccatorum eorum
78 per viscera misericordiae Dei nostri
in quibus visitavit nos oriens ex alto
79 inluminare his qui in tenebris et in umbra mortis sedent
ad dirigendos pedes nostros in viam pacis
80 puer autem crescebat et confortabatur spiritu
et erat in deserto usque in diem ostensionis suae ad
Israhel