1 Edhe Jisuj vate ndë malt të Ullinjvet.
2 Edhe mbë të vagulluarët erdhi përsëri ndë hieroret, edhe gjithë llauzi vinte tek ay; edhe ay ndenji e i mësonte.
3 Edhe shkronjësit’ e Farisenjtë i bijenë një grua zënë ndë kurvëri, edhe si e vunë ndë mest, i thonë:
4 “Mësonjës, këjo grua është zënë mbi punët tuke kurvëruarë.
5 Edhe Mojsiu na ka porositurë ndë nomt, të tillatë gra të vritenë me gurë; ti pra ç’thua?”
6 Edhe këtë e thoshinë tuke ngarë atë, që të kenë me se ta përflasënë. Po Jisuj u kërrus poshtë, e shkruante me gisht mbë dhet.
7 Edhe passi qëndroninë tuke pyetur’ atë, u ngrit, e u tha atyre: “Cili prej jush të jet’ i pafaj, kyj më përpara le të hedhë gurinë mbi atë.”
8 Edhe përsëri u kërrus poshtë, e shkruante mbë dhet.
9 Edhe ata kur dëgjuanë këtë , edhe pasi qërtoneshinë nga ndërgjegjëja, dilninë jashtë një nga një, zënë që prej pleqsh e gjer mbë të fundëshmit; edhe Jisuj mbeti vetëmë, edhe gruaja tuke ndenjurë ndë mest.
10 Edhe Jisuj si u ngrit, edhe nukë pa asndonjë veç gruasë, i tha asaj: “Grua, ku jan’ ata që të përflisinë? Asndonjë s’të gjykoj për të ligë.”
11 Edhe ajo tha: “Asndonjë, Zot.” Edhe Jisuj i tha: “As unë nukë të gjykonj për të ligë; shko, edhe mos fëje më.”
12 Jisuj pra përsëri u foli atyre, tuke thënë: “Unë jam drita e botësë; ay që më vien pas, nukë do t’ecënjë nd’ errësirët, po do të ketë dritën’ e jetësë.”
13 Farisenjtë pra i thanë: “Ti martiris për vetëhenë tënde; martiria jote nuk’ ësht’ e vërtetë.”
14 Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Edhe unë ndë martirisça për vetëhenë time, martiria ime ësht’ e vërtetë, sepse e di nga erdha, e ku vete, po ju s’e dini nga erdha, e ku vete.
15 Ju gjykoni pas mishit; unë nukë gjykonj njeri.
16 Po edhe ndë gjykofsha unë, gjyqi im ësht’ i vërtetë; sepse nukë jam vetëmë, po unë edhe Ati që më dërgoj.
17 Edhe është shkruarë ndë nomt tuaj, se Martiria e dy njerësve ësht’ e vërtetë.
18 Unë jam ay që martiris për vetëhenë time, edhe Ati që më dërgoj martiris për mua.”
19 I thoshinë pra: “Ku ësht’ yt atë?” Jisuj u përgjeq: “As mua s’më dini, as tem Atë; ndë më dinitë mua, do të dinit’ edhe tim Atë.”
20 Këto fialë i foli Jisuj ndë vënt të thesarit, tuke mësuarë ndë hieroret; edhe asndonjë nuk’ e zuri, sepse edhe s’i kishte ardhur’ ora.
21 Jisuj pra u tha përsëri atyre: “Unë po vete, edhe do të më kërkoni, edhe do të vdisni ndë fajt tuaj. Edhe ku vete unë, ju nukë munt të vini.”
22 Judhenjtë pra thoshinë: “Mos do të vrasë vetëhen’ e ti, e përandaj thotë: Atie ku vete unë, ju s’munt të vini?”
23 Edhe ay u tha atyre: “Ju jeni prej atyre së poshtërash, unë jam prej së lartash. Ju jeni prej kësaj bote; unë s’jam prej kësaj bote.
24 U thashë pra juve, se do të vdisni ndë fajet tuaja, sepse ndë mos besofshi se unë jam, do të vdisni ndë fajet tuaja.”
25 I thoshinë pra: “Cili je ti?” Edhe Jisuj u tha atyre: “Atë që u thashë juve që përpara herësë.
26 Shumë kam për të thënë, e për të gjykuarë për ju; po ay që më dërgoj ësht’ i vërtetë; edhe unë sa dëgjova prej ati, këto i them botësë.”
27 – Nukë kupëtuanë, se u thoshte atyre për Atinë.
28 Jisuj pra u tha atyre: “Kur të ngrini lart të birin’ e njeriut, atëhere do ta njihni se unë jam, edhe nukë bënj asgjë prej vetëhesë s’ime, po sikundrë më mësoj im Atë, këto flas.
29 Edhe ay që më dërgoj është me mua; Ati nukë më ka lënë vetëmë; sepse unë bënj përherë ato që i pëlqënjënë.”
30 Ay tek ishte tuke folurë këto, shumë vetë i besuanë.
31 Jisuj pra u thoshte atyre Judhenjet që i kishinë besuarë: “Ndë qoftë se mbesoni ju ndë fialët time, jeni me të vërtetë nxënësit’ e mi;
32 Edhe do të njihni të vërtetënë, edhe e vërteta do t’u lironjë juve.”
33 Iu përgjeqnë ati: “Jemi far’ e Avraamit, edhe nukë jemi bërë kurrë shërbëtorë asnjeriu; qysh thua ti, se: Do të bëheni të liruarë?”
34 Jisuj u përgjeq atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se kushdo që bën fajinë, është shërbetuar i fajit.
35 Edhe shërbëtori nukë mbet ndë shtëpi për gjithë jetënë; po biri mbet për gjithë jetënë.
36 Ndë u liroftë pra juve Biri, me të vërtetë do të jeni të liruarë.
37 E di se jeni far’ e Avraamit; po kërkoni të më vrisni, sepse fiala ime nukë zë vënt ndër ju.
38 Unë flas ç’kam parë përanë tim eti; edhe ju kështu bëni ç’keni parë prej atit tuaj.”
39 Iu përgjeqnë e i thanë: “Ati ynë ësht’ Avraami.” Jisuj u thot’ atyre: “Ndë qoftë se ishitë bijt’ e Avraamit, do të bënitë punërat’ e Avraamit.
40 Po ndashti kërkoni të më vrisni, njeri që u kam folurë të vërtetënë, që dëgjova prej Perëndisë.
41 Avraami nukë bëri këtë. Ju bëni punërat’ e atit tuaj.” I thanë pra: “Neve s’kemi lindurë prej kurvërie, një atë kemi, Perëndinë.”
42 Jisuj pra u tha atyre: “Ndë qoftë se ishte Perëndia ati juaj, do të më donitë; sepse unë prej Perëndisë dolla, edhe vinj prej ati ; sepse nuk’ ardhç prej vetëhesë sime, po ay më dërgoj.
43 Përse nukë njihni të foluritë tim? Sepse nukë munt të dëgjoni fialënë time.
44 Ju jeni prej atit diallit, edhe doni të bëni dëshërimet’ e atit tuaj. Ay ishte që përpara herësë njerivrasës, edhe nukë qëndron ndë të vërtetët; sepse e vërtetë nuk’ është tek ay. Kur flet gënjeshtrënë, flet nga të tijatë; sepse është gënjeshtar, edhe i ati asajgënjeshtrësë .
45 Po mua, sepse them të vërtetënë, nukë më besoni.
46 Cili prej jush më shan për faj? Po ndë them të vërtetënë, përse s’më besoni ju?
47 Ay që është prej Perëndisë, dëgjon fialët’ e Perëndisë; përandaj ju nukë dëgjoni, sepse nukë jeni prej Perëndisë.”
48 Judhenjtë pra u përgjeqnë e i thanë: “Nukë themi mirë ne, se ti je Samarit, edhe ke diallë?”
49 Jisuj u përgjeq: “Unë s’kam diallë, po nderonj tem Atë, edhe ju me turpëroni.
50 Edhe unë s’kërkonj lavdinë time; ka kush kërkon e kush gjykon.
51 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Ndë ruajtë ndonjë fialënë time, nukë do të shohë vdekëje për gjithë jetënë.”
52 Judhenjtë pra i thanë: “Ndashti e muarëm vesh, se ke diallinë. Avraami vdiq edhe profitritë, edhe ti thua: Ndë ruajtë ndonjë fialënë time, nukë do të ngjëronetë vdekëje për gjithë jetënë.
53 Sos je ti më i math se ati ynë Avraami, i cili vdiq? Edhe profitritë vdiqnë; cilinë e bën vetëhenë tënde ti?”
54 Jisuj u përgjeq: “Unë ndë lavduronj vetëhenë time, lavduria imë s’ësht’ asgjë; im Atë ësht’ ay që më lavduron, për të cilinë ju thoni se është Perëndia juaj;
55 Edhe s’e keni njohurë, po unë e njoh; edhe ndë thënça se nuk’ e njoh, do të jem posi ju, gënjeshtar; po e njoh, edhe ruanj fialën’ e ati.
56 Avraami, ati juaj, gëzonej të shohë ditënë time; edhe e pa, e u gëzua.”
57 Judhenjtë pra i thanë: “Pesë-dhietë vjet edhe s’i ke, edhe ke parë Avraaminë?” Jisuj u tha atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Para se të lintnjë Avraami, unë jam.”
58 Ngritnë pra gurë që të siellënë mb’ atë, po Jisuj u fsheh, edhe dolli nga hieroreja, edhe shkoj ndëpër mes t’atyreve; edhe kështu iku.
1 Iesus autem perrexit in montem Oliveti
2 et diluculo iterum venit in templum
et omnis populus venit ad eum et sedens docebat eos
3 adducunt autem scribae et Pharisaei mulierem in adulterio deprehensam
et statuerunt eam in medio
4 et dixerunt ei
magister haec mulier modo deprehensa est in adulterio
5 in lege autem Moses mandavit nobis huiusmodi lapidare
tu ergo quid dicis
6 haec autem dicebant temptantes eum
ut possent accusare eum
Iesus autem inclinans se deorsum digito scribebat in terra
7 cum autem perseverarent interrogantes eum
erexit se et dixit eis
qui sine peccato est vestrum primus in illam lapidem mittat
8 et iterum se inclinans scribebat in terra
9 audientes autem unus post unum exiebant
incipientes a senioribus
et remansit solus et mulier in medio stans
10 erigens autem se Iesus dixit ei
mulier ubi sunt
nemo te condemnavit
11 quae dixit nemo Domine
dixit autem Iesus nec ego te condemnabo
vade et amplius iam noli peccare
12 iterum ergo locutus est eis Iesus dicens ego sum lux mundi
qui sequitur me non ambulabit in tenebris
sed habebit lucem vitae
13 dixerunt ergo ei Pharisaei tu de te ipso testimonium perhibes
testimonium tuum non est verum
14 respondit Iesus et dixit eis
et si ego testimonium perhibeo de me ipso
verum est testimonium meum quia scio unde veni et quo vado
vos autem nescitis unde venio aut quo vado
15 vos secundum carnem iudicatis ego non iudico quemquam
16 et si iudico ego iudicium meum verum est
quia solus non sum sed ego et qui me misit Pater
17 et in lege vestra scriptum est
quia duorum hominum testimonium verum est
18 ego sum qui testimonium perhibeo de me ipso
et testimonium perhibet de me qui misit me Pater
19 dicebant ergo ei ubi est Pater tuus
Respondit Iesus neque me scitis neque Patrem meum
si me sciretis forsitan et Patrem meum sciretis
20 Haec verba locutus est in gazofilacio docens in templo
et nemo adprehendit eum quia necdum venerat hora eius
21 Dixit ergo iterum eis Iesus
ego vado et quaeretis me
et in peccato vestro moriemini
quo ego vado vos non potestis venire
22 dicebant ergo Iudaei numquid interficiet semet ipsum
quia dicit quo ego vado vos non potestis venire
23 et dicebat eis vos de deorsum estis ego de supernis sum
vos de mundo hoc estis ego non sum de hoc mundo
24 dixi ergo vobis quia moriemini in peccatis vestris
si enim non credideritis quia ego sum
moriemini in peccato vestro
25 dicebant ergo ei tu quis es
dixit eis Iesus principium quia et loquor vobis
26 multa habeo de vobis loqui et iudicare
sed qui misit me verax est
et ego quae audivi ab eo haec loquor in mundo
27 et non cognoverunt quia Patrem eis
dicebat
28 dixit ergo eis Iesus
cum exaltaveritis Filium hominis tunc cognoscetis quia ego sum
et a me ipso facio nihil sed sicut docuit me Pater haec loquor
29 et qui me misit mecum est
non reliquit me solum
quia ego quae placita sunt ei facio semper
30 haec illo loquente multi crediderunt in eum
31 dicebat ergo Iesus ad eos qui crediderunt ei Iudaeos
si vos manseritis in sermone meo vere discipuli mei eritis
32 et cognoscetis veritatem et veritas liberabit vos
33 responderunt ei semen Abrahae sumus
et nemini servivimus umquam
quomodo tu dicis liberi eritis
34 respondit eis Iesus amen amen dico vobis
quia omnis qui facit peccatum servus est peccati
35 servus autem non manet in domo in aeternum
filius manet in aeternum
36 si ergo Filius vos liberaverit vere liberi
eritis
37 scio quia filii Abrahae estis sed quaeritis me interficere
quia sermo meus non capit in vobis
38 ego quod vidi apud Patrem loquor
et vos quae vidistis apud patrem vestrum facitis
39 responderunt et dixerunt ei pater noster Abraham est
dicit eis Iesus si filii Abrahae estis opera Abrahae facite
40 nunc autem quaeritis me interficere
hominem qui veritatem vobis locutus sum quam audivi a Deo
hoc Abraham non fecit
41 vos facitis opera patris vestri
dixerunt itaque ei nos ex fornicatione non sumus nati
unum patrem habemus Deum
42 dixit ergo eis Iesus
si Deus pater vester esset diligeretis utique me
ego enim ex Deo processi et veni
neque enim a me ipso veni sed ille me misit
43 quare loquellam meam non cognoscitis
quia non potestis audire sermonem meum
44 vos ex patre diabolo estis et desideria patris vestri vultis facere
ille homicida erat ab initio et in veritate non stetit
quia non est veritas in eo
cum loquitur mendacium ex propriis loquitur
quia mendax est et pater eius
45 ego autem quia veritatem dico non creditis mihi
46 quis ex vobis arguit me de peccato
si veritatem dico quare vos non creditis mihi
47 qui est ex Deo verba Dei audit
propterea vos non auditis quia ex Deo non estis
48 responderunt igitur Iudaei et dixerunt ei
nonne bene dicimus nos
quia Samaritanus es tu et daemonium habes
49 respondit Iesus ego daemonium non habeo
sed honorifico Patrem meum et vos inhonoratis me
50 ego autem non quaero gloriam meam
est qui quaerit et iudicat
51 amen amen dico vobis
si quis sermonem meum servaverit mortem non videbit in aeternum
52 dixerunt ergo Iudaei nunc cognovimus quia daemonium habes
Abraham mortuus est et prophetae et tu dicis
si quis sermonem meum servaverit non gustabit mortem in aeternum
53 numquid tu maior es patre nostro Abraham qui mortuus est
et prophetae mortui sunt
quem te ipsum facis
54 respondit Iesus si ego glorifico me ipsum gloria mea nihil est
est Pater meus qui glorificat me
quem vos dicitis quia Deus noster est
55 et non cognovistis eum ego autem novi eum
et si dixero quia non scio eum ero similis vobis mendax
sed scio eum et sermonem eius servo
56 Abraham pater vester exultavit ut videret diem meum
et vidit et gavisus est
57 dixerunt ergo Iudaei ad eum
quinquaginta annos nondum habes et Abraham vidisti
58 dixit eis Iesus amen amen dico vobis
antequam Abraham fieret ego sum
59 tulerunt ergo lapides ut iacerent in eum
Iesus autem abscondit se et exivit de templo