1 “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Ay që nukë hyn ndëpër derët nd’ oborrt të dhënvet, po hipën ngjetiu, ay është viedhës edhe kursar.
2 Po ay që hyn ndëpër derët, është bariu i dhënvet.
3 Këti i hap derënë portari; edhe dhëntë dëgjonjënë zërin’ e ati; edhe thërret dhënt’ e ti me emërë, edhe i nxier.
4 Edhe kur të nxierë dhënt’ e ti, vete përpara atyreve; edhe dhënt’ i venë prapa, sepse njohënë zërin’ e ati.
5 Po të huajit nukë do t’i venë prapa, po do t’ikënjënë prej ati; sepse nuk’ njohënë zërin’ e të huajvet.
6 Këtë paravoli u tha atyre Jisuj; po ata nukë kupëtuanë ç’ishinë këto që u fliste atyre.
7 Jisuj pra u tha atyre përsëri: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se unë jam dera e dhënvet.
8 Gjithë sa erthnë para meje janë viedhës edhe kursarë; po dhëntë nuk’ u dëgjuan’ atyre.
9 Unë jam dera; ndë hyftë ndonjë prej meje, do të shpëtonjë, edhe do të hynjë edhe do të dalë, edhe do të gjenjë të kulloturë.
10 Viedhësi nukë vien për tiatërë gjë veç për të viedhur’ e për të therur’ e për të prishurë; un’ arthç, që të kenë jetë, edhe ta kenë të tepërë.
11 Unë jam bariu i miri; bariu i mirë vë jetën’ e ti për dhënt.
12 Po ay që ësht’ i paguarë, edhe që s’është bari, të cilit s’janë dhëntë të tijatë, sheh ujkunë tuke ardhurë, edhe lë dhënt’ e ikën; edhe ujku i rrëmben, edhe përndan dhëntë.
13 Edhe i paguari ikën, sepse është i paguarë, edhe s’do të dijë për dhënt.
14 Unë jam bariu i mirë, edhe njoh të mijatë, edhe njihem prej të mijavet,
15 Sikundrë Ati më njeh, edhe unë njoh Atinë; edhe vë jetënë time për dhënt.
16 Kam edhe të tjera dhën, të cilatë s’janë prej këti oborri; duhetë t’i mbëleth edhe ato; edhe do të dëgjonjënë zënë tim, edhe do të bënetë një tufë e një bari.
17 Përandaj Ati më do, sepse unë vë jetënë time, që ta marr përsëri.
18 Asndonjë s’e ngre prej meje, po un’ e vë prej vetiu; kam pushtet ta vë, edhe kam pushtet ta marr përsëri. Këtë porosi mora prej tim eti.”
19 Përsëri pra u bë një shqyerëje ndërmest Judhenjet për këto fialë.
20 Edhe shumë vetë prej atyreve thoshinë: “Ka diallë, edhe ësht’ i shkalluarë; ç’e dëgjoni?”
21 Të tierë thoshinë: “Këto fialë nukë janë fialë të diallosuri; mos munt dialli t’u hapë sytë të verbëret?”
22 Edhe u bë e kremteja e të përtëriturit ndë Jerusalim, edhe ishte dimër.
23 Edhe Jisuj ecënte ndë hieroret, ndë kamaret të Sollomonit. Judhenjtë pra e qerthëlluanë,
24 Edhe i thoshinë: Gjer kurë mba lidhurë shpirtinë tënë? Ndë je ti Krishti, na thuaj ndër sy.”
25 Jisuj iu përgjeq atyre: “U thashë juve, edhe nukë besoni. Punëratë që bënj unë mb’ emërit tim eti, këto martirisnjënë për mua.
26 Po ju nukë besoni, sepse nukë jeni prej dhënvet mia.
27 Sikundrë u thashë juve, dhënt’ e mia dëgjonjënë zënë tim, edhe un’ i njoh; edhe më vinjënë pas.
28 Edhe un’ u ap atyre jetë të pasosurë; edhe nukë do të humbasënë për gjithë jetënë, edhe nukë do t’i rrëmbenjë njeri prej dorësë sime.
29 Im Atë, që m’i ka dhënë, është më i math se të gjithë; edhe asnjë s’munt t’i rrëmbenjë prej dorësë tim Eti.
30 Unë edhe Ati jemi një.”
31 Përsëri pra Judhenjtë rroknë gurë, që ta rrahënë me gurë.
32 Jisuj u përgjeq atyre: “Shumë punëra të mira u dëfteva juve prej tim eti; për ç’punë nga ato më rrihni me gurë?”
33 Judhenjtë iu përgjeqnë, tuke thënë: “Nukë të rrahëmë me gurë për punëra të mira, po për vllasfimi, sepse tuke qën’ edhe ti njeri, bën vetëhenë tënde Perëndi.”
34 Jisuj iu përgjeq atyre: “Nuk’ është shkruarë ndë nomt tuaj: “Unë thashë: Jeni perëndira?”
35 Ndë qoftë se tha perëndira për ata, mbë të cilët’ u bë fial’ e Perëndisë, edhe shkronja, s’munt të prishetë,
36 Atë që shënjtëroj Ati, edhe e dërgoj ndë botët, ju thoni, se: “Ti vllasfimis”, sepse thashë: Jam i bir’ i Perëndisë?
37 Ndë mos bënj punërat’ e tim eti, mos më besoni,
38 Po ndë bënj, edhe ndë mos më besoni, besoniu punëravet; që të njihni e të besoni, se Ati është tek unë, edhe unë tek ay.”
39 Kërkoninë pra përsëri ta zënë, po dolli nga dora e atyreve.
40 Edhe shkoj përsëri përtej Jordhanit, ndë vënt ku ishte Joanni përpara tuke pagëzuarë; edhe mbeti atie.
41 Edhe shumë vetë erthnë tek ay, edhe thoshinë, se: “Joanni nukë bëri asndonjë çudi; po gjithë sa tha Joanni për këtë, ishinë të vërteta.”
42 Edhe shumë vetë i besuan’ atie.
1 amen amen dico vobis
qui non intrat per ostium in ovile ovium sed ascendit aliunde
ille fur est et latro
2 qui autem intrat per ostium pastor est ovium
3 huic ostiarius aperit et oves vocem eius audiunt
et proprias oves vocat nominatim et educit eas
4 et cum proprias oves emiserit ante eas vadit
et oves illum sequuntur quia sciunt vocem eius
5 alienum autem non sequuntur sed fugient ab eo
quia non noverunt vocem alienorum
6 hoc proverbium dixit eis Iesus
illi autem non cognoverunt quid loqueretur eis
7 dixit ergo eis iterum Iesus amen amen dico vobis
quia ego sum ostium ovium
8 omnes quotquot venerunt fures sunt et latrones
sed non audierunt eos oves
9 ego sum ostium per me si quis introierit salvabitur
et ingredietur et egredietur et pascua inveniet
10 fur non venit nisi ut furetur et mactet et perdat
ego veni ut vitam habeant et abundantius habeant
11 ego sum pastor bonus
bonus pastor animam suam dat pro ovibus
12 mercennarius et qui non est pastor
cuius non sunt oves propriae
videt lupum venientem et dimittit oves et fugit
et lupus rapit et dispergit oves
13 mercennarius autem fugit quia mercennarius est
et non pertinet ad eum de ovibus
14 ego sum pastor bonus
et cognosco meas et cognoscunt me meae
15 Sicut novit me Pater et ego agnosco Patrem
Et animam meam pono pro ovibus
16 Et alias oves habeo quae non sunt ex hoc ovili
et illas oportet me adducere et vocem meam audient
et fiet unum ovile unus pastor
17 propterea me Pater diligit
quia ego pono animam meam ut iterum sumam eam
18 nemo tollit eam a me sed ego pono eam a me ipso
potestatem habeo ponendi eam
et potestatem habeo iterum sumendi eam
hoc mandatum accepi a Patre meo
19 dissensio iterum facta est inter Iudaeos propter sermones hos
20 dicebant autem multi ex ipsis
daemonium habet et insanit quid eum auditis
21 alii dicebant haec verba non sunt daemonium habentis
numquid daemonium potest caecorum oculos aperire
22 facta sunt autem encenia in Hierosolymis et hiemps erat
23 et ambulabat Iesus in templo in porticu Salomonis
24 circumdederunt ergo eum Iudaei et dicebant ei
quousque animam nostram tollis
si tu es Christus dic nobis palam
25 respondit eis Iesus loquor vobis et non creditis
opera quae ego facio in nomine Patris mei
haec testimonium perhibent de me
26 sed vos non creditis quia non estis ex ovibus meis
27 oves meae vocem meam audiunt
et ego cognosco eas et sequuntur me
28 et ego vitam aeternam do eis et non peribunt in aeternum
et non rapiet eas quisquam de manu mea
29 Pater meus quod dedit mihi maius omnibus est
et nemo potest rapere de manu Patris mei
30 ego et Pater unum sumus
31 sustulerunt lapides Iudaei ut lapidarent eum
32 respondit eis Iesus
multa opera bona ostendi vobis ex Patre meo
propter quod eorum opus me lapidatis
33 responderunt ei Iudaei
de bono opere non lapidamus te sed de blasphemia
et quia tu homo cum sis facis te ipsum Deum
34 respondit eis Iesus nonne scriptum est in lege vestra
quia ego dixi dii estis
35 si illos dixit deos ad quos sermo Dei factus est
et non potest solvi scriptura
36 quem Pater sanctificavit et misit in mundum
vos dicitis quia blasphemas quia dixi Filius Dei sum
37 si non facio opera Patris mei nolite credere mihi
38 si autem facio et si mihi non vultis credere operibus credite
ut cognoscatis et credatis quia in me est Pater et
ego in Patre
39 Quaerebant ergo eum prendere
et exivit de manibus eorum
40 et abiit iterum trans Iordanen
in eum locum ubi erat Iohannes baptizans primum
et mansit illic
41 Et multi venerunt ad eum et dicebant
quia Iohannes quidem signum fecit nullum
42 omnia autem quaecumque dixit Iohannes de hoc vera erant
et multi crediderunt in eum