1 Përandaj si të lëmë kryet’ e mësimit Krishtit, le të bihemi mbë të kulluarët, pa vënë përsëri themeli pendimi nga punërat’ e vdekura, edhe nga besa mbë Perëndinë,
2 Nga mësimi i pagëzimevet, e nga të vënët e duarvet përsipër, e nga të ngjalluritë prej së vdekurish, e nga gjyqit të p asosurë.
3 Edhe këtë do ta bëjmë, ndë lashtë Perëndia;
4 Sepse është punë që s’bënetë për ata që u ndriçuanë një herë, edhe u ngjëruanë nga dhurëtia qiellore, edhe qenë bërë piesëtarët’ e Frymësë Shënjtëruarë,
5 Edhe u ngjëruanë nga fiala e mirë të Perëndisë, edhe nga fuqiat’ e jetësë që vien,
6 Ndë u rëzofshinë, të përtërihenë përsëri ndë pendim; e të kryqëzonjënë përsëri mbë vetëhet’ të tyre të Birin’ e Perëndisë, edhe ta dëftenjënë me gisht për turpëri.
7 Sepse dheu që pi shinë që bie shumë herë mb’ atë, edhe piell barëra të mirë për ata, që e punonjënë, merr bekim nga Perëndia.
8 Po ndë nxierrtë driza e murriza, ësht’ i paprovuarshim edhe afërë mallëkimit, të cilit e pastajmeja ësht’ të digjetë.
9 Edhe na është mbushurë mëndëja për ju, o vëllezër, se keni më të miratë punëra , që kanë shpëtim, ndonëse flasëmë kështu.
10 Sepse Perëndia nuk’ është i shtrembëtë, që të harronjë punënë tuaj, edhe mundimin’ e dashurisë që dëftyetë mb’ emërit’ t’ ati, kur u shërbyetë shënjtorëvet, edhe u shërbeni atyre .
11 Edhe dëshërojmë që gjithësecili prej jush të dëftenjë po atë nxitim gjer së pastajmi që t’i mbushetë mëndëja pë shpëresënë,
12 Që të mos bëhi të purtuarshim, të bëni prapa atyreve që trashëgonjënë të zotuaratë me anë të besës’ e të zemrësë gjerë.
13 Sepse Perëndia, kur iu zotua Avraamit, pasi s’kishte mbë cilinë më të math të bënte be, bëri be mbë vetëhet të ti,
14 Tuke thënë: “Vërtet tuke bekuarë do të bekonj tyj, edhe tuke shumuarë do të shumonj tyj.”
15 Edhe tuke pasurë zemërë të gjërë, fitoj të zotuarëtë.
16 Sepse njërëzitë bënjënë be për më të madhinë, edhe beja është mb’ ata të mbaruarët’ e çdo kundrëfiale për të vërtetuarë.
17 Mb’ atështu Perëndia si donte të dëftente më tepërë ëndën’ e ti të paluajturënë vëndit mbë trashëgimtarët’ e të zotuarit, vuri mestare benë,
18 Që prej dy punërash të paluajtura vëndit, s’munt të gënjenjë Perëndia, të kemi ngushullim të fortë neve që kemi mrë udhë të mbajmë shpëresënë që kemi përpara;
19 Të cilënë e kemi posi angurë të qëndruarshime e të vërtetuarshime, edhe që hyn mbë më të përbrëndëshmen’ e kurtinësë;
20 Atie ku Jisuj hapi udhënë përpara e hyri për ne, passi u bë kryeprift pë gjithë jetënë, pas taksit Melqisedhekut.
1 quapropter intermittentes inchoationis Christi sermonem
ad perfectionem feramur
non rursum iacientes fundamentum paenitentiae ab operibus mortuis
et fidei ad Deum
2 baptismatum doctrinae inpositionis quoque manuum
ac resurrectionis mortuorum et iudicii aeterni
3 et hoc faciemus siquidem permiserit Deus
4 inpossibile est enim eos qui semel sunt inluminati
gustaverunt etiam donum caeleste
et participes sunt facti Spiritus Sancti
5 gustaverunt nihilominus bonum Dei verbum
virtutesque saeculi venturi
6 et prolapsi sunt
renovari rursus ad paenitentiam
rursum crucifigentes sibimet ipsis Filium Dei et ostentui habentes
7 terra enim saepe venientem super se bibens imbrem
et generans herbam oportunam illis a quibus colitur
accipit benedictionem a Deo
8 proferens autem spinas ac tribulos
reproba est et maledicto proxima
cuius consummatio in conbustionem
9 confidimus autem de vobis dilectissimi meliora et viciniora saluti
tametsi ita loquimur
10 non enim iniustus Deus ut obliviscatur operis vestri
et dilectionis quam ostendistis in nomine ipsius
qui ministrastis sanctis et ministratis
11 cupimus autem unumquemque vestrum eandem ostentare sollicitudinem
ad expletionem spei usque in finem
12 ut non segnes efficiamini verum imitatores eorum
qui fide et patientia hereditabunt promissiones
13 Abrahae namque promittens Deus
quoniam neminem habuit per quem iuraret maiorem
iuravit per semet ipsum
14 dicens
nisi benedicens benedicam te
et multiplicans multiplicabo te
15 et sic longanimiter ferens adeptus est repromissionem
16 homines enim per maiorem sui iurant
et omnis controversiae eorum finis
ad confirmationem est iuramentum
17 in quo abundantius volens Deus
ostendere pollicitationis heredibus inmobilitatem consilii sui
interposuit iusiurandum
18 ut per duas res inmobiles quibus inpossibile est mentiri Deum
fortissimum solacium habeamus
qui confugimus ad tenendam propositam spem
19 quam sicut anchoram habemus animae tutam ac firmam
et incedentem usque in interiora velaminis
20 ubi praecursor pro nobis introiit Iesus
secundum ordinem Melchisedech pontifex factus in aeternum