1 Edhe Pavli shtyri sytë ndë bashkëndenjëjet, e tha: “O burra vëllezër, unë gjer sot mbë këtë ditë kam ecurë përpara Perëndisë me çdo ndërgjegjeje të mirë.”
2 Edhe Anania kryeprifti urdhëroj ata që rrininë përan’ ati t’i bienë gojësë.
3 Atëhere Pavli i tha: “Perëndia do të të bierë, o mur i lyerë me këlqere; e ti rri të më gjykonjç pas nomit, edhe kundrë nomit urdhëron të më bienë?”
4 Edhe ata që ishinë ndenjurë përanë thanë: “Kryepriftin’ e Perëndisë shan ti ?”
5 Edhe Pavli tha: “Nuk’ e dita, o vëllezër, se është kryeprift; sepse është shkruarë: “Mos flaç për të parin’ e llauzit tënt”.
6 Edhe Pavli si e njohu se njëra anë ishte prej Sadhdhuqenjsh, edhe tiatëra prej Farisenjsh, bërtiti ndë bashkëndenjëjet: “O burra vëllezër, Unë jam Farise, e bir Fariseu; unë po gjykonem për shpëresë edhe për të ngjallurë prej së vdekurish.”
7 Edhe ay si foli këtë, Farisenjtë zunë të një zihenë me Sadhdhuqenjtë, edhe shumica u ndadyshë .
8 Sepse Sadhdhuqenjtë thonë se s’ka të ngjallurë, as ëngjëllë, as frymë; po Farisenjtë rrëfenjënë të dyja.
9 Edhe u bë një klithmë e madhe; edhe shkronjesitë që ishinë me anë të Farisenjet u ngritnë, e ziheshinë tuke thënë: “S’gjejmë ndonj gjë të keqe te kyj njeri; po ndë i foli ndonjë frymë a ëngjëllë [le të mos lëftojmë kundrë Perëndisë].”
10 Edhe passi u bë trazyrë e madhe, kryemijësi pati frikë se mos shqyhetë Pavli nga ata, edhe urdhëroj të zbresën’ ushtëtorët e ta rrëmbenjënë nga mezi atyreve, edhe ta shpienë ndë kastrët.
11 Edhe natënë tiatërë iu duk Zoti e i tha: “Kij zëmërë, Pavël; sepse sikundrë martirise për mua ndë Jerusalim, kështu duhetë të martirisç edhe ndë Romë.”
S 12 Edhe si u bë ditë, ca nga Judhenjt’ u mbëlothnë, e nëmnë vetëhen’ e tyre, tuke thënë: as të mos hanë as të mos pinë, gjersa të vrasënë Pavlinë.
13 Edhe ata që kishinë bërë bashkë këtë be, ishinë më shumë se dyzet vetë ;
14 Të cilët’ erthnë te kryepriftërit’ edhe te pleqt, e thanë: “Me nëmë kemi nëmurë vetëhenë tonë, të mos ngallojmë gjë gjersa të vrasëmë Pavlinë.
15 Tashi pra ju me bashkëndenjëjenë epni zë kryemijësit ta sbresë te ju nesërë, sikurse doni të merrni vesh më mirë për punë t’ ati; edhe neve, para se t’ afëronet ay, jemi gati ta vrasëmë.”
16 Edhe i biri së motrësë Pavlit, kur dëgjoj për lakunë që i ngrehnë , vate e hyri ndë kastrët, e i dëfteu Pavlit.
17 Edhe Pavli thërriti një nga kryeqindësatë, e tha: “Shpiereni këtë dialosh te kryemijësi; sepse diç’ i ka për të thënë ati.”
18 Ay pra si e mori me vetëhe, e pruri te kryemijësi, edhe thotë: “Pavli që është ndë burk më thirri, e m ’u lut të bie këtë dalosh te ti, sepse diç’ të ka për të folurë tyj.”
19 Edhe kryemijësi si e mori për dore, edhe u hoq mbënjanë, e pyeste: “Ç’ësht’ ajo që më ke për të dëftyerë?”
20 Edhe ay tha, se: “Judhenjtë bënë fialë të të lutenë të biesh poshtë Pavlinë nesërë ndë bashkëndenjëjet, sikurse kanë për të pyeturë më shtrënguarshim për atë.
21 Po ti mos u dëgjo atyre, sepse janë më shumë se dyzet vetë ata që rrinë e përgjonjën’ atë, të cilëtë kanë nëmurë vetëhen’ e tyre, as të mos hanë as të mos pinë, gjersa ta vrasën’ atë; edhe tashi janë gati tuke priturë fialë prej teje.”
22 Kryemijësi pra lëshoj dialoshinë, edhe e porositi: “Mos t’i thot’ asnjërit se më dëfteve këto.”
23 Edhe thirri dy vetë nga urdhërqindësatë, e u tha atyre: “Bëni gati dy qint ushtëtorë për të vajturë gjer ndë Qesari, edhe shtatë-dhietë kalorësa, edhe dy qint shtizorë, që mbë të tri orë të natësë.
24 Le të bien’ edhe kafsha të gjalla, që të hipënjënë Pavlinë, e ta shpienë me siguri te Filik qivernitari.”
25 Edhe shkroj një kartë pas kësaj shëmbëllese:
26 “Kllavdiu Lysi mbë të pushteçiminë qivernitarinë Filik, gëzuarë.
27 Kyj njeri u zu nga Judhenjtë, edhe do të vritej nga ata, atëhere un’ erdha bashkë me ushtërinë edhe e shpëtova, sepse mora vesh se është Roman.
28 Edhe kur desha të marr vesh për ç’punë e përflisninë, e sbrita ndë bashkëndenjëjet
t’ atyreve.
29 Edhe e gjeta se përflitej për të kërkuara të nomit atyreve, po s’ka ndonjë faj për vdekëje a për të lidhurë me hekura.
30 Edhe passi më dhanë zë, se Judhenjtë kishinë bërë këshillë të ligë kundrë ati njeriu, përnjëherë e dërgova te ti, edhe porosita edhe ata që e përflasën’ atë, të thonë përpara teje ç’fialë kanë kundrë ati. Qofsh me shëndet”.
31 Ushtëtorëtë pra, sikundrë qenë urdhëruarë, muarnë Pavlinë, edhe e prunë natënë ndë Antipatridhë.
32 Edhe mbë të nesërmet, si lanë kalorësatë të venë bashkë me atë, u këthyenë ndë kastrët;
33 Të cilëtë hynë ndë Qesari, edhe dhanë kartënë ndë dorë të qivernitarit, e nxuarnë përpara ati edhe Pavlinë.
34 Edhe qivernitari si këndoj kartënë, pyeti nga ç’anë është.
35 Edhe kur dëgjoj se është nga Qiliqia: “Do të të dëgjonj - tha, -kur të vinjën’ edhe ata që të përflasënë. Edhe urdhëroj të ruhetë ndë vënt të gjykatës’ Irodhit.
1 intendens autem concilium Paulus ait viri fratres
ego omni conscientia bona conversatus sum ante Deum
usque in hodiernum diem
2 princeps autem sacerdotum Ananias praecepit adstantibus sibi
percutere os eius
3 tunc Paulus ad eum dixit
percutiet te Deus paries dealbate
et tu sedens iudicas me secundum legem
et contra legem iubes me percuti
4 et qui adstabant dixerunt summum sacerdotem Dei maledicis
5 dixit autem Paulus nesciebam fratres quia princeps est sacerdotum
scriptum est enim principem populi tui non maledices
6 sciens autem Paulus
quia una pars esset Sadducaeorum et altera Pharisaeorum
exclamavit in concilio viri fratres
ego Pharisaeus sum filius Pharisaeorum
de spe et resurrectione mortuorum ego iudicor
7 et cum haec dixisset
facta est dissensio inter Pharisaeos et Sadducaeos
et soluta est multitudo
8 Sadducaei enim dicunt
non esse resurrectionem neque angelum neque spiritum
Pharisaei autem utrumque confitentur
9 factus est autem clamor magnus
et surgentes quidam Pharisaeorum pugnabant
dicentes
nihil mali invenimus in homine isto
quod si spiritus locutus est ei aut angelus
10 et cum magna dissensio facta esset
timens tribunus ne discerperetur Paulus ab ipsis
iussit milites descendere et rapere eum de medio eorum
ac deducere eum in castra
11 sequenti autem nocte adsistens ei Dominus ait constans esto
sicut enim testificatus es de me Hierusalem
sic te oportet et Romae testificari
12 facta autem die collegerunt se quidam ex Iudaeis
et devoverunt se dicentes
neque manducaturos neque bibituros donec occiderent Paulum
13 erant autem plus quam quadraginta
qui hanc coniurationem fecerant
14 qui accesserunt ad principes sacerdotum et seniores et dixerunt
devotione devovimus nos nihil gustaturos
donec occidamus Paulum
15 nunc ergo vos notum facite tribuno cum concilio
ut producat illum ad vos
tamquam aliquid certius cognituri de eo
nos vero priusquam adpropiet parati sumus interficere illum
16 quod cum audisset filius sororis Pauli insidias
venit et intravit in castra nuntiavitque Paulo
17 vocans autem Paulus ad se unum ex centurionibus ait
adulescentem hunc perduc ad tribunum
habet enim aliquid indicare illi
18 et ille quidem adsumens eum duxit ad tribunum et ait
vinctus Paulus vocans rogavit me
hunc adulescentem perducere ad te habentem aliquid loqui tibi
19 adprehendens autem tribunus manum illius
secessit cum eo seorsum et interrogavit illum
quid est quod habes indicare mihi
20 ille autem dixit
Iudaeis convenit rogare te
ut crastina die Paulum producas in concilium
quasi aliquid certius inquisituri sint de illo
21 tu vero ne credideris illis
insidiantur enim ei ex eis viri amplius
quadraginta
qui se devoverunt non manducare neque bibere
donec interficiant eum
et nunc parati sunt expectantes promissum tuum
22 tribunus igitur dimisit adulescentem
praecipiens ne cui loqueretur quoniam haec nota sibi fecisset
23 et vocatis duobus centurionibus dixit illis
parate milites ducentos ut eant usque Caesaream
et equites septuaginta et lancearios ducentos
a tertia hora noctis
24 et iumenta praeparate ut inponentes Paulum
salvum perducerent ad Felicem praesidem
26 scribens epistulam continentem haec
Claudius Lysias optimo praesidi Felici salutem
27 virum hunc conprehensum a Iudaeis et incipientem interfici ab eis
superveniens cum exercitu eripui cognito quia Romanus est
28 volensque scire causam quam obiciebant illi
deduxi eum in concilium eorum
29 quem inveni accusari de quaestionibus legis ipsorum
nihil vero dignum morte aut vinculis habentem crimen
30 et cum mihi perlatum esset de insidiis
quas paraverunt ei
misi ad te
denuntians et accusatoribus ut dicant apud te
31 milites ergo secundum praeceptum sibi
adsumentes Paulum duxerunt per noctem in Antipatridem
32 et postera die dimissis equitibus ut irent cum eo
reversi sunt ad castra
33 qui cum venissent Caesaream et tradidissent epistulam praesidi
statuerunt ante illum et Paulum
34 cum legisset autem et interrogasset de qua provincia esset
et cognoscens quia de Cilicia
35 audiam te inquit cum et accusatores tui venerint
iussitque in praetorio Herodis custodiri eum