1 — “O burra vëllezër edhe atërë, pa më dëgjoni ç’fialë u ap juve tashi.
2 (Edhe kur dëgjuanë, se u fliste atyre ndë gjjuhë Evraishte, pushuanë më tepërë; edhe thotë:)
3 Unë jam një njeri Judhe, lindurë ndë Tarsë të Qiliqisë, edhe rriturë ndë këtë qytet përanë këmbëvet të Gamaliilit, mësuarë shtrënguarshim ndë nomt të atërëvet, edhe ishnjam zilitar për Perëndinë, sikundrë ju të gjithë jeni sot.
4 Edhe këtë udhë e ndoqa gjer mbë vdekëje, tuke lidhurë me hekura e tuke vënë ndë burgje burra e gra;
5 Sikundrë edhe kryeprifti martiris për mua, edhe gjithë pleqësia; prej atyreve mora edhe kartëra për vëllezëritë, e vajta ndë Dhamaskë, që të bie lidhurë ndë Jerusalim edhe ata që ishin’ atie, që të mundonenë.
6 Edhe kur po shkonjam udhësë, edhe ishnjam afër Dhamaskësë, ndë mesditë, papriturë vetëtiti rreth meje një drit’ e madhe nga qielli.
7 Edhe unë rashë përdhe, edhe dëgjova një zë që më thoshte: “Saull, Saull, përse më ndiek?”
8 Edhe un’ u përgjeqçë: “Cili je ti , o Zot?” Edhe ay më tha: “Unë jam Jisu Nazoreasi, të cilinë ti ndiek.”
9 Edhe ata që ishinë bashkë me mua panë dritënë, edhe i mori frika; po zën’ e ati që më fliste nuk’ e dëgjuanë.
10 Edhe unë thashë: “Ç’të bënj, Zot?” Edhe Zoti më tha: “Ngreu edhe shko ndë Dhamaskë; edhe atie do të të flitetë për gjithë sa jan’ urdhëruarë të bënjç.”
11 Edhe passi nukë shihnjam nga ndriçimi i asaj dritësë, erdha ndë Dhamaskë tuke hequrë për dore nga ata që ishinë bashkë me mua.
12 Edhe një farë Ananie, njeri besëtar pas nomit, për të cilin’ epej martiri e mirë nga gjith’ ata Judhenjtë që rrinin’ atie ,
13 Erdhi tek unë edhe ndenji përpara, e më tha: “Saull, o vëlla, hap sytë përsëri”; edhe unë nd’ atë orë hapa sytë, e pash’ atë.
14 Edhe ay tha: “Perëndia i atërvet tanë të sgjodhi të njohç dashurimin’ e ati, edhe të shohç të Drejtinë, edhe të dëgjonjç zë prej gojës’ ati;
15 Sepse do të jesh martir për atë mbë gjithë njerëzitë për sa pe e dëgjove.
16 Edhe tashi ç’sille? Ngreu e pagëzonu, e laj fajet’ e tua, tuke thërritur’ emërin’” (e Zotit).
17 Edhe passi u këthyeçë ndë Jerusalim, kur ishnjam tuke falurë ndë hieroret, u bëç i habiturë, edhe pash’ atë tuke thënë mua:
18 “Nxito, edhe dil shpejt nga Jerusalimi, sepse nukë do të presënë martirinë tënde për mua.”
19 Edhe unë thashë: “Zot, ata e dinë, se unë jeshë ay që vinjam ndë burk, edhe rrihnjam ndëpër sinagogjit ata që besoninë tyj.
20 Edhe kur derdhej gjaku i Stefanit, martirit tënt, edhe unë vetë qeshë ndenjurë përpara, edhe ishnjam me një fialë për vrasëjen’ e ati, edhe ruanjam rrobet’ e atyreve që e vrisninë.
21 Edhe më tha: “Shko, sepse unë do të të dërgonj lark ndër kombe.”
22 Edhe gjer mbë këtë fialë e dëgjoninë; edhe atëhere ngritnë zën’ e tyre, tuke thënë: “Ngrije prej dheut të tillinë njeri ; sepse ay nukë duhetë të rronjë.”
23 Edhe ata kur bërtisninë, edhe shkuntninë rrobetë, edhe hithninë pluhurë ndëpër erët,
24 Kryemijësi urdhëroj të vihetë ndë kastrë, edhe tha ta pyesënë me të rrahura, që të marrë vesh për ç’punë bërtisninë kështu kundrë ati.
25 Edhe si e shtritnë lidhurë me rrypa, Pavli i thot’ urdhërqindësit që ishte ndenjurë përpara: “Vall’ ësht’ e udhësë mbë ju të rrihni një njeri Roman, edhe pa gjykuarë?”
26 Edhe urdhërqindësi kur dëgjoj, vate e i dëfteu kryemijësit, tuke thënë: “(Shiko) ç’je tuke bërë; sepse kyj njeri është Roman.”
27 Edhe kryemijësi erdhi e i tha: “Thuajmë, Roman je ti?” Edhe ay tha: “Po.”
28 Edhe kryemijësi u përgjeq: “Unë kam prishurë shumë aspër të fitonj këtë emërë që të qjuhem Roman.” Edhe Pavli tha: “Po un’ edhe kam lindurë Roman .”
29 Përnjëherë pra u hoqnë prej ati ata që do ta mundoninë. Po edhe kryemijësi u frikësua, si mori vesh, se është Roman, edhe sepse e kishte lidhurë.
30 Edhe mbë të nesërmet kur donte të marrë vesh të vërtetënë, për ç’punë përflitej nga Judhenjtë, e sgidhi (nga të lidhuratë), edhe urdhëroj të vinjënë kryepriftërit’ edhe gjithë bashkëndenjëja e atyreve; edhe sbriti Pavlinë, edhe e vuri përpara atyreve.
1 viri fratres et patres audite quam ad vos nunc reddo rationem
2 cum audissent autem
quia hebraea lingua loquitur ad illos
magis praestiterunt silentium
3 et dixit
ego sum vir iudaeus natus Tarso Ciliciae
nutritus autem in ista civitate secus pedes Gamalihel
eruditus iuxta veritatem paternae legis
aemulator legis sicut et vos omnes estis hodie
4 qui hanc viam persecutus sum usque ad mortem
alligans et tradens in custodias viros ac mulieres
5 sicut princeps sacerdotum testimonium mihi reddit
et omnes maiores natu
a quibus et epistulas accipiens ad fratres
Damascum pergebam
ut adducerem inde vinctos in Hierusalem uti punirentur
6 factum est autem eunte me et adpropinquante Damasco
media die subito de caelo circumfulsit me lux copiosa
7 et decidens in terram audivi vocem dicentem mihi
Saule Saule quid me persequeris
8 ego autem respondi quis es Domine
dixitque ad me ego sum Iesus Nazarenus quem tu persequeris
9 et qui mecum erant lumen quidem viderunt
vocem autem non audierunt eius qui loquebatur mecum
10 et dixi quid faciam Domine
Dominus autem dixit ad me surgens vade Damascum
et ibi tibi dicetur de omnibus quae te oporteat facere
11 et cum non viderem prae claritate luminis illius
ad manum deductus a comitibus veni Damascum
12 Ananias autem quidam vir
secundum legem testimonium habens ab omnibus habitantibus
Iudaeis
13 veniens ad me et adstans dixit mihi Saule frater respice
et ego eadem hora respexi in eum
14 at ille dixit Deus patrum nostrorum praeordinavit te
ut cognosceres voluntatem eius
et videres Iustum et audires vocem ex ore eius
15 quia eris testis illius ad omnes homines eorum quae vidisti et audisti
16 et nunc quid moraris
exsurge baptizare et ablue peccata tua
invocato nomine ipsius
17 factum est autem revertenti mihi in Hierusalem et oranti in templo
fieri me in stupore mentis
18 et videre illum dicentem mihi
festina et exi velociter ex Hierusalem
quoniam non recipient testimonium tuum de me
19 et ego dixi
Domine ipsi sciunt quia ego eram concludens in carcerem
et caedens per synagogas eos qui credebant in te
20 et cum funderetur sanguis Stephani testis tui
ego adstabam et consentiebam
et custodiebam vestimenta interficientium illum
21 et dixit ad me
vade quoniam ego in nationes longe mittam te
22 audiebant autem eum usque ad hoc verbum
et levaverunt vocem suam dicentes
tolle de terra eiusmodi
non enim fas est eum vivere
23 vociferantibus autem eis et proicientibus vestimenta sua
et pulverem iactantibus in aerem
24 iussit tribunus induci eum in castra et flagellis caedi et torqueri eum
ut sciret propter quam causam sic adclamarent ei
25 et cum adstrinxissent eum loris
dixit adstanti sibi centurioni Paulus
si hominem romanum et indemnatum licet vobis flagellare
26 quo audito centurio accessit ad tribunum
et nuntiavit dicens quid acturus es
hic enim homo civis romanus est
27 accedens autem tribunus dixit illi
dic mihi tu Romanus es
at ille dixit etiam
28 et respondit tribunus
ego multa summa civitatem hanc consecutus sum
et Paulus ait
ego autem et natus sum
29 protinus ergo discesserunt ab illo qui eum torturi erant
tribunus quoque timuit postquam rescivit quia civis romanus esset et quia alligasset eum
30 postera autem die volens scire diligentius qua ex causa accusaretur a Iudaeis solvit eum
et iussit sacerdotes convenire et omne concilium
et producens Paulum statuit inter illos