1 Edhe si u larguam nga ata, lundruam’ e erthmë drejt udhësë ndë Ko edhe ditënë tietrë ndë Rodhë, edhe që andej ndë Patara.
2 Edhe si gjetëm një lundrë që kishte për të shkuarë ndë Finikë, hipëm mb’atë e lundruam.
3 Edhe kur pamë për së largu Qyprënë, edhe e lam mbë të mëngjërë, lundruam ndë Syri, edhe duallm jashtë ndë Tyrë; sepse atie kishte për të shkarkuarë barrënë lundra .
4 Edhe si gjetëm nxënësitë, mbetëm aty shtatë dit; të cilët’ i thoshinë Pavlit me anë të Frymësë, të mos hipënjë ndë Jerusalim.
5 Edhe si mbaruam’ ato dit, duallm e shkonimë, edhe ata të gjithë na përcillninë bashkë me gra e me dielm gjer jashtë qytetit; edhe si u ungjëm mbë gjunj ndë buzë të detit, u falëm.
6 Edhe si u përshëndetëm njëri me tiatrinë, hipëm ndë lundrët, edhe ata u këthyenë ndëpër shtëpiat të tyre.
7 Edhe neve si mbaruam të lundruarëtë prej Tyrësë, erthmë ndë Ptolemaidhë, edhe si përshëndetëm vëllezëritë, mbetëm një ditë përan’ atyreve.
8 Edhe mbë të nesërmet (neve që ishim me Pavlinë) duallm e erthmë ndë Qesari, edhe si hym ndë shtëpi të Filippit Ungjilltarit, që ishte një nga të shtatëtë, mbetëm përan’ ati.
9 Edhe kyj kishte shtatë bija vërgjëresha që profitepsninë.
10 Edhe kur mbetëm aty mjaft dit, sbriti nga Judhea një profit që qjuhej Agaf.
11 Edhe ay si erdhi te neve, mori brezin’ e Pavlit, edhe lidhi duart’ edhe këmbët’ e tia, e tha: “Këto thotë Frym’e Shënjtëruarë. Kështu do të lithnjënë Judhenjtë ndë Jerusalim atë burrinë, të cilit është kyj bres, edhe do ta apënë ndër duar të kombevet.”
12 Edhe kur dëgjuam këto, i luteshimë neve edhe vëndësitë të mos hipënjë ay ndë Jerusalim.
13 Po Pavli u përgjeq: “Ç’bëni kështu tuke qjarë e tuke thyerë zëmrënë time? Sepse unë jam gati jo vetëmë të lidhem, po edhe të vdes ndë Jerusalim për emërin’ e Zotit Jisu.”
14 Edhe passi nuk’ i mbushej mëndëja, pushuam, tuke thënë: “U bëftë dashurimi Zotit.”
15 Edhe pas këtyre ditve bëm gati plaçkatë e hipëm ndë Jerusalim.
16 Edhe erthnë bashkë me ne edhe ca nxënësa nga Qesaria, edhe prunë me vetëhe një farë Mnasoni Qyprian, një nxënës të vieterë, i cili do të na merrte ndë shtëpi të ti.
17 Edhe neve si erthmë ndë Jerusalim, vëllezëritë na pritnë me gëzim.
18 Edhe ditënë tiatërë Pavli vate bashkë me ne te Jakovi; edhe erthnë gjithë pleqtë.
19 Edhe si përshëndeti ata, u dëfteu atyre një nga një gjithë sa bëri Perëndia ndër kombet me anë të shërbesës’ ati.
20 Edhe ata kur dëgjuanë, lavdëruanë Zotinë; edhe i thanë: “Sheh, o vëlla, sa shumë mijëra janë nga ata Judhenjtë që kanë besuarë; edhe të gjithë janë zilitarë për nomnë.
21 Edhe muarnë vesh për tyj, se mëson gjith ata Judhenjtë që janë ndër kombet, të largonenë prej nomit Mojsiut, tuke thënë: “Të mos rrethpresënë dielmtë, as të mos ecënjënë pas zakonevet.
22 Ç’është pra këjo ? Me të vërtetë do të mbëlidhetë shumica, sepse do të dëgjonjënë se ke ardhurë.
23 Bëj pra këtë që të themi. Janë ndër ne katër burra, që kanë të taksurë mbë vetëhet të tyre.
24 Merr këta e qëronu bashkë me ata, edhe prish për ata, që të rruanjënë kryetë, edhe të gjithë ta dinë se s’janë gjë ato që dëgjuanë për tyj, po edhe ti je tuke ruajturë gjithënjë nomnë.
25 Sa për ata kombetë që kanë besuarë, neve u dërguam kartë, edhe e pam me udhë ata të mos ruanjënë të tillë gjëje, veçe të ruhenë prej kurbanit idhujvet, edhe prej gjakut, edhe prej kafshësë mbyturë, edhe prej kurvërisë.”
26 — Atëhere Pavli mori me vetëhe ata burratë, edhe ditënë tiatërë si u qërua bashkë me ata, hyri ndë hieroret, që të apë zë, kur ishinë për t’u mbushurë dit e të qëruarit, gjersa të bihej dhurëti për gjithësecilinë nga ata.
27 Edhe kur ishinë për të mbushurë të shtatë dit, ata Judhenj që ishinë nga Asia, kur e panë atë ndë hieroret, përzienë gjithë gjëndëjenë, edhe vunë duartë mbi atë,
28 Tuke bërtiturë: “O burra Israilitë,na ndihni; kyj ësht’ ay njeriu që mëson të gjithë gjithëkundi kundrë llauzit edhe nomit edhe këti vëndi; po ka shtyrë edhe Grekë ndë hieroret, edhe pëgëri këtë vënt të shënjtëruarë.
29 — (Sepse ata kishinë parë përpara Trofimnë Efesianinë bashkë me atë ndë qytet, edhe kujtoninë se e kishte shtyrë Pavli ndë hieroret).
30 Edhe u tunt gjithë qyteti, edhe u mbëloth llauzi; edhe si zunë Pavlinë, e hoqnë jashtë hieroresë; edhe përnjëherë u mbyllnë dyertë.
31 Edhe passi kërkoninë ta vrisninë, vatë fiala te kryemijësi tufës’ ushtëtorëvët, se gjithë Jerusalimi është përzierë;
32 I cili përnjëherë mori me vetëhe ushtëtorë edhe urdhërqindësa, e u sul poshtë mbi ata. Edhe ata kur panë kryemijësin’ edhe ushtëtorëtë, pushuanë tuke rrahurë Pavlinë.
33 Atëhere kryemijësi u afrua, edhe e zuri, edhe urdhëroj të lidhetë me dy vargje hekurash, edhe pyeste, cili ishte ay , edhe ç’kishte bërë.
34 Edhe ndërmest të gjëndëjesë bërtisninë ca për një punë, e ca të tierë për tiatërë punë ; edhe passi nukë munte të marrë vesh të vërtetënë nga trazyra, urdhëroj ta shpienë ndë kastrë.
35 Edhe kur erdhi ndë shkallët, gjau ta mbarinë mbë krahë ushtëtorëtë për punë të shtrëngatësë gjëndëjesë.
36 Sepse shumica llauzit shkoninë prapa tuke bërtiturë: “Ngrije atë.”
37 Edhe Pavli kur do të hynte ndë kastrë, i thotë kryemijësit: “A më ndëjenetë diç’ të them tyj?”
38 Edhe ay tha: “A di Greqisht? Vallë mos je ti ay Egjyptiani, që ngriti krye para këtyre ditve edhe nxori ndë shkretëtirët katër mijë njerës gjakëtorë?”
39 Edhe Pavli tha: “Unë jam një njeri Judhe nga Tarsa, qytetar i një qyteti me emërë të Qiliqisë; edhe të lutem, lëmë t’i flas llauzit.”
40 Edhe ay si e la, Pavli ndenji mbi shkallët, e tundi dorënë te llauzi, edhe si u bë pushim i math, foli ndë gjjuhë Evraishte, tuke thënë:
1 cum autem factum esset ut navigaremus abstracti ab eis
recto cursu venimus Cho
et sequenti die Rhodum et inde Patara
2 et cum invenissemus navem transfretantem in Foenicen
ascendentes navigavimus
3 cum paruissemus autem Cypro
et relinquentes eam ad sinistram
navigabamus in Syriam et venimus Tyrum
ibi enim navis erat expositura onus
4 inventis autem discipulis mansimus ibi diebus septem
qui Paulo dicebant per Spiritum
ne ascenderet Hierosolymam
5 et explicitis diebus profecti ibamus
deducentibus nos omnibus cum uxoribus et filiis
usque foras civitatem
et positis genibus in litore oravimus
6 et cum valefecissemus invicem ascendimus in navem
illi autem redierunt in sua
7 nos vero navigatione explicita a Tyro
descendimus Ptolomaida
et salutatis fratribus mansimus die una apud illos
8 alia autem die profecti venimus Caesaream
et intrantes in domum Philippi evangelistae
qui erat de septem
mansimus apud eum
9 huic autem erant filiae quattuor virgines
prophetantes
10 et cum moraremur per dies aliquot
supervenit quidam a Iudaea propheta nomine Agabus
11 is cum venisset ad nos
tulit zonam Pauli et alligans sibi pedes et manus dixit
haec dicit Spiritus Sanctus
virum cuius est zona haec sic alligabunt in Hierusalem Iudaei
et tradent in manus gentium
12 quod cum audissemus rogabamus nos et qui loci illius erant
ne ascenderet Hierosolymam
13 tunc respondit Paulus et dixit
quid facitis flentes et adfligentes cor meum
ego enim non solum alligari sed et mori in Hierusalem paratus sum
propter nomen Domini Iesu
14 et cum ei suadere non possemus
quievimus dicentes Domini voluntas fiat
15 post dies autem istos praeparati ascendebamus Hierusalem
16 venerunt autem et ex discipulis a Caesarea nobiscum
adducentes apud quem hospitaremur
Mnasonem quendam Cyprium antiquum discipulum
17 et cum venissemus Hierosolymam
libenter exceperunt nos fratres
18 sequenti autem die
introibat Paulus nobiscum ad Iacobum
omnesque collecti sunt seniores
19 quos cum salutasset narrabat per singula
quae fecisset Deus in gentibus per ministerium ipsius
20 at illi cum audissent magnificabant Deum dixeruntque ei
vides frater quot milia sint in Iudaeis
qui crediderunt
et omnes aemulatores sunt legis
21 audierunt autem de te quia discessionem doceas a Mose
eorum qui per gentes sunt Iudaeorum
dicens non debere circumcidere eos filios suos
neque secundum consuetudinem ingredi
22 quid ergo est
utique oportet convenire multitudinem
audient enim te supervenisse
23 hoc ergo fac quod tibi dicimus
sunt nobis viri quattuor votum habentes super se
24 his adsumptis sanctifica te cum illis
et inpende in illis ut radant capita
et scient omnes quia quae de te audierunt falsa sunt
sed ambulas et ipse custodiens legem
25 de his autem qui crediderunt ex gentibus
nos scripsimus iudicantes ut abstineant se ab idolis immolato
et sanguine et suffocato et fornicatione
26 tunc Paulus adsumptis viris
postera die purificatus cum illis intravit in templum
adnuntians expletionem dierum purificationis
donec offerretur pro unoquoque eorum oblatio
27 dum autem septem dies consummarentur
hii qui de Asia erant Iudaei cum vidissent eum in templo
concitaverunt omnem populum
et iniecerunt ei manus clamantes
28 viri israhelitae adiuvate
hic est homo qui adversus populum et legem et locum hunc omnes ubique
docens
insuper et gentiles induxit in templum
et violavit sanctum locum istum
29 viderant enim Trophimum Ephesium in civitate cum ipso
quem aestimaverunt quoniam in templum induxisset Paulus
30 commotaque est civitas tota et facta est concursio populi
et adprehendentes Paulum trahebant eum extra templum
et statim clausae sunt ianuae
31 quaerentibus autem eum occidere
nuntiatum est tribuno cohortis quia tota confunditur Hierusalem
32 qui statim adsumptis militibus et centurionibus
decucurrit ad illos
qui cum vidissent tribunum et milites
cessaverunt percutere Paulum
33 tunc accedens tribunus adprehendit eum
et iussit alligari catenis duabus
et interrogabat quis esset et quid fecisset
34 alii autem aliud clamabant in turba
et cum non posset certum cognoscere prae tumultu
iussit duci eum in castra
35 et cum venisset ad gradus
contigit ut portaretur a militibus propter vim populi
36 sequebatur enim multitudo populi clamans tolle eum
37 et cum coepisset induci in castra Paulus dicit tribuno
si licet mihi loqui aliquid ad te
qui dixit graece nosti
38 nonne tu es Aegyptius qui ante hos dies tumultum concitasti
et eduxisti in desertum quattuor milia virorum sicariorum
39 et dixit ad eum Paulus
ego homo sum quidem iudaeus a Tarso Ciliciae
non ignotae civitatis municeps
rogo autem te permitte mihi loqui ad populum
40 et cum ille permisisset
Paulus stans in gradibus annuit manu ad plebem
et magno silentio facto adlocutus est hebraea lingua
dicens