1 Edhe e gjykova këtë me vetëhenë time, që të mos vinj përsëri te ju me hidhërim.
2 Sepse unë ndë u hidhërofsha juve, e cili ësht’ ay që më gëzon, veç ay që hidhëronetë prej meje?
3 Edhe u shkrova juve këtë, që, kur të vinj, të mos kem hidhërim nga ata që duhej të kishnjam gëzim; tuke pasurë shpëresë mbë gjithë ju, se gëzimi im është juaji të gjithëve.
4 Sepse prej shumë shtrëngimi e acarimi të zemërësë u shkrova juve me shumë lot, jo që të hidhëroneni, po që të njihni dashurinë që kam me të tepërë mbë ju.
5 Edhe ndë pastë hidhëruarë ndonjë, s’më ka hidhëruarë mua, po mbënjanë më ka hidhëruarë , që të mos u rëndonj juve të gjithë.
6 Mjaft është për të tillinë njeri kyj qërtim që u bë prej më të shumëvet.
7 Kaqë sa përkundrë duhetë më tepër t’ia falni atë, edhe ta ngushulloni atë, që të mos përpihet’ i tilli njeri nga hidhërimi i tepërë.
8 Përandaj u lutem juve t’i dëfteni ati dashuri.
9 Sepse përandaj u shkrova juve, që të njoh provënë tuaj, ndë jeni të dëgjuarshim mbë të gjitha.
10 Edhe ati që t’ia falni, ia fal edhe unë; sepse ndë ia kam falur’ unë ndonjërit, kujdo që t’ia kem falurë, për ju e kam bërë këtë , përpara Krishtit, që të mos tepronjë fuqia e Satanajt përmbi ne;
11 Sepse e dimë se ç’ka ndër mënt ay.
12 Edhe kur erdha ndë Troadhë të leçis ungjillin’ e Krishtit, edhe m’u hap një derë për Zotinë, s’pata të prëjturë ndë shpirt tim, sepse nukë gjeta Titonë vëllanë tim.
13 Po si i lashë me shëndet ata, dolla e vajta ndë Maqedhoni.
14 Po falemi ndersë Perëndisë që na bën të thiramvefsmë kurdo me anë të Krishtit, edhe çpërfaq mbë çdo vënt erën’e mirë e të njohurit ati me anë tënë.
15 Sepse er’ e mirë e Krishtit jemi neve te Perëndia mb’ ata që shpëtonjën’ edhe mb’ ata që humbasënë.
16 Për këta neve jemi erë vdekëje për vdekëje, e për ata erë jete për jetë. E cili ësht’ i zoti për këto punë ?
17 Sepse neve s’jemi si të shumëtë, që shesënë me kobim fialën’ e Perëndisë, po si nga zemër’ e këthiellëtë, po si nga an’ e Perëndisë, flasmë për Krishtinë përpara Perëndisë.
1 statui autem hoc ipse apud me
ne iterum in tristitia venirem ad vos
2 si enim ego contristo vos
et quis est qui me laetificet nisi qui contristatur ex me
3 et hoc ipsum scripsi
ut non cum venero tristitiam super tristitiam habeam
de quibus oportuerat me gaudere
confidens in omnibus vobis
quia meum gaudium omnium vestrum est
4 nam ex multa tribulatione et angustia cordis
scripsi vobis per multas lacrimas
non ut contristemini
sed ut sciatis quam caritatem habeo abundantius in vobis
5 si quis autem contristavit non me contristavit
sed ex parte ut non onerem omnes vos
6 sufficit illi qui eiusmodi est obiurgatio haec quae fit a pluribus
7 ita ut e contra magis donetis et consolemini
ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui eiusmodi est
8 propter quod obsecro vos ut confirmetis in illum caritatem
9 ideo enim et scripsi ut cognoscam experimentum vestrum
an in omnibus oboedientes sitis
10 cui autem aliquid donatis et ego
nam et ego quod donavi si quid donavi
propter vos in persona Christi
11 ut non circumveniamur a Satana
non enim ignoramus cogitationes eius
12 cum venissem autem Troadem propter evangelium Christi
et ostium mihi apertum esset in Domino
13 non habui requiem spiritui meo
eo quod non invenerim Titum fratrem meum
sed valefaciens eis profectus sum in Macedoniam
14 Deo autem gratias qui semper triumphat nos in Christo Iesu
et odorem notitiae suae manifestat per nos in omni loco
15 quia Christi bonus odor sumus Deo
in his qui salvi fiunt et in his qui pereunt
16 aliis quidem odor mortis in mortem
aliis autem odor vitae in vitam
et ad haec quis tam idoneus
17 non enim sumus sicut plurimi adulterantes verbum Dei
sed ex sinceritate
sed sicut ex Deo coram Deo in Christo loquimur