1 Të mburrem me të vërtetë s’më bën mirë, sepse do të vinj ndë të para e ndë sbulesa të Zotit.
2 Di një njeri mbë Krishtinë përpara katërmbëdhietë vieç, (a se me trup, s’e di; a se jashtë trupit, s’e di; Perëndia e di;) se i tilli njeri u rrëmbye gjer mbë të tretinë qiell.
3 Edhe e di të tillinë njeri (a se me trup a se jashtë trupit, s’e di; Perëndia e di;),
4 Se u rrëmbye ndë paradhis, edhe dëgjoj fialë të pafolura me gojë , të cilatë s’munt t’i flasë njeri.
5 Për të tillinë njeri do të mburrem; po për vetëhenë time nukë do të mburrem, veç për dobësirat’ e mia.
6 Sepse ndë daça të mburrem, nukë do të jem i marrë; sepse do të them të vërtetënë; po druanj, semos kujtonjë ndonjë për mua më tepërë nga ajo që më sheh, a më tepërë nga ajo që dëgjon prej meje.
7 Edhe që të mos mbahem mbë të math për sbulesat’ e tepëra, m’u dha një hell ndë trupt, ëngjëlli Satan, që të më bierë me shuplaka, që të mos mbahem mbë të math.
8 Për këtë tri herë iu luçë Zotit, që të mërgonetë prej meje.
9 Edhe më tha: Mjaft të është hiri im; sepse fuqia ime mbaronetëndë dobësirë. Me gëzim të math pra do të mburrem më tepërë për dobësirat’ e mia, që të rrijë tek unë fuqia e Krishtit.
10 Përandaj më pëlqenjënë dobësira, të shara, nevoja, të ndiekura, shtrëngime për Krishtinë; sepse, kur jam i dobë, atëhere jam i fuqishim.
11 U bëç’ i marrë (tuke mburrurë); ju më shtrënguatë; sepse duhej unë të ndorëzoneshe prej jush; sepse as mbë një gjë s’jeta prapa nga me të mëdhenjt’ apostojtë, ndonëse s’jam gjë.
12 Shenjat’ e apostolit u punuanë ndër ju me çdo durim, me shenje e me çudia, e me fuqia.
13 Sepse mbë ç’punë mbettë prapa nga qishat’ e tiera, përveç se unë vetë nuk’ u rëndova juve? Ma falni këtë punë të paudhë.
14 Ja e treta herë që jam gati për t’ ardhurë te ju, e nukë dua t’u rëndonj juve; sepse s’kërkonj tuajatë, po juve; sepse bijtë s’kanë detyrë të mbëledhënë gjë për përint, po përint për bijt.
15 Po unë do të prish me gëzim të math, edhe do të prishem për shpirtërat tuaj, ndonëse tuke u duashurë juve më tepërë, duhem më pak.
16 Po le të jetë kështu , unë nuk’ u bëçë barrë juve; po si dinak që qeshë, u zura juve me kobim.
17 Mos lakëmova gjë prej jush me anë të ndonjëri nga ata që dërgova te ju?
18 Iu luçë Titosë, edhe bashkë me atë dërgova vëllanë; mos lakëmoj gjë prej jush Titua? Nuk’ ecëm neve me atë frymë? Nuk’ ecëm nd’ ato gjurma?
19 Përsëri u duketë juve se u apëmë fjalë juve? Flasëmë përpara Perëndisë mbë Krishtinë; edhe të gjitha i bëmë, o të dashurë, për të ndërtuaritë tuaj.
20 Sepse kam frikë, mbase kur të vinj, nuk’ u gjenj juve asish që dua, edhe ju s’më gjeni asish që doni; druanj se janë ndër ju qarta, zëlia, zemërata, të zëna, të përfolura keq, pishtëllime, të mbajtura me të math, trazime.
21 Druanj se përsëri kur të vinj te ju, do të më unjë Perëndia im, edhe do të bënj vajë për shumë vetë nga ata që kanë fëjyerë që përpara, edhe s’u penduanë për pëgërsirën’ e për kurvërin’ e për ndyrësirënë që punuanë.
1 si gloriari oportet non expedit quidem
veniam autem ad visiones et revelationes Domini
2 scio hominem in Christo ante annos quattuordecim
sive in corpore nescio sive extra corpus nescio Deus scit
raptum eiusmodi usque ad tertium caelum
3 et scio huiusmodi hominem
sive in corpore sive extra corpus nescio Deus scit
4 quoniam raptus est in paradisum
et audivit arcana verba quae non licet homini loqui
5 pro eiusmodi gloriabor
pro me autem nihil gloriabor nisi in infirmitatibus meis
6 nam et si voluero gloriari non ero insipiens
veritatem enim dicam
parco autem ne quis in me existimet
supra id quod videt me aut audit ex me
7 et ne magnitudo revelationum extollat me
datus est mihi stimulus carnis meae angelus Satanae
ut me colaphizet
8 propter quod ter Dominum rogavi ut discederet a me
9 et dixit mihi sufficit tibi gratia mea
nam virtus in infirmitate perficitur
libenter igitur gloriabor in infirmitatibus meis
ut inhabitet in me virtus Christi
10 propter quod placeo mihi in infirmitatibus
in contumeliis in necessitatibus in persecutionibus
in angustiis pro Christo
cum enim infirmor tunc potens sum
11 factus sum insipiens vos me coegistis
ego enim debui a vobis commendari
nihil enim minus fui ab his
qui sunt supra modum apostoli
tametsi nihil sum
12 signa tamen apostoli facta sunt super vos
in omni patientia signis et prodigiis et
virtutibus
13 quid est enim quod minus habuistis prae ceteris ecclesiis
nisi quod ego ipse non gravavi vos
donate mihi hanc iniuriam
14 ecce tertio hoc paratus sum venire ad vos
et non ero gravis vobis non enim quaero quae vestra sunt sed vos
nec enim debent filii parentibus thesaurizare sed parentes filiis
15 ego autem libentissime inpendam
et superinpendar ipse pro animabus vestris
licet plus vos diligens minus diligar
16 sed esto ego vos non gravavi sed cum essem astutus dolo vos cepi
17 numquid per aliquem eorum quos misi ad vos circumveni vos
18 rogavi Titum et misi cum illo fratrem
numquid Titus vos circumvenit
nonne eodem spiritu ambulavimus
nonne hisdem vestigiis
19 olim putatis quod excusemus nos apud vos
coram Deo in Christo loquimur
omnia autem carissimi propter vestram aedificationem
20 timeo enim ne forte cum venero non quales volo inveniam vos
et ego inveniar a vobis qualem non vultis
ne forte contentiones aemulationes animositates dissensiones
detractiones susurrationes inflationes seditiones sint inter vos
21 ne iterum cum venero humiliet me Deus apud vos
et lugeam multos ex his
qui ante peccaverunt et non egerunt paenitentiam
super inmunditia et fornicatione et inpudicitia quam gesserunt