1 Them të vërtetë mbë Krishtinë, nukë gënjenj, (sepse kam ndërgjegjëjen time që martiris bashkë me mua ndë Frymët të Shënjtëruarë),
2 Se kam hidhërim të math edhe të dhëmburë që s’shteretë ndë zëmërë time.
3 Sepse unë vetë donjam të ishnjam i mallëkuarë (ndarë) nga Krishti për vëllezërit’ e mi, që janë nga gjaku im pas mishit;
4 Të cilëtë janë Israilitë, të cilëvet është birëria, edhe lavdia, edhe dhiatatë, edhe e vëna e nomit, edhe lutëja, edhe të zotuaratë;
5 Të cilëvet janë atëritë, edhe prej atyreve lindi Krishti pas mishit, i cili është përmbi të gjitha Perëndi i bekuarë për gjithë jetët. Amin.
6 Po nukë munt të bierë poshtë fiala e Perëndisë. Sepse nukë janë Israilitë gjith’ ata që janë prej kombit Israilit.
7 As sepse janë far’ e Avraamit,janë të gjithë bijt’ e ati ; po “fara jote do të qjuhetë mbë Isaakunë”.
8 Do me thënë, nukë janë bijt’ e Perëndisë këta bijt’ e mishit, po bijt’ e të zotuarit numëronenë për farë.
9 Sepse fiala e të zotuaritështë këjo: “Do të vinj mbë këtë kohë, edhe Sarra do të ketë bir”.
10 Edhe jo vetëmë këjo , po edhe Reveka kur u ngjit me barrë prej një burri , Isaakut atit tënë;
11 (Sepse para se të lindinë dy dielmtë, edhe para se të bëninë ndonjë punë të mirë a të ligë, që të mbesë urdhëri i parë i Perëndisë që është pas të sgjedhurit, jo prej punësh, po prej ati që thërret),
12 Iu tha asaj: “Se i madhi do t’i shërbenjë më të vogëlit.”
13 Sikundrë është shkruarë: “Jakovin’ e desha, po Isafinë e pata mëri”.
14 Ç’do të themi pra? Mos është shtrembëri te Perëndia? Qofë lark.
15 Sepse ay i thotë Mojsiut: “Do të përdëllenj atë që të përdëllenj, edhe do të më dhëmbet’ ay që të më dhëmbetë”.
16 Këjo nuk’ është pra e ati që e do, as e ati që ecën, po e Perëndisë që përdëllen.
17 Sepse shkronja i thotë Faraojt: “Se për këtë punë të ngrita, që të dëftënj fuqinë time te ti, edhe që të rrëfenet’ emëri im mbë gjithë dhenë”.
18 Atë që të dojë pra e përdëllen; edhe atë që të dojë e ashpëron.
19 Do të më thuash pra: Ç’qjahetë më? Cili i doli kundrë dashurimit ati?
20 Po cili je ti, o njeri, që i përgjegje kundrë Perëndisë? Mos do t’i thotë gatesa gatonjësit:
21 Përse më bëre kështu? Apo s’ka pushtet shtëmbari mbi baltënë, që të bënjë prej një brumi një enë për nderë, edhe një tiatër për shpërnderim?
22 Ndë deshi Perëndia të dëftenjë zemëratën’ e ti, edhe të bënjë të njohurë fuqin’ e ti, duroj me shumë zemërë të gjërë enët’ e zemëratësë, që qenë bërë të humburë?
23 Edhe që të bënjë të njohurë pasëjen’ e lavdisë ti mbi enët’ e përdëllimit, që i bëri gati për lavdi,
24 Po edhe neve, që na thirri jo vetëmë prej Judhenjç, po edhe prej kombesh?
25 Sikundrë thotë edhe ndë Osienë: “Do të qjuanj llauzinë tim atë s’është llauzi im, edhe të dashurë, atë që s’ësht’ e dashurë”.
26 “Edhe do të jetë nd’atë vënt, tek u është thënë atyreve: “Nukë jeni ju llauzi im, atie do të qjuhenë të bijt’ e Perëndisë gjallë.”
27 Edhe Isaia bërtet për Israilinë: “Ndë qoftë numëri i të bijvet të Israilit posi rëra e detit, do të shpëtonjën’ ata që mbetenë;
28 Sepse do të mbaronjë e do të shkurtonjë llogari me drejtëri, sepse Zoti do të bënjë llogari të shkurtuarë mbë dhet.”
29 Edhe sikundrë tha që përpara Isaia: “Zoti Savaoth ndë mos kishte lënë farë mbë ne, do të jeshëm bërë posi Sodhomatë, edhe do të jeshëm përgjajturë me Gomorratë”.
30 Ç’do të themi pra? Se ata kombetë që nukë ndoqnë drejtëri, i harrinë drejtërisë, edhe asaj drejtërisë që është nga besa?
31 Po Israili tuke ndiekurë nomin’ e drejtërisë, nuk’ i harriu nomit drejtërisë.
32 Përse? Sepse nuk’ e ndiqte atë pas besësë, po pas punësh nomit.
33 Sepse u penguanë mbë gurë të pengesësë; sikundrë është shkruarë: “Na te vë një gurë pengese ndë Sion, edhe një shkëmp skandhallie, edhe kushdo që i beson ati nukë do të turpëronetë”.
God’s Election of Israel
1 Ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν πνεύματι ἁγίῳ, 2 ὅτι λύπη μοί ἐστιν μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου. 3 ηὐχόμην γὰρ ἀνάθεμα εἶναι αὐτὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα, 4 οἵτινές εἰσιν Ἰσραηλῖται, ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι, 5 ὧν οἱ πατέρες καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀμήν.
6 Οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ. οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραὴλ οὗτοι Ἰσραήλ· 7 οὐδ᾽ ὅτι εἰσὶν σπέρμα Ἀβραὰμ πάντες τέκνα, ἀλλ᾽, Ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα. 8 τοῦτ᾽ ἔστιν, οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα. 9 ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὗτος, Κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαι καὶ ἔσται τῇ Σάρρᾳ υἱός. 10 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸς κοίτην ἔχουσα, Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν· 11 μήπω γὰρ γεννηθέντων μηδὲ πραξάντων τι ἀγαθὸν ἢ φαῦλον, ἵνα ἡ κατ᾽ ἐκλογὴν πρόθεσις τοῦ θεοῦ μένῃ, 12 οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ καλοῦντος, ἐρρέθη αὐτῇ ὅτι Ὁ μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι, 13 καθὼς γέγραπται,
Τὸν Ἰακὼβ ἠγάπησα,
τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα.
14 Τί οὖν ἐροῦμεν; μὴ ἀδικία παρὰ τῷ θεῷ; μὴ γένοιτο. 15 τῷ Μωϋσεῖ γὰρ λέγει,
Ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ
καὶ οἰκτιρήσω ὃν ἂν οἰκτίρω.
16 ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος ἀλλὰ τοῦ ἐλεῶντος θεοῦ. 17 λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τῷ Φαραὼ ὅτι Εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ. 18 ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ, ὃν δὲ θέλει σκληρύνει.
God’s Wrath and Mercy
19 Ἐρεῖς μοι οὖν, Τί [οὖν] ἔτι μέμφεται; τῷ γὰρ βουλήματι αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκεν; 20 ὦ ἄνθρωπε, μενοῦνγε σὺ τίς εἶ ὁ ἀνταποκρινόμενος τῷ θεῷ; μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι, Τί με ἐποίησας οὕτως; 21 ἢ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος ποιῆσαι ὃ μὲν εἰς τιμὴν σκεῦος ὃ δὲ εἰς ἀτιμίαν; 22 εἰ δὲ θέλων ὁ θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἤνεγκεν ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳ σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν, 23 καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύη ἐλέους ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν; 24 οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς οὐ μόνον ἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν, 25 ὡς καὶ ἐν τῷ Ὡσηὲ λέγει,
Καλέσω τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου
καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην·
26 καὶ ἔσται ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐρρέθη αὐτοῖς, Οὐ λαός μου ὑμεῖς,
ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ θεοῦ ζῶντος.
27 Ἠσαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ, Ἐὰν ᾖ ὁ ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης, τὸ ὑπόλειμμα σωθήσεται· 28 λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέμνων ποιήσει κύριος ἐπὶ τῆς γῆς. 29 καὶ καθὼς προείρηκεν Ἠσαΐας,
Εἰ μὴ κύριος Σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα,
ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν
καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν.
Israel and the Gospel
30 Τί οὖν ἐροῦμεν; ὅτι ἔθνη τὰ μὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβεν δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως, 31 Ἰσραὴλ δὲ διώκων νόμον δικαιοσύνης εἰς νόμον οὐκ ἔφθασεν. 32 διὰ τί; ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἀλλ᾽ ὡς ἐξ ἔργων· προσέκοψαν τῷ λίθῳ τοῦ προσκόμματος, 33 καθὼς γέγραπται,
Ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον προσκόμματος καὶ πέτραν σκανδάλου,
καὶ ὁ πιστεύων ἐπ᾽ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.