1 Ç’do të themi pra? Do të qëndrojmë ndë fajt, që të tepronjë hiri?
2 Qofë larg; neve që vdiqëm ndë fajt, qysh do të rrojmë më nd’ atë?
3 A nuk’ e dini se sa u pagëzuam mbë Jisu Krishtinë, u pagëzuam mbë vdekëjet t’ ati?
4 U kallëm ndë varr pra bashkë me atë me anë të pagëzimit mbë vdekëjet, edhe sikundrë Krishti u ngjall prej së vdekurish me anë të lavdisë Atit, kështu edhe neve të ecëjmë ndë jetë të re.
5 Sepse sikundrë neve u bëmë një bimë bashkë me atë pas shëmbëllimit vdekëjes’ ati, do të jemi edhe pas shëmbëllimit të ngjallurit.
6 Tuke diturë këtë, se i vietri njeriu ynë u kryqëzua bashkë, që të prishetë trupi i fajit, që të mos i shërbejmë neve më fajit.
7 Sepse ay që vdiq u lirua nga faji.
8 Po ndë paçim vdekurë bashkë me Krishtinë, besojmë se edhe do të rrojmë bashkë me atë;
9 Sepse e dimë se Krishti u ngjall prej së vdekurish, e nukë vdes më; vdekëja nuk’ e pushton më atë.
10 Sepse për atë që vdiq, vdiq një herë per fajinë; po për atë që rron, rron mbë Perëndinë.
11 Kështu edhe ju numëroni vetëhenë tuaj, se jeni të vdekurë nga faji, po të gjallë te Perëndia, me anë të Jisu Krishtit Zotit tënë.
12 Le të mos mbëretëronjë pra faji ndë trup tuaj të morçiminë, që t’i dëgjoni ati pas dëshërimevet ati.
13 As mos bëni anët’ e trupit tuaj armë shtrembërie ndë fajt; po nxirni vetëhenë tuaj përpara Perëndisë si të gjallë prej së vdekurish, edhe anët’ e trupit tuaj armë drejtërie te Perëndia.
14 Sepse faji nukë do t’u pushtonjë juve; sepse nukë jemi ndënë nom, po ndënë hir.
15 Qysh pra? Do të fëjejmë, sepse nukë jemi ndënë nom, po ndënë hir? Qoftë lark.
16 Nuk’ e dini, se mb’ atë që bëni vetëhenë tuaj shërbëtorë për dëgjuarëje, jeni shërbëtorët’ e ati që i dëgjoni, apo fajit për vdekëje, apo dëgjuarëjesë për drejtëri?
17 Po falemi ndersë Perëndisë, se qetë një herë shërbëtorët’ e fajit, po ndashti i dëgjuatë me gjithë zemërë formësë mësimit, që u dhatë ndër duar mb’ atë.
18 Edhe si u liruatë prej fajit, u bëtë shërbëtorët’ e drejtërisë.
19 Njerëzisht po them për ligësirën’ e mishit tuaj. Sepse sikundrë i bëtë anët’ e trupit tuaj shërbëtorë ndë ndyrësirët edhe ndë panomit te panomia, kështu ndashti bëni anët’ e trupit tuaj shërbëtorë ndë drejtërit për shënjtërim.
20 Sepse kur ishitë shërbëtorët’ e fajit, ishitë të liruarë nga drejtëria.
21 Çfarë peme pra kishit’ atëhere nga ato punë , që keni turp ndashti për ato? Sepse e pastajmeja e atyreve është vdekëje.
22 Po ndashti që u liruatë nga faji, edhe u bëtë shërbëtorë te Perëndia, keni pemënë tuaj për shënjtërim; edhe të pastajmenë, jetë të pasosurë.
23 Sepse paga e fajit është vdekëje, po dhurëtia e Perëndisë është jet’ e pasosurë me anë të Jisu Krishtit Zotit tënë.
Dead to Sin but Alive in Christ
1 Τί οὖν ἐροῦμεν; ἐπιμένωμεν τῇ ἁμαρτίᾳ, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ; 2 μὴ γένοιτο. οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι ζήσομεν ἐν αὐτῇ; 3 ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι, ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν; 4 συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτως καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν. 5 εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα· 6 τοῦτο γινώσκοντες ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη, ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ· 7 ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας. 8 εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ, 9 εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει. 10 ὃ γὰρ ἀπέθανεν, τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ· ὃ δὲ ζῇ, ζῇ τῷ θεῷ. 11 οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς [εἶναι] νεκροὺς μὲν τῇ ἁμαρτίᾳ ζῶντας δὲ τῷ θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
12 Μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ, 13 μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ θεῷ ὡσεὶ ἐκ νεκρῶν ζῶντας καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῷ θεῷ. 14 ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον ἀλλ᾽ ὑπὸ χάριν.
Slaves of Righteousness
15 Τί οὖν; ἁμαρτήσωμεν, ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον ἀλλ᾽ ὑπὸ χάριν; μὴ γένοιτο. 16 οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν, δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε, ἤτοι ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆς εἰς δικαιοσύνην; 17 χάρις δὲ τῷ θεῷ ὅτι ἦτε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὑπηκούσατε δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς, 18 ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ. 19 ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτως νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν. 20 ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ. 21 τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε; ἐφ᾽ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε, τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος. 22 νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον. 23 τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν.