1 Edhe pashë një tietërë shenjë të madhe edhe të çudiçëme ndë qiell, shtatë ëngjëj, që kishinë shtatë plagët’ e pastajme, sepse mb’ ato u mbarua zemërimi i Perëndisë.
2 Edhe pashë posi një det të qelqëtë përzierë me ziarr; edhe ata që muntnë bishën’ edhe ikonën’ e asaj (edhe shenjën’ e asaj), edhe numërin’ e emërit asaj, që po rrininë mbi detin’ e qelqëtë, edhe kishinë qitharat’ e Perëndisë;
3 Edhe këndoninë kënkën’ e Moisiut, shërbëtorit Perëndisë, edhe kënkën’ e Qëngjit, tuke thënë: “Të mëdha e të çudiçëme janë punët’ e tua, o Zot Perëndi Gjithëpushtetës; të drejta edhe të vërteta janë udhët’ e tua, o mbëret i shënjtorëvet.
4 Cili nukë do të ketë frikë tyj, o Zot, edhe nukë do të lavdonjë emërinë tënt? Sepse ti vetëmë je shënjt; sepse gjithë kombetë do të vinjënë, e do të falenë përpara teje; sepse gjyqet’ e tua u shpërfaqnë.”
5 Edhe pastaj pashë, edhe ja tek u hap tempulli i tendësë martirisë ndë qiell.
6 Edhe duallë nga tempulli të shtatë ëngjëjtë, që kishinë të shtatë plagëtë, veshurë me li të pastrë e të ndriçëm, edhe ngjeshurë për kraharuar breza t’ artë.
7 Edhe një nga të katrë shtësëtë u dha të shtatë ëngjëjvet shtatë kupa t’arta mbushurë me zemërimin’ e Perëndisë që rron ndë jetët të jetëvet.
8 Edhe tempulli u mbush me tym nga lavdia e Perëndisë, edhe nga fuqia e ati; edhe asndonjë nukë munt të hynte ndë tempull, gjer sa të mbaronenë të shtatë plagët’ e të shtatë ëngjëjvet.
The Angels with the Last Plagues
1 Καὶ εἶδον ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ μέγα καὶ θαυμαστόν, ἀγγέλους ἑπτὰ ἔχοντας πληγὰς ἑπτὰ τὰς ἐσχάτας, ὅτι ἐν αὐταῖς ἐτελέσθη ὁ θυμὸς τοῦ θεοῦ.
2 Καὶ εἶδον ὡς θάλασσαν ὑαλίνην μεμιγμένην πυρὶ καὶ τοὺς νικῶντας ἐκ τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ καὶ ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἑστῶτας ἐπὶ τὴν θάλασσαν τὴν ὑαλίνην ἔχοντας κιθάρας τοῦ θεοῦ. 3 καὶ ᾄδουσιν τὴν ᾠδὴν Μωϋσέως τοῦ δούλου τοῦ θεοῦ καὶ τὴν ᾠδὴν τοῦ ἀρνίου λέγοντες,
Μεγάλα καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου,
κύριε ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρ·
δίκαιαι καὶ ἀληθιναὶ αἱ ὁδοί σου,
ὁ βασιλεὺς τῶν ἐθνῶν·
4 τίς οὐ μὴ φοβηθῇ, κύριε,
καὶ δοξάσει τὸ ὄνομά σου;
ὅτι μόνος ὅσιος,
ὅτι πάντα τὰ ἔθνη ἥξουσιν
καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου,
ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐφανερώθησαν.
5 Καὶ μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἠνοίγη ὁ ναὸς τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἐν τῷ οὐρανῷ, 6 καὶ ἐξῆλθον οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι [οἱ] ἔχοντες τὰς ἑπτὰ πληγὰς ἐκ τοῦ ναοῦ ἐνδεδυμένοι λίνον καθαρὸν λαμπρὸν καὶ περιεζωσμένοι περὶ τὰ στήθη ζώνας χρυσᾶς. 7 καὶ ἓν ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων ἔδωκεν τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις ἑπτὰ φιάλας χρυσᾶς γεμούσας τοῦ θυμοῦ τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶντος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 8 καὶ ἐγεμίσθη ὁ ναὸς καπνοῦ ἐκ τῆς δόξης τοῦ θεοῦ καὶ ἐκ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο εἰσελθεῖν εἰς τὸν ναὸν ἄχρι τελεσθῶσιν αἱ ἑπτὰ πληγαὶ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων.