1 Ndërmest të këtyre fialëve , kur ishinë mbëledhurë shumicat’ e gjëndëjesë, kaqë sa shkelinë njëri jatrinë, zuri t’u thoshte nxënëset ti: “Më përpara ruani vetëhenë tuaj nga brum’ i Farisevet, që ësht’ ipokrisi.
2 Po nuk’ është gjë e mbuluarë, që s’është për të sbuluarë; edhe e fshehurë, që s’është për të mos marrë vesh.
3 Përandaj sa thatë nd’errësirë, do të ndigjonenë ndë dritë; edhe ç’foltë ndër veshë ndëpër dhomat, do të leçitenë mbi kulmet të shtëpisë.
4 Edhe po u them juve miqvet mi: Mos kini frikë ata që vrasënë trupnë, edhe pastaj s’kanë se ç’të bënjënë gjë më teprë.
5 Po do t’u dëftenj juve cilinë të keni frikë: Kini frikë atë që ka pushtet, passi të vrasë, të hedhë ndë gjehenë; me të vërtetë, po u them juve: Këtë kini frikë.
6 A nukë shitenë pesë zoq për dy asprë? Edhe një nga ata nuk’ ësht’ i harruarë përpara Perëndisë.
7 Po edhe qimet’ e kresë tuaj janë numëruarë të gjitha. Mos kini frikë pra, ju ndani prej shumë zoqsh.
8 Edhe po u them juve: Kushdo që të më rrëfenjë përpara njerëzet, edhe i bir’ i njeriut do t’e rrëfenjë përpara ëngjëjet Perëndisë.
9 Edhe kushdo që të më mohonjë përpara njerëzet, do të mohonetë përpara ëngjëjet Perëndisë.
10 Edhe kushdo që të thotë fialë kundrë të birit njeriut, do t’i faletë; po ati që të vllasfimisë kundrë Frymësë Shënjtëruarë nukë do t’i faletë.
11 Edhe kur t’u bienë juve ndëpër sinagogjit, e ndëpër urdhërat, e ndëpër pushtetet, mos mendoni qysh, a ç’të përgjigji, a ç’të thoni;
12 Sepse Frym’ e Shënjtëruarë do t’u mësonjë juve nd’atë orë ç’duhetë të thoni.”
13 Edhe një prej gjëndëjes’ i tha: “Mësonjës, thuaj tim vëllaj të ndanjë trashëgimnë bashkë me mua.”
14 Po ay i tha: “O njeri, kush më vuri gjyqtar, a ndarës mbi ju?”
15 Pastaj u tha atyre: “Vështroni edhe ruhi nga lakëmimi; sepse ndë pastë teprë ndonjë, jet’ e ati nukë varetë prej gjës’ ati.”
16 Edhe u tha atyre një paravoli, tuke thënë: “Një njeriu të pasuri i erdhi mbarë ara.
17 Edhe mendonej me vete, tuke thënë: Ç’të bënj? Se s’kam ku të mbëleth pemët’ e mia.
18 Pastaj tha: Këtë kam për të bërë; do të prish grunarët’ e mi, edhe do t’i bënj më të mëdhenj, edhe do të mbëleth atie gjithë drithëtë tim, edhe të mirat’ e mia.
19 Edhe do t’i them shpirtit tim: O shpirt, ke shumë të mira që gjëndenë për shumë viet; prëhu, e ha, e pi, e gëzonu.
20 Po Perëndia i tha: I marrë, këtë natë do të lypënjënë prej teje shpirtinë tënt; edhe sa bëre gati, kujt do të jenë?
21 Kështu do të jetë ay që mbëleth thesarë për vetëhen’ e ti, e nuk’ është i pasurë te Perëndia.”
22 Pastaj u tha nxënëset ti: “Përandaj po u them juve: Mos kini kujdes për jetënë tuaj, ç’të hani; as për trupnë tuaj, ç’të vishni.
23 Jeta është më e ndershime se ushqimi, edhe trupi se të veshuritë.
24 Viri re korbatë, se nukë mbiellënë, as nukë korrnjënë; ata nukë kanë qilar, as grunar, edhe Perëndia i ushqen; sa më teprë ndani ju nga shpestë?
25 Edhe cili prej jush që ka kujdes munt të shtonjë një kut ndë moshë të ti?
26 Kur ju pra nukë muntni as për më të vogëlënë, përse keni kujdes për të tierat?
27 Viri re luletë, qysh rritenë; se nukë mundonenë, as nukë drethnjënë; edhe po u them juve, se as Sollomoni me gjithë lavdin’ e ti nuk’ ishte veshurë si një nga këto.
28 Po ndë qoftë se barinë, që sot është nd’ arë, edhe nesërë hidhetë ndë furrë, Perëndia e vesh kështu, sa më teprë juve, o besë-pakë?
29 Edhe ju mos kërkoni ç’të hani, a ç’të pini; as mos ini me dy mëndëje.
30 Sepse kombet’ e botësë kërkonjënë gjithë këto; edhe Ati juaj e di, se keni nevojë për këto.
31 Po kërkoni mbëretërin’ e Perëndisë, edhe këto të gjitha do t’u shtonenë juve.
32 Mos ki frikë, o tuf’e vogëlë; sepse Atit tuaj i pëlqeu t’u apë juve mbëretërinë.
33 Shitni pasëjetë tuaja, edhe epni elejmosinë. Bëni kuleta për vetëhenë tuaj që nukë vietëronenë, thesar ndë qiejet që nukë shteretë, atie ku kursari nuk’ afronetë, as krimbi nuk’ e prish.
34 Sepse ku është thesari juaj, atie do të jetë edhe zëmëra juaj.
35 Le të jenë mesetë tuaj ngjeshurë, edhe kandiletë ndezurë.
36 Edhe ju ini gati posi njerëzitë kur presënë zon’ e tyre, kurë do të këthenetë nga dasmatë, që t’i hapnjënë përnjëherë, kur të vinjë të trokëllinjë.
37 Lum ata shërbëtorë, të cilëtë, kur të vinjë i zoti, do t’i gjenjë sgjuarë; vërtet po u them juve, se do të ngjishetë, e do t’i vërë të rrinë ndë mësallë, edhe do të vinjë përanë t’u shërbenjë atyre.
38 Edhe nd’arthtë ndë të dytënë ruajtje, edhe ndë të tretënë ruajtje nd’ arthtë, edhe t’i gjenjë kështu, të lumurë jan’ ata shërbëtorë.
39 Edhe këtë e dini, se, ndë qoftë se e dinte i zoti shtëpisë, mbë ç’orë vien kursari, do të rrinte sgjuarë, edhe nukë do të linte t’i shponej shtëpia.
40 Edhe ju pra bëhi gati; sepse i bir’ i njeriut vien mb’ atë orë që nuk’ e mendoni. “
41 Edhe Pietri i tha: “Zot, për neve e thua këtë paravoli, apo për të gjithë?”
42 Edhe Zoti tha: “Vallë cili ësht’ ay kujdestar besëtar edhe i mënçim, që ta vërë i zoti mbi shërbëtorët’ e ti, që t’u apë me kohë masën e grurit?
43 Lum ay shërbëtuar, të cilinë kur të vinjë i zoti, do t’e gjenjë tuke bërë kështu.
44 Vërtet po u them juve, se e ka për të vënë mbi gjithë gjën’ e ti.
45 Po ndë thënt’ ay shërbëtuar ndë zëmërët të ti, se: “Im zot mënohetë të vinjë”; edhe të zërë të rrahnjë shërbëtorët’ e shërbëtoretë, e të hajë e të pijë e të dehetë;
46 I zot’ i ati shërbëtori do të vinjë atë ditë që s’e pret, edhe atë orë që s’e di; edhe do t’e ndanjë, edhe do t’e vërë piesën’ e ati bashkë me të pabesët.
47 Edhe ay shërbëtori që e dinte andën’ e të zotit, edhe nukë bëri gati vetëhenë , as nukë bëri pas andës’ ati, do të rrihetë shumë.
48 Po ay që nuk’ e diti, edhe bëri punë për të rrahurë, do të rrihetë pak. Edhe gjithësekujt që iu dha shumë, shumë do të kërkonetë prej ati; edhe ati që i lanë shumë, do t’i lypënjënë më teprë.
49 Erdha të vë ziarr mbë dhet; edhe ç’tietrë gjë dua, ndë qoftë se u ndes tashti?
50 Edhe kam një pagëzim të pagëzonem, edhe sa shtrëngonem gjersa të mbaronetë?
52 Kujtoni se kam ardhurë t’ap paqtim mbë dhet? Jo, po u them juve, po veç të ndarë. Sepse tashi e paskëtaj do të jenë pesë vetë ndë një shtëpi ndarë, tre kundrë dyve, edhe dy kundrë treve.
53 Do të ndahet’ i ati kundrë të birit, edhe i biri kundrë t’et; e ëma kundrë së bijësë, edhe e bija kundrë s’ëmësë; vierra kundrë nusesë saj, edhe nuseja kundrë së vierrësë.”
54 I thoshte edhe gjëndëjesë: “Kur të shihni renë se del prej së perënduarësë diellit, përnjëherë thoni: Po vien shi; edhe bënetë kështu.
55 Edhe kur fryn erë miesdite, thoni, se: Do të bënjë vapë; edhe bën.
56 Ipokritinj, faqen’ e dheut e të qiellit dini t’e shquani; po këtë kohë si nuk’ e shquani?
57 Si nukë gjykoni edhe të drejtënë prej vetëhesë tuaj?
58 Kur vete pra tek urdhëratësi bashkë me kundrëgjyqësinë tënt, mundonu mb’ udhë të shpëtonjç prej ati, se mos të heqë te gjykatësi, edhe gjykatësi të apë ndë dorët të shërbëtorit, edhe shërbëtori të hedhë ndë burk.
59 Po të them tyj: Nukë ke për të dalë andej, gjersa të lajç edhe asprën’ e pastajme.”
A Warning against Hypocrisy
1 Ἐν οἷς ἐπισυναχθεισῶν τῶν μυριάδων τοῦ ὄχλου, ὥστε καταπατεῖν ἀλλήλους, ἤρξατο λέγειν πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ πρῶτον, Προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῆς ζύμης, ἥτις ἐστὶν ὑπόκρισις, τῶν Φαρισαίων. 2 οὐδὲν δὲ συγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται. 3 ἀνθ᾽ ὧν ὅσα ἐν τῇ σκοτίᾳ εἴπατε ἐν τῷ φωτὶ ἀκουσθήσεται, καὶ ὃ πρὸς τὸ οὖς ἐλαλήσατε ἐν τοῖς ταμείοις κηρυχθήσεται ἐπὶ τῶν δωμάτων.
Whom to Fear
(Mt 10.28‑31)4 Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου, μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι. 5 ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε· φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν. ναὶ λέγω ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε. 6 οὐχὶ πέντε στρουθία πωλοῦνται ἀσσαρίων δύο; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. 7 ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται. μὴ φοβεῖσθε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε.
Confessing Christ before Men
(Mt 10.32‑33Mt 12.32Mt 10.19‑20)8 Λέγω δὲ ὑμῖν, πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ· 9 ὁ δὲ ἀρνησάμενός με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνηθήσεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ. 10 καὶ πᾶς ὃς ἐρεῖ λόγον εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· τῷ δὲ εἰς τὸ ἅγιον πνεῦμα βλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται. 11 ὅταν δὲ εἰσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε· 12 τὸ γὰρ ἅγιον πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν.
The Parable of the Rich Fool
13 Εἶπεν δέ τις ἐκ τοῦ ὄχλου αὐτῷ, Διδάσκαλε, εἰπὲ τῷ ἀδελφῷ μου μερίσασθαι μετ᾽ ἐμοῦ τὴν κληρονομίαν. 14 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ, Ἄνθρωπε, τίς με κατέστησεν κριτὴν ἢ μεριστὴν ἐφ᾽ ὑμᾶς; 15 εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς, Ὁρᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας, ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ. 16 Εἶπεν δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς λέγων, Ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα. 17 καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων, Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; 18 καὶ εἶπεν, Τοῦτο ποιήσω, καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὸν σῖτον καὶ τὰ ἀγαθά μου 19 καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου, Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. 20 εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ θεός, Ἄφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας, τίνι ἔσται; 21 οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καὶ μὴ εἰς θεὸν πλουτῶν.
Care and Anxiety
(Mt 6.25‑34, 19‑21)22 Εἶπεν δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς [αὐτοῦ], Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν· μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ τί φάγητε, μηδὲ τῷ σώματι τί ἐνδύσησθε. 23 ἡ γὰρ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος. 24 κατανοήσατε τοὺς κόρακας ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν, οἷς οὐκ ἔστιν ταμεῖον οὐδὲ ἀποθήκη, καὶ ὁ θεὸς τρέφει αὐτούς· πόσῳ μᾶλλον ὑμεῖς διαφέρετε τῶν πετεινῶν. 25 τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ προσθεῖναι πῆχυν; 26 εἰ οὖν οὐδὲ ἐλάχιστον δύνασθε, τί περὶ τῶν λοιπῶν μεριμνᾶτε; 27 κατανοήσατε τὰ κρίνα πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν, οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. 28 εἰ δὲ ἐν ἀγρῷ τὸν χόρτον ὄντα σήμερον καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον ὁ θεὸς οὕτως ἀμφιέζει, πόσῳ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι. 29 καὶ ὑμεῖς μὴ ζητεῖτε τί φάγητε καὶ τί πίητε καὶ μὴ μετεωρίζεσθε· 30 ταῦτα γὰρ πάντα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἐπιζητοῦσιν, ὑμῶν δὲ ὁ πατὴρ οἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων. 31 πλὴν ζητεῖτε τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, καὶ ταῦτα προστεθήσεται ὑμῖν. 32 Μὴ φοβοῦ, τὸ μικρὸν ποίμνιον, ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν. 33 Πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότε ἐλεημοσύνην· ποιήσατε ἑαυτοῖς βαλλάντια μὴ παλαιούμενα, θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαφθείρει· 34 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ καὶ ἡ καρδία ὑμῶν ἔσται.
Watchful Servants
(Mt 24.45‑51)35 Ἔστωσαν ὑμῶν αἱ ὀσφύες περιεζωσμέναι καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι· 36 καὶ ὑμεῖς ὅμοιοι ἀνθρώποις προσδεχομένοις τὸν κύριον ἑαυτῶν πότε ἀναλύσῃ ἐκ τῶν γάμων, ἵνα ἐλθόντος καὶ κρούσαντος εὐθέως ἀνοίξωσιν αὐτῷ. 37 μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, οὓς ἐλθὼν ὁ κύριος εὑρήσει γρηγοροῦντας· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι περιζώσεται καὶ ἀνακλινεῖ αὐτοὺς καὶ παρελθὼν διακονήσει αὐτοῖς. 38 κἂν ἐν τῇ δευτέρᾳ κἂν ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇ ἔλθῃ καὶ εὕρῃ οὕτως, μακάριοί εἰσιν ἐκεῖνοι. 39 τοῦτο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ ὥρᾳ ὁ κλέπτης ἔρχεται, οὐκ ἂν ἀφῆκεν διορυχθῆναι τὸν οἶκον αὐτοῦ. 40 καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.
41 Εἶπεν δὲ ὁ Πέτρος, Κύριε, πρὸς ἡμᾶς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγεις ἢ καὶ πρὸς πάντας; 42 καὶ εἶπεν ὁ κύριος, Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς οἰκονόμος ὁ φρόνιμος, ὃν καταστήσει ὁ κύριος ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι ἐν καιρῷ [τὸ] σιτομέτριον; 43 μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. 44 ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. 45 ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, Χρονίζει ὁ κύριός μου ἔρχεσθαι, καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς παῖδας καὶ τὰς παιδίσκας, ἐσθίειν τε καὶ πίνειν καὶ μεθύσκεσθαι, 46 ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, καὶ διχοτομήσει αὐτὸν καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀπίστων θήσει. 47 ἐκεῖνος δὲ ὁ δοῦλος ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου αὐτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας ἢ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ δαρήσεται πολλάς· 48 ὁ δὲ μὴ γνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν δαρήσεται ὀλίγας. παντὶ δὲ ᾧ ἐδόθη πολύ, πολὺ ζητηθήσεται παρ᾽ αὐτοῦ, καὶ ᾧ παρέθεντο πολύ, περισσότερον αἰτήσουσιν αὐτόν.
Jesus the Cause of Division
(Mt 10.34‑36)49 Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη. 50 βάπτισμα δὲ ἔχω βαπτισθῆναι, καὶ πῶς συνέχομαι ἕως ὅτου τελεσθῇ. 51 δοκεῖτε ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾽ ἢ διαμερισμόν. 52 ἔσονται γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν πέντε ἐν ἑνὶ οἴκῳ διαμεμερισμένοι, τρεῖς ἐπὶ δυσὶν καὶ δύο ἐπὶ τρισίν,
53 διαμερισθήσονται πατὴρ ἐπὶ υἱῷ
καὶ υἱὸς ἐπὶ πατρί,
μήτηρ ἐπὶ τὴν θυγατέρα
καὶ θυγάτηρ ἐπὶ τὴν μητέρα,
πενθερὰ ἐπὶ τὴν νύμφην αὐτῆς
καὶ νύμφη ἐπὶ τὴν πενθεράν.
Discerning the Time
(Mt 16.2‑3)54 Ἔλεγεν δὲ καὶ τοῖς ὄχλοις, Ὅταν ἴδητε [τὴν] νεφέλην ἀνατέλλουσαν ἐπὶ δυσμῶν, εὐθέως λέγετε ὅτι Ὄμβρος ἔρχεται, καὶ γίνεται οὕτως· 55 καὶ ὅταν νότον πνέοντα, λέγετε ὅτι Καύσων ἔσται, καὶ γίνεται. 56 ὑποκριταί, τὸ πρόσωπον τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ οἴδατε δοκιμάζειν, τὸν καιρὸν δὲ τοῦτον πῶς οὐκ οἴδατε δοκιμάζειν;
Settling with Your Accuser
(Mt 5.25‑26)57 Τί δὲ καὶ ἀφ᾽ ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τὸ δίκαιον; 58 ὡς γὰρ ὑπάγεις μετὰ τοῦ ἀντιδίκου σου ἐπ᾽ ἄρχοντα, ἐν τῇ ὁδῷ δὸς ἐργασίαν ἀπηλλάχθαι ἀπ᾽ αὐτοῦ, μήποτε κατασύρῃ σε πρὸς τὸν κριτήν, καὶ ὁ κριτής σε παραδώσει τῷ πράκτορι, καὶ ὁ πράκτωρ σε βαλεῖ εἰς φυλακήν. 59 λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν, ἕως καὶ τὸ ἔσχατον λεπτὸν ἀποδῷς.