1 Edhe paskëtaj Zoti vuri edhe shtatë-dhietë nxënësë të tierë, edhe i dërgoj dy nga dy përpara ti, mbë çdo qytet e vënt, ku kishte për të vatur’ ay.
2 U thoshte atyre pra: “Të korrët’ është shumë, po punëtorëtë janë të pakë; lutuni pra të zot të korrit të nxierrë punëtorë për të korrët’ e ti.
3 Ecëni; na unë te po u dërgonj juve posi shqera ndë mest të ujqet.
4 Mos mbajni kuletë, as trajstë, as sholla; edhe mos përshëndetni asndonjë mb’ udhë.
5 Edhe nd’atë shtëpi që të hyni, më përpara thoni:
6 Paqtim ndë këtë shtëpi. Edhe ndë qoft’ atie bir paqtimi, paqtimi juaj do të prëhetë mb’atë; po ndë mos, do të këthenetë ndër ju.
7 Edhe mbetuni nd’atë shtëpi, tuke ngrën’ e tuke pirë nga ato që t’u apënë juve ata; sepse punëtori ësht’ i zoti pagësë ti; mos shkoni nga njëra shtëpi ndë tiatrë.
8 Edhe mb’ atë qytet që të hyni, edhe t’u presënë juve, hani ato që u vënë përpara, juve.
9 Edhe shëroni të sëmurëtë që gjëndenë nd’ atë, edhe thoni atyreve: “Mbëretëri’ e Perëndisë u afrua te ju.
10 Po mb’ atë qytet që të hyni, edhe të mos u presënë juve, kur të delni ndëpër rugat t’ati qyteti , thoni:
11 U shkuntmë juve edhe pluhurinë që na u ngjit prej qytetit tuaj; po këtë të dini, se mbëretëri’ e Perëndisë u afrua te ju.
12 Edhe po u them juve, se nd’ atë ditë më i duruarshim do të jetë mundimi ndë Sodhomë se nd’ atë qytet.
13 Mierë ti Horazin! Miera ti Vithsajdha! Sepse ato çudia që janë bërë ndër ju, ndë ishinë bërë ndë Tyrë e ndë Sidhonë, që kurë do t’ishinë penduarë tuke ndenjurë ndë thes e ndë hi.
14 Po ndë Tyrë e në Sidhonë më i duruarshim do të jetë mundimi ndë ditë të gjyqit se mbë ju.
15 Edhe ti Kapernaumë, që u lartove gjer ndë qiell, do të sbreç gjer ndë hadhë.
16 Ay që të ndigjonjë juve, ndigjon mua; edhe ay që nukë u zë për gjë juve, nukë zë për gjë mua; edhe ay që nukë zë për gjë mua, nukë zë për gjë atë që më dërgoj.”
17 Edhe të shtatë-dhietët’ u këthyenë me gëzim, tuke thënë: “Zot, edhe diajtë na ndigjonjënë mb’emërit tënt.”
18 Edhe ay u tha atyre: “Vështronjam Satananë tuke rënë nga qielli posi vetëtimë.
19 Na te po u ap juve pushtet që të shkelni mbi gjërpinj e mbi sfurqe, edhe mbi gjithë fuqin’ e arëmikut; edhe asndonjë gjë nukë do t’u bënjë keq juve.
20 Po mos u gëzoni për këtë, se u ndigjonjënë juve frymat’ e këqia ; po gëzohi më teprë, se emëratë tuaj u shkruanë ndë qiejet.”
21 Nd’ atë orë Jisuj u gëzua ndë shpirt, edhe tha: “Të falem ndersë, o Atë, Zot i qiellit edhe i dheut, se fshehe këto nga të diturit’ e nga të mënçëmitë, edhe ua sbulove foshnjevet; po, o Atë, se kështu u pëlqye përpara teje.
22 Të gjitha m’u dhanë ndë dorë prej tim et; edhe asnjë nukë di cili është biri, veç Ati; edhe cili ësht’ Ati, veç biri, edhe ati që të dojë biri t’ia sbulonjë.”
23 Edhe u kthye te nxënësitë, e tha veçanë: “Lum ata sy që shohënë këto që shihni.
24 Sepse po u them juve, se shumë profitë edhe mbëretrë deshnë të shihin’ ato që shihni ju, e nuk’ i panë; edhe të ndigjonin’ ato që ndigjoni ju, po nuk’ i ndigjuanë.”
25 Edhe na tek u ngrit një nomtar tuke gucitur’ atë, e tuke thënë: “Mësonjëns, ç’të bënj, që të trashëgonj jetën’e pasosurë?”
26 Edhe ay i tha: “Ç’është shkruarë ndë nomt? Qysh këndon?”
27 Edhe ay u përgjeq e tha: “Të duash Zonë Perëndinë tënt me gjithë zemrënë tënde, edhe me gjithë shpirtinë tënt, edhe me gjithë fuqinë tënde, edhe me gjithë mëndëjenë tënde“, edhe “të afërminë tënt posi vetëhenë tënde. “
28 Edhe ay i tha: “U përgjegje drejtë; bën këtë, edhe do të rronjç.”
29 Po ay donte të nxirrte vetëhen’ e ti të drejtë, i tha Jisujt: “E cili më ësht’ i afërm?”
30 Edhe Jisuj u përgjeq e tha: “Një njeri sbriste nga Jerusalimi ndë Jeriho, edhe ra ndër duar të kursarëvet, të cilëtë si e sveshnë, edhe e bënë me plagë, iknë edhe e lanë gjysmë vdekurë.
31 Edhe qëlloj që shkoj asaj udhe një prift; edhe kur pa atë, shkoj nga ana tiatrë.
32 Kështu edhe një Levit posa harriu nd’ atë vënt, erdhi e pa, edhe shkoj nga ana tiatrë.
33 Po një Samarit, tuke ecurë udhësë, erdhi ndë vënt tek ishte ay, edhe kur e pa, iu dhëmp;
34 Edhe erdhi përanë, e i lidhi plagëtë, tuke derdhurë mbi ato vaj e verë; edhe e hipi ndë kafshët të ti, edhe e solli ndë një shtëpi të botësë, edhe i pat kujdes.
35 Edhe mbë të nesërmet, kur do të delte, nxori dy dinarë, edhe ia dha shtëpiakësit botësë, edhe i tha: Ki kujdes këti njeriu ; edhe ç’të priç më teprë, unë t’i kam për të dhënë, kur të këthenem,.
36 Cili nga këta të tre të duketë se u bë i afërmi ati që ra ndë duar të kursarëvet?” Edhe ay i tha:
37 “Ay që bëri përdëllim për atë.” Jisuj pra i tha: “Ecë, edhe ti bën kështu.”
38 Edhe ata kur po shkoninë, ay hyri ndë një fshat; edhe një grua që e kishte emërinë Marthë, e priti ndë shtëpit të saj.
39 Edhe ajo kish një motërë që e qjuaninë Mari, e cila ndenji përanë këmbëvet të Jisujt, edhe ndigjonte fialën’ e ati.
40 Edhe Martha mundonej shumë tuke shërbyerë; edhe pastaj dolli përpara ati , e tha: “Zot, nukë do të dish, se ime motërë më la vetëmë të shërbenj? Thuaj pra asaj të më ndihnjë.”
41 Edhe Jisuj u përgjeq e i tha asaj: “Marthë, Marthë, përpiqe e mundone për shumë punë ; po për një punë është nevojë”; edhe Maria sgjodhi piesën’ e mirë, që nukë do të merretë prej asaj.
The Mission of the Seventy-two
1 Μετὰ δὲ ταῦτα ἀνέδειξεν ὁ κύριος ἑτέρους ἑβδομήκοντα [δύο] καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο [δύο] πρὸ προσώπου αὐτοῦ εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ τόπον οὗ ἤμελλεν αὐτὸς ἔρχεσθαι. 2 ἔλεγεν δὲ πρὸς αὐτούς, Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι· δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐργάτας ἐκβάλῃ εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ. 3 ὑπάγετε· ἰδοὺ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς ἄρνας ἐν μέσῳ λύκων. 4 μὴ βαστάζετε βαλλάντιον, μὴ πήραν, μὴ ὑποδήματα, καὶ μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε. 5 εἰς ἣν δ᾽ ἂν εἰσέλθητε οἰκίαν, πρῶτον λέγετε, Εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ. 6 καὶ ἐὰν ἐκεῖ ᾖ υἱὸς εἰρήνης, ἐπαναπαήσεται ἐπ᾽ αὐτὸν ἡ εἰρήνη ὑμῶν· εἰ δὲ μή γε, ἐφ᾽ ὑμᾶς ἀνακάμψει. 7 ἐν αὐτῇ δὲ τῇ οἰκίᾳ μένετε ἐσθίοντες καὶ πίνοντες τὰ παρ᾽ αὐτῶν· ἄξιος γὰρ ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ. μὴ μεταβαίνετε ἐξ οἰκίας εἰς οἰκίαν. 8 καὶ εἰς ἣν ἂν πόλιν εἰσέρχησθε καὶ δέχωνται ὑμᾶς, ἐσθίετε τὰ παρατιθέμενα ὑμῖν 9 καὶ θεραπεύετε τοὺς ἐν αὐτῇ ἀσθενεῖς καὶ λέγετε αὐτοῖς, Ἤγγικεν ἐφ᾽ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ. 10 εἰς ἣν δ᾽ ἂν πόλιν εἰσέλθητε καὶ μὴ δέχωνται ὑμᾶς, ἐξελθόντες εἰς τὰς πλατείας αὐτῆς εἴπατε, 11 Καὶ τὸν κονιορτὸν τὸν κολληθέντα ἡμῖν ἐκ τῆς πόλεως ὑμῶν εἰς τοὺς πόδας ἀπομασσόμεθα ὑμῖν· πλὴν τοῦτο γινώσκετε ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ. 12 λέγω ὑμῖν ὅτι Σοδόμοις ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀνεκτότερον ἔσται ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ.
Woes to Unrepentant Cities
(Mt 11.20‑24)13 Οὐαί σοι, Χοραζίν, οὐαί σοι, Βηθσαϊδά· ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμενοι μετενόησαν. 14 πλὴν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν τῇ κρίσει ἢ ὑμῖν. 15 καὶ σύ, Καφαρναούμ,
μὴ ἕως οὐρανοῦ ὑψωθήσῃ;
ἕως τοῦ ᾅδου καταβήσῃ.
16 Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με.
The Return of the Seventy-two
17 Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα [δύο] μετὰ χαρᾶς λέγοντες, Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. 18 εἶπεν δὲ αὐτοῖς, Ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. 19 ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. 20 πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται, χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγγέγραπται ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
The Rejoicing of Jesus
(Mt 11.25‑27Mt 13.16‑17)21 Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο [ἐν] τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ καὶ εἶπεν, Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναὶ ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου. 22 Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ οὐδεὶς γινώσκει τίς ἐστιν ὁ υἱὸς εἰ μὴ ὁ πατήρ, καὶ τίς ἐστιν ὁ πατὴρ εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. 23 Καὶ στραφεὶς πρὸς τοὺς μαθητὰς κατ᾽ ἰδίαν εἶπεν, Μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ βλέποντες ἃ βλέπετε. 24 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ βασιλεῖς ἠθέλησαν ἰδεῖν ἃ ὑμεῖς βλέπετε καὶ οὐκ εἶδαν, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν.
The Good Samaritan
25 Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν λέγων, Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 26 ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτόν, Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης [τῆς] καρδίας σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύϊ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 28 εἶπεν δὲ αὐτῷ, Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 29 ὁ δὲ θέλων δικαιῶσαι ἑαυτὸν εἶπεν πρὸς τὸν Ἰησοῦν, Καὶ τίς ἐστίν μου πλησίον; 30 ὑπολαβὼν ὁ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ εἰς Ἰεριχὼ καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν, οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ. 31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν· 32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευίτης [γενόμενος] κατὰ τὸν τόπον ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθεν. 33 Σαμαρίτης δέ τις ὁδεύων ἦλθεν κατ᾽ αὐτὸν καὶ ἰδὼν ἐσπλαγχνίσθη, 34 καὶ προσελθὼν κατέδησεν τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ. 35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐκβαλὼν ἔδωκεν δύο δηνάρια τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν, Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ τι ἂν προσδαπανήσῃς ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 36 τίς τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 37 ὁ δὲ εἶπεν, Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾽ αὐτοῦ. εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
Visiting Martha and Mary
38 Ἐν δὲ τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά· γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτόν. 39 καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαριάμ, [ἣ] καὶ παρακαθεσθεῖσα πρὸς τοὺς πόδας τοῦ κυρίου ἤκουεν τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπεν, Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπεν διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ κύριος, Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ θορυβάζῃ περὶ πολλά, 42 ἑνὸς δέ ἐστιν χρεία· Μαριὰμ γὰρ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται αὐτῆς.