1 Edhe Jisuj vate ndë malt të Ullinjvet.
2 Edhe mbë të vagulluarët erdhi përsëri ndë hieroret, edhe gjithë llauzi vinte tek ay; edhe ay ndenji e i mësonte.
3 Edhe shkronjësit’ e Farisenjtë i bijenë një grua zënë ndë kurvëri, edhe si e vunë ndë mest, i thonë:
4 “Mësonjës, këjo grua është zënë mbi punët tuke kurvëruarë.
5 Edhe Mojsiu na ka porositurë ndë nomt, të tillatë gra të vritenë me gurë; ti pra ç’thua?”
6 Edhe këtë e thoshinë tuke ngarë atë, që të kenë me se ta përflasënë. Po Jisuj u kërrus poshtë, e shkruante me gisht mbë dhet.
7 Edhe passi qëndroninë tuke pyetur’ atë, u ngrit, e u tha atyre: “Cili prej jush të jet’ i pafaj, kyj më përpara le të hedhë gurinë mbi atë.”
8 Edhe përsëri u kërrus poshtë, e shkruante mbë dhet.
9 Edhe ata kur dëgjuanë këtë , edhe pasi qërtoneshinë nga ndërgjegjëja, dilninë jashtë një nga një, zënë që prej pleqsh e gjer mbë të fundëshmit; edhe Jisuj mbeti vetëmë, edhe gruaja tuke ndenjurë ndë mest.
10 Edhe Jisuj si u ngrit, edhe nukë pa asndonjë veç gruasë, i tha asaj: “Grua, ku jan’ ata që të përflisinë? Asndonjë s’të gjykoj për të ligë.”
11 Edhe ajo tha: “Asndonjë, Zot.” Edhe Jisuj i tha: “As unë nukë të gjykonj për të ligë; shko, edhe mos fëje më.”
12 Jisuj pra përsëri u foli atyre, tuke thënë: “Unë jam drita e botësë; ay që më vien pas, nukë do t’ecënjë nd’ errësirët, po do të ketë dritën’ e jetësë.”
13 Farisenjtë pra i thanë: “Ti martiris për vetëhenë tënde; martiria jote nuk’ ësht’ e vërtetë.”
14 Jisuj u përgjeq e u tha atyre: “Edhe unë ndë martirisça për vetëhenë time, martiria ime ësht’ e vërtetë, sepse e di nga erdha, e ku vete, po ju s’e dini nga erdha, e ku vete.
15 Ju gjykoni pas mishit; unë nukë gjykonj njeri.
16 Po edhe ndë gjykofsha unë, gjyqi im ësht’ i vërtetë; sepse nukë jam vetëmë, po unë edhe Ati që më dërgoj.
17 Edhe është shkruarë ndë nomt tuaj, se Martiria e dy njerësve ësht’ e vërtetë.
18 Unë jam ay që martiris për vetëhenë time, edhe Ati që më dërgoj martiris për mua.”
19 I thoshinë pra: “Ku ësht’ yt atë?” Jisuj u përgjeq: “As mua s’më dini, as tem Atë; ndë më dinitë mua, do të dinit’ edhe tim Atë.”
20 Këto fialë i foli Jisuj ndë vënt të thesarit, tuke mësuarë ndë hieroret; edhe asndonjë nuk’ e zuri, sepse edhe s’i kishte ardhur’ ora.
21 Jisuj pra u tha përsëri atyre: “Unë po vete, edhe do të më kërkoni, edhe do të vdisni ndë fajt tuaj. Edhe ku vete unë, ju nukë munt të vini.”
22 Judhenjtë pra thoshinë: “Mos do të vrasë vetëhen’ e ti, e përandaj thotë: Atie ku vete unë, ju s’munt të vini?”
23 Edhe ay u tha atyre: “Ju jeni prej atyre së poshtërash, unë jam prej së lartash. Ju jeni prej kësaj bote; unë s’jam prej kësaj bote.
24 U thashë pra juve, se do të vdisni ndë fajet tuaja, sepse ndë mos besofshi se unë jam, do të vdisni ndë fajet tuaja.”
25 I thoshinë pra: “Cili je ti?” Edhe Jisuj u tha atyre: “Atë që u thashë juve që përpara herësë.
26 Shumë kam për të thënë, e për të gjykuarë për ju; po ay që më dërgoj ësht’ i vërtetë; edhe unë sa dëgjova prej ati, këto i them botësë.”
27 – Nukë kupëtuanë, se u thoshte atyre për Atinë.
28 Jisuj pra u tha atyre: “Kur të ngrini lart të birin’ e njeriut, atëhere do ta njihni se unë jam, edhe nukë bënj asgjë prej vetëhesë s’ime, po sikundrë më mësoj im Atë, këto flas.
29 Edhe ay që më dërgoj është me mua; Ati nukë më ka lënë vetëmë; sepse unë bënj përherë ato që i pëlqënjënë.”
30 Ay tek ishte tuke folurë këto, shumë vetë i besuanë.
31 Jisuj pra u thoshte atyre Judhenjet që i kishinë besuarë: “Ndë qoftë se mbesoni ju ndë fialët time, jeni me të vërtetë nxënësit’ e mi;
32 Edhe do të njihni të vërtetënë, edhe e vërteta do t’u lironjë juve.”
33 Iu përgjeqnë ati: “Jemi far’ e Avraamit, edhe nukë jemi bërë kurrë shërbëtorë asnjeriu; qysh thua ti, se: Do të bëheni të liruarë?”
34 Jisuj u përgjeq atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve, se kushdo që bën fajinë, është shërbetuar i fajit.
35 Edhe shërbëtori nukë mbet ndë shtëpi për gjithë jetënë; po biri mbet për gjithë jetënë.
36 Ndë u liroftë pra juve Biri, me të vërtetë do të jeni të liruarë.
37 E di se jeni far’ e Avraamit; po kërkoni të më vrisni, sepse fiala ime nukë zë vënt ndër ju.
38 Unë flas ç’kam parë përanë tim eti; edhe ju kështu bëni ç’keni parë prej atit tuaj.”
39 Iu përgjeqnë e i thanë: “Ati ynë ësht’ Avraami.” Jisuj u thot’ atyre: “Ndë qoftë se ishitë bijt’ e Avraamit, do të bënitë punërat’ e Avraamit.
40 Po ndashti kërkoni të më vrisni, njeri që u kam folurë të vërtetënë, që dëgjova prej Perëndisë.
41 Avraami nukë bëri këtë. Ju bëni punërat’ e atit tuaj.” I thanë pra: “Neve s’kemi lindurë prej kurvërie, një atë kemi, Perëndinë.”
42 Jisuj pra u tha atyre: “Ndë qoftë se ishte Perëndia ati juaj, do të më donitë; sepse unë prej Perëndisë dolla, edhe vinj prej ati ; sepse nuk’ ardhç prej vetëhesë sime, po ay më dërgoj.
43 Përse nukë njihni të foluritë tim? Sepse nukë munt të dëgjoni fialënë time.
44 Ju jeni prej atit diallit, edhe doni të bëni dëshërimet’ e atit tuaj. Ay ishte që përpara herësë njerivrasës, edhe nukë qëndron ndë të vërtetët; sepse e vërtetë nuk’ është tek ay. Kur flet gënjeshtrënë, flet nga të tijatë; sepse është gënjeshtar, edhe i ati asajgënjeshtrësë .
45 Po mua, sepse them të vërtetënë, nukë më besoni.
46 Cili prej jush më shan për faj? Po ndë them të vërtetënë, përse s’më besoni ju?
47 Ay që është prej Perëndisë, dëgjon fialët’ e Perëndisë; përandaj ju nukë dëgjoni, sepse nukë jeni prej Perëndisë.”
48 Judhenjtë pra u përgjeqnë e i thanë: “Nukë themi mirë ne, se ti je Samarit, edhe ke diallë?”
49 Jisuj u përgjeq: “Unë s’kam diallë, po nderonj tem Atë, edhe ju me turpëroni.
50 Edhe unë s’kërkonj lavdinë time; ka kush kërkon e kush gjykon.
51 Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Ndë ruajtë ndonjë fialënë time, nukë do të shohë vdekëje për gjithë jetënë.”
52 Judhenjtë pra i thanë: “Ndashti e muarëm vesh, se ke diallinë. Avraami vdiq edhe profitritë, edhe ti thua: Ndë ruajtë ndonjë fialënë time, nukë do të ngjëronetë vdekëje për gjithë jetënë.
53 Sos je ti më i math se ati ynë Avraami, i cili vdiq? Edhe profitritë vdiqnë; cilinë e bën vetëhenë tënde ti?”
54 Jisuj u përgjeq: “Unë ndë lavduronj vetëhenë time, lavduria imë s’ësht’ asgjë; im Atë ësht’ ay që më lavduron, për të cilinë ju thoni se është Perëndia juaj;
55 Edhe s’e keni njohurë, po unë e njoh; edhe ndë thënça se nuk’ e njoh, do të jem posi ju, gënjeshtar; po e njoh, edhe ruanj fialën’ e ati.
56 Avraami, ati juaj, gëzonej të shohë ditënë time; edhe e pa, e u gëzua.”
57 Judhenjtë pra i thanë: “Pesë-dhietë vjet edhe s’i ke, edhe ke parë Avraaminë?” Jisuj u tha atyre: “Me të vërtetë, me të vërtetë po u them juve: Para se të lintnjë Avraami, unë jam.”
58 Ngritnë pra gurë që të siellënë mb’ atë, po Jisuj u fsheh, edhe dolli nga hieroreja, edhe shkoj ndëpër mes t’atyreve; edhe kështu iku.
1 Ἰησοῦς δὲ ἐπορεύθη εἰς τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. 2 Ὄρθρου δὲ πάλιν παρεγένετο εἰς τὸ ἱερὸν καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἤρχετο πρὸς αὐτόν, καὶ καθίσας ἐδίδασκεν αὐτούς. 3 ἄγουσιν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γυναῖκα ἐπὶ μοιχείᾳ κατειλημμένην καὶ στήσαντες αὐτὴν ἐν μέσῳ 4 λέγουσιν αὐτῷ, Διδάσκαλε, αὕτη ἡ γυνὴ κατείληπται ἐπ᾽ αὐτοφώρῳ μοιχευομένη· 5 ἐν δὲ τῷ νόμῳ ἡμῖν Μωϋσῆς ἐνετείλατο τὰς τοιαύτας λιθάζειν. σὺ οὖν τί λέγεις; 6 τοῦτο δὲ ἔλεγον πειράζοντες αὐτόν, ἵνα ἔχωσιν κατηγορεῖν αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ κατέγραφεν εἰς τὴν γῆν. 7 ὡς δὲ ἐπέμενον ἐρωτῶντες αὐτόν, ἀνέκυψεν καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος ἐπ᾽ αὐτὴν βαλέτω λίθον. 8 καὶ πάλιν κατακύψας ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν. 9 οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐξήρχοντο εἷς καθ᾽ εἷς ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ κατελείφθη μόνος καὶ ἡ γυνὴ ἐν μέσῳ οὖσα. 10 ἀνακύψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ, Γύναι, ποῦ εἰσιν; οὐδείς σε κατέκρινεν; 11 ἡ δὲ εἶπεν, Οὐδείς, κύριε. εἶπεν δὲ ὁ Ἰησοῦς, Οὐδὲ ἐγώ σε κατακρίνω· πορεύου, [καὶ] ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε.⟧
Jesus the Light of the World
12 Πάλιν οὖν αὐτοῖς ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς λέγων, Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. 13 εἶπον οὖν αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι, Σὺ περὶ σεαυτοῦ μαρτυρεῖς· ἡ μαρτυρία σου οὐκ ἔστιν ἀληθής. 14 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Κἂν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἀληθής ἐστιν ἡ μαρτυρία μου, ὅτι οἶδα πόθεν ἦλθον καὶ ποῦ ὑπάγω· ὑμεῖς δὲ οὐκ οἴδατε πόθεν ἔρχομαι ἢ ποῦ ὑπάγω. 15 ὑμεῖς κατὰ τὴν σάρκα κρίνετε, ἐγὼ οὐ κρίνω οὐδένα. 16 καὶ ἐὰν κρίνω δὲ ἐγώ, ἡ κρίσις ἡ ἐμὴ ἀληθινή ἐστιν, ὅτι μόνος οὐκ εἰμί, ἀλλ᾽ ἐγὼ καὶ ὁ πέμψας με πατήρ. 17 καὶ ἐν τῷ νόμῳ δὲ τῷ ὑμετέρῳ γέγραπται ὅτι δύο ἀνθρώπων ἡ μαρτυρία ἀληθής ἐστιν. 18 ἐγώ εἰμι ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμαυτοῦ καὶ μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὁ πέμψας με πατήρ. 19 ἔλεγον οὖν αὐτῷ, Ποῦ ἐστιν ὁ πατήρ σου; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς, Οὔτε ἐμὲ οἴδατε οὔτε τὸν πατέρα μου· εἰ ἐμὲ ᾔδειτε, καὶ τὸν πατέρα μου ἂν ᾔδειτε. 20 Ταῦτα τὰ ῥήματα ἐλάλησεν ἐν τῷ γαζοφυλακίῳ διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ· καὶ οὐδεὶς ἐπίασεν αὐτόν, ὅτι οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ.
Where I am Going You Cannot Come
21 Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς, Ἐγὼ ὑπάγω καὶ ζητήσετέ με, καὶ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ ὑμῶν ἀποθανεῖσθε· ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν. 22 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι, Μήτι ἀποκτενεῖ ἑαυτόν, ὅτι λέγει, Ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν; 23 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Ὑμεῖς ἐκ τῶν κάτω ἐστέ, ἐγὼ ἐκ τῶν ἄνω εἰμί· ὑμεῖς ἐκ τούτου τοῦ κόσμου ἐστέ, ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. 24 εἶπον οὖν ὑμῖν ὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν· ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτι ἐγώ εἰμι, ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν. 25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ, Σὺ τίς εἶ; εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμῖν; 26 πολλὰ ἔχω περὶ ὑμῶν λαλεῖν καὶ κρίνειν, ἀλλ᾽ ὁ πέμψας με ἀληθής ἐστιν, κἀγὼ ἃ ἤκουσα παρ᾽ αὐτοῦ ταῦτα λαλῶ εἰς τὸν κόσμον. 27 οὐκ ἔγνωσαν ὅτι τὸν πατέρα αὐτοῖς ἔλεγεν. 28 εἶπεν οὖν [αὐτοῖς] ὁ Ἰησοῦς, Ὅταν ὑψώσητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, τότε γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ ἀπ᾽ ἐμαυτοῦ ποιῶ οὐδέν, ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέν με ὁ πατὴρ ταῦτα λαλῶ. 29 καὶ ὁ πέμψας με μετ᾽ ἐμοῦ ἐστιν· οὐκ ἀφῆκέν με μόνον, ὅτι ἐγὼ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷ ποιῶ πάντοτε. 30 Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν.
The Truth Will Make You Free
31 Ἔλεγεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους, Ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε 32 καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. 33 ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν, Σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν καὶ οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν πώποτε· πῶς σὺ λέγεις ὅτι Ἐλεύθεροι γενήσεσθε; 34 ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστιν τῆς ἁμαρτίας. 35 ὁ δὲ δοῦλος οὐ μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ εἰς τὸν αἰῶνα, ὁ υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα. 36 ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε. 37 οἶδα ὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε· ἀλλὰ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ὅτι ὁ λόγος ὁ ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν. 38 ἃ ἐγὼ ἑώρακα παρὰ τῷ πατρὶ λαλῶ· καὶ ὑμεῖς οὖν ἃ ἠκούσατε παρὰ τοῦ πατρὸς ποιεῖτε.
Your Father the Devil
39 Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπαν αὐτῷ, Ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστιν. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἐστε, τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε· 40 νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα ἣν ἤκουσα παρὰ τοῦ θεοῦ· τοῦτο Ἀβραὰμ οὐκ ἐποίησεν. 41 ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπαν [οὖν] αὐτῷ, Ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα πατέρα ἔχομεν τὸν θεόν. 42 εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Εἰ ὁ θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ, ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ᾽ ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ᾽ ἐκεῖνός με ἀπέστειλεν. 43 διὰ τί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν. 44 ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ᾽ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ. ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶν καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. 45 ἐγὼ δὲ ὅτι τὴν ἀλήθειαν λέγω, οὐ πιστεύετέ μοι. 46 τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας; εἰ ἀλήθειαν λέγω, διὰ τί ὑμεῖς οὐ πιστεύετέ μοι; 47 ὁ ὢν ἐκ τοῦ θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ θεοῦ ἀκούει· διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε, ὅτι ἐκ τοῦ θεοῦ οὐκ ἐστέ.
Before Abraham was, I am
48 Ἀπεκρίθησαν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπαν αὐτῷ, Οὐ καλῶς λέγομεν ἡμεῖς ὅτι Σαμαρίτης εἶ σὺ καὶ δαιμόνιον ἔχεις; 49 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς, Ἐγὼ δαιμόνιον οὐκ ἔχω, ἀλλὰ τιμῶ τὸν πατέρα μου, καὶ ὑμεῖς ἀτιμάζετέ με. 50 ἐγὼ δὲ οὐ ζητῶ τὴν δόξαν μου· ἔστιν ὁ ζητῶν καὶ κρίνων. 51 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν ἐμὸν λόγον τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. 52 εἶπον [οὖν] αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι, Νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις. Ἀβραὰμ ἀπέθανεν καὶ οἱ προφῆται, καὶ σὺ λέγεις, Ἐάν τις τὸν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μὴ γεύσηται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα. 53 μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ, ὅστις ἀπέθανεν; καὶ οἱ προφῆται ἀπέθανον. τίνα σεαυτὸν ποιεῖς; 54 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς, Ἐὰν ἐγὼ δοξάσω ἐμαυτόν, ἡ δόξα μου οὐδέν ἐστιν· ἔστιν ὁ πατήρ μου ὁ δοξάζων με, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι θεὸς ἡμῶν ἐστιν, 55 καὶ οὐκ ἐγνώκατε αὐτόν, ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν. κἂν εἴπω ὅτι οὐκ οἶδα αὐτόν, ἔσομαι ὅμοιος ὑμῖν ψεύστης· ἀλλ᾽ οἶδα αὐτὸν καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ τηρῶ. 56 Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν, καὶ εἶδεν καὶ ἐχάρη. 57 εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς αὐτόν, Πεντήκοντα ἔτη οὔπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας; 58 εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς, Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί. 59 ἦραν οὖν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπ᾽ αὐτόν. Ἰησοῦς δὲ ἐκρύβη καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ.