1 Këto foli Jisuj; pastaj ngriti syt’ e ti ndë qiell, e tha:
2 “Atë, erdhi ora; lavdo tët Bir, që të të lavdonjë edhe yt Bir. Sikundrë i dhe pushtet mbë çdo mish, që t’u apë jetën e pasosurë gjith’ atyreve që ia ke dhënë.
3 Edhe këjo është jet’ e pasosur, që të njohënë tyj të vetëminë të vërtetinë Perëndi, edhe Jisu Krishtinë që dërgove.
4 Unë të lavdurova mbi dhet; atë punë që më dhe të bënj e mbarova.
5 Edhe ndashti lavdomë ti, o Atë, afërë teje, me atë lavdinë që pata përanë teje përpara se të bënej bota.
6 Emërinë tënt ua dëfteva atyre njerëzet që më dhe prej botësë. Të tutë ishinë, edhe m’i dhe, edhe ruajtnë fialënë tënde.
7 Ndashti e njohnë se gjithë sa më ke dhënë janë prej teje;
8 Sepse ato fialë që më dhe, ua dhashë atyre; edhe ata i muarnë, edhe e njohnë me të vërtetë se dolla prej teje; edhe besuanë se ti më dërgove.
9 Unë lutem për ata; nukë lutem për botënë, po për ata që më dhe; sepse janë të tutë.
10 Edhe gjithë të miatë janë të tuatë, edhe të tuatë janë të miatë; edhe u lavduaçë nd’ato.
11 Edhe nukë jam më ndë botët, po këta janë ndë botët, edhe unë po vinj te ti. At’ i shënjtëruarë, ruaji mb’ emërit t’ënt ata që më dhe, që të jenë një sikundrë neve.
12 Kur ishnjam bashkë me ata ndë botët, un’ i ruanjam mb’ emërit t’ënt; ata që më dhe i ruajta, edhe asndonjë nga ata s’humbi, veç i biri humbëjesë, që të mbushetë shkronja.
13 Edhe ndashti po vinj te ti, edhe flas këto ndë botët, që të kenë gëzimnë tim plot ndë vetëhet të tyre.
14 Un’ u dhash’ atyre fialënë tënde; edhe bota i mori mëri, sepse nukë janë nga bota, sikundrë unë nukë jam nga bota.
15 Nukë të lutem t’i ngresh ata nga bota, po t’i ruanjç nga i ligu.
16 Nukë janë nga bota, sikundrë unë nukë jam nga bota.
17 Shënjtëroi ata ndë të vërtetënë tënde, fiala jote ësht’ e vërteta.
18 Sikundrë më dërgove mua te bota, edhe un’ i dërgova ata te bota.
19 Edhe unë shënjtëronj vetëhenë time për ata, që të jen’ edhe ata të shënjtëruarë ndë të vërtetënë.
20 Edhe nukë të lutem vetëmë për këta, po edhe për ata që do të më besonjënë me anë të fialës’ atyreve,
21 Që të gjithë të jenë një, sikundrë ti, o Atë, je tek unë, edhe unë te ti, edhe ata të jenë një te neve, që të besonjë bota se ti më dërgove.
22 Edhe un’ u dhash’ atyre atë lavdinë që më dhe, që të jenë një, sikundrë edhe neve jemi një.
23 Unë tek ata, edhe ti tek unë, që të jenë të sosurë mbë një, edhe bota ta njohë se ti më dërgove, edhe i deshe ata sikundrë më deshe mua.
24 O Atë, dua të jenë bashkë me mua atie ku jam unë edhe ata që më dhe; që të vështronjën’ atë lavdinë time, që më ke dhënë, sepse më deshe para se të ngrihej bota.
25 O At’ i drejtë, edhe bota nukë të njohu, po unë të njoha, edhe këta e njohnë se ti më dërgove.
26 Edhe u dëfteva atyre emërinë tënt, edhe do ta dëftenj, që të jetë ndër ata ajo dashuri, me të cilënë më deshe, edhe unë tek ata.”
The Prayer of Jesus
1 Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς καὶ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν εἶπεν, Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα ὁ υἱὸς δοξάσῃ σέ, 2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. 3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωὴ ἵνα γινώσκωσιν σὲ τὸν μόνον ἀληθινὸν θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν. 4 ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς τὸ ἔργον τελειώσας ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· 5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί.
6 Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς ἔδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν κἀμοὶ αὐτοὺς ἔδωκας καὶ τὸν λόγον σου τετήρηκαν. 7 νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ εἰσιν· 8 ὅτι τὰ ῥήματα ἃ ἔδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 9 ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ, οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσιν, 10 καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. 11 καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ αὐτοὶ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσίν, κἀγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. 12 ὅτε ἤμην μετ᾽ αὐτῶν ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, καὶ ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. 13 νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσιν τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν ἑαυτοῖς. 14 ἐγὼ δέδωκα αὐτοῖς τὸν λόγον σου καὶ ὁ κόσμος ἐμίσησεν αὐτούς, ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου. 15 οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ᾽ ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ. 16 ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ εἰσὶν καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου. 17 ἁγίασον αὐτοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ· ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστιν. 18 καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας εἰς τὸν κόσμον, κἀγὼ ἀπέστειλα αὐτοὺς εἰς τὸν κόσμον· 19 καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα ὦσιν καὶ αὐτοὶ ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ.
20 Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, 21 ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 22 κἀγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν· 23 ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν, ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. 24 Πάτερ, ὃ δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσιν μετ᾽ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσιν τὴν δόξαν τὴν ἐμήν, ἣν δέδωκάς μοι ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου. 25 πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων, καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας· 26 καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ κἀγὼ ἐν αὐτοῖς.