1 Pavli edhe Silluani edhe Timotheu, te qisha e Thessallonikasvet mbë Perëndinë, Atinë, edhe mbë Zotinë Jisu Krisht; hirë qoftë mbë ju edhe paqtim prej Perëndisë, Atit tënë, edhe prej Zotit Jisu Krisht.
2 I falemi ndersë përherë Perëndisë për gjithë ju, edhe u përmëntmë juve ndë të falurat tona,
3 Tuke kujtuarë pa pushim punën’ e besësë suaj, edhe mundimin’ e dashurisë, edhe durimin’e shpëresësë mbë Zotinë tënë Jisu Krishtinë, përpara Perëndisë edhe Atit tënë;
4 Tuke diturë, o vëllezër të dashurë prej Perëndisë, të sgjedhuritë tuaj.
5 Sepse ungjilli ynë nuk’ u bë te ju me fialë vetëmë, po edhe me fuqi, edhe me Frymë të Shënjtëruarë, edhe me shumë të mbushurë mëndëjesë, sikundrë e dini çfarë qemë ndërmest tuaj për ju.
6 Edhe ju bëtë sikundrë bëm neve edhe Zoti, sepse prittë fialënë ndër shumë shtrëngim, me gëzimin’ e Frymësë Shënjtëruarë;
7 Kaqë sa u bëtë shëmbëllesë mbë gjith’ ata që besonjënë ndë Maqedhoni e ndë Ahaj.
8 Sepse prej jush u përhap fiala e Zotit, jo vetëmë ndë Maqedhoni e ndë Ahai, po edhe mbë çdo vënt harriu zëri i besësë tuaj mbë Perëndinë; kaqë sa neve s’kemi nevojë të flasëmë gjë;
9 Sepse ata tregonjënë për ne, çfarë të hyri gjetëm te ju, edhe qysh u këthyetë te Perëndia nga idhujtë, që t’i shërbeni Perëndisë gjallë edhe të vërtetit,
10 Edhe të prisni Birin’ e ti nga qiejet, të cilin’ e ngjalli prej së vdekurish, Jisunë, që na shpëton nga zemërimi që vien.
Salutation
1 Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν θεῷ πατρὶ καὶ κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ, χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη.
The Thessalonians’ Faith and Example
2 Εὐχαριστοῦμεν τῷ θεῷ πάντοτε περὶ πάντων ὑμῶν μνείαν ποιούμενοι ἐπὶ τῶν προσευχῶν ἡμῶν, ἀδιαλείπτως 3 μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καὶ τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν, 4 εἰδότες, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ [τοῦ] θεοῦ, τὴν ἐκλογὴν ὑμῶν, 5 ὅτι τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν οὐκ ἐγενήθη εἰς ὑμᾶς ἐν λόγῳ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν δυνάμει καὶ ἐν πνεύματι ἁγίῳ καὶ [ἐν] πληροφορίᾳ πολλῇ, καθὼς οἴδατε οἷοι ἐγενήθημεν [ἐν] ὑμῖν δι᾽ ὑμᾶς. 6 καὶ ὑμεῖς μιμηταὶ ἡμῶν ἐγενήθητε καὶ τοῦ κυρίου, δεξάμενοι τὸν λόγον ἐν θλίψει πολλῇ μετὰ χαρᾶς πνεύματος ἁγίου, 7 ὥστε γενέσθαι ὑμᾶς τύπον πᾶσιν τοῖς πιστεύουσιν ἐν τῇ Μακεδονίᾳ καὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ. 8 ἀφ᾽ ὑμῶν γὰρ ἐξήχηται ὁ λόγος τοῦ κυρίου οὐ μόνον ἐν τῇ Μακεδονίᾳ καὶ [ἐν τῇ] Ἀχαΐᾳ, ἀλλ᾽ ἐν παντὶ τόπῳ ἡ πίστις ὑμῶν ἡ πρὸς τὸν θεὸν ἐξελήλυθεν, ὥστε μὴ χρείαν ἔχειν ἡμᾶς λαλεῖν τι. 9 αὐτοὶ γὰρ περὶ ἡμῶν ἀπαγγέλλουσιν ὁποίαν εἴσοδον ἔσχομεν πρὸς ὑμᾶς, καὶ πῶς ἐπεστρέψατε πρὸς τὸν θεὸν ἀπὸ τῶν εἰδώλων δουλεύειν θεῷ ζῶντι καὶ ἀληθινῷ 10 καὶ ἀναμένειν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐκ τῶν οὐρανῶν, ὃν ἤγειρεν ἐκ [τῶν] νεκρῶν, Ἰησοῦν τὸν ῥυόμενον ἡμᾶς ἐκ τῆς ὀργῆς τῆς ἐρχομένης.